Radar

Verzorgingshuis Lindestede te Wolvega
Dit verzorgingshuis is vooral gericht op de zorg voor de gemiddelde leeftijd van 80 (en/of hoger)
Het personeel is naar mijn mening ingesteld op de verzorging/behandeling van geriatrische patienten.
Daar hoort een intelligente, begin zestiger niet thuis. Zelfs als die een CVA heeft gehad en revalidatie
nodig heeft........................

Mijn verhaal:

Zaterdag 2 mei 2014 's ochtends om 10 uur moest ik me melden op de afdeling "Tjonger" waaar ik een 1 persoons kamer kreeg toegewezen op "de Brogge".
Zaterdag en zondag wordt er niet aan therapie gedaan dus begon mijn verblijf met 2 "verloren" dagen.
de 11de dag heb ik me zelf ontslagen uit dit "bejaardencentrum":
De therapie bestond per werkdag uit 2 x 20 minuten op de hometrainer en 2 x 10 minuten begeleide oefeningen.
De enigste groepsactiviteit waren de maaltijden.

De rest van de dag werd je aan je lot overgelaten. De oudjes zaten OF tv te kijken OF lagen te slapen OF hadden bezoek.
Het personeel behandelde je soms (wellicht ongewild)als een kind/ iemand met dementie/alzheimer.
Oh, in de 10 dagen die ik er was, was er 1 groepsbijeenkomst vanwege de ergotherapie om eventueel cognitieve problemen vast te stellen. (ook weer vooral gericht op de bejaarde medemens)
Ik mocht officieel alleen van de kamer onder begeleiding hetgeen in eerste instantie ook opging voor de gang naar het toilet/douche. Dat gaf me het gevoel van gevangene omdat ik me wel vrijelijk "mocht" bewegen in mijn kamer !!! (kamer had eigen douche/toilet) "tussendoor"zag ik alleen personeel om: medicijnen te brengen, koffie/thee/fris brengen.
Als ik de instructie van alleen begeleid lopen had opgevolgd had ik nu mogelijk in een rolstoel gezeten.
Ook werd er een fout gemaakt met de medicatie: ik kreeg elke avond onnodig een injectie met fraxipirine. (niet voorgeschreven !! het was verwisseld met een ander medicijn)
Nadat ik te kennen had gegeven dat ik wilde vertrekken heb ik nog een gesprekje gehad met geriater [Persoonsgegevens verwijderd door de Moderator], de fysioyherapeute [Persoonsgegevens verwijderd door de Moderator] en de maatschappelijk werkster. Alleen de laatste kon begrip opbrengen voor mijn besluit mezelf te ontslaan vanwegen o.a. psychische problemen door de omstandigheden waarin Lindestede mijn verblijf zag. Niet vanuit mijn oogpunt. Mijn oogpunt was dat het geestelijk lijden niet bevorderlijk was voor mijn revalidatie. Donderdags dat ik weg ben gegaan zou ik nog een gesprek met een psychologe hebben. Die psychologe heb ik nopoit gezien.......
Al met al dus een zootje daar in Lindestede. Het heeft mijn gezondheid meer geschaad dan goed gedaan. Het lijkt er op dat ik er alleen voor sta. Wie denkt dat ik op hangende pootjes terug ga naar het mislukte “bejaardenhuis” heeft het mis. Lindestede krijgt van mij nog wel wat aan de broek: een officiele klacht.

De genoemde klacht is inmiddels ingediend.
Mijn verhaal is vooral bedoeld als waarschuwing: Heeft u een CVA gehad, ga dan uitsluitend voor revalidatie naar de daarvoor bedoelde instellingen. Vraag uw behandelende arts(en) of de verwijzing voor revalidatie echt helemaal in orde is.

Ik zelf ben nu straks 6 weken thuis en moet weer therapie hebben: het moet zogezegd achter de "helsdeuren" weg komen (verzekeringstechnisch) Ik loop met een kruk en rollator en verplaats me in een scootmobiel. Hoop toch over enkele maanden weer te kunnen fietsen en/of auto te rijden ondanks de uitgestelde therapie.

Tenslotte nog dit: tussen 10 maart en nu heb ik 3 beroertes gehad. De huisarts heeft tot op heden niet 1 x de moeite genomen om eens langs te komen om te horen hoe het er mee gaat. Ook balen........

Hai,

Allereerst natuurlijk veel sterkte met je herstel.

Ik vind dit eigenlijk wel verbijsterend, zeker omdat gewoon bekend is dat met revalidatie winst te behalen valt bij CVA patienten.

Waar ik even goed naar zou kijken is het volgende

Jij neemt aan dat:

je onterecht geen goede of de verkeerde zorg gekregen hebt, want je wilde revalideren en je hebt alleen verblijf en verzorging gekregen.

Het kan inderdaad zo zijn dat er op die wijze een fout gemaakt is, maar wat mij eigenlijk waarschijnlijker lijkt is dat je indicatie niet klopt. Dat iemand dus een indicatie voor alleen verblijf en verzorging heeft afgegeven en dan heeft het verzorgingstehuis dus precies gedaan wat ze moesten doen en zit degene die de indicatie heeft afgegeven verkeerd.

Ik zou heel snel proberen met spoed op de revalidatie lijst gezet te worden, als revalidatie met verblijf niet mogelijk is, dan maar ambulant

Isabel

Waarom bent u niet naar het revalidatiecentrum in Beetsterzwaag verwezen? Daar zit een uitstekend revalidatiecentrum.

Ook voordat de nieuwe richtlijnen ingingen liep het mis. Mijn 90 jarige moeder kon na enkele CVA-tjes niet meer zelfstandig wonen. Ze werd opgenomen achter het cijferslot. Ze had emotionele schade opgelopen, liet steekjes vallen maar las nog wel dagelijks de krant en keek TV. Er waren veel lichamelijke klachten ontstaan t.g.v. slechte zelfzorg die bijgespijkerd werden. Ze moest geholpen en/of aangespoord worden met haar verzorging. Alleen wonen had zeker niet meer gelukt. Nadat mijn moeder weer wat op orde was had zij wel overgeplaatst kunnen worden naar een verzorgingshuis. De helft goedkoper. Vooral oudere mensen na een CVA verblijven vaak ten onrechte op de afdeling Geriatrie. Overheid doe hier wat aan ! Het moet toch mogelijk zijn om een deel van de beschikbare zorgplaatsen te reserveren voor deze groep. Hun leven krijgt dan nog wat kleur. Mijn moeder heeft het goed gehad in het verpleeghuis maar het feit dat ze op een gesloten afdeling woonde heeft zij als krenkend ervaren.
Voor haar opname bleek mijn moeder al enkele jaren bij de huisarts in de ketenzorg te zitten. Zij en wij hadden geen idee wat dat inhield. Was de begeleiding in de 1ste lijn beter geweest dan had mijn moeder vanuit haar huisje naar het verzorgingshuis kunnen verhuizen.

Het was (berouw komt na de zonde) ook beter geweest om naar Beetserzwaag te gaan. Ik kreeg echter de keuze tussen Beetsterzwaag en Wolvega. Ik koos Wolvega wegens logistieke redenen. Helaas werd me dus niet verteld wat het verschil is/was tussen die twee.

Inmidddels zijn we bijna 2 maanden na de laatste CVA's nog geen donder opgeschoten qua revalidatie anders dan ik zelf heb bereikt. Ik krijg binnenkort poliklynische revalidatie: ergo- en fysiotherapie.

Ik hoop binnen een half jaar weer te kunnen fietsen, redelijk lopen (als het met stok is; het zij zo) en autorijden: kan iemand anders de scootmobiel gebruiken.

Ik ga (nog) niet van 100% genezing uit (je hoopt het wel) Mag straks wel een tijd aanbreken dat ik klusjes kan doen die ikvorig jaar al had gepland

Mijn moeder is na een CVA 2 jaar geleden in een verpleeghuis terecht gekomen, waar ze, dus 2 jaar later, nog steeds een kamer moet delen met een andere bewoonster.
Een woonruimte vinden met een eigen kamer, met eigen faciliteiten is een ware crime. Ze heeft ZZP6 indicatie, dus verzorgingshuis komt niet in aanmerking. Eindelijk één gevonden, toen bleek, dat zij het plafond hadden bereikt van ZZP6 cliënten voor dit jaar!!!!!
Weer opnieuw zoeken. En alsmaar woont mijn moeder zonder enige privacy.
Overal kun je mensen inschrijven met dementie, maar somatische ZZP6 - vergeet het maar!
Gelukkig is er nu uitzicht op een plek in een ander verpleeghuis, een hele opluchting.
Maar dit gat in de zorg is schokkend. Er zou meer aandacht voor moeten zijn.
Dit terwijl er overal kamers leeg komen te staan, omdat huizen moeten sluiten.... het is bij de beesten af. Dit gesol met hoog bejaarde, zeer afhankelijke mensen, is weerzinwekkend, en totaal onacceptabel in een geciviliseerd land.
Ik wens u veel succes bij uw revalidatie, houd moed, want mijn moeder is na eerst heel langzaam, na een half jaar goed vooruit gegaan, en nu al een tijd stabiel.
U bent zeker op de goede weg, en het is nog relatief kort geleden. Het allerbeste, en zet door.

Mijn moeder is na een CVA 2 jaar geleden in een verpleeghuis terecht gekomen, waar ze, dus 2 jaar later, nog steeds een kamer moet delen met een andere bewoonster.
Een woonruimte vinden met een eigen kamer, met eigen faciliteiten is een ware crime. Ze heeft ZZP6 indicatie, dus verzorgingshuis komt niet in aanmerking. Eindelijk één gevonden, toen bleek, dat zij het plafond hadden bereikt van ZZP6 cliënten voor dit jaar!!!!!
Weer opnieuw zoeken. En alsmaar woont mijn moeder zonder enige privacy.
Overal kun je mensen inschrijven met dementie, maar somatische ZZP6 - vergeet het maar!
Gelukkig is er nu uitzicht op een plek in een ander verpleeghuis, een hele opluchting.
Maar dit gat in de zorg is schokkend. Er zou meer aandacht voor moeten zijn.
Dit terwijl er overal kamers leeg komen te staan, omdat huizen moeten sluiten.... het is bij de beesten af. Dit gesol met hoog bejaarde, zeer afhankelijke mensen, is weerzinwekkend, en totaal onacceptabel in een geciviliseerd land.
Ik wens u veel succes bij uw revalidatie, houd moed, want mijn moeder is na eerst heel langzaam, na een half jaar goed vooruit gegaan, en nu al een tijd stabiel.
U bent zeker op de goede weg, en het is nog relatief kort geleden. Het allerbeste, en zet door.

Bedankt voor de goede wensen. Ik kan al weer wat beter lopen: door mijn knie gefixeerd te houden tijdens het lopen lijkt het of ik op spasmen loop. Ik zal daar volgende week eens met mijn specialist over praten. Ik wil van haar graag een bevestiging/ontkenning of ik daadwerkelijk op een spastisch been loop. Als dat n.l. zo is, is de kans redelijk aanwezig dat ik niet meer zal kunnen fietsen op een tweewieler of autorijden. Als dat zo is weet ik dat graag z.s.m. natuurlijk. Leuk zou anders zijn. Heb nog steeds geen oproep voor vervolgtherapie gehad trouwens.

Nu ben ik relatief jong. Het beleid aangaande onze bejaarde medemensen kun je rustig G*dgeklaagd noemen. Mijn schoonmoeder heeft alzheimer. Mijn vrouw is haar mantelzorgster. Hoelang dat nog kan weten we niet. Ook wij houden ons hart vast voor de toekomst. Met veel dank (dus niet) aan onze "roverheid" en met name het spastische gansje van Kleinsma (PVDA)

Nou, "mijn verhaaltje" dan ook maar. Moeder (toen 82) kreeg CVA en werd in eerste instantie in verpleegtehuis opgenomen. Ze zou therapie krijgen: logopedie en weer leren lopen. Probleem was dat ze door CVA afasie had. Al snel werd ze op de gesloten afdeling het tehuis geplaatst: niet kunnen praten betekende kennelijk: dementie. Toen we daar achter kwamen (ging zonder enig overleg) en haar absoluut hopeloze gezichtje zagen hebben we haar, met enorm veel moeite, poespas en bombarie, haar eruit weten te krijgen en heeft ze, met toen nog een goed werkende thuiszorg, nog 6 jaar van haar eigen omgeving kunnen genieten. Mijn man had een "boek" voor haar gemaakt: wat ze wilde eten, drinken, kleding en allerlei dagelijkse zaken. Dat las ze dan door, wees op waar ze wel trek in had; welke kleding voor die dag. (Op feest- en verjaardagen wees ze vrolijk champagne aan). Want ze was verre van dement en heeft ons zelfs duidelijk kunnen maken: ga maar naar China en leg maar uit wat je dan wilt, net zo moeilijk! Ook ik wens de nog jonge tiidmasine nog meer herstel toe als dat mogelijk is.

Beste tiidmsine

Je spastisebeen,zou kunnen ( ik zeg zou kunnen ) de spierzwakte nu in je been.
Ik heb dat ook gehad en bij tijd en wijlen nog wel( geen cva gelukkig)
Alles in je lichaam heeft een klap gehad en je moet dus weer van alles leren en twee mnd niks doen( goede revalidatie) is funest en neemt de spierkracht etc alleen maar af...
Ik zeg niet dat dat het is,maar zou goed kunnen...

Spasmes zijn kl.te weet er alles van...

Wens je heel veel sterkte met revalidatie,hoop zo snel! Mogelijk

tenormin schreef:Nou, "mijn verhaaltje" dan ook maar. Moeder (toen 82) kreeg CVA en werd in eerste instantie in verpleegtehuis opgenomen. Ze zou therapie krijgen: logopedie en weer leren lopen. Probleem was dat ze door CVA afasie had. Al snel werd ze op de gesloten afdeling het tehuis geplaatst: niet kunnen praten betekende kennelijk: dementie. Toen we daar achter kwamen (ging zonder enig overleg) en haar absoluut hopeloze gezichtje zagen hebben we haar, met enorm veel moeite, poespas en bombarie, haar eruit weten te krijgen en heeft ze, met toen nog een goed werkende thuiszorg, nog 6 jaar van haar eigen omgeving kunnen genieten. Mijn man had een "boek" voor haar gemaakt: wat ze wilde eten, drinken, kleding en allerlei dagelijkse zaken. Dat las ze dan door, wees op waar ze wel trek in had; welke kleding voor die dag. (Op feest- en verjaardagen wees ze vrolijk champagne aan). Want ze was verre van dement en heeft ons zelfs duidelijk kunnen maken: ga maar naar China en leg maar uit wat je dan wilt, net zo moeilijk! Ook ik wens de nog jonge tiidmasine nog meer herstel toe als dat mogelijk is.

rozemarijntje schreef:Beste tiidmsine

Je spastisebeen,zou kunnen ( ik zeg zou kunnen ) de spierzwakte nu in je been.
Ik heb dat ook gehad en bij tijd en wijlen nog wel( geen cva gelukkig)
Alles in je lichaam heeft een klap gehad en je moet dus weer van alles leren en twee mnd niks doen( goede revalidatie) is funest en neemt de spierkracht etc alleen maar af...
Ik zeg niet dat dat het is,maar zou goed kunnen...

Spasmes zijn kl.te weet er alles van...

Wens je heel veel sterkte met revalidatie,hoop zo snel! Mogelijk

We zien helaas steeds vaker dat de zorg voor ouderen zeer onprofessioneel wordt uitgevoerd. oorzaak: budget problemen. Te weinig handen aan het "bed" en vaak niet gedegen opgeleid personeel.
Daar worden helaas te veel mensen de dupe van. Vaak zijn dat mensen die niet mondig (meer) kunnen zijn.

Rozemarijntje, Ik zal proberen uit te leggen wat het gedrag van mijn rechterbeen is: kracht is er wel maar co-ordinatie niet. Als ik 's morgens wakker word, is het eerste wat gebeurd voordat ik bed uit kom dat ik z.g. strekkrampen krijg. (Niet echt pijnlijk maar wel heel vervelend. Soms word het gevolgd door het "naaimachine effect" (Het onderbeen begint vertikaal te trillen totdat ik mijn hand op mijn knie duw.) Als ik op mijn linkerbeen ga staan, gaat mijn rechterbeen een eigen leven leiden: het gaat vanuit de heup een soort rondjes draaien. Dat zie je aan de voet die boven de vloer hangt.
Ook de co-ordinatie in het kniegewricht is niet echt goed. Ik wijt zelf dus de stijfheid van mijn rechterbeen dus aan een constante spasme er in. Uiteraard ben ik geen arts. Die zal e.e.a. moeten bevestigen of ontkennen......

Beste ik herken je klachten! Ik heb dit zelf in mijn arm,niet door cva,maar lang verhaal.

Het is bij mij ene dag erger als andere,idd in de ochtend het ergste,maar hele dag door,doet mijn hand dingen die ik niet wil..
Sommige merken het niet op,maar zijn coordinatie puntjes..irritant en pijnlijk.

Wat ik al zei,bij mij komt noooit meer goed,er zit een arts in groningen,die is gespecialiseerd in spasmes,
Maar het is van grote noodzaak en dat weet u zelf ook dat er flink aan de slag gegaan wordt met u,om kans op herstel zo maximaal mogelijk te krijgen...

Ik wens u veel sterkte

rozemarijntje schreef:Beste ik herken je klachten! Ik heb dit zelf in mijn arm,niet door cva,maar lang verhaal.

Het is bij mij ene dag erger als andere,idd in de ochtend het ergste,maar hele dag door,doet mijn hand dingen die ik niet wil..
Sommige merken het niet op,maar zijn coordinatie puntjes..irritant en pijnlijk.

Wat ik al zei,bij mij komt noooit meer goed,er zit een arts in groningen,die is gespecialiseerd in spasmes,
Maar het is van grote noodzaak en dat weet u zelf ook dat er flink aan de slag gegaan wordt met u,om kans op herstel zo maximaal mogelijk te krijgen...

Ik wens u veel sterkte

Dank voor uw reactie. Mijn rechterhand heeft een klein eigen willetje in de zin van: mijn middelvinger wil maar al te graag mijn rechtermuis toets indrukken............ Om eerlijk te zijn steek ik die vinger liever op tegen de manier waarop de zorg momenteel functioneert. Klaarblijkelijk vindt het zorgsysteem het niet echt nodig om mij een goed alternatief te bieden (Wat onder de basisverzekering valt) voor het verzorgingshuis waaruit ik ben gevlucht. Helaas lees je op het www te vaak over mensen die min of meer aan hun lot worden overgelaten na een beroerte. (Vaak betreft het mensen op hoge leeftijd.)

Dan zelf via huisarts proberen dingen te regelen voor nood fysio,ergo therapie etc...???

Ik vraag me af wat u eigenlijk wil. U begint met het feit dat u uw revalidatieprogramma niks vindt en u eindigt uw laatste bericht met het schoppen tegen de zorg in zijn algemeenheid.

Ik weet niet wat u verwacht van een revalidatieprogramma, maar men heeft met 2 x 20 minuten hometrainer en 2 x 10 minuten begeleid oefenen een aardig programma.

Ik heb in mijn revalidatieperiode van 11 maanden een programma gehad dat niet veel meer revalidatietijd per dag bevatte dan de door u beschreven therapie.

U heeft uzelf ontslagen omdat u het niet eens was met de gegeven therapie. U heeft uw punt gemaakt, zorg dat u weer in therapie komt want "vanzelf" gaan uw klachten niet over.

Ik denk dat elke cva patient eigen programma nodig heeft?een houd er meer aan over als ander..
Maaaaaar ik vind wel,nu niets doen isniet bevorderlijk en..als u wilt genezen( wat kan) of zo goedmogelijk eruit komen,dan als de donder actie,

Puma niks aan overgehouden??

Nou, dank zij de revalidatie ben ik vel verder gekomen dan de revalidatiearts had voorspeld. Ik moest terugkomen van een totale verlamming. Ik zit nu in een elektrische rolstoel en heb vrij veel hulpmiddelen. Maar ik woon nog wel zelfstandig.

Had ik geen revalidatie gehad was ik een kasplantje aan de beademingsmachine gebleven.

puma73 schreef:Nou, dank zij de revalidatie ben ik veel verder gekomen dan de revalidatiearts had voorspeld. Ik moest terugkomen van een totale verlamming. Ik zit nu in een elektrische rolstoel en heb vrij veel hulpmiddelen. Maar ik woon nog wel zelfstandig.

Had ik geen revalidatie gehad was ik een kasplantje aan de beademingsmachine gebleven.

Zo lees je maar weer eens iets over een forumlid: respect puma73; dat je nog maar lang zelfstandig kan blijven wonen. Ik weet: het is Off Topic, maar moet het toch even kwijt.

Wie bekend is met de behandelingen in b.v. Lindestein in Beetsterzwaag of een ander echt revalidatiecentrum weet dat met kleine pauzes de gehele dag therapie wordt gegeven. Daarvan zijn voorbeelden te vinden middels reportages op youtube.

Het wordt mij verweten dat ik de genoemde 2 x 10 minuten begeleide therapie en de 2 x 20 minuten hometrainer per dag ben ontvlucht. Er wordt voor "het gemak" blijkbaar wel even voorbij gegaan wat ik verder over het verblijf schreef in het verzorgingshuis: Dat de rest van de dag je het maar uit moest zoeken en ook geen vertier werd geboden. (anders dan tv kijken) Daar wordt een mens niet beter van; eerder slechter omdat dit geestelijk een enorme belasting is. (Dat niets doen)
Het personeel meende bij tijd en wijle je te behandelen als een patient met dementie/alzheimer.
(je werd soms benaderd alsof je een klein kind was: dat soort dingen lijkt me niet bij therapie horen van een cva patient die nog wel helder denkt: de CVA verpleegkundige en ergotherapeut van het huis schrokken er behoorlijk van toen ik dat hen vertelde.)
Toen ik daar wat van zei kreeg ik te horen dat dat een vergissing van hun kant was omdat de meeste aanwezige patienten dus wel aan die vervelnde ziekte leden

Mag in dezes dan kankeren op de zorg ? Ik ben thuis niet passief stil gaan zitten: dagelijks doe ik oefeningen die ik vond op internet. In huis loop ik zoveel mogelijk zonder hulpmiddelen. Een hometrainer heb ik zelf ook. Vandaag heb ik zelf beugels aan de trap gezet en ben bezig het toilet een te passen. Ben na een klusje doodop maar ik doe het wel !! Mijn vrouw helpt me waar ze kan. Morgen probeer ik zelf een douchestoel te monteren. (Die handelingen beschouw ik ook maar als therapie) Maar ik vind het gewoon "k* u*t" dat ik geen begeleide therapie meer krijg omdat ik ineffectieve zorg ben ontvlucht. Ik begrijp uit sommige reacties dat ik alles maar had moeten slikken en dat het nu allemaal mijn eigen schuld zou zijn. Sorry, maar dat vat ik dus niet helemaal........

puma73 schreef:Nou, dank zij de revalidatie ben ik vel verder gekomen dan de revalidatiearts had voorspeld. Ik moest terugkomen van een totale verlamming. Ik zit nu in een elektrische rolstoel en heb vrij veel hulpmiddelen. Maar ik woon nog wel zelfstandig.

Had ik geen revalidatie gehad was ik een kasplantje aan de beademingsmachine gebleven.

Idd respect!!!
Zelfstandig wonen,ook een eigen willetje( ken het ) maar gelukkig dat het met aangepaste dingen lukt.
Had je deze 11 mnd niet gehad,dan had je nu niet zekfstandig kunnen zijn,

Heb het gevoel dat het bij ts niet zo,ernstig is?anders had ik zelf of mijn man actie ondernomen...fysio ergo revalidatie arts,kan je ook heen indicatie huisarts..gaat balletje rollen.

Ja revalidatie kan je heen verwijzing huisarts ts,ik nl zelf ook gelopen..

Dus actie als je iets beter wil worden,persoonlijk zou ik me nu even meer bezig houden met mijn gezondheid als een erfenis

rozemarijntje schreef:

puma73 schreef:Nou, dank zij de revalidatie ben ik vel verder gekomen dan de revalidatiearts had voorspeld. Ik moest terugkomen van een totale verlamming. Ik zit nu in een elektrische rolstoel en heb vrij veel hulpmiddelen. Maar ik woon nog wel zelfstandig.

Had ik geen revalidatie gehad was ik een kasplantje aan de beademingsmachine gebleven.

Idd respect!!!
Zelfstandig wonen,ook een eigen willetje( ken het ) maar gelukkig dat het met aangepaste dingen lukt.
Had je deze 11 mnd niet gehad,dan had je nu niet zekfstandig kunnen zijn,

Heb het gevoel dat het bij ts niet zo,ernstig is?anders had ik zelf of mijn man actie ondernomen...fysio ergo revalidatie arts,kan je ook heen indicatie huisarts..gaat balletje rollen.

Ja revalidatie kan je heen verwijzing huisarts ts,ik nl zelf ook gelopen..

Dus actie als je iets beter wil worden,persoonlijk zou ik me nu even meer bezig houden met mijn gezondheid als een erfenis

Op een of andere manier lijken beide zaken toch een connect te hebben: als ik beschik over het geld kan ik het advies van de revalidatiearts opvolgen (ondanks dat ik er niet gelukkig mee ben dat zelf te betalen: betaal genoeg premie lijkt mij) om de fysio thuis te laten komen........

Ook ik heb respect voor allen die uit "het dal "zijn opgeklommen zoals Puma73. Deze heeft het over 11 maanden revalideren. Voor revalidatie na CVA staat normaal een kortere termijn: na ongeveer 8 maanden schijnt geen verbetering meer op te treden. Die termijn maakt me natuurlijk ook onzeker. Vooral om MIJN doelstelling te kunnen halen: fietsen en autorijden. Lopen desnoods met rollator of stok.
Op dit moment ben ik blij met mijn scootmobiel. De toekomst zie ik liever zonder........