Radar

DEEL 1:
Sinds oktober 2012 volgt ons dochtertje zwemlessen in zwembad de Scheg te Deventer. Nu hebben zich enige tijd geleden een aantal zaken voorgedaan die door ons als zeer onwenselijk worden beschouwd.
Op 17 februari 2014 ben ik aanwezig geweest bij de kijkles van ons dochtertje. Omdat zij enige moeite had om door het gat onder water te zwemmen is zij op dat moment apart genomen door zweminstructeur. Deze ging samen met haar aan de andere kant van het wedstrijdbad oefenen om dit onderdeel onder de knie te krijgen. Wij zagen dat het Alisa veel
moeite kostte om dit onderdeel goed te voltooien. Na iedere mislukte poging werd zij door hem bij hem geroepen en werd er steeds op haar ingepraat. Echter naarmate meerdere pogingen van haar mislukte werd de toon van hem steeds feller, luider en onvriendelijker. Wij (en anderen met ons) konden hem, terwijl wij aan de andere kant zaten, duidelijk horen schreeuwen en tekeer gaan tegen haar. Wij zagen eveneens dat Alisa hier erg van onder de indruk was en dat zij ondanks deze toon van hem haar uiterste best bleef doen. Tot het moment dat hij het punt bij haar bereikte dat zij brak en Alisa huilend en overstuur naar ons toegelopen kwam. Alisa durfde vanaf dat moment het water niet
eens meer in omdat zij, naar eigen zeggen, bang was dat hij weer boos op haar werd. Het kostte ons de nodige moeite om haar weer enigszins te kalmeren. Toen wij van de andere zweminstructrice te horen kregen hoe het ging met Alisa werd ook daar duidelijk dat dit onderdeel toch erg moeilijk voor haar was. De instructrice vertelde dat ze op allerlei manieren hadden geprobeerd om haar duidelijk te maken wat- en hoe ze dit onderdeel moest doen maar dat niets hielp. Dit was dan ook aanleiding om haar ‘iets harder’ aan te pakken in de hoop dat dit iets zou losmaken bij haar. Toen wij na deze kijkles thuis kwamen was Alisa dermate van slag door het gebeuren met de betreffende instructeur dat zij direct al duidelijk maakte nooit meer naar zwemles te willen.

DEEL 2:
In de vakantie ben ik met Alisa wezen zwemmen in de Scheg om toch te proberen haar weer het water in te krijgen. Toen wij de kleedhokjes uitkwamen kwamen wij eerst de zweminstructrice tegen. Een paar minuten later zag Alisa hem lopen waarop zij aangaf niet meer te willen zwemmen en naar huis te willen gaan. Ik heb hier toen geen gehoor aan gegeven en haar uit moeten leggen dat hij nu geen zwemles gaf en dat hij niet bij haar zou komen. Gedurende de 45 minuten die volgde was Alisa erg op haar hoede en durfde zij nauwelijks iets te doen in het zwembad. Alisa was constant op zoek naar zowel de instructeur als de andere instructrice. En zodra een van beide in haar buurt dreigde te komen voelde Alisa zich overduidelijk niet op haar gemak en wilde ze direct naar huis. Na ca. 45 minuten wilde Alisa toch echt graag naar huis omdat ze bang was dat ze weer boos op haar zouden worden. Wat een gezellig- en leuke middag in het zwembad had moeten worden kwam hierdoor al snel ten einde. De dagen die volgde was Alisa alleen nog maar bezig met het feit dat zij niet meer naar zwemles wilde om bovengenoemde redenen. Hoe dichter we bij de maandag kwamen des te meer werd Alisa onrustig en angstig. Ze bleef maar herhalen dat ze niet meer naar zwemles wilde. Vrijwel de hele vakantieweek was zij dermate van slag dat zij slecht in slaap kwam, amper wilde eten en erg vaak aan het huilen was omdat ze bang was dat ze toch naar zwemles zou moeten. Afgelopen maandag toen Alisa uit school kwam werd het haar klaarblijkelijk
te veel en had ze zich in de badkamer opgesloten omdat ze dermate bang was om naar zwemles te moeten gaan. En dit was dan ook voor ons de druppel. Ik heb vervolgens een email gestuurd naar de manager en haar de situatie uitgelegd zoals hierboven beschreven. Hierop ontving ik gisteren een reactie waarin werd verteld dat men de instructeur hierover heeft ingelicht en men navraag bij hem heeft gedaan omtrent deze kwestie. Volgens de manager herkende hij zich niet in onze aantijgingen en had hij misschien in zijn “gedrevenheid” iets teveel van Alisa gevraagd. Een goede vriend van ons was ook bij de kijkles aanwezig en ook hij hoorde luid en duidelijk hoe er tegen Alisa tekeer werd gegaan. Doordat er door hem op een dermate intimiderende en zeer kind onvriendelijke manier met Alisa is omgegaan is er nu bij haar zo’n grote angst ontstaan dat zij niet meer naar zwemles wil gaan. Wij hebben haar meerdere keren gevraagd of ze wel zou willen gaan als ze les zou krijgen van iemand anders. Echter is zij ook daarin erg stellig met haar antwoord. Zij wil, zoals ze dat zelf zegt, nooit meer naar zwemles! Alisa heeft ruim 1,5 jaar ontzettend haar best gedaan met het doel om een zwemdiploma te halen. Hetgeen voor haar zo ontzettend belangrijk was en erg veel voor haar betekende. Daarnaast hebben wij 1,5 jaar lang erg veel geld aan u betaald met ditzelfde doel. Echter is er door toedoen van uw medewerker(s) een grote streep gekomen door deze doelstelling. Alisa wil nu voor geen goud meer naar zwemles waardoor een zwemdiploma halen voor haar definitief is uitgesloten.

conimus78 schreef:DEEL 1:
Sinds oktober 2012 volgt ons dochtertje zwemlessen in zwembad de Scheg (http://www.sportbedrijfdeventer.nl) te Deventer. Nu hebben zich enige tijd geleden een aantal zaken voorgedaan die door ons als zeer onwenselijk worden beschouwd.
Op 17 februari 2014 ben ik aanwezig geweest bij de kijkles van ons dochtertje. Omdat zij enige moeite had om door het gat onder water te zwemmen is zij op dat moment apart genomen door zweminstructeur. Deze ging samen met haar aan de andere kant van het wedstrijdbad oefenen om dit onderdeel onder de knie te krijgen. Wij zagen dat het A veel
moeite kostte om dit onderdeel goed te voltooien. Na iedere mislukte poging werd zij door hem bij hem geroepen en werd er steeds op haar ingepraat. Echter naarmate meerdere pogingen van haar mislukte werd de toon van hem steeds feller, luider en onvriendelijker. Wij (en anderen met ons) konden hem, terwijl wij aan de andere kant zaten, duidelijk horen schreeuwen en tekeer gaan tegen haar. Wij zagen eveneens dat A hier erg van onder de indruk was en dat zij ondanks deze toon van hem haar uiterste best bleef doen. Tot het moment dat hij het punt bij haar bereikte dat zij brak en A huilend en overstuur naar ons toegelopen kwam. A durfde vanaf dat moment het water niet
eens meer in omdat zij, naar eigen zeggen, bang was dat hij weer boos op haar werd. Het kostte ons de nodige moeite om haar weer enigszins te kalmeren. Toen wij van de andere zweminstructrice te horen kregen hoe het ging met A werd ook daar duidelijk dat dit onderdeel toch erg moeilijk voor haar was. De instructrice vertelde dat ze op allerlei manieren hadden geprobeerd om haar duidelijk te maken wat- en hoe ze dit onderdeel moest doen maar dat niets hielp. Dit was dan ook aanleiding om haar ‘iets harder’ aan te pakken in de hoop dat dit iets zou losmaken bij haar. Toen wij na deze kijkles thuis kwamen was A dermate van slag door het gebeuren met de betreffende instructeur dat zij direct al duidelijk maakte nooit meer naar zwemles te willen.

Even veligstellen.

conimus78 schreef:DEEL 2:
In de vakantie ben ik met A wezen zwemmen in de Scheg om toch te proberen haar weer het water in te krijgen. Toen wij de kleedhokjes uitkwamen kwamen wij eerst de zweminstructrice tegen. Een paar minuten later zag A hem lopen waarop zij aangaf niet meer te willen zwemmen en naar huis te willen gaan. Ik heb hier toen geen gehoor aan gegeven en haar uit moeten leggen dat hij nu geen zwemles gaf en dat hij niet bij haar zou komen. Gedurende de 45 minuten die volgde was A erg op haar hoede en durfde zij nauwelijks iets te doen in het zwembad. A was constant op zoek naar zowel de instructeur als de andere instructrice. En zodra een van beide in haar buurt dreigde te komen voelde A zich overduidelijk niet op haar gemak en wilde ze direct naar huis. Na ca. 45 minuten wilde A toch echt graag naar huis omdat ze bang was dat ze weer boos op haar zouden worden. Wat een gezellig- en leuke middag in het zwembad had moeten worden kwam hierdoor al snel ten einde. De dagen die volgde was A alleen nog maar bezig met het feit dat zij niet meer naar zwemles wilde om bovengenoemde redenen. Hoe dichter we bij de maandag kwamen des te meer werd A onrustig en angstig. Ze bleef maar herhalen dat ze niet meer naar zwemles wilde. Vrijwel de hele vakantieweek was zij dermate van slag dat zij slecht in slaap kwam, amper wilde eten en erg vaak aan het huilen was omdat ze bang was dat ze toch naar zwemles zou moeten. Afgelopen maandag toen A uit school kwam werd het haar klaarblijkelijk
te veel en had ze zich in de badkamer opgesloten omdat ze dermate bang was om naar zwemles te moeten gaan. En dit was dan ook voor ons de druppel. Ik heb vervolgens een email gestuurd naar de manager en haar de situatie uitgelegd zoals hierboven beschreven. Hierop ontving ik gisteren een reactie waarin werd verteld dat men de instructeur hierover heeft ingelicht en men navraag bij hem heeft gedaan omtrent deze kwestie. Volgens de manager herkende hij zich niet in onze aantijgingen en had hij misschien in zijn “gedrevenheid” iets teveel van A gevraagd. Een goede vriend van ons was ook bij de kijkles aanwezig en ook hij hoorde luid en duidelijk hoe er tegen A tekeer werd gegaan. Doordat er door hem op een dermate intimiderende en zeer kind onvriendelijke manier met A is omgegaan is er nu bij haar zo’n grote angst ontstaan dat zij niet meer naar zwemles wil gaan. Wij hebben haar meerdere keren gevraagd of ze wel zou willen gaan als ze les zou krijgen van iemand anders. Echter is zij ook daarin erg stellig met haar antwoord. Zij wil, zoals ze dat zelf zegt, nooit meer naar zwemles! A heeft ruim 1,5 jaar ontzettend haar best gedaan met het doel om een zwemdiploma te halen. Hetgeen voor haar zo ontzettend belangrijk was en erg veel voor haar betekende. Daarnaast hebben wij 1,5 jaar lang erg veel geld aan u betaald met ditzelfde doel. Echter is er door toedoen van uw medewerker(s) een grote streep gekomen door deze doelstelling. A wil nu voor geen goud meer naar zwemles waardoor een zwemdiploma halen voor haar definitief is uitgesloten.

Wat is precies je doel/achterliggende gedachte bij dit topic? Als je dochtertje niet meer wil zwemmen, komt er geen zwemdiploma. Daar kan de scheg niks aan veranderen, ook al knopen ze die zwemleraar op aan een boom op de Brink.

Ik zou het voorlopig laten rusten, als ze er geen zin in heeft, kan je haar niet dwingen. Er komt vanzelf wel een moment dat vriendjes en vriendinnetjes zonder bandjes mogen zwemmen, en zij dat zelf ook wil.

Door toedoen van hen durft zij niet meer te zwemmen. Je betaald niet voor niks 1,5 jaar lang lesgeld om een zwemdiploma te behalen lijkt mij.

conimus78 schreef:Door toedoen van hen durft zij niet meer te zwemmen. Je betaald niet voor niks 1,5 jaar lang lesgeld om een zwemdiploma te behalen lijkt mij.

Ze geven geen diploma-garantie bij mijn weten, en dit is pas recent gebeurd zoals ik het begrijp? En nou speel ik even advocaat van de duivel, waarom hebben jullie haar naar het eerste incident er niet weg gehaald, en bijvoorbeeld op zwemles gedaan in het Borgelerbad? Met wat ze in die 18 maanden al heeft geleerd, had ze daar verder kunnen gaan. Met wat overleg met de nieuwe instructeur/trice, over hoe ze bij de Scheg is weggegaan, was er misschien wel wat mogelijk geweest. Door thuis te zitten, wordt die al opgedane kennis ook alleen maar minder.

conimus78 schreef:Door toedoen van hen durft zij niet meer te zwemmen. Je betaald niet voor niks 1,5 jaar lang lesgeld om een zwemdiploma te behalen lijkt mij.

Waarom is dat papiertje zo ontzettend belangrijk?
Je doet je kind toch op zwemles om het te leren zwemmen? En voor zover ik begrepen heb kan ze prima zwemmen en is alleen het door een gat zwemmen onder water een probleem. Hoe vaak zal er in het water waarin ze ligt / zwemt een situatie voordoen waarin ze door zo'n gat moet?

Ga lekker met d'r zwemmen en als ze niet meer bij de Scheg wil, dan lekker op een andere plek. Maak haar vertrouwd met het water en maak vooral plezier in het water zodat ze hier verder wel vertrouwd mee is. Daarmee is het doel van die hele zwemles toch bereikt?

Dat een keer een andere aanpak geprobeerd wordt, is begrijpelijk. Dat dochter daar de schrik van te pakken heeft, is ook begrijpelijk.
Zoiets gebeurt overal, ook thuis.
Het is geen standaard aanpak, want dochter heeft tot dat moment toe, na 1,5 jaar, zich nooit ergens over beklaagd.
Dat het niet zo slim is om in 1 zwemles maar te blijven aandringen, schreeuwen, zal de instructeur inmiddels wel weten.
OF die éénmalige aanpak uitpraten met de instructeur, het probleem van je dochter niet groter maken dan het is, OF voor de puntjes op de i naar een ander zwembad.
(waar hetzelfde kan gebeuren; en dochter weet dan, als ik zeg dat ik bang ben, niet durf en niet wil, hoef ik niet meer)
Dat je graag een diploma wilt, kan ik me best voorstellen. Er zijn zwembaden waar kinderen niet toegelaten worden (het 'diepe') als ze geen diploma hebben ( zichtbaar embleem op badkleding).
Durft dochter helemaal niet met haar hoofd onder water, of is het 'alleen' dat gat?

Jolijn schreef:Er zijn zwembaden waar kinderen niet toegelaten worden (het 'diepe') als ze geen diploma hebben ( zichtbaar embleem op badkleding).

Ik moet dat eerste bad nog tegenkomen ( wil niet zeggen dat ze er niet zijn ).
Al die kinderen worden niet één voor één gecontroleerd om dat embleempje. Wel kan ik me voorstellen dat een badmeester even gaat zoeken naar dat embleempje als een kind of aan de jonge kant is of duidelijk de techniek van het zwemmen niet beheerst.
Maar wellicht heb jij een zwembad in de buurt met poortjes van het ondiepe naar het diepe bad waarbij de kinderen eerst langs een badmeester moeten die op embleempjes controleert?

@angel, 2 x op vakantie meegemaakt, in verschillende plaatsen.
Geen - detectie- poortjes, wel rondlopend badpersoneel, dat -kleine- kinderen checkt.
Zal best eens wat doorheen glippen.

conimus78 schreef:DEEL 2:
In de vakantie ben ik met Alisa wezen zwemmen in de Scheg om toch te proberen haar weer het water in te krijgen. Toen wij de kleedhokjes uitkwamen kwamen wij eerst de zweminstructrice tegen. Een paar minuten later zag Alisa hem lopen waarop zij aangaf niet meer te willen zwemmen en naar huis te willen gaan. Ik heb hier toen geen gehoor aan gegeven en haar uit moeten leggen dat hij nu geen zwemles gaf en dat hij niet bij haar zou komen. Gedurende de 45 minuten die volgde was Alisa erg op haar hoede en durfde zij nauwelijks iets te doen in het zwembad. Alisa was constant op zoek naar zowel de instructeur als de andere instructrice. En zodra een van beide in haar buurt dreigde te komen voelde Alisa zich overduidelijk niet op haar gemak en wilde ze direct naar huis. Na ca. 45 minuten wilde Alisa toch echt graag naar huis omdat ze bang was dat ze weer boos op haar zouden worden. Wat een gezellig- en leuke middag in het zwembad had moeten worden kwam hierdoor al snel ten einde. De dagen die volgde was Alisa alleen nog maar bezig met het feit dat zij niet meer naar zwemles wilde om bovengenoemde redenen. Hoe dichter we bij de maandag kwamen des te meer werd Alisa onrustig en angstig. Ze bleef maar herhalen dat ze niet meer naar zwemles wilde. Vrijwel de hele vakantieweek was zij dermate van slag dat zij slecht in slaap kwam, amper wilde eten en erg vaak aan het huilen was omdat ze bang was dat ze toch naar zwemles zou moeten. Afgelopen maandag toen Alisa uit school kwam werd het haar klaarblijkelijk
te veel en had ze zich in de badkamer opgesloten omdat ze dermate bang was om naar zwemles te moeten gaan. En dit was dan ook voor ons de druppel. Ik heb vervolgens een email gestuurd naar de manager en haar de situatie uitgelegd zoals hierboven beschreven. Hierop ontving ik gisteren een reactie waarin werd verteld dat men de instructeur hierover heeft ingelicht en men navraag bij hem heeft gedaan omtrent deze kwestie. Volgens de manager herkende hij zich niet in onze aantijgingen en had hij misschien in zijn “gedrevenheid” iets teveel van Alisa gevraagd. Een goede vriend van ons was ook bij de kijkles aanwezig en ook hij hoorde luid en duidelijk hoe er tegen Alisa tekeer werd gegaan. Doordat er door hem op een dermate intimiderende en zeer kind onvriendelijke manier met Alisa is omgegaan is er nu bij haar zo’n grote angst ontstaan dat zij niet meer naar zwemles wil gaan. Wij hebben haar meerdere keren gevraagd of ze wel zou willen gaan als ze les zou krijgen van iemand anders. Echter is zij ook daarin erg stellig met haar antwoord. Zij wil, zoals ze dat zelf zegt, nooit meer naar zwemles! Alisa heeft ruim 1,5 jaar ontzettend haar best gedaan met het doel om een zwemdiploma te halen. Hetgeen voor haar zo ontzettend belangrijk was en erg veel voor haar betekende. Daarnaast hebben wij 1,5 jaar lang erg veel geld aan u betaald met ditzelfde doel. Echter is er door toedoen van uw medewerker(s) een grote streep gekomen door deze doelstelling. Alisa wil nu voor geen goud meer naar zwemles waardoor een zwemdiploma halen voor haar definitief is uitgesloten.

Wacht een jaartje en dwing haar niet. Als ze niet kan slapen van angst om er alleen maar toe te gaan, nee, dan doe je er niemand een plezier mee: jezelf ook niet. Volgend jaar is een jaartje ouder en dan ga je dan naar een ander zwembad, lukt het daar niet, om wat voor reden dan ook, dan zal je je daar bij neer moeten leggen. Ik heb zelf ooit lang geleden alleen maar A gehaald en ben daar niet ongelukkig door geworden.
Dus: laat het even rusten.

Jolijn schreef:@angel, 2 x op vakantie meegemaakt, in verschillende plaatsen.
Geen - detectie- poortjes, wel rondlopend badpersoneel, dat -kleine- kinderen checkt.
Zal best eens wat doorheen glippen.

Als je kinderen of kleinkinderen hebt, dan maak je het vaak genoeg mee, is helemaal niets nieuws.

Kinderen zonder zwemdiploma zijn verplicht om in de zwemzaal bandjes (zwemvleugels) te dragen en mogenniet in het diepste gedeelte van het wedstrijdbad zonder volwassene.
Kinderen onder 8 jaar mogen uitsluitend met doorlopend toezicht en begeleiding van een volwassene de accommodatie betreden.
Kinderen vanaf 8 jaar mogen zelfstandig het zwembad in, mits ze een zwemdiploma hebben behaald.

En willekeurig zwembad:

conimus78 schreef:Echter naarmate meerdere pogingen van haar mislukte werd de toon van hem steeds feller, luider en onvriendelijker. Wij (en anderen met ons) konden hem, terwijl wij aan de andere kant zaten, duidelijk horen schreeuwen en tekeer gaan tegen haar. Wij zagen eveneens dat Alisa hier erg van onder de indruk was en dat zij ondanks deze toon van hem haar uiterste best bleef doen. Tot het moment dat hij het punt bij haar bereikte dat zij brak en Alisa huilend en overstuur naar ons toegelopen kwam.

ik kan me je frustratie goed voorstellen, ik vraag me eigen alleen af waarom je niet eerder ingegrepen hebt. ik zou toch even naar die zwemleraar toelopen om hem vriendelijk te verzoeken om het iets rustiger aan te doen.
mijn dochter heeft in het begin van haar zwemopleiding ook wel eens op haar donder gehad van de badmeester omdat ze niet goed luisterde, toen wilde ze dus ook niet meer zwemmen.
uiteindelijk hebben we haar gewoon huilend mee gegeven aan de badjuf, en mochten we er zelf bijkomen zitten. ze heeft toen nog even al (nep)huilend in het water gelegen en toen was het over.
maar goed dat was mijn dochter, en elk kind is anders. Ik denk dat het het niet waard is om haar aan een complex te helpen voor zo'n zwemdiploma.

Jolijn schreef:@angel, 2 x op vakantie meegemaakt, in verschillende plaatsen.
Geen - detectie- poortjes, wel rondlopend badpersoneel, dat -kleine- kinderen checkt.
Zal best eens wat doorheen glippen.

Ok. Wellicht dat het toeval is, of wellicht komt het toch vaker voor dan ik zie.
Het probleem van die embleempjes is dat ze vaak op 1 zwembroek / zwempak gezet worden, maar als deze versleten is het embleempje ook weg is. Dat is dus vaak de reden dat men niet zo strak controleert op die dingen, maar meer kijkt naar het algemene beeld van een kind:
* leeftijd
* technisch kunde

Kan me wel voorstellen dat het in vakantieperioden bij grote aantallen het eenvoudiger is om even snel naar dat embleempje te kijken i.p.v. naar de zwemkunsten. Echter, hoe ga je dan om met kinderen die wel een diploma hebben, maar dat embleempje inmiddels niet meer? Eigenlijk alle zwembaden die ik ken kijken nog amper naar dat ding ( m.u.v. hele jonge of onervaren kinderen die eigenlijk niet kunnen zwemmen ).

kokka schreef:

conimus78 schreef:Echter naarmate meerdere pogingen van haar mislukte werd de toon van hem steeds feller, luider en onvriendelijker. Wij (en anderen met ons) konden hem, terwijl wij aan de andere kant zaten, duidelijk horen schreeuwen en tekeer gaan tegen haar. Wij zagen eveneens dat Alisa hier erg van onder de indruk was en dat zij ondanks deze toon van hem haar uiterste best bleef doen. Tot het moment dat hij het punt bij haar bereikte dat zij brak en Alisa huilend en overstuur naar ons toegelopen kwam.

ik kan me je frustratie goed voorstellen, ik vraag me eigen alleen af waarom je niet eerder ingegrepen hebt. ik zou toch even naar die zwemleraar toelopen om hem vriendelijk te verzoeken om het iets rustiger aan te doen.
mijn dochter heeft in het begin van haar zwemopleiding ook wel eens op haar donder gehad van de badmeester omdat ze niet goed luisterde, toen wilde ze dus ook niet meer zwemmen.
uiteindelijk hebben we haar gewoon huilend mee gegeven aan de badjuf, en mochten we er zelf bijkomen zitten. ze heeft toen nog even al (nep)huilend in het water gelegen en toen was het over.
maar goed dat was mijn dochter, en elk kind is anders. Ik denk dat het het niet waard is om haar aan een complex te helpen voor zo'n zwemdiploma.

+1

@angel,

op zich helemaal eens, het gaat erom dat dat kind kan zwemmen en dus niet verdrinkt als het per ongeluk in de plomp dondert. Ook dat ze niet bang is voor water is belangrijk.

Echter, ik zie wel vaker bij collegas die kleinkinderen hebben (de badmeester gelooft wel dat mijn zonen kunnen zwemmen) dat kinderen zonder diploma vaak door ouders niet mee genomen willen worden op kinderfeestjes waarbij gezwommen wordt, of niet mee mogen zwemmen in het diepe op kamp (met school of sport vereninging) omdat niemand die verantwoordelijkheid wil nemen.
Het halen van een diploma kan dan dus wel degelijk van belang zijn.

Wat betreft het kind: nu wil ik niet hard of ouderwets overkomen en als het kind echt in paniek is dan heeft het natuurlijk weinig nut om het te dwingen. Maar ik zou toch proberen er met die badmeester uit te komen en aan het kind uitleggen ook al wordt iemand boos ze toch zal moeten zwemmen door dat gat, soms heeft het zin om gewoon even door te duwen, je kunt ze niet beschermen tegen elke boze volwassene of tegen elk prestatie moment waar het kind stress over heeft. Maak het inderdaad niet te groot, want dan wordt het kind natuurlijk nog banger.
Ik kan natuurlijk niet oordelen over hoe erg het is, maar een van mijn kinderen was vroeger ook bang, en die heb ik gewoon naar het zwembad gesleurd en gezegd dat hij hoe dan ook ging zwemmen. (vroeger kon dat nog)

isabel

Echter, ik zie wel vaker bij collegas die kleinkinderen hebben (de badmeester gelooft wel dat mijn zonen kunnen zwemmen) dat kinderen zonder diploma vaak door ouders niet mee genomen willen worden op kinderfeestjes waarbij gezwommen wordt, of niet mee mogen zwemmen in het diepe op kamp (met school of sport vereninging) omdat niemand die verantwoordelijkheid wil nemen.
Het halen van een diploma kan dan dus wel degelijk van belang zijn.

Natuurlijk. Maar wie controleert of dat papiertje er daadwerkelijk is?
Als het kind kan zwemmen ( daar gaat het om ), maar per se niet meer naar zwemles wil ( ook niet naar een ander bad ), dan organiseer je zelf iets waarbij het kind moet laten zien te kunnen zwemmen en geef je het een zelf geprint blaadje met de behaalde prestatie. Er zal uiteindelijk achteraf niemand meer vragen om dat 'officiële' stukje karton en bewijs dat het kind kan zwemmen.

De vraag: heeft het kind een zwemdiploma staat dus eigenlijk synoniem voor: kan het kind zichzelf redden in het zwembad en zwemmen.
Of geeft men tegenwoordig bij een kinderfeestje bij de uitnodiging een retourenvelop mee waarin je de kopie van het zwemdiploma kan doen?

hahah, nee natuurlijk niet maar scholen weten het natuurlijk vaak wel. Maar ben het met je eens, het gaat erom dat dat kind niet verdrinkt, ongeacht of het een diploma heeft.

Wel vind ik het ook belangrijk dat een kind niet gewoon stopt met moeilijke dingen omdat het het eng vindt, ik ben toch echt voorstander van een beetje duwen.

Ga eens vrijzwemmen in een ander zwembad. met andere instructeurs etc.
En kijk hoe ze er op reageert. Mogelijk kunt u daarna zelf kijken hoe het duiken gaat.
Mogelijk daarna besluiten ergens anders zwemles te nemen.

Ik vermoed dat de uitleg van de instructeur gewoon niet deugt in dit geval.
En hoe luider / afressiveer hoe meer het averrechts werkt.
Heeft u kind dat met meer dingen op scholen ?

Wel vind ik het ook belangrijk dat een kind niet gewoon stopt met moeilijke dingen omdat het het eng vindt, ik ben toch echt voorstander van een beetje duwen.

Ben ik ook geen tegenstander van. Echter als dit 'duwen' ertoe leidt dat het kind een hekel krijgt aan zwemmen / water, dan bereik je precies het tegenovergestelde. Het wisselen van de omgeving en/of situatie kan soms al wonderen doen.

Dit verschilt natuurlijk per kind en is eigenlijk alleen door de ouder(s) goed in te schatten ( en ook voor ouders natuurlijk verschrikkelijk moeilijk altijd goed te hebben ).