[ archief ] beschuldiging na klacht, oftewel onverwacht verdachtmaking

[Guido007]

Mijn zoon stond op mijn adres ingeschreven, dus volgens gezagsregister was ik de wettelijke vertegenwoordiger.

Mijn zoon was bij moeder en op een gegeven moment zeiden de buren dat mijn zoon met spoed was opgenomen in ziekenhuis, maar ze mochten het mij eigenlijk niet vertellen. Ik ben onmiddellijk naar ziekenhuis gegaan en aldaar werd ik vrijwel direct aangesproken door verpleging, dat ze geen problemen wilde. Hoezo problemen? Ik kwam voor mijn zoon, die doodziek was. Hij bleek meningocock B te hebben, ze dachten eerst aan hersenvliesontsteking.
Vervolgens werd mijn moeder en mijn zussen verwijderd, waar mijn zieke zoon getuige van was. Later bleek dat buren, vrienden en familie van moeder (mijn ex) wel toegang kregen tot mijn zoon. Dus arts en ziekenhuis maakte onderscheid.
Ik deed beklag, maar deze werd ongegrond verklaard.

Ik had er last van en wilde weten 'waarom'? Dus vele jaren later - en met meer kennis - vroeg ik om dossierinzage. In eerste instantie kreeg ik geen dossierinzage, want ookal was ik de biologische vader, ze zagen mij niet als wettelijke vertegenwoordiger van mijn zoon. En ze hadden gezagsregister, dus 'waarom ze zo handelde?', dat is mij nog steeds een raadsel? Dit veranderde snel, toen mijn advocaat dreigde met een rechtszaak. Toen waren regels ineens niet meer zo streng. Heeft me wel hoop geld gekost, die ik nooit vergoed heb gekregen.

Moeder (ex) had - dus voordat ik in ziekenhuis kwam - met modder lopen gooien, en arts/ziekenhuis had dat blijkbaar zonder rectificatie als waarheid aangenomen. Tot mijn verbazing stond zelfs beschreven, dat ze mijn zoon eerder wilde ontslaan, zodat mijn zoon wel met moeder mee kon, maar niet met vader.
En ookal was er niets gebeurd, hadden ze zelfs contact opgenomen met politie, omdat ze bang waren dat als moeder mijn zoon eerder mee naar huis nam, dat ik ziekenhuis wel 'mores' kwam leren. Waarom zou ik dat doen?

Zonder dat ik me ervan bewust was - en nog steeds niet ben -, zou ik dus volgens dossier 'gedreigd hebben, zelfs met geweld. Zonder officiële kennisgeving (zelfs niet in verslag hoorzitting inzake klacht)

Ik ben dus als 'crimineel' bestempeld:
Zonder aangifte
Zonder eerlijk proces (en dus recht op advocaat)
Zonder rechter of tussenkomst rechterlijke macht.

Ik heb het genegeerd (wel last van), want het was bijna 10 jaar geleden, maar ik bleef wel boos over het feit dat ze mijn gezag negeerde. Blijkbaar nog steeds. Mijn zoon was behandeld zonder mijn toestemming(svereiste) en zonder wettelijke verplichting tot informatieplicht. Ik werd totaal genegeerd.

Regionale tuchtcollege heeft mijn klacht gegrond verklaard, maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan, want arts, advocaat en zelfs aanwezige raad van bestuur bleven volhouden dat ze niet aan informatieplicht, toestemmingsvereiste en dergelijke hoefde te voldoen, en gebruikte de zogenaamde bedreiging als excuus. Ik ben mij daar echt niet van bewust, en ik vraag me ook af, waarom kwamen ze toen er niet mee? Zeker met alle modder gooien van moeder was rectificatie wel bittere noodzaak, want nu werd mijn zoon de dupe hiervan. Hij had verdriet, omdat oma hem niet mocht bezoeken en hij heeft oma wel gezien (op afstand).
Regionale tuchtcollege vroeg ook terecht af waarom ze bijvoorbeeld AMK niet hadden benaderd.
Dan was ik waarschijnlijk ook benaderd en had ik er tijdig kennis van genomen.

Ik had het dus graag willen weten, als ik bedreigend was overgekomen. Dat had ik nooit gewild en zo ben ik namelijk ook niet. Ik ben mij er niet van bewust van en na 10 jaar is het helemaal lastig. Het was wel zo netjes om dat aan te geven en dat lijkt me ook beter voor ziekenhuis, bijvoorbeeld om 'verdere' 'problemen' te voorkomen. Waarom is alles zo 'stiekem' beschreven/gedaan?

Maar wettelijk gezien maakte dat eigenlijk ook niets uit, want ze waren volgens wet verplicht om aan informatieplicht en toestemmingsvereiste te voldoen en vandaar dat regionale tuchtcollege mijn klacht gegrond verklaard. Dus hun excuus slaat noch kant noch wal en was dus onnodig en overbodig.

Nu moet ik ook nog vechten tegen de valse verdachtmaking, want deze is zonder eerlijk proces en rechter uitgesproken. Sterker nog, advocaat beschreef dat het zelfs feiten waren, omdat deze beschreven waren in dossier. Let wel: zonder rechter, dus ze spelen voor eigen rechter. En dat doen ze na 10 jaar volhardend, terwijl het mogelijk zelfs verjaard is.
En?
Arts was het niet eens met oordeel, dus zaak loopt nu bij centraal tuchtcollege, wat erg vreemd is, want volgens wetgeving waren ze hiertoe verplicht.

Allemaal in een ziekenhuis, welke de meest klantvriendelijk, -gerichte en veilige ziekenhuis van Nederland wil zijn. Dat staat op hun vrachtwagen(s) beschreven. Als dat in mijn mening hun zal lukken, dan vraag ik me dus af op basis van bovengenoemde, hoe slecht andere ziekenhuizen wel niet zullen zijn dan?

En politie doet niets, inspectiedienst doet niets, burgemeester doet niets en overheid doet niets.
Ziekenhuizen zijn blijkbaar machtig en mogen blijkbaar voor eigen rechter spelen.
Noot:
Politie zou volgens dossier zijn benaderd en dus vraag ik me af waarom hebben ze mij nooit benaderd? Ik heb inzage gehad in dossier van politie en daar stond ook niets in beschreven hierover.

En mijn zoektocht naar advocaten die in mijn zaak geloven, ondanks alle bewijs, is blijkbaar ook moeilijk. Of je moet enorm veel geld op tafel leggen. En terwijl het 'gerechtsgang' duurder wordt!

Heeft er iemand tips, info of wat dan ook?

[Leo The Emperor]

Ik heb het genegeerd (wel last van), want het was bijna 10 jaar geleden, maar ik bleef wel boos over het feit dat ze mijn gezag negeerde. Blijkbaar nog steeds. Mijn zoon was behandeld zonder mijn toestemming(svereiste) en zonder wettelijke verplichting tot informatieplicht. Ik werd totaal genegeerd.

Maar wettelijk gezien maakte dat eigenlijk ook niets uit, want ze waren volgens wet verplicht om aan informatieplicht en toestemmingsvereiste te voldoen en vandaar dat regionale tuchtcollege mijn klacht gegrond verklaard. Dus hun excuus slaat noch kant noch wal en was dus onnodig en overbodig.

En politie doet niets, inspectiedienst doet niets, burgemeester doet niets en overheid doet niets.
Ziekenhuizen zijn blijkbaar machtig en mogen blijkbaar voor eigen rechter spelen.

En mijn zoektocht naar advocaten die in mijn zaak geloven, ondanks alle bewijs, is blijkbaar ook moeilijk. Of je moet enorm veel geld op tafel leggen. En terwijl het 'gerechtsgang' duurder wordt!

Heeft er iemand tips, info of wat dan ook?

Het is inmiddels 10 jaar geleden , en het ziekenhuis heeft excuses aangeboden voor de gang van zaken. Wat zou u uiteindelijk met een nieuwe rechtsgang willen bereiken?

Laat het rusten en ga verder met uw leven

[weetnietveel]

Het is inmiddels 10 jaar geleden , en het ziekenhuis heeft excuses aangeboden voor de gang van zaken.

Regionale tuchtcollege heeft mijn klacht gegrond verklaard, maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan, want arts, advocaat en zelfs aanwezige raad van bestuur bleven volhouden dat ze niet aan informatieplicht, toestemmingsvereiste en dergelijke hoefde te voldoen, en gebruikte de zogenaamde bedreiging als excuus.

Leo ts schrijft niet dat ze hem een excuus hebben aangeboden, maar dat ze "de dreiging" gebruikte als excuus om niet aan de wettelijke verplichte informatieplicht en toestemmingsvereiste te hoeven voldoen.

[witte angora]

Mijn vraag is ook wat je zou willen bereiken.

Ik snap de frustratie, de emotionele pijn en dergelijke. Zit zelf midden in iets dergelijks. Maar, buiten het verleden om, en je eigen ervaring en verwerking er van, heb je er in praktische zin nog last van? Dwz, de mensen met wie je te maken hebt, vormen die een oordeel over jou naar aanleiding van wat er toen gebeurd is?

Je zoon en je familie weten intussen wel hoe het zit neem ik aan. Maar ook voor hen is het leven verder gegaan. In de afgelopen 10 jaar is er zo ontzettend veel gebeurd, in alle facetten van het leven, dat deze gebeurtenis voor hen inmiddels een minder prominente plek heeft gekregen.

Dus nogmaals de vraag, wat zou je willen bereiken? Want je hebt al een en ander voor elkaar gekregen. Zijn verdere stappen te realiseren, en ten koste van wat?

Soms kun je ervoor kiezen dingen te laten rusten. Alhoewel ik me goed kan indenken dat dit voor jou slechts één gebeurtenis is in een hele reeks tussen jou en je ex. Feitelijk moet je, denk ik, eerst je ex volledig los kunnen laten, inclusief al het andere wat er gebeurd is, voor je dit kunt laten rusten. Maar dat is een ervaringsdeskundige gerelateerde opmerking, jouw situatie zou uiteraard zomaar heel anders kunnen zijn.

[Leo The Emperor]

Leo ts schrijft niet dat ze hem een excuus hebben aangeboden, maar dat ze "de dreiging" gebruikte als excuus om niet aan de wettelijke verplichte informatieplicht en toestemmingsvereiste te hoeven voldoen.

Ik doelde op deze zin :

Dus hun excuus slaat noch kant noch wal en was dus onnodig en overbodig.

Of het een werkelijk gemeend excuus is , is natuurlijk niet te beoordelen, maar dat geldt in principe voor elk aangeboden excuus.

[weetnietveel]

Leo ts schrijft niet dat ze hem een excuus hebben aangeboden, maar dat ze "de dreiging" gebruikte als excuus om niet aan de wettelijke verplichte informatieplicht en toestemmingsvereiste te hoeven voldoen.

Ik doelde op deze zin :

Dus hun excuus slaat noch kant noch wal en was dus onnodig en overbodig.

Of het een werkelijk gemeend excuus is , is natuurlijk niet te beoordelen, maar dat geldt in principe voor elk aangeboden excuus.

Ja dat weet ik. Maar je moet het denk ik lezen als: dat excuus, (de reden/de motivatie) dat ze niet verplicht waren om vader toestemming te vragen en informatie te geven was : omdat vader een bedreiging zou zijn Maar dat excuus (die reden/die motivatie) was onzin, onnodig en overbodig, want ze waren het wettelijk verplicht.
Dus "hun excuus" verwijst naar ---> "vader was een bedreiging."

[weetnietveel]

Ik denk dat het tijd wordt dat alle instellingen zoals een ziekenhuis, (maar ook andere zorg- of hulpverleningsinstellingen en consultatiebureau's, kinderdagverblijven, scholen ect,) wettelijk verplicht moeten worden eerst alles wat ze in een verslag schrijven over clienten, ouders en/of kinderen, door de client, ouder en/of kind verplicht te laten lezen, alvorens ze het iemand anders laten lezen. Dus niet zoals nu het geval is dat je er zelf om moet vragen en dat de kans bestaat dat roddels/onjuistheden/verdenkingen de kans krijgen zich te verspreiden zonder dat diegene(n) waarover het gaat er weet van heeft.

[Jefdus]

Dat hangt er natuurlijk wel vanaf hoe oud het kind is. Dat is mij nog niet duidleijk uit de openingspost. Als het 'kind' meerderjarig is, hebben de ouders in principe niets te maken met het dossier.

[Leo The Emperor]

Ja dat weet ik. Maar je moet het denk ik lezen als: dat excuus, (de reden/de motivatie) dat ze niet verplicht waren om vader toestemming te vragen en informatie te geven was : omdat vader een bedreiging zou zijn Maar dat excuus (die reden/die motivatie) was onzin, onnodig en overbodig, want ze waren het wettelijk verplicht.
Dus "hun excuus" verwijst naar ---> "vader was een bedreiging."

U kunt hier gelijk in hebben, en het verhaal van TS is ook op die wijze te lezen.

Enfin, misschien dat TS nog reageert, dan weten we het zeker

[VioletPrue]

Mijn zoon stond op mijn adres ingeschreven, dus volgens gezagsregister was ik de wettelijke vertegenwoordiger.

Mijn zoon was bij moeder en op een gegeven moment zeiden de buren dat mijn zoon met spoed was opgenomen in ziekenhuis, maar ze mochten het mij eigenlijk niet vertellen. Ik ben onmiddellijk naar ziekenhuis gegaan en aldaar werd ik vrijwel direct aangesproken door verpleging, dat ze geen problemen wilde. Hoezo problemen? Ik kwam voor mijn zoon, die doodziek was. Hij bleek meningocock B te hebben, ze dachten eerst aan hersenvliesontsteking.
Vervolgens werd mijn moeder en mijn zussen verwijderd, waar mijn zieke zoon getuige van was. Later bleek dat buren, vrienden en familie van moeder (mijn ex) wel toegang kregen tot mijn zoon. Dus arts en ziekenhuis maakte onderscheid.
Ik deed beklag, maar deze werd ongegrond verklaard.

Ik had er last van en wilde weten 'waarom'? Dus vele jaren later - en met meer kennis - vroeg ik om dossierinzage. In eerste instantie kreeg ik geen dossierinzage, want ookal was ik de biologische vader, ze zagen mij niet als wettelijke vertegenwoordiger van mijn zoon. En ze hadden gezagsregister, dus 'waarom ze zo handelde?', dat is mij nog steeds een raadsel? Dit veranderde snel, toen mijn advocaat dreigde met een rechtszaak. Toen waren regels ineens niet meer zo streng. Heeft me wel hoop geld gekost, die ik nooit vergoed heb gekregen.

Moeder (ex) had - dus voordat ik in ziekenhuis kwam - met modder lopen gooien, en arts/ziekenhuis had dat blijkbaar zonder rectificatie als waarheid aangenomen. Tot mijn verbazing stond zelfs beschreven, dat ze mijn zoon eerder wilde ontslaan, zodat mijn zoon wel met moeder mee kon, maar niet met vader.
En ookal was er niets gebeurd, hadden ze zelfs contact opgenomen met politie, omdat ze bang waren dat als moeder mijn zoon eerder mee naar huis nam, dat ik ziekenhuis wel 'mores' kwam leren. Waarom zou ik dat doen?

Zonder dat ik me ervan bewust was - en nog steeds niet ben -, zou ik dus volgens dossier 'gedreigd hebben, zelfs met geweld. Zonder officiële kennisgeving (zelfs niet in verslag hoorzitting inzake klacht)

Ik ben dus als 'crimineel' bestempeld:
Zonder aangifte
Zonder eerlijk proces (en dus recht op advocaat)
Zonder rechter of tussenkomst rechterlijke macht.

Ik heb het genegeerd (wel last van), want het was bijna 10 jaar geleden, maar ik bleef wel boos over het feit dat ze mijn gezag negeerde. Blijkbaar nog steeds. Mijn zoon was behandeld zonder mijn toestemming(svereiste) en zonder wettelijke verplichting tot informatieplicht. Ik werd totaal genegeerd.

Regionale tuchtcollege heeft mijn klacht gegrond verklaard, maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan, want arts, advocaat en zelfs aanwezige raad van bestuur bleven volhouden dat ze niet aan informatieplicht, toestemmingsvereiste en dergelijke hoefde te voldoen, en gebruikte de zogenaamde bedreiging als excuus. Ik ben mij daar echt niet van bewust, en ik vraag me ook af, waarom kwamen ze toen er niet mee? Zeker met alle modder gooien van moeder was rectificatie wel bittere noodzaak, want nu werd mijn zoon de dupe hiervan. Hij had verdriet, omdat oma hem niet mocht bezoeken en hij heeft oma wel gezien (op afstand).
Regionale tuchtcollege vroeg ook terecht af waarom ze bijvoorbeeld AMK niet hadden benaderd.
Dan was ik waarschijnlijk ook benaderd en had ik er tijdig kennis van genomen.

Ik had het dus graag willen weten, als ik bedreigend was overgekomen. Dat had ik nooit gewild en zo ben ik namelijk ook niet. Ik ben mij er niet van bewust van en na 10 jaar is het helemaal lastig. Het was wel zo netjes om dat aan te geven en dat lijkt me ook beter voor ziekenhuis, bijvoorbeeld om 'verdere' 'problemen' te voorkomen. Waarom is alles zo 'stiekem' beschreven/gedaan?

Maar wettelijk gezien maakte dat eigenlijk ook niets uit, want ze waren volgens wet verplicht om aan informatieplicht en toestemmingsvereiste te voldoen en vandaar dat regionale tuchtcollege mijn klacht gegrond verklaard. Dus hun excuus slaat noch kant noch wal en was dus onnodig en overbodig.

Nu moet ik ook nog vechten tegen de valse verdachtmaking, want deze is zonder eerlijk proces en rechter uitgesproken. Sterker nog, advocaat beschreef dat het zelfs feiten waren, omdat deze beschreven waren in dossier. Let wel: zonder rechter, dus ze spelen voor eigen rechter. En dat doen ze na 10 jaar volhardend, terwijl het mogelijk zelfs verjaard is.
En?
Arts was het niet eens met oordeel, dus zaak loopt nu bij centraal tuchtcollege, wat erg vreemd is, want volgens wetgeving waren ze hiertoe verplicht.

Allemaal in een ziekenhuis, welke de meest klantvriendelijk, -gerichte en veilige ziekenhuis van Nederland wil zijn. Dat staat op hun vrachtwagen(s) beschreven. Als dat in mijn mening hun zal lukken, dan vraag ik me dus af op basis van bovengenoemde, hoe slecht andere ziekenhuizen wel niet zullen zijn dan?

En politie doet niets, inspectiedienst doet niets, burgemeester doet niets en overheid doet niets.
Ziekenhuizen zijn blijkbaar machtig en mogen blijkbaar voor eigen rechter spelen.
Noot:
Politie zou volgens dossier zijn benaderd en dus vraag ik me af waarom hebben ze mij nooit benaderd? Ik heb inzage gehad in dossier van politie en daar stond ook niets in beschreven hierover.

En mijn zoektocht naar advocaten die in mijn zaak geloven, ondanks alle bewijs, is blijkbaar ook moeilijk. Of je moet enorm veel geld op tafel leggen. En terwijl het 'gerechtsgang' duurder wordt!

Heeft er iemand tips, info of wat dan ook?

Als uw zoon nu gezond is, zou ik dit laten rusten.
Het is 10 jaar geleden, u bent niet gearresteerd, er is bij de politie geen aangifte gedaan, dus nergens staat u als crimineel geregistreerd.
Als u dit na 10 jaar nog zó ontzettend bezig houdt, zou ik eens met iemand gaan praten.
Want laat het los, u schiet hier niks mee op.
Het allerbelangrijkste lijkt mij dat uw zoon behandeld is.
En weer gezond.
Focus u daarop en niet op dit soort futiliteiten.

[weetnietveel]

Dat hangt er natuurlijk wel vanaf hoe oud het kind is. Dat is mij nog niet duidelijk uit de openingspost. Als het 'kind' meerderjarig is, hebben de ouders in principe niets te maken met het dossier.

Het kind was waarschijnlijk niet meerderjarig. Een wettelijke vertegenwoordiger ben je tot je kind meerderjarig is en het AMK komt niet in beeld als een kind meerderjarig is. Er zijn wel gevallen waar je wettelijk vertegenwoordiger kan zijn over een kind ouder dan 18, maar ook dan heb je recht op inzage dossier.

Voilet Prue voor zover ik het begrijp moet ts er wel mee bezig blijven, want de zaak loopt nu bij het Centraal Tuchtcollege, omdat de betreffende arts wilt dat er nog eens naar gekeken wordt.

Nu moet ik ook nog vechten tegen de valse verdachtmaking, want deze is zonder eerlijk proces en rechter uitgesproken. Sterker nog, advocaat beschreef dat het zelfs feiten waren, omdat deze beschreven waren in dossier. Let wel: zonder rechter, dus ze spelen voor eigen rechter. En dat doen ze na 10 jaar volhardend, terwijl het mogelijk zelfs verjaard is.
En?
Arts was het niet eens met oordeel, dus zaak loopt nu bij centraal tuchtcollege, wat erg vreemd is, want volgens wetgeving waren ze hiertoe verplicht.

[weetnietveel]

Mijn zoon stond op mijn adres ingeschreven, dus volgens gezagsregister was ik de wettelijke vertegenwoordiger.
Mijn zoon was bij moeder en op een gegeven moment zeiden de buren dat mijn zoon met spoed was opgenomen in ziekenhuis, maar ze mochten het mij eigenlijk niet vertellen. Ik ben onmiddellijk naar ziekenhuis gegaan en aldaar werd ik vrijwel direct aangesproken door verpleging, dat ze geen problemen wilde. Hoezo problemen? Ik kwam voor mijn zoon, die doodziek was. Hij bleek meningocock B te hebben.

Je werd aangesproken, maar werd je toen ook direct al de toegang tot je zoon geweigerd?

Vervolgens werd mijn moeder en mijn zussen verwijderd, waar mijn zieke zoon getuige van was.

Wat was de reden dat je moeder en je zussen de toegang tot je zoon werd geweigerd?

Moeder (ex) had - dus voordat ik in ziekenhuis kwam - met modder lopen gooien, en arts/ziekenhuis had dat blijkbaar zonder rectificatie als waarheid aangenomen.

En ook al was er niets gebeurd, hadden ze zelfs contact opgenomen met politie, omdat ze bang waren dat als moeder mijn zoon eerder mee naar huis nam, dat ik ziekenhuis wel 'mores' kwam leren. Waarom zou ik dat doen?

Zonder dat ik me ervan bewust was - en nog steeds niet ben -, zou ik dus volgens dossier 'gedreigd hebben, zelfs met geweld.Zonder officiële kennisgeving (zelfs niet in verslag hoorzitting inzake klacht)

Fysiek geweld had je je zeer waarschijnlijk wel kunnen herinneren, dus ik ga ervan uit dat er volgens het ziekenhuis sprake zou zijn geweest van verbaal geweld?

Hij had verdriet, omdat oma hem niet mocht bezoeken en hij heeft oma wel gezien (op afstand).
Regionale tuchtcollege vroeg ook terecht af waarom ze bijvoorbeeld AMK niet hadden benaderd.
Dan was ik waarschijnlijk ook benaderd en had ik er tijdig kennis van genomen.

Was je zoon toen 5 jr. of jonger? Heeft oma (en tantes) volgens het dossier ook het ziekenhuispersoneel bedreigd en fysiek en/of verbaal geweld gebruikt?

[weetnietveel]

Nu moet ik ook nog vechten tegen de valse verdachtmaking, want deze is zonder eerlijk proces en rechter uitgesproken. Sterker nog, advocaat beschreef dat het zelfs feiten waren, omdat deze beschreven waren in dossier. Let wel: zonder rechter, dus ze spelen voor eigen rechter. En dat doen ze na 10 jaar volhardend, terwijl het mogelijk zelfs verjaard is.
En?
Arts was het niet eens met oordeel, dus zaak loopt nu bij centraal tuchtcollege, wat erg vreemd is, want volgens wetgeving waren ze hiertoe verplicht.

Was dat jouw advocaat of de advocaat van de tegenpartij? Kreeg je wel informatie telefonisch (ik neem aan dat je het ziekenhuis gebeld hebt om te vragen hoe het met je zoon was?)

[Isabel1]

Hai,

Ik wil je (ts) graag even iets uitleggen.

Ik werk in een ziekenhuis en komen dit best vaak tegen.

1) ouders liggen in scheiding of zijn al gescheiden en hebben erge ruzie. Moeder roept dat vader een kwaadaardige idioot is (of iets dergelijks) Mijn collegas en ik weten dan niet of dat zo is, het kan best waar zijn en die man kan best een gevaarlijke gek zijn, maar het kan ook dat dat helemaal niet zo is en die moeder gewoon die vent zwart zit te maken. Wij hebben over het algemeen veel met agressie te maken en ik heb er niet veel zin in door een patient of familie lid geslagen te worden. Wij nemen dan dus altijd het zekere voor het onzekere en geven dan als collegas aan elkaar door dat meneer misschien wel eens agressief zou kunnen zijn. Ik snap dat dat heel vervelend en oneerlijk is voor die vader, want hij kan er niets aan doen dat zijn ex hem zwart maakt.
2) Ouders die opeens te horen krijgen dat hun kind in het ziekenhuis ligt kunnen in hun paniek wel eens op een manier reageren die makkelijk als agressief opgevat kan worden. Dat doen ze niet uit kwaadheid, maar dat doen ze uit onmacht en dat hebben ze zelf helemaal niet in de gaten. Het is gewoon de schrik. Ik zeg niet dat jij dat ook gedaan hebt, want ik was er niet bij, maar het gebeurt wel. Meestal moet je zo iemand even laten uitrazen en dan kalmeert hij ook. Je wacht dan ook tot de ouder in kwestie een beetje kalm is voordat hij bij het kind gelaten wordt want anders maakt hij dat kind ook gestrest.
3) we zien best vaak zaken waarbij de ouders ruzie hebben over de voogdij van de kinderen. Op het moment dat wij zo'n conflict signaleren bellen we altijd de politie, niet omdat we een van de twee partijen geloven maar het moet van het protocol. (ik kan me eigenlijk niet herinneren of dat 10 jaar geleden ook moest). De politie komt dan niet, maar we doen gewoon een melding over het feit dat er problemen zouden kunnen komen bij het ontslag van het kind zodat de politie op de hoogte is.

Dat je moeder en zussen er niet bij mochten snap ik ergens wel, als we hersenvlies vermoeden willen we zo weinig mogelijk mensen bij het kind, dus alleen directe ouders (en al zeker GEEN broertjes of zusjes) Dat andere mensen er wel bij mogen zou dan best kunnen omdat het op een later tijdstip was, toen bleek dat het over B ging.

Wat wel slecht is is dat je geen info gekregen hebt, want een ouder behoort altijd info te krijgen en je behoort altijd je kind te mogen zien (tenzij er een goede reden is dat dat onmogelijk is, bijvoorbeeld als je kind in operatie is) Op dat punt geef ik je zeker gelijk!

wat ik verder eigenlijk niet begrijp is dat je het de hele tijd hebt over dat er geen rechter over geoordeeld heeft wat er in het dossier staat. Dat is toch logisch? Daar oordeelt een rechter nooit over. Als ik opschrijf in een dossier dat ik me bedreigd voel door een patient, dan hoeft daar ook geen rechter over te beslissen, ik snap dus eigenlijk niet precies wat je wilt. Het zou mij helpen als je even duidelijk stelt wat je precies wilt.

Isabel

[weetnietveel]

Ik dacht in eerste instantie begrepen te hebben dat ts de toegang tot zijn zoon geweigerd was, maar na het verhaal nogmaals gelezen te hebben, denk ik toch dat ik dit verkeerd begrepen heb. Het staat in ieder geval niet zo in de openingspost, dat dit met zekerheid het geval is geweest.

Het gaat er volgens mij nu om dat er in het dossier staat: "vader heeft bedreigd, zelfs met geweld."
En daar komt vader pas vele jaren later achter als hij inzage vraagt van het dossier. Dat is geen mening maar een feit volgens het ziekenhuis of volgens zijn toenmalige advocaat. En dat zou volgens de arts voldoende reden zijn geweest om vader totaal te negeren en hem geen informatie te hoeven geven.

[Isabel1]

@weet niet veel

dat bedoel ik dus. Ik snap niet precies wat het ts nu nog uitmaakt.

Verder is het natuurlijk slecht om hem geen info te geven, ook al zou hij met geweld gedreigd hebben. Daarnaast vind ik wel, als iemand van het personeel heeft opgeschreven dat hij of zij zich bedreigd gevoeld heeft door meneer dat wel een feit is. Die persoon voelt zich bedreigd (of dat nou objectief gezien een dreiging was of niet) en dat is feit. het is een mening of die bedreiging feitelijk heeft plaatsgevonden, maar dat gevoel is een feit.

Sommige mensen kunnen heel bedreigend overkomen en ik vind het zelf prettig als collegas dat even aan mij communiceren.

isabel

[weetnietveel]

Isabel ts heeft een klacht ingediend bij het tuchtcollege. Deze klacht is gegrond verklaard want zij vonden net als jij dat het de wettelijke plicht van het ziekenhuis was om informatie te geven enz.
Maar nu is de arts/het ziekenhuis het daar niet mee eens en zijn ze in hoger beroep gegaan. Dus ts is er nog niet klaar mee.

Ben het met je eens dat als iemand zich bedreigt voelt dat het voor diegene een feit is, maar ik vind dat er een uitleg (een omdat) bij hoort zodat in dit geval een Centraal Tuchtcollege kan beoordelen of ts werkelijk gedreigd heeft en daarbij (ik neem aan) verbaal geweld heeft gebruikt. Want bedreigt voelen is niet hetzelfde als bedreigd worden of bedreigd zijn.

Ik kan in ieder geval niet lezen dat ts een waarschuwing heeft gehad of dat hij het ziekenhuis is uitgezet (wat ik in eerste instantie dacht te lezen). Dus dan denk ik eigenlijk dat die bedreiging met geweld niet zo veel om het lijf had.

[Guido007]

Ziekenhuis weigert elke vorm van excuus.

Regionale tuchtcollege heeft mijn klacht inzake de verplichting om te moeten voldoen aan informatieplicht en toestemmingsvereiste gegrond verklaart.

Ziekenhuis was het met deze uitspraak niet eens en nu ligt het bij centraal tuchtcollege. En die laat lang op zich wachten.

En dus in plaats van excuses beschuldigen ze mij anno 2013 nog steeds.
- zonder eerlijk proces
- zonder rechter
- zonder aangifte
- ondanks verjaring

Deze ziekenhuis wil het meest klantvriendelijke, -gerichte en veilige ziekenhuis van Nederland worden en ik wasniet van plan om te stoppen. Ze hebben mijn eer, trots, goede naam, maar ook mijn rechten en vrijheden aangetast. Dus als ik de kans krijg om ze voor rechter te laten verschijnen, dan zal ik hun goede naam aantasten, zodat ze voelen hoe dat is.

En het gaat ook om principe, naast rechtvaardigheid.
Het waren meestal hulpverleners, instanties die wilde dat ik het zou laten rusten en ik begrijp hun motivatie ook wel, maar daar trap ik dus niet in.

We hebben rechten en vrijheden, beschermd door wetten, regels/richtlijnen, verdragen en verklaringen en blijkbaar kan de 'machtige' ziekenhuis alles maken. Het is toch bizar dat zelfs politie niet zomaar iemand verdacht mag maken, maar we moeten wel accepteren, dat ziekenhuizen dit wel mogen.
Waarom hebben we dan nog wetten en verdragen ofzo? Dan zijn we toch vogelvrij voor ziekenhuizen, wat veel mensen blijkbaar al helaas ervaren.

Ik geef niet op en ik laat meook niet de mond snoeren, dit gevecht ga ik aan. Alleen hoe, dat is wat ik nog moet uitzoeken. Ik heb al wat advocaten ondertussen aangeschreven en ik moet ze alleen nog bellen of opzoeken. En verder zijn tips, info altijd welkom.
Maar laten rusten is absoluut geen optie.

[Guido007]

@weet niet veel

dat bedoel ik dus. Ik snap niet precies wat het ts nu nog uitmaakt.

Verder is het natuurlijk slecht om hem geen info te geven, ook al zou hij met geweld gedreigd hebben. Daarnaast vind ik wel, als iemand van het personeel heeft opgeschreven dat hij of zij zich bedreigd gevoeld heeft door meneer dat wel een feit is. Die persoon voelt zich bedreigd (of dat nou objectief gezien een dreiging was of niet) en dat is feit. het is een mening of die bedreiging feitelijk heeft plaatsgevonden, maar dat gevoel is een feit.

Sommige mensen kunnen heel bedreigend overkomen en ik vind het zelf prettig als collegas dat even aan mij communiceren.

isabel

Het is jammer dat sommige meteen een conclusie klaar hebben.

Voordat ik ziekenhuis kwam opzoeken, had mijn ex met modder lopen gooien en toen ik in ziekenhuis aankwam, was het eerste wat er gebeurde dat ik door verpleging werd aangesproken, dat ze geen problemen wilde. Sorry hoor, dat is bedreigend.
Heb ik voor problemen gezorgd: nee! In dossier staat niets beschreven.

Verder werd toegang van mijn moeder en zussen geweigerd, waar mijn zoon getuige van was. Hij huilde, dus ziekenhuis had zijn gezondheid in gevaar gebracht. Als mijn moeder niet luisterde, dan werd beveiliging erbij gehaald.
Heb ik voor problemen gezorgd: nee! In dossier staat wederom niets hierover beschreven.

Na dossierinzage, die ik dus met verzet kreeg, begreep ik pas meer. Mijn ex had met moeder lopen gooien en alles wat ik dus deed werd in weegschaal gelegd.
Maar ik ben me dus niet bewust van enige bedreiging, ik had op dat moment zelfs een advocaat en daar deed ik alles mee.

En dan een feit, die wel een feit is, mijn ex is door kinderrechter bestraft, omdat kinderen niet veilig bij haar waren en ze mocht alleen kinderen onder begeleiding zien.
EN wat deed ik: ik heb ervoor gezorgd, dat ze de kinderen vaker dan 1x in 6 weken kon zien, namelijk 1x per week minimaal.

Ik mag groot, dik zijn en misschien boos - al kan ik daar10 jaar later niets over herinneren - zijn geweest, maar welke ouder (man of vrouw) zou niet boos zijn als zijn/haar gezag genegeerd zou worden en rechten geschonden, maar vooral als zijn/haar kind gedupeerd word door dit soort 'vuile spelletjes'?
En serieus, ik kan me het voorstellen, maar dat is achteraf praten, want ik weet er helemaal niets meer van. Ik heb alles uitgevochten via mijn advocaat en heb beklag gedaan.

Maar wel vreemd dat in dossier geen details zijn beschreven. Alleen een paar woorden. Er staat niets beschreven dat er daadwerkelijk iets is gebeurd. En ik ben ook niet hierop aangesproken.
Dus je mag conclusies snel trekken over mij, maar als je mijn ex zou kennen, dan zou je wel anders praten. En geloof me: jeugdzorg en kinderrechter steunde mij en dat gebeurd niet zomaar bij een vader.

[Guido007]

Ik wil iedereen bedanken voor de reacties.

Ik zal proberen wat vragen te beantwoorden:

Stel dat ik tegen jou zeg, meneer A is gevaarlijk en aggressief, hoe zou jij dan reageren als je meneer A daarna tegen zal komen?
Nou in dossier lees ik dat moeder met modder heeft gegooid. En ziekenhuis heeft het blijkbaar als waarheid aangenomen, want ik ben nooit benaderd of hierover aangesproken.
Ik kwam op afdeling, het eerste wat ik te horen kreeg, dat is me altijd bijgebleven, dat ze daar geen problemen wilde. Ik had bij ingang moeder gezien en mee gesproken, dus ik deed toch normaal en ik kwam voor mijn zoon, dus waarom zou ik problemen willen?

Kinderrechter heeft mijn zoon aan mijn toegwezen en dus stond mijn zoon op mijn adres ingeschreven en dus was ik volgens gezagsregister de wettelijke vertegenwoordiger van mijn zoon.
Zelfs na beklag, als ik informatie wilde, dan moest ik er maar zelf om vragen.

Zelfs na beklag en dus wetende dat ik het gezag had, wilde ze mijn zoon eerder ontslaan, zodat ik (de vader) mijn zoon niet mee naar huis kon nemen, maar wel moeder.

Dat mijn moeder en zussen geen toegang kregen, kan ik me ook voorstellen, maar vertel mij dan wel waarom de buren, vrienden van mijn ex wel?
EN let wel, deze beslissing is dus zonder mij genomen.

Allemaal onderscheid tussen vader en moeder. Ik noem dat discriminatie.

En ook ik lees terug in reacties, dat sommige me bestempelen als stereotype, dus het moet wel een feit zijn. Maar helaas pindakaas, ik ben nooit veroordeeld, dan wel hierop aangesproken, dus volgens wetgeving zouden ze nu ook moet zwijgen.
Ze weigeren elke vorm van excuus en als ze die gewoon hadden gegeven, dan was het gedaan.
Sterker nog: volgens wet (wgbo, beroepsethiek/-eed e.d.) zijn ze hiertoe verplicht. En dus als zou hypothetisch gezien de beschuldigingen waar zijn - wat dus niet zo is! - dan nog zouden ze moeten voldoen aan informatieplicht en toestemmingsvereiste.
En regionale tuchtcollege heeft mijn klacht gegrond verklaard. Ondanks alle beschuldigingen en zelfs mij bestempelen als slechte vader, ookal kende ze mij niet en hebben ze mij ook nooit gesproken.

Ik ben wel benieuwd hoeveel vader - en ook moeders! - het leuk zouden vinden als ze als slechte vader (of moeder) bestempeld zouden worden? Of als crimineel zonder veroordeling?

En waarom, omdat een excuus door een ziekenhuis niet afgeven kan worden?
Omdat een excuus juridisch niet verantwoord is?
Omdat ziekenhuizen geen fouten maken en oppermachtig zijn?

Als dat je beroepsethiek/-eed is als professioneel hulpverlener met hulpverleningsverantwoordelijkheid, dan zou ik me schamen voor mijn vak.
En dan zou het een leugen zijn, als je de klantvriendelijkste, -gerichte en veilige van Nederland wil zijn. Dat slaat toch noch kant noch wal.

Via mijn advocaat heb ik getracht antwoorden te krijgen, maar natuurlijk weigerde ziekenhuis dit, want ze wilde niet tussenin staan en ze wilde geen onderscheid maken. Ja, dat zeiden ze echt, zwart op wit!
EN ze dachten dat ik dit alleen deed om moeder zwart te maken en anno 2013 zijn ze dus totaal niets veranderd, ondanks hun splinternieuwe ziekenhuis.
Dus hoe geloofwaardig kan je dan nog zijn of worden, als je wetten niet naleeft en geen bejegening, respect, normen en waarde, naast enig professioneliteit wil waarborgen?
EN dus vaders benadeeld in hun rechten en hun zelfs bestempeld als 'slecht', zonder ze eerst te leren kennen of onderzoek te doen?

Sorry, maar ik ben geen stereotype man en dat wil ik ook niet. Ik ben me van kwaad bewust en dat is ook mijn aard niet. En misschien was ik boos en misschien was ik het niet, maar bedreigd voelen of bedreigd zijn, zijn twee dingen, maar als meningen 'gekleurd' zijn, dan is een conclusie snel getrokken, maar dat betekent niet dat het perse ook een feit is. Daarom hebben we ook rechters en gezag, om te voorkomen dat iedereen 'eigen conclusies' gaan trekken. Maarja je hebt altijd betweters.

Ziekenhuis had uit respect, fatsoen, beroepsethiek, bejegening, e.d. mij moeten benaderen, naast het feit dat het juridisch beter was om iets te doen. Dat vond min of meer regionale tuchtcollege ook. Waarom zou je als er zoiets gebeurd iemand niet aanspreken en proberen dit op te lossen, zodat verder probmene voorkomen kunnen worden?
Nee, als stereotype was ik waarschijnlijk niet voor rede vatbaar en alleen maar aggressief, dus het was beter om alleen naar moeder te luisteren. Dat is toch onzin.

Ik heb alles zwart op wit, dus ziekenhuis kan praten als brugman, ze hebben zich niet gehouden aan regelwetgeving en dat blijven ze doen. De vraag is waarom?
Naast het feit dat ik het zonde vind van alle zorgkosten, want dit is pure verspilling. Informatieplicht en toestemmingsvereiste aanvechten is verspilling, dat is bij wet verplicht. Watvoor excuus je gebruikt om geen excuus te hoeven te geven. Zonder gekheid, ik heb rechten gestudeerd en ik heb ontzettend veel research gedaan en daarom is het voor mij helemaal onverkoopbaar dat dit allemaal blijkbaar 'ongestraft' mag en kan blijven doorgaan. Ik begrijp het echt niet en ik weet dat ik niet perfect ben, maar ik zou graag willen weten hoe ik dit dan wel kan aanvechten of bespreekbaar kan maken?
De instanties en overheid zijn er ongevoelig voor en de burgemeester, ach wie weet is hij wel 'vrienden' met enkele personen van ziekenhuis, dat zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar bizar is het wel.

Als er nog onduidelijkheden zijn of vragen, dan hoor ik het wel. Ik hoop nu wel duidelijk te zijn.
En stel ze gerust. Ik probeer ze te antwoorden.