Radar

Bijstand. Je gunt het niemand want niemand zit erop te wachten. Bijstand brengt schaamte, onbegrip en vooroordelen. Nogmaals, niemand zit erop te wachten. En toch zitten velen van ons nu in de bijstand. Meestal buiten hun schuld om. En bijstand doet meer met een mens dan alleen een steuntje in de rug bieden.

Bijstand brengt schaamte met zich mee. “Ik moet het toch zelf kunnen!” Je bent gedwongen keuzes te maken. Wil je eten, of wil je nieuwe kleren voor je sollicitatie? Bijstand brengt onbegrip. “Voor wie echt wil werken, is er altijd werk!” Maar wie het merendeel van zijn dag zoek is met bedenken hoe de huur deze maand betaald gaat worden is geconcentreerd een gesprek voeren een hele opgave. En dan de vooroordelen. “Ze zullen wel de hele dag op de bank tv zitten te kijken en chocola eten.” Chocolade is een luxe die de meesten niet kunnen of zelfs willen betalen!

Ik merk dat steeds meer mensen in de bijstand komen. Ik merk tegelijkertijd dat de schaamte de vooroordelen en het onbegrip ook toeneemt.

Ik ben een schrijfster en ik zou graag een boek willen schrijven over iemand die in de bijstand zit. Nu zit ik zelf ook al geruime tijd in de bijstand. Net niet ziek genoeg voor WIA. Net niet gezond genoeg om een baan lang vast te kunnen houden. Ik ben dus onbemiddelbaar verklaard. Gelukkig heb ik leuk vrijwilligerswerk gevonden waar ze het begrip en de ruimte hebben om met mijn situatie om te gaan. Gelukkig heb ik van nature een hekel aan winkelen en geef ik niet veel om de mode van “nu”. Gelukkig ben ik gezegend met een lachend hart en weet ik overal het beste van te maken. Echter, soms grijpt het zelfs mij naar de keel hoe kil mensen kunnen oordelen zonder enig idee te hebben.

Ik ben op zoek naar verhalen van mensen die in de bijstand zitten. Of u nu lang of kort er in zit, of het nu een verdrietig of grappig verhaal is. Of u nu wilt delen hoe u behandeld bent door de instanties of dat u mij nu wilt vertellen hoe uw omgeving reageert of dat u mij wilt laten weten wat het met u doet, ik zou het graag willen lezen. Ik zou graag willen weten hoe het voor andere mensen is om in deze situatie te zitten. En hoe u daarmee omgaat. Ik garandeer u, ik zal niets van uw verhaal gebruiken zonder eerst uw toestemming te vragen! Ik vraag dit NIET omdat ik uw verhaal wil gebruiken, ik vraag dit omdat ik van u wil leren!

U kunt uw ervaring opsturen naar: [email protected]

Magha schreef:. En dan de vooroordelen. “Ze zullen wel de hele dag op de bank tv zitten te kijken en chocola eten.” Chocolade is een luxe die de meesten niet kunnen of zelfs willen betalen!

Echter, soms grijpt het zelfs mij naar de keel hoe kil mensen kunnen oordelen zonder enig idee te hebben.

Je hebt mensen in de bijstand en mensen in de bijstand.

Zelf heb ik 30 jaar geleden ook anderhalf jaar in de bijstand gezeten. jaren 80, massawerkeloosheid. Kwestie van de tering en de nering. Auto eruit, oppassen met de uitgaves, maar voor iets extras was er was er genoeg geld. Voor mij was dat de wekelijkse stapavond. En voor chocolade was er zeker geld. En ja dat was na de verlaging van de uitkeringen die door Lubbers I werd ingevoerd.

Als ik naar programmas kijk als een dubbeltje of geen cent te makken zie ik vooral rokende mensen die de bestellingen door de ap thuis laten bezorgen en een beertender op de aanrecht.

Tja vooroordelen, ze worden maar al te vaak bevestigd....

Daarom gebruikte ik ook de term "meesten"

De mensen die het moeten doen zonder chocolade en sigaretten zijn de mensen die zich zo schamen dat ze niet zo nodig met hun hoofd op tv willen...

*edit*

Bovendien, schulden zijn niet het alleenrecht van mensen in de bijstand...
Er zijn grote groepen mensen die geen bijstand hebben, die meer dan modaal verdienen en die wel torenhoge schulden hebben.
Er zijn grote groepen mensen die wel bijstand en het water aan de lippen hebben staan maar geen schulden hebben
Dat is één van de vooroordelen waar ik veel over hoor en zelf vaak ook mee te maken heb.

Zet je bericht op diverse fora.