Staan leasebanken boven de wet?
Geplaatst: 10 jan 2013 18:40
Wat brengt 2013?
Eerder spraken wij nog de hoop uit, dat het KiFiD op korte termijn een objectieve leidraad zou kunnen geven omtrent vergoeding van kosten in de verschillende fasen van een geschil. Er valt helaas op dit vlak nog niets te melden, behalve misschien dat men er nog steeds van overtuigd lijkt dat bij [ A ] het klantbelang voorop staat. In die visie, vooral enthousiast uitgedragen door [ A ] zelf, is onredelijkheid van Consument en ClaimConcept deels de oorzaak dat klachten nog steeds niet opgelost zijn.
Maar wat te denken van het volgende:
Ondanks uitspraken van de Hoge Raad, durft [ A ] nog steeds onwetende consumenten te melden dat aandelenlease van [ A ] geen huurkoop betreft! Dit is je reinste misleiding, nu ClaimConcept beschikt over bewijs dat aandelenlease reeds in 2002 door [ A ] zelf werd aangemerkt als huurkoop, waarvoor ook de partner diende te tekenen. Of is de ontkenning eind 2012 mogelijk zelfs valsheid in geschrifte geworden, als dit bewijs uit 2002 zwart op wit op officieel [ A ]-briefpapier staat? En aan wie ligt het dan, als een ‘aanbod’ om slechts een deel van de inleg terug te betalen wordt afgeslagen?
De gang van zaken bij het KiFiD, die een wetenschap op zich is gebleken, stelt ons overigens sowieso steeds weer voor raadsels.
Zo heeft datzelfde [ A ] in alle klachten, waarvan de eerste exact een jaar geleden werd ingediend, nog nooit een letter verweer gevoerd. Hetzelfde geldt overigens voor [ B ] en tot voor kort [ C ].
Bij een begin september 2012 ingediende klacht over [ D ] echter kreeg de bank een maand de tijd om te reageren, met de mogelijkheid (en ook het daadwerkelijk verzoek daartoe) voor een maand uitstel. En ja hoor, keurig op tijd een officieel verweerschrift van de dienstdoende advocaat.
Ook onze jongste klacht over [ E ] wordt eindelijk op deze wijze aangestuurd, conform het Reglement Ombudsman en Geschillencommissie Financiële Dienstverlening. Het kan dus wel.
Terug naar [ A ], die blijft zich ondertussen gedragen als een wolf in schaapskleren. Want ja, omdat het klantbelang voorop staat, hanteert [A ] een heuse coulanceregeling. 'In situaties waarin de persoonlijke financiële omstandigheden daartoe aanleiding geven '…
[ A ] zet vervolgens gedupeerden volkomen op het verkeerde been, helemaal wanneer ook nog eens geheel ten onrechte het onmogelijke wordt gevraagd, zoals vorige week nog inzake een [V] plan uit begin 2000:
Er is weinig fantasie voor nodig om te begrijpen dat dit ‘gebaar ’ van [ A ] zelden of nooit tot een uitkering uit coulance leidt.
Trap er niet in, velen gingen u voor!
Wij beschouwen deze handelswijze dan ook als een ernstige vorm van misleiding, nu het KiFiD in al haar uitspraken over aandelenlease heeft geoordeeld dat de zorgplicht dusdanig geschonden is dat die ‘persoonlijke financiële omstandigheden ’ er niet toe doen. En de advocaat van [ A ] op 30 november 2012 in het bijzijn van de Ombudsman heeft aangegeven uiteraard de lijn van het KiFiD te zullen volgen…
Tot slot. De aanhouder wint, want in de klacht bij KiFiD over [ D ] ging het verweer vergezeld van een uitnodiging om de zaak alsnog in onderling overleg op te lossen. Zo kan het dus ook.
De beste wensen voor 2013!
Eerder spraken wij nog de hoop uit, dat het KiFiD op korte termijn een objectieve leidraad zou kunnen geven omtrent vergoeding van kosten in de verschillende fasen van een geschil. Er valt helaas op dit vlak nog niets te melden, behalve misschien dat men er nog steeds van overtuigd lijkt dat bij [ A ] het klantbelang voorop staat. In die visie, vooral enthousiast uitgedragen door [ A ] zelf, is onredelijkheid van Consument en ClaimConcept deels de oorzaak dat klachten nog steeds niet opgelost zijn.
Maar wat te denken van het volgende:
Ondanks uitspraken van de Hoge Raad, durft [ A ] nog steeds onwetende consumenten te melden dat aandelenlease van [ A ] geen huurkoop betreft! Dit is je reinste misleiding, nu ClaimConcept beschikt over bewijs dat aandelenlease reeds in 2002 door [ A ] zelf werd aangemerkt als huurkoop, waarvoor ook de partner diende te tekenen. Of is de ontkenning eind 2012 mogelijk zelfs valsheid in geschrifte geworden, als dit bewijs uit 2002 zwart op wit op officieel [ A ]-briefpapier staat? En aan wie ligt het dan, als een ‘aanbod’ om slechts een deel van de inleg terug te betalen wordt afgeslagen?
De gang van zaken bij het KiFiD, die een wetenschap op zich is gebleken, stelt ons overigens sowieso steeds weer voor raadsels.
Zo heeft datzelfde [ A ] in alle klachten, waarvan de eerste exact een jaar geleden werd ingediend, nog nooit een letter verweer gevoerd. Hetzelfde geldt overigens voor [ B ] en tot voor kort [ C ].
Bij een begin september 2012 ingediende klacht over [ D ] echter kreeg de bank een maand de tijd om te reageren, met de mogelijkheid (en ook het daadwerkelijk verzoek daartoe) voor een maand uitstel. En ja hoor, keurig op tijd een officieel verweerschrift van de dienstdoende advocaat.
Ook onze jongste klacht over [ E ] wordt eindelijk op deze wijze aangestuurd, conform het Reglement Ombudsman en Geschillencommissie Financiële Dienstverlening. Het kan dus wel.
Terug naar [ A ], die blijft zich ondertussen gedragen als een wolf in schaapskleren. Want ja, omdat het klantbelang voorop staat, hanteert [A ] een heuse coulanceregeling. 'In situaties waarin de persoonlijke financiële omstandigheden daartoe aanleiding geven '…
[ A ] zet vervolgens gedupeerden volkomen op het verkeerde been, helemaal wanneer ook nog eens geheel ten onrechte het onmogelijke wordt gevraagd, zoals vorige week nog inzake een [V] plan uit begin 2000:
Om uw dossier te kunnen beoordelen, vragen wij u om ons kopieën van de volgende gegevens te sturen:
• de belastingaangifte en –aanslag over het jaar waarin u het [V] plan heeft afgesloten;
• inkomensgegevens (bijvoorbeeld salarisstroken) van het moment van afsluiten van het [V] plan;
• bankafschriften van alle rekeningen van u en uw partner van vier aaneengesloten weken voorafgaand aan het afsluiten van het [V] plan; (onderstreping CC)
• een overzicht van uw vermogenspositie ten tijde van het afsluiten van het [V] plan;
• Overzicht van uw gezinssituatie; ((thuiswonende) kinderen, partner) (want dan wil [ A ] ook daarvan nog graag even de inkomens- en vermogensgegevens, CC )
• eventueel een Biljet van Proces, op te vragen bij het Belastingkantoor in uw regio (als u zelf niet meer over de hiervoor gevraagde stukken zou beschikken).
Wij benadrukken dat wij zonder deze informatie niet kunnen nagaan of u in aanmerking komt voor een eventuele coulanceregeling.
Er is weinig fantasie voor nodig om te begrijpen dat dit ‘gebaar ’ van [ A ] zelden of nooit tot een uitkering uit coulance leidt.
Trap er niet in, velen gingen u voor!
Wij beschouwen deze handelswijze dan ook als een ernstige vorm van misleiding, nu het KiFiD in al haar uitspraken over aandelenlease heeft geoordeeld dat de zorgplicht dusdanig geschonden is dat die ‘persoonlijke financiële omstandigheden ’ er niet toe doen. En de advocaat van [ A ] op 30 november 2012 in het bijzijn van de Ombudsman heeft aangegeven uiteraard de lijn van het KiFiD te zullen volgen…
Tot slot. De aanhouder wint, want in de klacht bij KiFiD over [ D ] ging het verweer vergezeld van een uitnodiging om de zaak alsnog in onderling overleg op te lossen. Zo kan het dus ook.
De beste wensen voor 2013!
