Radar

Wat me opvalt bij personen die een letselschade overkomen, is dat de verzekeraar veelal de schuld krijgt van alles wat er met die gedupeerde misgaat. U dient zich te bedenken dat een ongeluk niet door een verzekeraar wordt veroorzaakt, maar dat de verzekeraar wel zorg kan dragen voor een (flinke) pleister op de wond. Evenmin kan een verzekeraar u genezen, maar draagt wel zorg voor de financiele afwikkeling zodat u (grotendeels) schadeloos gesteld zult worden. Bovendien hebben wij in Nederland een uitstekende sociale vangnet waarbij uw laatste inkomen als uitgangspunt dient.

Ik wil natuurlijk niet beweren dat het een verzekeraar dan maar toegestaan is een zaak te traineren of wat dan ook, maar de schuld ligt van een lange afhandelingstermijn ligt ook bij de belangenbehartiger. Immers, het komt voor dat een zaak zo lang duurt omdat een rechtsbijstandverzekeraar te kampen heeft met achterstanden of, nog erger, dat er advocaten of schaderegelingsbureaus zijn die sowieso 15% van de schadebedragen wilt hebben, waarbij ze een zaak extra tijd gunnen om zo hun declaratie uren te verhogen en zo ook de wettelijke rente op te drijven.

Sinds 1 januari 2004 geldt er een no cure no pay regeling. Pas hiermee op, want de declaratie die een belangenbehartiger bij de verzekeraar neerlegt, krijgt u niet te zien. In plaats daarvan ontvangt u wel de rekening zijnde 15% van het schadebedrag, zodat de raadsman dubbel aan u verdient.

Moraal van dit alles is dat wanneer u betrokken bent geweest bij een ongeval waarbij u letsel heeft opgelopen, niet te veel moet gaan hangen aan een verzekeraar. Een vergoeding krijgt u heus wel, zeker wanneer u een goede belangenbehartiger in de arm neemt. Ondergetekende is zelf ook schadebehandelaar (en parttime belangenbehartiger) en terdege bewust van zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid als het gaat om financiele schade.

Tot slot merk ik op dat er altijd uitzonderingen zijn op alles wat ik hierboven heb geschreven. Daar zal ik zeker nooit aan voorbij gaan.

De verzekeraar veroorzaakt niet de schade,
maar de moraal is dat je er zelf voor betaalt met je premie en niet zij.
Verzekeraars proberen er liever onder uit te komen dat is de moraal van het verhaal.
flepp

Mijn letselschade zaak loopt nu op zn eind, het is zo dat wij een eindbod van de verzekeringsmaatschappij van de tegenpartij hebben geaccepteerd.
Maar nu komt het, de verzekeringsmaatschappij AXA wenst niet de volle rekening te betalen van mijn belangenbehartiger.
Wij, belangenbehartiger en ik, zijn al 5 jaar en 4 maanden bezig met AXA en hun mensen, het duurt 2 1/2 maand voordat men een brief kan beantwoorden, en dat dan nadat er 2 maal een rapel naar toe is gezonden.
Alle kosten zijn tot voor 3 1/2 jaar gewoon betaald, maar nu het eind dus echt in zicht is, wil men de rekening wel voldoen maar die laatste 2.000 euro lekker niet...
Waarom niet, AXA vindt de rekeningen van mijn belangenbehartiger (anwb) te hoog..
Er bestaat zoiets als een redelijkheids beginsel... en daar houdt AXA zich dus niet aan. Wij, belangenbehartiger en ik, hebben niets onredelijks gedaan, geen rare kosten opgevoerd, gewoon helemaal niets bijzonders....
Dus wat is nu redelijk??? Moet ik voor die 2.000 euro dan toch na 5 jaar nog naar de rechter???
ik weet het niet meer.....

groet
INgrid

Ik weet niet wat je is overkomen of hoe hoog de declaraties zijn van je advocaat, maar het zou niet verstandig zijn om een zaak na 5 jaar, waar volgens mij een behoorlijk financieel belang aan zit, voor 2000 euro nog eens naar de rechter te brengen.

Zonder dat ik het weet vermoed ik dat de einddeclaratie van de ANWB buitensporig is. AXA heeft tot nog toe alle declaraties betaald zodat het gaat om de laatste termijn. Ga eens na hoeveel werk de anwb in die laatste termijn voor je heeft gedaan en of dat inderdaad 2000 euro waard is. Ga bovendien ook eens na hoeveel de ANWB totaal al aan jouw dossier verdient heeft. Dat zijn allerlei factoren die meespelen, het is daarom makkelijk om te zeggen dat AXA de schuldige is in deze, maar het zou de ANWB staan als zij die 2000 euro laten voor wat het is.

1 ding moet zeker zijn, jij mag niet het slachtoffer worden tussen een discussie over de buitengerechtelijke kosten (declaratie van ANWB). Hamer er dan zowel bij de ANWB als de AXA op dat dit absoluut niet het geval mag zijn.

Ik hoop voor je dat het met een sisser afloopt.

Mijn ongeval dateerd van Augustus 2000.Na alle lichamelijke leed maar zeker ook GEESTELIJKE leed komt daar ook nog het gevoel dat je door beiden partijen word GENAAID! Ik ben 47% blijvend invalide, 80 tot 100% afgekeurd en heb ALLEEN maar een uitkering van 425,-euro incl.toeslag.Van de sociale dienst krijg ik niks omdat ik geld heb gebeurd van de verzekering, dus ik WACHT al 43 maanden op een aanvulling tot het minimumloon, want DAAROP is die overeenkomst ook op getekend.Ik kan zwart op wit bewijzen,dat ik GEEN uitkering van WELKE instantie krijg.Is die overeenkomst nog wel geldig,als ze vanuit een ander bedrag hebben berekend,en moet hierover dan geen wettelijke rente over worden betaald, en iemand met een arbeidsverleden van 21 jaar mag dan toch OOK verwachten dat hij minimaal het minimumloon krijgt.Mijn DURE ADVOCATE vind dat ze de zaak naar haar GEWETEN goed heeft afgehandeld, maar ik HANG ervoor een KLEINE 600,-euro netto, excl. vak.geld.nu in.Ik SPREEK NIET UIT ERVARING, ZIJ WEL.Zij is toch de ADVIESEUR, en heb haar TER GOEDER TROUW BLINDELINGS VETROUWD, daar je met je HERSTEL bezigt bent.Kan ik mijn DURE ADVOCATE,AANSPRAKELIJK stellen voor mijn SCHADE? Of moet ik dan bij AXA zijn,omdat ze in de overeenkomst uitgegaan zijn van het MINIMUMLOON, en ik krijg MAAR 425,- euro, een VERSCHIL van 600,- per maand

Bijdrage van de parttime bemiddelaar heeft niets te maken met de barre werkelijkheid. Uit zijn schrijven zou blijken, dat de de schuld van de trage afwikkeling bij de belangenbehartiger (en dus bij het slachtoffer) ligt.
Daarnaast beweert hij, dat een slachtoffer zeer zeker zijn schadevergoeding krijgt. Helemaal als ie een goede belangenbehartiger in de armen neemt.
Ik hoor over het algemeen alleen maar verhalen, die lijken op mijn geschiedenis. Ook AXA en ook zeven en een half jaar knokken.
Een slachtoffer is over het algemeen aangeschoten wild. Hij/zij wordt tot dader gemaakt. Een verzekering en in mijn geval zeker AXA stelt alles in het werk om iemand onderuit te halen. Men beweert het één na het andere en men eist, dat men dan maar bewijst, dat het niet zo is. Er zijn voorbeelden op tv geweest van mensen, die uiteindelijk maar besloten hebben om bakzeil te halen, of akkoord te gaan met een fooi.
Op het moment, dat er een voorstel lag, was het begeleidend commentaar, dat ik het maar moest slikken, omdat we anders weer compleet van voren af aan zouden beginnen. Met o.a. weer een gang langs artsen e.d. Ik wenste mijn gezin en ook mijzelf wel een andere toekomst toe en heb dus ook maar besloten het voorstel aan te nemen.
Het sociale vangnet is zo sociaal niet meer en het vangnet is ook behoorlijk kleiner aan het worden. Er vallen op het ogenblik nogal wat mensen naast en dat zal in de toekomst nog erger worden.
En hoe iemand op het idee komt, om op te merken, dat we de verzekeraar niet de schuld moeten geven, om dat die het ongeluk niet heeft veroorzaakt, is voor mij onbegrijpelijk. Daar gaat het niet over. Het punt is, dat een verzekeraar een overeenkomst heeft gesloten, waarmee die verzekering de verplichting aangaat, om een onstane schade te vergoeden.En een aantal verzekeringen doet er alles aan, om dat te voorkomen.
Het wordt tijd, dat er een regelgeving komt, die een limiet aan tijd stelt en een verzekering dwingt, om zich bij de les te houden.

In mijn bericht hierboven heb ik benadrukt dat er altijd zaken zullen zijn waarbij meer aan de hand is. Als belangenbehartiger heb ik schrijnende gevallen gehad, maar nimmer ontevreden slachtoffers (let wel, mijn dossier behelsten, weduwen, mensen die voor hun leven gehandicapt zijn geraakt en gelukkig ook minder erge gevallen). Als letselschadebehandelaar heb ik nog meer schrijnende gevallen gehad, waarbij ik actief meedenk met de belangen van het slachtoffer. Bij een verzekeraar werken er ook mensen, het is alleen aan de belangenbehartiger om dat te halen waarop het slachtoffer recht heeft. Bovendien dient een belangenbehartiger naast de verhaalsactie naar de verzekeraar, ook het traject naar de sociale dienst en/of het gak te begeleiden. Ik ben benieuwd of dat bij jullie ook gebeurd is?

Het is niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen met mijn bericht aangaande de rol van de verzekeraar. Ik ken alleen teveel voorbeelden waarbij de belangenbehartiger zijn belang (declaratie) voor laat gaan op het belang van het slachtoffer. Bovendien gaat men vaak uit van een verkeersongeluk, maar wat te denken van de gevolgen van de handelingen van criminelen ten opzichte van onschuldige slachtoffers. Wat te denken van slachtoffers van zinloos geweld,hoe zullen deze mensen in het leven staan nadat ze iets verschrikkelijks is overkomen. 1 ding weet ik wel, zij zullen nooit een vergoeding kunnen verhalen op de dader. Ik ga de verzekeraars echt niet ophemelen, maar ben wel blij dat er een is als mij wat overkomt.

Om antwoord te geven op de vragen van moedeloze: je kunt je advocaat met succes aansprakelijk stellen als je aantoont dat deze ernstig tekort is geschoten in haar belangenbehartigingsrol. Hierbij moet je, kortgezegd, een vergelijking kunnen maken als hoe zou een ander advocaat deze zaak hebben behandeld met wat voor verwachte resultaat. Een jurist met kennis van letselschade kan dat in principe vrij eenvoudig bepalen. Een verzekeraar gaat uit van de gegevens die de belangenbehartiger haar overlegt. Het komt mij voor dat als je een vaststellingsovereenkomst 1 maal heb ondertekend, je dit eerst kunt aanvechten als je aantoonbaar kunt maken dat je onvoldoende gekend bent in de afspraken en wellicht onbekwaam was om te ondertekenen. Dit is wel een lastige procedure en vermeld het dan ook algemeen zonder al te diep in te gaan op een beroepsaansprakelijkheidsprocedure.

Tot slot bied ik mijn oprechte verontschuldigingen aan voor diegene die zich door mijn berichtgeving gekwetst voelen.

Hoi Jaliks,

Je hebt wel gelijk met die "tertiaire" sector.
Zelf had ik een "letselschade"advocaat met werkelijk geen ene bal verstand van medische zaken. Die gaf, voor zover ik weet uit zijn gegevens, zo'n 5 euro uit aan een medisch adviseur. Kopje koffie drinken dus.
Declareerde zo'n 8000 euro bij TP. Maakte mij zo'n 4500 euro armer.
Sloot een "herenakkoord" dat niet op papier kwam en door TP de vuilnisbak in werd gekieperd. Verloor een beroepsprocedure. Vergat in beroep te gaan tegen een tweede beslissing van een uitvoeringsorgaan.
En had vervolgens het lef om een voorsachot te vragen voor wat hij "voortgang" noemde. Wat een farce was die man op zijn gebied.

En uiteindelijk heb ik dat wel zelf allemaal recht moeten zetten. Nu een advocaat die wel z'n best doet.

Moraal, er lopen inderdaad zgn letselschadeadvocaten rond die voorgeven de zaken voorspoedig te zullen aanpakken en daarmee niet jou zaken bedoelen doch het eigen rokende schoorsteentje.
TP's vinden dat mijns inziens helemaal niet zo'n ramp hoor.
Voor TP's is het immers veel voordeliger pecunia op tafel te leggen voor een advocaat die er niets van bakt, dan voor eentje die wel goed voor het "slachtoffer" opkomt en dus zogezegd en dus en honorarium en schadevergoeding voor het "slachtoffer" kost. Toch?
Letsel Schuift Aardig soms. Ook voor TP's als ze alleen geld kwijt zijn aan een advocaat die er met de pet naar gooit dan wel onbekwaam is.

Hans