Radar

Er komt waarschijnlijk weer een herkeuring voor wajongers, en wel voor allemaal! De PVDA is zo ongeveer 180 graden gedraaid in zijn mening over deze groep mensen.
Van de VVD verwacht ik eigenlijk niet anders dan dat de kanslozen hard worden aangepakt maar van Samsom/Kleinsma valt dit wel erg tegen. Na de grote keuring van 2004 dachten wajongers van de keuringen af te zijn maar de onzekerheid begint gewoon weer opnieuw.

Met dank aan alle mensen die er misbruik van hebben gemaakt..... Eisen worden steeds strenger. Ik hou mijn hart vast als mijn zoon over 5 jaar een Wajong aan moet gaan vragen.

Auti-Mama schreef:Met dank aan alle mensen die er misbruik van hebben gemaakt..... Eisen worden steeds strenger. Ik hou mijn hart vast als mijn zoon over 5 jaar een Wajong aan moet gaan vragen.

Je zal het zelf het beste weten, maar als die vrees gegrond is, is het nu de tijd om het heft alvast in eigen hand te nemen lijkt me?

En wat algemener, ik als werkende word ook jaarlijks op een aantal vaste momenten beoordeeld, dus zo raar vind ik deze herkeuring ook weer niet.

sjohie schreef:

Auti-Mama schreef:Met dank aan alle mensen die er misbruik van hebben gemaakt..... Eisen worden steeds strenger. Ik hou mijn hart vast als mijn zoon over 5 jaar een Wajong aan moet gaan vragen.

Je zal het zelf het beste weten, maar als die vrees gegrond is, is het nu de tijd om het heft alvast in eigen hand te nemen lijkt me?

Hoe bedoel je dit?? Want ik zou niet weten wat ik er aan kan doen om de situatie te veranderen.

snuffel1 schreef:Ik hoop van harte dat die herkeuring er komt zo wordt het kaf van het koren gescheiden. Het is toch van de zotte om jongeren met een arbeidshandicap buiten de maatschappij te zetten door ze een uitkering te geven en het zelf uit te laten zoeken.

Mag ik hier even tegenin gaan?? Dat is namelijk niet altijd de opzet van een Wajong. Ik ken er genoeg die wel in de arbeidsmarkt zijn gestart met een Wajong uitkering, maar daarna met hulp van een begeleider wel een baan hebben gevonden. Ze houden dan wel een "slapende" Wajong uitkering, zodat ze altijd hulp en begeleiding krijgen bij hun werk. Dus niet gelijk iedereen over 1 kam scheren.

Ik weet ook dat er veel wajongers zijn die liever lui dan moe zijn, maar de goeden moeten weer onder de slechte lijden, verder is met een keuring niets mis op zich ,maar wel als die zo nu en dan aanwijsbaar onrechtvaardig geschiedt. Het doel van de herkeuring nu lijkt zoveel mogelijk mensen de bijstand in te kieperen.

Auti-Mama schreef:

sjohie schreef:

Auti-Mama schreef:Met dank aan alle mensen die er misbruik van hebben gemaakt..... Eisen worden steeds strenger. Ik hou mijn hart vast als mijn zoon over 5 jaar een Wajong aan moet gaan vragen.

Je zal het zelf het beste weten, maar als die vrees gegrond is, is het nu de tijd om het heft alvast in eigen hand te nemen lijkt me?

Hoe bedoel je dit?? Want ik zou niet weten wat ik er aan kan doen om de situatie te veranderen.

Ik ook niet, maar als je vreest of je zoon tegen die tijd nog wel/niet recht heeft op zo'n uitkering, zou ik toch eens gaan kijken wat dat voor gevolgen heeft. Ik bedoel, als hij dan niks krijgt, of veel minder, dan zou ik toch eens gaan kijken wat er nog mogelijk is tot die tijd, in plaats van in angst en beven afwachten water dan gaat gebeuren.

Sjohie

Je kan vrees hebben ,omdat de regels steeds gekker en strenger worden!
Neem bv de wao,nu wia,nou geloof me je moet een hoop mankeren kom je daar zo in.
Ik zit er helaas in en er is me gezegd u komt er niet meer uit,mankeer zoveel..

Mensen met kanker!!! Die moeten nog gaan werken!ook al zijn ze volop bezig nog met hormonen(watveel bijwerkingen heeft en nog na effecten van de chemo of bestraling waar je lichaam ook kapot van gaat)
Welnee u kunt gewoon tussen door werken...
En ja dan snap ik dat ja vrees is...

marnix schreef:Ik weet ook dat er veel wajongers zijn die liever lui dan moe zijn, maar de goeden moeten weer onder de slechte lijden, verder is met een keuring niets mis op zich ,maar wel als die zo nu en dan aanwijsbaar onrechtvaardig geschiedt. Het doel van de herkeuring nu lijkt zoveel mogelijk mensen de bijstand in te kieperen.

+1 Niets aan toe te voegen.

marnix schreef:Ik weet ook dat er veel wajongers zijn die liever lui dan moe zijn, maar de goeden moeten weer onder de slechte lijden, verder is met een keuring niets mis op zich ,maar wel als die zo nu en dan aanwijsbaar onrechtvaardig geschiedt. Het doel van de herkeuring nu lijkt zoveel mogelijk mensen de bijstand in te kieperen.

Tja, goeden moeten altijd onder de kwaden lijden.
En geloof me, ze zullen de bijstand niet vol willen laten stromen, omdat de Wajong, Wsw en bijstend samen worden gevoegd in de Participatiewet.
Maakt dus straks geen donder meer uit of je een Wajong of bijstand hebt, het wordt één pot nat.
Maar goed, ik krijg daar donderdag meer informatie over van mijn gemeente.

Qua keuringen ben ik het met je eens, denk maar eens terug aan de WAO keuringen van enkele jaren terug.
Je ging 100% afgekeurd het kantoor in en kwam er 11% afgekeurd weer uit, met exact dezelfde klachten.
Nu vind ik het zeker nuttig om eens te kijken of alle Wajongers er op dit moment nog net zo slecht voor staan als tijdens hun eerste keuring, maar wel door deskundige artsen (start lachband) en met respect voor de cliënt.

Als je toen MS had dan werd je 100% arbeidsgeschikt verklaart, want MS dat erkende ze niet.

@violetprue,

het probleem zit niet bij de arts (natuurlijk wel als die arrogant en vervelend zijn) maar bij de criteria van de arbeidsdeskundige.

Bij de vorige herkeuring ging dat ook zo: (even fictief voorbeeld, heb die cijfers gewoon uit mijn duim gezogen) patient x heeft hernia, arts diagnosticeert hernia, in de lijst van de arbeidsdeskundige betekent hernia 60% afgekeurd. 10 jaar later: patient x heeft diezelfde hernia, arts diagnosticeert diezelfde hernia, in de lijst van de arbeidsdeskundige betekent hernia 30% afgekeurd.

heel veel mensen kwamen uit die vorige herkeuring met precies dezelfde diagnose als de keer daarvoor, maar waren volgens de richtlijn opeens minder ziek. Voor iedereen vreselijk frustrerend. Aan de andere kant, sommige mensen hebben er ook een potje van gemaakt, die zaten in de WAO met een flinke overspannenheid, en na 10 jaar werden die herkeurd. Vreselijk kwaad waren ze daarover, maar ik denk dan: tja, na 10 jaar ben je inderdaad misschien minder overspannen als toen. Maar ik heb ook wel mensen gezien, doodziek, waar doodleuk tegen werd gezegd, nou u kunt best wel 20 uur werken. Wij waren dan met stomheid geslagen, zo'n persoon lag de helft van het jaar bij ons in het ziekenhuis en wij waren dan net aan het adviseren om meer thuiszorg te krijgen.
En dan voel je je echt bezeikt, vanuit je behandelaar wordt gezegd: je hebt echt meer zorg nodig want je bent te ziek, vanuit het uwv wordt gezegd: ga maar in de thuiszorg werken, kun je best. Niet alleen neem je de patient dan niet serieus, maar je neemt het behandel team ook niet serieus. Wij waren toen met z'n allen echt heel erg boos.

wat betreft die Wajong, ik sluit me bij de mensen hierboven aan, een herkeuring is niet perse slecht, sommige mensen hebben zich zo ontwikkeld dat ze veel meer kunnen dan dat ze eerder konden. Ik hoop in elk geval dat de criteria reeel blijven om te beslissen wat iemand wel en niet kan, maar ik hou mijn hart vast, want ik heb er weinig vertrouwen in.

isabel

Als je toen MS had dan werd je 100% arbeidsgeschikt verklaart, want MS dat erkende ze niet

dat bedoel ik dus, is toch volslagen absurd dat artsen het wel erkennen maar het uwv niet.

Isabel1 schreef:@violetprue,

het probleem zit niet bij de arts (natuurlijk wel als die arrogant en vervelend zijn) maar bij de criteria van de arbeidsdeskundige.

Bij de vorige herkeuring ging dat ook zo: (even fictief voorbeeld, heb die cijfers gewoon uit mijn duim gezogen) patient x heeft hernia, arts diagnosticeert hernia, in de lijst van de arbeidsdeskundige betekent hernia 60% afgekeurd. 10 jaar later: patient x heeft diezelfde hernia, arts diagnosticeert diezelfde hernia, in de lijst van de arbeidsdeskundige betekent hernia 30% afgekeurd.

heel veel mensen kwamen uit die vorige herkeuring met precies dezelfde diagnose als de keer daarvoor, maar waren volgens de richtlijn opeens minder ziek. Voor iedereen vreselijk frustrerend. Aan de andere kant, sommige mensen hebben er ook een potje van gemaakt, die zaten in de WAO met een flinke overspannenheid, en na 10 jaar werden die herkeurd. Vreselijk kwaad waren ze daarover, maar ik denk dan: tja, na 10 jaar ben je inderdaad misschien minder overspannen als toen. Maar ik heb ook wel mensen gezien, doodziek, waar doodleuk tegen werd gezegd, nou u kunt best wel 20 uur werken. Wij waren dan met stomheid geslagen, zo'n persoon lag de helft van het jaar bij ons in het ziekenhuis en wij waren dan net aan het adviseren om meer thuiszorg te krijgen.
En dan voel je je echt bezeikt, vanuit je behandelaar wordt gezegd: je hebt echt meer zorg nodig want je bent te ziek, vanuit het uwv wordt gezegd: ga maar in de thuiszorg werken, kun je best. Niet alleen neem je de patient dan niet serieus, maar je neemt het behandel team ook niet serieus. Wij waren toen met z'n allen echt heel erg boos.

wat betreft die Wajong, ik sluit me bij de mensen hierboven aan, een herkeuring is niet perse slecht, sommige mensen hebben zich zo ontwikkeld dat ze veel meer kunnen dan dat ze eerder konden. Ik hoop in elk geval dat de criteria reeel blijven om te beslissen wat iemand wel en niet kan, maar ik hou mijn hart vast, want ik heb er weinig vertrouwen in.

isabel

100% met je eens!

Idd isabel....helemaal gelijk..

Isabel1 schreef:
wat betreft die Wajong, ik sluit me bij de mensen hierboven aan, een herkeuring is niet perse slecht, sommige mensen hebben zich zo ontwikkeld dat ze veel meer kunnen dan dat ze eerder konden. Ik hoop in elk geval dat de criteria reeel blijven om te beslissen wat iemand wel en niet kan, maar ik hou mijn hart vast, want ik heb er weinig vertrouwen in.

isabel

Ik snap precies wat je bedoelt. Hier verderop is een project waar mensen met een beperking, met behoud van uitkering, vrijwilligerswerk kunnen doen. Er wordt goed naar de mogelijkheden van de mensen gekeken. Sommigen kunnen echt niet veel, maar je staat er verbaasd van wat sommigen, na een opleiding, kunnen en mogen. Een enkeling stroomt ook uit naar een reguliere baan.

Voor die mensen zou ik zeggen: laat ze de Wajong wel op de plank houden, maar geef ze de gelegenheid om, desnoods met een stukje begeleiding en dan voor drie of vier dagen, bij een regulier bedrijf te laten werken. Sommigen hebben aanzienlijk meer in hun mars dan je in eerste instantie zou denken, alleen moeten zij de ruimte krijgen om stap voor stap te groeien.

dat is het dus precies, er wordt helemaal niet gekeken naar de persoon zelf, er wordt gewoon gestickerd en dan besloten wat iemand wel of niet kan, maar niet naar de persoon zelf. Iemand bijvoorbeeld met adhd en autisme kan niet hetzelfde als de volgende persoon met adhd en autisme. De ene kan misschien helemaal niet meedraaien in het arbeidsproces, en de ander met een klein beetje hulp wel.

Daarnaast vind ik het persoonlijk ook heel demotiverend om tegen een 18 jarige te zeggen dat het 'vast toch wel niets meer wordt'. je weet nooit wat de medische wetenschap nog brengt hoe iemand te helpen is. Met een traject als wajong geef je mensen hoop, je zegt eigenlijk: ok je bent jong en gehandicapt of met een beperking, dat snappen we, maar we gaan je helpen er toch iets moois van te maken. Maar dan moeten die mensen wel goed begeleid worden. Ook het back-up plan (dus als het even niet meer lukt dan toch nog even terug vallen op die uitkering) geeft mensen rust en de kans om er iets van te maken.
Met gewoon roepen: je bent beter en je kunt gaan werken geef je mensen geen hoop, want ze hebben zelf door dat ze echt nog ziek zijn. En op die manier gaan ze dus nooit onderdeel worden van het arbeidsproces (vrijwillig of betaald), wat de meeste wel willen.

Dit valt of staat natuurlijk wel met de motivatie van de persoon zelf, een ongemotiveerde luie sukkel, daar werkt het natuurlijk niet voor. Maar dat is niet de meerderheid, de meerderheid zijn (in mijn ervaring) mensen die wel willen, maar vaak niet weten hoe, en bang zijn dat het mislukt. Dat kun je oplossen, die angst kun je wegnemen met hulp en het back-up idee, en niet weten hoe kun je oplossen door een goed traject aan te bieden.

isabel

alfatrion schreef:Als je toen MS had dan werd je 100% arbeidsgeschikt verklaart, want MS dat erkende ze niet.

MS werd wel erkend. Waarschijnlijk bedoel je ME. (al hoor ik daar tegenwoordig niet zo veel meer over, misschien had men toch wel een beetje gelijk door het niet te erkennen...)

Je hoort niets meer van ME omdat dat nu CVS heet.

Isabel

sjohie schreef:Ik ook niet, maar als je vreest of je zoon tegen die tijd nog wel/niet recht heeft op zo'n uitkering, zou ik toch eens gaan kijken wat dat voor gevolgen heeft. Ik bedoel, als hij dan niks krijgt, of veel minder, dan zou ik toch eens gaan kijken wat er nog mogelijk is tot die tijd, in plaats van in angst en beven afwachten water dan gaat gebeuren.

Tja, eigenlijk is het heel hard gezegd een Wajong of een bijstandsuitkering. Verwachting is dat mijn zoon later wel op een sociale werkplaats terecht zal kunnen, maar in de "normale" maatschappij gaan werken zit er gewoon niet in.

Naja, we hebben nog 5 jaar..... Tegen die tijd is Rutte hopelijk allang opgehoepeld en zit er een minister-president die wel een hart heeft.