Radar

Graag zou ik advies/meningen willen over het volgende.
Na een diagnose van een gedragsproblematiek sta ik al een jaar op een wachtlijst bij Psyq. Ik heb deze hulpverlening zelf opgezocht omdat ik zelf erg veel last heb van mijzelf .
In het dagelijkse leven werk ik gewoon fulltime en is (net als bij veel anderen) het een tijd waarin veel mensen ontslagen worden. Ik heb een tijdelijk contact en functioneer verder prima. Sterker nog; door deze problematiek ben ik erg perfectionistisch en werk me uit de naad.
Nu het probleem; vanaf het begin van de "behandeling" heb ik korte (twee)wekelijkse gesprekken gehad die ik makkelijk onder werktijd kon doen, zonder dit bespreekbaar te maken. Nu vinden ze dat ik voor mijn problematiek in een groepstraject moet. Dat is een wekelijkse groep die anderhalf uur duurt en alleen overdag is. De eis is (terecht) dat je er elke week bent en een traject kan jarenlang duren.
De keus was aan mij om dat uit te stellen tot het moment van wat meer zekerheid op mijn werk. Helemaal prima. Echter ben ik er door een vervanger achter gekomen dat er wel degelijk (op een andere locatie) een avondgroep is én dat daar zelfs plek was. Maar men had besloten dat ik daar niet in mag en zelfs niet voor op de wachtlijst. Men vond dat het mooi bij mijn behandeling zou passen om het juist op mijn werk bespreekbaar te maken. Dus: ik heb een probleem, sta een jaar netjes op een wachtlijst, er is een passende groep, maar ik mag er niet in. Graag eerlijke reactie of ik nu te veel eis of dat dit toch niet helemaal netjes is. Wat mij nog het meeste frustreert is dat ik voor het staan op een wachtlijst en 1 gesprek dit jaar waarin mij uitgelegd werd dat ik niet in de avondgroep mocht, wel de extra eigen bijdrage van € 200,- mag betalen.

Men vond dat het mooi bij mijn behandeling zou passen om het juist op mijn werk bespreekbaar te maken.

Dat zou best kunnnen maar m.i. is dit iets wat u zelf zou moeten beslissen of dit wenselijk is. Ik ken uw werkgever niet maar in dit geval wordt u gedwongen de werkgever hierin te betrekken terwijl dit misschien (nog) niet wenselijk is.

Ik heb deze hulpverlening zelf opgezocht

Ik zou zeggen OF in de avondgroep, OF ze zouden wat mij betreft de boom in kunnen, tenslotte ben u daar nog steeds vrijwillig "klant". Maar goed... ik ben wel vaker dwars

bprosman schreef:

Men vond dat het mooi bij mijn behandeling zou passen om het juist op mijn werk bespreekbaar te maken.

Dat zou best kunnnen maar m.i. is dit iets wat u zelf zou moeten beslissen of dit wenselijk is. Ik ken uw werkgever niet maar in dit geval wordt u gedwongen de werkgever hierin te betrekken terwijl dit misschien (nog) niet wenselijk is.

Ik heb deze hulpverlening zelf opgezocht

Ik zou zeggen OF in de avondgroep, OF ze zouden wat mij betreft de boom in kunnen, tenslotte ben u daar nog steeds vrijwillig "klant". Maar goed... ik ben wel vaker dwars

1e: Klopt. Ik heb overigens mijn leidinggevende wel verteld van mijn problematiek. Het gaat echter meer om de praktische kant. Er moeten veel mensen eruit en als ik gelijk ben aan mijn collega die wel fulltime inzetbaar is en ik niet... dan wil ik dat risico niet lopen.

2e: Ook mee eens en ook gezegd (niet letterlijk). Maar betekent nu dus wel dat ik geen hulp krijg, maar wel mag betalen. Alvast vooruitlopend op andere suggesties; naar RIAGG is geen optie meer. Daar ben ik eerder geweest maar opgestapt vanwege het niet klikken met behandelaar tot twee keer toe (ook onderdeel van mijn probleem).

Ik vind dit niet netjes!

Het kan best zijn dat psyq vindt dat een behandeling overdag beter bij je past omdat dat je dwingt dit op je werk te bespreken. Echter dat dienen ze je dan duidelijk uit te leggen en dat moet dan met jou in overleg gaan. Op deze manier met mensen omgaan vindt ik ongehoord.

Wat betreft het betalen, ik weet het niet maar zou het kunnen dat door het op de wachtlijst staan en het hebben van een contact persoon etc je al technisch gezien voor bepaalde zaken onderbehandeling bent?

Waar ik denk dat je misschien beter af zou kunnen zijn is bij de arbo arts van je werk. Die denkt veel meer mee intermen van het jou aan het werk houden (wat je zelf ook wilt) en die kan misschien ergens anders een deurtje openmaken waar je tot een voor jou goede oplossing kan komen.

isabel

Bedankt Isabel,

Vraag me alleen af in hoeverre de Arbo-arts toegankelijk is wanneer er helemaal geen problemen op mijn werk zijn. Werk hard, alleen maar goede beoordelingen en ben nog nooit ook maar een dagje ziek geweest.

Wat betreft het betalen voor op een wachtlijst staan, dat wist ik en is mij ook van tevoren verteld. Alleen ga je er dan ook vanuit dat het ergens toe leidt. Nu heb ik niks en mag er wel voor betalen.

Ik ben het echter wel met het advies eens dat een groepstraject voor mij (eng..) geschikt zou zijn, juist omdat mijn problemen het sociale vlak betreffen. In gesprekken 1 op 1 is er niks aan de hand en kan ik (mits de "juiste" persoon voor me) erg openhartig zijn. Het gaat om de omgang met "vreemden". Vandaar dat ik ook vrees dat een traject bij de Arbo ook niet passend zal zijn. En wil ook voorkomen dat ik alweer ergens mijn hele geschiedenis op tafel moet gaan leggen.

Heb echter geen ervaring met een Arbo-arts. Neem aan dat daar ook een geheel beroepsgeheim is of mag hij wel aan anderen kenbaar maken dat ik een gesprek zou hebben?

hai,

als antwoord op je vragen:

1) je kunt gewoon naar de arbo arts ook al ben je op je werk nooit ziek geweest. Je moet dan bij je werkgever (of leidinggevende) melden dat je graag met de arbo arts wilt spreken omdat je problemen hebt die je wilt oplossen en dat je niet wilt dat deze problemen je werk of leven (verder) beinvloeden. Je hoeft verder niets aan je werkgever uit te leggen, op jouw verzoek sturen zij je door
2) die arts is een echte dokter, dus die heeft ook dezelfde plichten wat vertrouwelijkheid betreft als elke andere dokter, dus hij of zij mag niet je gegevens doorgeven zonder jouw schriftelijke toestemming (die je niet hoeft te geven en in jouw geval ook niet naar gevraagd zult worden)
3) je zult daar inderdaad je probleem weer neer moeten leggen, als jij niks zegt kan hij je niet helpen natuurlijk. De arbo arts heeft zelf geen praktijk (behalve de arbo dienst) dus als hij je een traject instuurt zal hij dat altijd via een andere organisatie doen. Wellicht ook via psyq, dat kun je vragen en dan kun je het probleem met de middag- en avond- groep bij hem neerleggen. Omdat je niet ziek bent op je werk kan de arbo je tot helemaal niets dwingen, maar kan wel meedenken. Jij wilt graag in die avond groep, de arbo arts wil dat waarschijnlijk ook (want die wil ook dat je werkt) dus misschien kan deze arboarts je helpen of voor je bemiddelen.

Je moet natuurlijk zelf beslissen of je dat wil, en of je je daar prettig bij voelt, als dat niet zo is, moet je dat niet doen, maar je kunt het wellicht proberen. Ik probeer alleen mee te denken.

isabel

die arts is een echte dokter, dus die heeft ook dezelfde plichten wat vertrouwelijkheid betreft als elke andere dokter, dus hij of zij mag niet je gegevens doorgeven zonder jouw schriftelijke toestemming (die je niet hoeft te geven en in jouw geval ook niet naar gevraagd zult worden)

Daar zou ik maar niet op vertrouwen. Een arbo arts is in dienst bij de werkgever of wordt door de werkgever betaald. Ik veronderstel, dat hij wel mag doorgeven welke medewerkers bij hem geweest zijn en daarbij in vage termen de problematiek benoemen. Dat gebeurt dagelijks. Maak je geen illusies over een artseneed of zoiets. Door zoiets als het EPD, bestaat er in feite geen medisch beroepsgeheim meer. ( helaas!). Kijk maar eens naar die rel van de TV-opnames bij het VU in Adam. Veel, voornamelijk bestuurders/artsen zagen blijkbaar geen kwaad in de afspraken met de televisie.

Ik moet Mathilde D gelijk geven , als je via de bedrijfsarts psychische hulp krijgt gaat er wel degelijk een 'voortgangsrapport' naar je leidinggevende (heb ze zelf gehad in het verleden van werknemers). Daar in staan (uiteraard) geen details, dat is beroepsgeheim maar wel degelijk "tips en aanwijzingen" voor de leidinggevenden zoals "werkzaamheden waar (tijds)druk op staan worden afgeraden" etc. en indicaties over de voortgang (voorspelde tijdsduur van de behandeling).

Er moeten veel mensen eruit en als ik gelijk ben aan mijn collega die wel fulltime inzetbaar is en ik niet... dan wil ik dat risico niet lopen.

Met dit in het achterhoofd zou ik dat niet doen.

Persoonlijk zou ik bij Psyq met mn vuist op tafel slaan (maar misschien zit daar nou juist wel het probleem ) en ze vertellen dat ze kunnen kiezen tussen je in de avondgroep plaatsen of dat je ze helpt de wachtlijst kleiner te maken en ergens anders heengaat.

Dank allen voor jullie reacties.

Isabel1 schreef: Jij wilt graag in die avond groep, de arbo arts wil dat waarschijnlijk ook (want die wil ook dat je werkt) dus misschien kan deze arboarts je helpen of voor je bemiddelen.

Zo had ik het nog niet bekeken. Echter ben ik er voor mijzelf wel al uit dat ik dit helemaal niet op mijn werk wil bespreken. In elk geval niet de komende tijd. En zal toch doorgestuurd moeten worden, dus geef dan toch een signaal af dat er iets is.

bprosman schreef:Persoonlijk zou ik bij Psyq met mn vuist op tafel slaan (maar misschien zit daar nou juist wel het probleem ) en ze vertellen dat ze kunnen kiezen tussen je in de avondgroep plaatsen of dat je ze helpt de wachtlijst kleiner te maken en ergens anders heengaat.

Ik weet niet of je hiermee bedoelt dat ik assertiever moet zijn of juist niet . Ik heb (netjes, maar duidelijk) aangegeven dat overdag geen optie is en dat ik best wel geduld heb met weer een nieuwe wachtlijst, maar ik mag er niet eens op. De behandelaar leek het ook erg te vinden, maar gaf aan dat er niks aan gedaan kon worden omdat het intern zo besloten was. Nieuw gesprek, overleg etc. had geen zin. Ik wil dus ook wel elders heen, maar dat is juist het probleem...

Misschien moet ik mijn vraag dan ook anders stellen:
- Kan ik op de een of andere manier een plek afdwingen in een avondgroep?
- Kan een zorgverzekering of rechtsbijstand hier iets in betekenen? (natuurlijk kan ik zelf bellen, maar misschien heeft iemand hier op voorhand al advies bij).
- Zijn er behalve RIAGG en PSYQ nog meer instanties die avondgroepen hebben en vergoed worden?

@bprosman

als je via de bedrijfsarts psychische hulp krijgt gaat er wel degelijk een 'voortgangsrapport' naar je leidinggevende (heb ze zelf gehad in het verleden van werknemers). Daar in staan (uiteraard) geen details, dat is beroepsgeheim maar wel degelijk "tips en aanwijzingen" voor de leidinggevenden zoals "werkzaamheden waar (tijds)druk op staan worden afgeraden" etc. en indicaties over de voortgang (voorspelde tijdsduur van de behandeling).

TS is niet aanhet verzuimen dus komt er ook geenvoortgangsrapport want er is geen voortgang (ts is immers niet ziekgemeld)

@TS
als je je er niet prettig bij voelt om het met je arbo arts tebespreken moet je dat niet doen, je moet de oplossing kiezen die bij je past. Of ermeer bij jou in de regio is weet ik niet, misschien aan je huisarts vragen.

isabel

Isabel1 schreef:@TS
als je je er niet prettig bij voelt om het met je arbo arts tebespreken moet je dat niet doen, je moet de oplossing kiezen die bij je past. Of ermeer bij jou in de regio is weet ik niet, misschien aan je huisarts vragen.

Dat is nu een beetje het probleem; je wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Ben al bij huisarts en maatschappelijk werk geweest. Probleem is alleen (althans zo zie ik het) dat wanneer je nog "normaal" functioneert, dus gewoon werkt zonder zichtbare problemen en verder geen schulden o.i.d. hebt, dan val je overal buiten de boot...
Ik klop overal netjes aan voor hulp, leg het open en bloot neer. Krijg aan alle kanten begrip en bewondering voor initiatief, maar kan niet geholpen worden. Erg frustrerend!

De reden dat ik dit op het forum plaats is misschien wel DE tip voor mij. Ik waardeer het meedenken dan ook enorm! Reden dat ik de Arbo ook liever niet in wil schakelen, is ook dat ik (op eigen initiatief) in een sollicitatieprocedure zit en dus in het gunstigste geval niet heel lang op deze plek werk. Om dan op die nieuwe gelijk aan de bel te trekken, is dan ook weer zoiets .

@Sonja,

Mijn ex-vrouw is (ook) ooit onder behandeling geweest van een psycholoog. Riagg hebben we destijds laten varen omdat de hulpverleners die daar zaten harder hulp nodig hadden dan wij was onze indruk. We hebben toen in eerste instantie van de huisarts een adres gekregen, dat klikte niet (mi voorwaarde nummer 1) en toen zelf een psycholoog 'uit t telefoonboek' gepikt, dat werkte goed. We kregen een officiele faktuur en konden gewoon bij de verzekering declareren (tot de max. vergoeding was bereikt, de rest moest zelf betaald worden).

bprosman schreef:@Sonja,

Mijn ex-vrouw is (ook) ooit onder behandeling geweest van een psycholoog. Riagg hebben we destijds laten varen omdat de hulpverleners die daar zaten harder hulp nodig hadden dan wij was onze indruk. We hebben toen in eerste instantie van de huisarts een adres gekregen, dat klikte niet (mi voorwaarde nummer 1) en toen zelf een psycholoog 'uit t telefoonboek' gepikt, dat werkte goed. We kregen een officiele faktuur en konden gewoon bij de verzekering declareren (tot de max. vergoeding was bereikt, de rest moest zelf betaald worden).

Die ervaring had ik met RIAGG ook met twee behandelaars. Onvoorbereid, compleet foute vragen stellen en vooral met wekkertje voor de neus om de tijd in de gaten te houden . Klik was er niet en dat is inderdaad voorwaarde nummer 1. Bedankt voor je tip. Ik dacht dat een "zelfstandige" psycholoog zoeken altijd veel duurder was. Ik ga eens even mijn verzekering uitpluizen en nogmaals een afspraak bij de huisarts maken voor een nieuwe verwijzing. Aangezien die andere niet meer in mijn bezit is en inmiddels ook al een jaar geleden.

Fijn dat men hier wel meedenkt! Vanuit PSYQ kreeg ik vandaag een mail over de afhandeling van dossier met als slotzin 'voor nu wens ik je het beste'.

Ben blij dat je niet hebt gekozen voor Psyq, het is toch belachelijk dat ze je voor zo'n keuze stellen,
wat denken ze wel.

Succes bij het vinden van een andere hulpverlener, maar heb vertrouwen dat het goed komt.

kan me voorstellen dat je zo twijfelt aan deze organisatie. Denk inderdaad dat je een goede beslissing hebt genomen om op een andere manier hulp te zoeken.

Heb ook geen goede ervaringen bij psyq, waar ik me met name erg over erg is dat je agressief -assertief moet zijn. Geduld, inlevingsvermogen van mijn kant, word "beloond", met weken wachten op een nieuwe afspraak!

Zie ook duidelijk een patroon van mensen die wel snel geholpen worden, niet de mensen die direct de hulp nodig hebben. Stond en erbij en ik keek erna! Mensen die al tig keer niet kwamen opdagen bij een afspraak, geen zin en/of niet gemotiveerd waren of na 10 minuten wachten, weg lopen omdat andere dingen belangrijker zijn, worden 24 uur later weer ingeboekt. Dit ten kosten van mensen die moeten wachten op hulp. Vraag me na twee jaar nog steeds af, hoezo of waarom dit principe?

@Pekenia
Ik denk inderdaad ook dat een grote mond in dit geval helpt. Netjes je beurt afwachten en ondertussen gewoon proberen normaal te functioneren en te werken (lach op je gezicht, doen wat je moet doen en niet ziek melden), werkt niet en is heel frustrerend. Want ook dan kun je behoefte aan hulp hebben. Dat heb ik overigens ook bij hen uitgesproken en er werd ook nog bevestigd dat ze die frustraties begrepen, maar evengoed niks konden doen.
De huisarts kon ook niks betekenen/afdwingen en mijn zoektocht naar andere hulpverleners waren wel zinvol maar dat wordt niet vergoed (wat ook frustrerend is, want betaal me blut aan zorgverzekering voor vanalles wat ik niet nodig heb, maar als je psychisch niet in orde bent, dan mag je zelf voor de kosten opdraaien én nog een extra eigen risico betalen). Dus nog steeds geen hulp...