Radar

Goedenavond,

Ik zit met een probleem waar ik hier antwoord op hoop te vinden:

Vorig jaar was mijn vriendin zwanger van ons tweede kindje. Alles verliep perfect en voorspoedig en de 12 weken echo bevestigde dat, volgens het boekje!

8 weken later krijgen we de 20 weken echo, echoscopiste werkt haar standaard lijstje af, alles perfect. Ineens valt haar oog op iets wat ze niet kan verklaren, een zwarte vlek in de buik van de kleine (cyste) met 11mm doorsnede maar ze kreeg er maar geen vat op wat het nu precies was en waar de cyste zich bevond.

Na 20 minuten driftig over de buik gezwaaid te hebben moest ze concluderen dat ze de benodigde kennis niet had om een diagnose te stellen, ze vertelde ons wel dat het niets ernstigs was?!, en ging het overleggen met de gynaecoloog van het ziekenhuis.

De volgende dag worden we gebeld door de verloskundigepraktijk met de mededeling dat er een dubbelafspraak (gynaecoloog+echoscopiste) gemaakt was voor de woensdag erop (6 dagen later) en of we daar wilde zijn. Prima!

Na 2,5 uur in de wachtkamer gezeten te hebben (computerstoring) werden we eindelijk naar binnen geroepen. Weer driftig zwieren en zwaaien, alle opties bekeken, uiteindelijk kwam de diagnose: Puur onschuldige met vocht gevulde holte (cyste) die inmiddels nog maar een doorsnede van 7mm had. Niets om ons zorgen te maken, is waarschijnlijk over een paar weken verdwenen en al zou die niet verdwijnen, het zou de gezondheid van het kind niet in de weg staan, je kunt er 100 mee worden.

De gynaecoloog wreef over zn kin en zei.. "hmm..toch intrigeert het me dat ik niet kan verklaren waarom die cyste lijkt te zweven (normaal zit een cyste altijd in/tegen een orgaan bleek achteraf). Ik ga even bellen". Meneer gaat bellen met zn collega in het academisch ziekenhuis, smijt met wat medische termen en zegt opeens tegen ons: "Zouden jullie volgende week naar het academisch ziekenhuis willen gaan om mijn collega eens te laten kijken? Ik verzeker jullie, er is niets aan de hand maar het is een rariteit die ik niet kan verklaren en ik wil toch weten wat dit nu precies is."

Ik overleg met mn vriendin en vraag: "Is dit wel echt nodig? We weten al dat het onschuldig is en ik moet er weer een snipperdag voor nemen en heb er al niet zoveel." Hij antwoord "Nee ja dat moet je doen is reuze interessant, beste echo-apparaat dat er te krijgen is en zij (echoscopiste) is de beste van de Benelux! Ze kan me vast vertellen wat dit nu precies is."

Ik kijk mn vriendin aan en we besluiten om het dan maar te doen, in the name of science dan maar.
Hij was toevallig die dag daar ook voor een seminar en zou ons daar misschien wel treffen, zo niet belde hij mijn vriendin de volgende dag even op.

Een week later zitten we in de (overvolle) wachtkamer en stipt op de afgesproken tijd (hulde) worden we naar binnen geroepen. Eenmaal in de stoel begint het onderzoek, de spanningen lopen inmiddels hoog op want dit wordt een ervaring om nooit te vergeten.

Niet dus.. er worden wat standaard maten gecheckt (diameter hoofdje etc.), ze kijkt op het formulier waar die wonderbaarlijke cyste zich zou moeten bevinden, concludeert dat hij verdwenen is.. schiet een 3d plaatje en hoppa.. einde onderzoek. Binnen 10 minuten zijn we weer onderweg naar de auto met een foto en een deceptie rijker.

De verdere zwangerschap verloopt rustig en een maand of 4 later wordt onze cysteloze zoon geboren.. heb me nog nooit zo rijk gevoelt..

En dat rijk voelen blijkt ook van korte duur..na 6 weken komen er facturen binnen van de zorgverzekering. Of ik even 520,- wilde betalen voor het academisch onderzoek (van 10 minuten!) en 220.- voor de dubbelafspraak in het ziekenhuis. We hebben een vrijwillig eigen risico van 500 euro dus samen met het verplichte eigen risico van 220.- betalen we er 720.- en de zorgverzekering 20.-

Ik heb inmiddels gruwelijke last van mn pols door het vele typen dus zal morgen even het verdere verloop vertellen maar lang verhaal kort:

Kind heeft geen BSN dus valt onder eigen risico, arts heeft geen meldplicht om ons te wijzen op de kosten van de doorverwijzing, wij hebben zelf besloten om erheen te gaan (in the name of science weten jullie nog) en dus betalen die hap..

Iemand tips?
Maak het verhaal morgen af...

Als de uiteindelijke conclusie in het academisch ziekenhuis was geweest dat ze er in het begin naast zaten en het toch iets kwaadaardigs was, had je dan ook zo gereageerd?

Tips?

Ga naar de dokter met je pols.

Jazeker..ik vind dat er van tevoren best gezegd mag worden wat iets gaat kosten..dan hadden wij het in ieder geval zeker niet gedaan...

En nee ik ga niet naar de dokter..eigen risico...

Krieties82 schreef:Jazeker..ik vind dat er van tevoren best gezegd mag worden wat iets gaat kosten..dan hadden wij het in ieder geval zeker niet gedaan...

Prima dat je dat vindt. Had je het dus kunnen vragen.

Ik krijg een beetje het idee dat het academisch onderzoek is gedaan, omdat de gynaecoloog voor zichzelf wilde weten wat het nu precies was, niet voor de baby, niet voor jullie.

Dat idee kan en mag je hebben, alleen als hij het niet gedaan had en het was gruwelijk mis geweest was hij de gebeten hond, laten we de zaken niet gaan omdraaien.
Er worden heel veel onderzoeken gedaan om mogelijke slechte zaken uit te sluiten of vroeg te ontdekken, wat is er zo moeilijk aan achteraf tot de coclusie te komen dat het meeviel gelukkig en in dit geval het kind gezond is?
Als iemand er bewust voor kiest, in een periode van zwangerschap, te gaan voor een hoog eigen risico, kan dit het gevolg zijn. Moet je dan niet de artsen de schuld van gaan geven, achteraf.
En idd, vooraf gewoon vragen wat de kosten zijn, je hebt ook vooraf nagedacht over dat hogere eigen risico want dat wordt nooit ongevraagd zo geregeld.

Jolijn schreef:Ik krijg een beetje het idee dat het academisch onderzoek is gedaan, omdat de gynaecoloog voor zichzelf wilde weten wat het nu precies was, niet voor de baby, niet voor jullie.

Ik krijg juist het idee dat de gynaecoloog bang was voor iets ernstigs maar (misschien) zeldzaams, waar hij de kennis niet voor heeft. Of dat hij wel een vermoeden had, maar dat hij jullie vooral niet ongerust of gestresst wou maken als zijn vermoeden toch niet juist was. Stress is namelijk extreem slecht voor ongeboren kinderen, dus ze willen vooral voorkomen dat je te veel stress hebt. Zeker als dat achteraf niet nodig blijkt te zijn.

Dus dan zegt de dokter niet: "ik heb geen idee wat het is, maar het kan best iets ernstigs zijn. Dus daar moet nog eens naar gekeken worden." Hij zegt ook niet "ik vrees dat het ... is, maar misschien heb ik het mis, dus jullie moeten snel naar een groot gespecialiseerd ziekenhuis" Nee, een dokter zegt dat het niets is, maar dat het misschien goed/leuk/interessant zou zijn als mijn collega dit ook even ziet. Terwijl hij intussen denkt: o jee, het zou toch niet...

Er worden heel vaak bij twijfel mensen doorverwezen naar een specialist. En dat is maar goed ook. Een specialist heeft immers betere kennis (en betere apparatuur). Gelukkig is het vaak vals alarm. Maar helaas niet altijd. Ze willen niet dat je onnodig in spanning zit, maar ze willen ook niet dat je rond blijft lopen met een kwaal.