Radar

Hallo,

Ik ben 20jaar oud en volg de opleiding tot verpleegkundige,
nu wil het zijn dat ik psychische problemen heb en daardoor mijn stages en beroepsexamens niet haal. Hierdoor wilt school dat ik stop met de opleiding.
Ik woon al 2 jaar op mezelf en leef van de studiefinanciering. Als ik moet stoppen met de opleiding stopt de stufi ook. Door mijn klachten, kan ik ook niet ''gewoon'' werken. Mijn gedachten zitten me dan in de weg.
Maar hoe moet het nu verder? Dan ben ik 20, geen opleiding, geen werk, geen inkomen!

Is er ergens een mogelijkheid om een uitkering of iets aan te vragen? Want werken kan ook niet want ik heb nog een startkwalificatie nodig..
Ik ben ook al 2 jaar in behandeling bij een psycholoog en psychiater.
Heeft iemand tips voor mij? Of weet het antwoord wat ik moet doen?!

Alvast bedankt!!

Neem eens contact op met maatschappelijk werk in je gemeente.

Je hebt nu een mooie kans om een opleiding te doen dus pak die. Ik weet niet wat jouw probleem is en dat wil ik ook niet weten, maar het is nu belangrijk dat je opleiding gaat halen dus concentreer je daar op.

weetnietveel schreef:Je hebt nu een mooie kans om een opleiding te doen dus pak die. Ik weet niet wat jouw probleem is en dat wil ik ook niet weten, maar het is nu belangrijk dat je opleiding gaat halen dus concentreer je daar op.

Dat weet ik ook, maar door problemen kan ik de opleiding niet volgen, en moet ik van school af. Ik kan me dus niet concentreren op de opleiding

derksen44 schreef:

weetnietveel schreef:Je hebt nu een mooie kans om een opleiding te doen dus pak die. Ik weet niet wat jouw probleem is en dat wil ik ook niet weten, maar het is nu belangrijk dat je opleiding gaat halen dus concentreer je daar op.

Dat weet ik ook, maar door problemen kan ik de opleiding niet volgen, en moet ik van school af. Ik kan me dus niet concentreren op de opleiding

Die opleiding is belangrijk nu! Richt je daar dan ook op! Je problemen kun je altijd nog bespreken als je niet met je opleiding bezig bent. Zet je eigen problemen tijdelijk van je af en ga je bezighouden met andermans problemen. Als toekomstig verpleegkundige mogelijkheden genoeg.
Vroeger zeiden ze kan niet bestaat niet en moeilijk betekent niet onmogelijk.

weetnietveel schreef:

derksen44 schreef:

weetnietveel schreef:Je hebt nu een mooie kans om een opleiding te doen dus pak die. Ik weet niet wat jouw probleem is en dat wil ik ook niet weten, maar het is nu belangrijk dat je opleiding gaat halen dus concentreer je daar op.

Dat weet ik ook, maar door problemen kan ik de opleiding niet volgen, en moet ik van school af. Ik kan me dus niet concentreren op de opleiding

Die opleiding is belangrijk nu! Richt je daar dan ook op! Je problemen kun je altijd nog bespreken als je niet met je opleiding bezig bent. Zet je eigen problemen tijdelijk van je af en ga je bezighouden met andermans problemen. Als toekomstig verpleegkundige mogelijkheden genoeg.
Vroeger zeiden ze kan niet bestaat niet en moeilijk betekent niet onmogelijk.

okee prima! Ik hoop dat u nooit problemen krijgt, en als u het wel krijgt, dat u ook nog steeds zo denkt.. Problemen kun je niet zomaar van je afzetten zoals u dat zo mooi schrijft. Het is een wisselwerking. En als ik met mijn problemen niet meer kan werken, dan is mijn vraag, zoals hierboven, wat zijn mijn mogenlijkheden met betrekking tot een uitkering?

Stap naar de gemeente en kijk wat uw mogelijkheden zijn. u bent vroeg op uzelf gaan wonen vaak is er dan sprake van een begeleider, kan die u niet helpen? Het is heel moeiijk om vanuit een klein berichtje op een forum advies te geven. Het lijkt me dat u in aanmerking komt voor een wajong.

derksen44 schreef: okee prima! Ik hoop dat u nooit problemen krijgt, en als u het wel krijgt, dat u ook nog steeds zo denkt.. Problemen kun je niet zomaar van je afzetten zoals u dat zo mooi schrijft. Het is een wisselwerking. En als ik met mijn problemen niet meer kan werken, dan is mijn vraag, zoals hierboven, wat zijn mijn mogenlijkheden met betrekking tot een uitkering?

Rustig maar. Als je dan echt denkt dat je niet meer verder kunt met de opleiding dan moet je stoppen. Hoop wel dat je daar heel goed over nagedacht hebt.
Ik denk dat je dan in de bijstand komt en daar moet je voor bij je eigen gemeente zijn. Zou daar eens informeren.

Ik ben ook al 2 jaar in behandeling bij een psycholoog en psychiater.

Welk advies geven deze heren/dames, om te stoppen met de opleiding?

nevermind schreef:

Ik ben ook al 2 jaar in behandeling bij een psycholoog en psychiater.

Welk advies geven deze heren/dames, om te stoppen met de opleiding?

Die zeggen ook dat stoppen beter is

derksen44 schreef:

nevermind schreef:

Ik ben ook al 2 jaar in behandeling bij een psycholoog en psychiater.

Welk advies geven deze heren/dames, om te stoppen met de opleiding?

Die zeggen ook dat stoppen beter is

Heb je het idee dat je vooruit gaat door de hulpverlening van deze personen?

Nogal makkelijk van je hulpverleners. Tot 27 jaar heb je geen recht op WWB, omdat je zou moeten studeren of werken. Je zou eventueel kunnen kijken of je in aanmerking komt voor Wajong, maar dat is ook weer zo'n valkuil. Als je niet uitkijkt kom je daar niet meer uit.
Het lijkt mij heel akelig om zoveel psychische problemen te hebben dat je je opleiding niet meer kunt volgen en ik wil je dan ook verder alle sterkte wensen.

Die zeggen ook dat stoppen beter is[/quote]
Heb je het idee dat je vooruit gaat door de hulpverlening van deze personen?[/quote]

Het gaat met muizenstapjes vooruit

derksen44 schreef:

nevermind schreef:

Ik ben ook al 2 jaar in behandeling bij een psycholoog en psychiater.

Welk advies geven deze heren/dames, om te stoppen met de opleiding?

Die zeggen ook dat stoppen beter is

Ok, en wat adviseren zij dan verder te doen?
Een andere opleiding volgen, wat je wel aankunt?

Allereerst veel sterkte. Laat iedereen lekker kletsen, als het niet gaat dan gaat het niet. Zorg eerst maar dat je je leven op de rails krijgt, je kan daarna altijd nog verder kijken voor een opleiding. Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten.

Bespreek dit eens met je psychiater of psycholoog. Hun weten veel beter wat er mogelijk is voor je. Misschien Wajong, misschien iets van ziektewet, ik weet het simpelweg gewoon niet. Maar mogelijkheden zijn er zeker wel. Sterkte en succes!!

derksen44 schreef:
Het gaat met muizenstapjes vooruit

Dat zijn dus hele kleine stapjes. Ga dan op zoek naar een ander. Ik ken geen goede psycholoog maar vraag bijv je huisarts eens of informeer eens bij vrienden, familie of kennissen.
Hier wat informatie over een bijstandsuitkering http://www.rechtopbijstand.nl/inhoud?pid=9
Voor Wajong (wat dacht ik nu anders heet) moet je dacht ik een werkverleden hebben.

Wijzig: dat dacht ik dus verkeerd. Voor Wajong zie hieronder

Naar mijn mening moeten we ons gewoon tot de vraag beperken, zonder op het ziektebeeld in te gaan.

Er zijn zeker wel mogelijkheden voor een bijstandsuitkering, ook als je nog geen 27 bent. Alleen is het niet veel wat je gaat krijgen als je nog geen 21 bent. Als je 21 wordt krijg je het minimum van een alleenstaande. Of Wajong tot de mogelijkheden behoort kan niemand hier inschatten denk ik. Sowieso kennen we het ziektebeeld niet, en al zouden we dat wel kennen, dan ligt de beslissing nog altijd niet bij mensen op dit forum...

Even wat linkjes:

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen ... ijgen.html

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen ... ering.html

Over de startkwalificatie:
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen ... ebben.html

(Edit: Ik zie dat tijdens het schrijven van dit bericht G-Girl al een goede link betreffende de Wajong heeft gegeven.)

Niks doen en thuis zitten lijkt me ook geen goede oplossing.

Moedt schreef:Niks doen en thuis zitten lijkt me ook geen goede oplossing.

En soms is dat de enige oplossing, omdat simpelweg in leven blijven al meer is dat iemand geestelijk aan kan. Dat er muizenstapjes vooruitgang wordt gemaakt, is in ieder geval vooruitgang. Dat wil niet gelijk zeggen dat het een slechte psycholoog is of dat ze maar lui op d'r gat "zit te profiteren van de maatschappij en belastinggeld", misschien zijn muizenstapjes wel het best haalbare!! Het is in ieder geval geen vooruitgang. Tussen mijn besluit om die pillen voor zelfdoding de vuilnisbak in te gooien en weer echt van het leven te genieten, heeft zeker 7 jaar gezeten. En dat ging ook met muizenstapjes. Maar er is vooruitgang, en dat is het belangrijkste!!

Mijn nederige excuses dat ik even compleet afwijk van het onderwerp, maar ik kan hier zo slecht tegen..... En terug naar het onderwerp, zijn er mogelijkheden tot een uitkering.....

nevermind schreef:
Ok, en wat adviseren zij dan verder te doen?
Een andere opleiding volgen, wat je wel aankunt?

Wat denk je van een andere opleiding? Een gesprek met mentor of decaan? Evt met de psycholoog erbij?