Radar

Ik wordt op enige termijn ontslagen. Mijn arbeidsplaats komt te vervallen.
Het geldende sociaal plan heeft de status van CAO.
Ik moet dan ook een zwijgclausule ondertekenen, dus ik kan hier derhalve dus de naam van mijn (landelijke) werkgever niet expliciet noemen.
Ik zal dus ook niet letterlijk citeren uit het geldende sociaal plan.
Binnen dit plan zijn er 2 keuzes: enerzijds een geldbedrag mee en alle banden doorsnijden en anderzijds een mogelijkheid (met een groter gereserveerd bedrag) om mettertijd wellicht toch weer bij deze werkgever een baan te bemachtigen (die vrijkomt of gecreeerd wordt).

In het sociaal plan en de beide regelingen wordt herhaaldelijk gesproken van 'elders een betrekking bemachtigen'.
Dit wordt niet nader uitgeduidt.
Sowieso is dat dus een andere baan voor onbepaalde tijd.
Maar is dat ook een tijdelijke baan en misschien zelfs wel een tijdelijke contract voor slechts 3 maanden.
Wie weet daar meer van?


Dan ook is er binnen het sociaal plan ruimte om, indien geen andere baan gevonden kan worden, een gedeelte van het gereserveerde bedrag eenmalig uitgekeerd te kunnen krijgen.
Een gouden handdruk dus en dit bedrag wordt bruto uitgekeerd.
Echter indien ik, binnen 1,5 jaar na het uitkeren van dit bedrag, wederom bij dezelfde werkgever een baan verwerf, dan moet ik dit bedrag weer terug betalen.
Dat is dus schier onmogelijk, want het bedrag wordt bruto uitgekeerd, waardoor ik op enige manier van 'wegzetten' van dit bruto bedrag steeds te maken krijg met de Belastingdienst.

Ik kan het bedrag binnen het huidig fiscaal jaar houden, komend in de volgende belastingschaal, betaal dan circa de helft van het bedrag als extra belasting.
Middel ik het (vooruit als dat kan) over dit jaar en de volgende 2 jaar, dan nog betaal ik er belasting over.
Verwerf ik dus binnen 1,5 jaar weer een betrekking bij deze werkgever, dan moet ik een bruto bedrag ophoesten wat er niet is en ben ik dus veroordeeld tot een schuld bij mijn (ex-)werkgever.

Een tweede mogelijkheid is het geld te storten in stamrecht-banksparen of goudenhanddruk-banksparen.
Dan verplaats ik het bruto bedrag dus rentenend naar mijn pensioen en kan ik er ter zijner tijd een levenslange lijfrente uit betrekken.
Stel ik doe dat en ik verwerf ook nu een nieuwe betrekking bij mijn ex-werkgever, dan moet ik ook nu het bruto bedrag terugbetalen.
Dan moet dus de spaardeposito 'opengebroken' worden. Daar rust vast en zeker een boete op, dus ben ik ook nu niet instaat op het gehele bruto bedrag terug te betalen.
En dan ook nog zit er, in de toekomst gericht, bij beide vormen van banksparen nog een flinke adder onder het gras.
Je zou denken dat deze somma geld, die eerder bruto aan mij uitgekeerd is, zou vallen onder de gelden die bij mijn overlijden vrij komen als erfenis voor mijn echtgenote en/of kinderen.
Wel aan mijn echtgenote (als die nog niet overleden is), waarschijnlijk niet aan mijn kinderen.
Want wat is het geval?
Als mijn kinderen 30 jaar zijn geweest en ik kom te overlijden (en mijn echtgenote is al overleden), dan vervalt het gehele tegoed aan de bank die het beheert heeft.


Graag zie ik in dit topic reacties tegemoet van deze en gene die met het voorgaande al, hopelijk positief verlopen, ervaringen heeft gehad.

De keuze om te kiezen voor de ontslagvergoeding, zal naar mijn mening het beste uitpakken. De kans dat de werkgever na deze reorganisatie je weer aan het werk zet lijkt me zeer gering en komt in de praktijk zelden voor. Het kiezen voor de ontslagvergoeding en de banden te verbreken lijkt mij dan ook de beste optie van de twee. Het ligt er echter wel aan wat voor reorganisatie er sprake is.....

Het sociaal plan is over het algemeen niet te ruimhartig en je bent hieraan gebonden tenzij deze niet schriftelijk is overeengekomen, als er geen overleg is geweest tussen de werkgever en de vakorganisaties en/of het sociaal plan tot een duidelijk onredelijke uitkomst voor de werknemer leidt.
Het kennelijk onredelijke vloeit naar mijn inzicht wel voort uit de terugbetaling van de ontslagvergoeding bij opnieuw in dienst treden bij de (ex)werkgever. Dit is dan ook makkelijk aan te vechten en zal de werkgever ook niet kunnen bewerkstelligen als dit zich feitelijk voordoet.

Als de ontslagvergoeding wordt toegekend heb je 5 mogelijkheden bij uitkering
- directe uitbetaling -> wordt direct bij uitkering in de belastingheffing getrokken en progressief belast
- Stamrecht B.V. -> Ontslagvergoeding in eigen beheer in de vorm van een B.V.. Niet aan te raden tenzij ontslagsom hoog is
- Achterlaten ex-werkgever -> Ontslagvergoeding als loon laten doorbetalen door ex-werkgever. Moeten dan afspraken gemaakt worden. In geval van faillissement wel bijna al het geld kwijt..... concurrente schuldeiser dan
- Pensioen / verzekeraar -> Moet offerte over worden opgevraagd, verschilt per verzekeraar. Moet wel rekening houden met winstopslag en de kosten daaraan verbonden. De poliskosten kunnen flink oplopen. Alleen voordelig bij levenslang-uitkering als je erg oud wordt.......
- Stamrechtbanksparen -> Kosten minimaal, te leveren inspanningen gering en gewoonlijk redelijk rendement en valt ook niet onder rendementsgrondslag box III. Dit lijkt mij voor jou ook de beste keus, tenzij je het geld direct nodig hebt. Houdt in dit geval meer geld over, doordat de progressie wordt uitgespreid.

Let op! het bedrag dient direct naar de verzekeraar, stamrecht B.V. of stamrechtbankspaarreking worden overgemaakt. Anders is dit bedrag alsnog bij uitkering progressief belast en kan belastingheffing niet worden uitgesteld.

Volgens mij haal je gouden handdruk banksparen en pensioenbanksparen door elkaar. Bij gouden handdruk sparen kun je het laten uitkeren wanneer je wil, maar het moet wel minstens (volgens mij) 5 jaar zijn. Tenzij je het voor bepaalde speciale doelen gebruikt. Hoeft dus niet tot je pensioen te staan. Ook valt het gewoon in je nalatenschap. Bij pensioen banksparen moet het dan inderdaad naar partner of kindern gaan. Ten slotte hoef je het ook niet voor een paar jaar in een deposito te stoppen, maar kun je ook een gewone, variabele, spaarrente krijgen. Dan heb je dus ook geen extra boete als je er opeens bij zou moeten.

ik vind het wel een erg vreemd sociaal plan
en er kunnen ook nog addertjes onder het gras zitten
stel dat uw oude werkgever u een baan met minder inkomen en/ of kortere werktijd aanbiedt, zou u het geld weer terug moeten geven?
en zou u verplicht zijn die baan weer te accepteren?
het lijkt me een mooie manier om het personeel collectief een loonsverlaging te geven
u geeft wel meer informatie dan uw zwijgplicht toestaat, maar te weinig om te beoordelen wat precies de voorwaarden van de regeling zijn
als er overigens alleen wordt gesproken over een zwijgplicht, is er naar mijn mening geen verbod op schrijven
ik begrijp trouwens volstrekt niet waarom er voor een sociaal plan een zwijgplicht zou moeten bestaan
dat maakt mij in ieder geval wantrouwig over de regeling
ik zou mijn licht eens opsteken over de vraag hoe het zit met zwijgplicht bij een sociaal plan

Het is inderdaad wel vreemd. Vaak is het zo dat je ervoor kunt kiezen om nog een tijd, bv een jaar, op non-actief in dienst te blijven, in een soort herplaatsingspool. Als er niet binnen die termijn een andere baan is, dan word je ontslagen en krijg je een afkoopsom mee. En dan begint dus ook pas de ww. Voordeel dat je een jaar lang nog je hele salaris hebt en je ww een jaar later stopt. In deze situatie heb je vaak pas na die periode van een jaar recht op de afkoopsom. En als je eerder een baan elders vindt, dan krijg je nog wel aan afkoopsom, maar die zal anders zijn. Als je binnen het jaar elders in de organisatie een functie vindt, dan krijg je ofwel geen afkoopsom, ofwel een lagere som. Maarvan de situatie dat je meteen als een zak geld krijgt en die zou moeten terugbetalen als je een baan vindt heb ik nog nooit gehoord, alleen al om de praktische redenen die je noemt.