Radar

Wie kan me advies geven?

Ik heb dit jaar een burn-out opgelopen, de oorzaak is werkgerelateerd. Ik heb me op advies van de bedrijfsarts door de huisarts laten doorverwijzen naar een psychologenbureau.
Mijn zorgverzekering vergoedt de behandelingen, echter moet ik wel aanspraak maken op het eigen risico (360,- + 100,- verhoogd eigen risico)

Is het redelijk of gebruikelijk dat ik deze kosten, (of in ieder geval die van het verplicht eigen risico 360,-) bij mijn werkgever declareer?

Persoonlijk denk ik van niet, omdat het gaat om het eigen risico en dus niet het risico van je werkgever, maar proberen kan altijd.

ja dit zijn erg moeilijke zaken, zijn er meer collega's die dit hebben. met meerderen heb je meer kans. succes.

Ik heb geen werkgever, bij wie kan ik dan het ER claimen?

Als je een heel goed verhaal hebt (inclusief bewijzen dat de werkgever er al lang van op de hoogte was maar vervolgens er niets mee heeft gedaan) maak je wellicht nog een kans. Heeft de werkgever het netjes behandeld, dan acht ik de kans klein dat het succesvol wordt. Zou ook wat zijn als iemand zich aan de regels houdt en vervolgens nog een keer kan worden aangepakt. Maar als het eerste het geval is, zeker proberen.

Als je een heel goed verhaal hebt (inclusief bewijzen dat de werkgever er al lang van op de hoogte was maar vervolgens er niets mee heeft gedaan) maak je wellicht nog een kans.

Ja, dit is inderdaad aan de orde. Ik heb 4 jaar achter elkaar bij het jaarlijkse functioneringsgesprek aangegeven dat de situatie onwerkbaar was voor mij (inclusief duidelijke argumenten). Daar is niets mee gedaan. De bedrijfsarts heeft in zijn rapportage ook aangegeven dat de oorzaak werkgerelateerd is.
Dat is ook de reden dat ik het ER wil claimen. Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die zoiets hebben meegemaakt.

Diversion schreef:

Als je een heel goed verhaal hebt (inclusief bewijzen dat de werkgever er al lang van op de hoogte was maar vervolgens er niets mee heeft gedaan) maak je wellicht nog een kans.

Ja, dit is inderdaad aan de orde. Ik heb 4 jaar achter elkaar bij het jaarlijkse functioneringsgesprek aangegeven dat de situatie onwerkbaar was voor mij (inclusief duidelijke argumenten). Daar is niets mee gedaan. De bedrijfsarts heeft in zijn rapportage ook aangegeven dat de oorzaak werkgerelateerd is.
Dat is ook de reden dat ik het ER wil claimen. Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die zoiets hebben meegemaakt.

Ik denk dat je geen kans maakt,zal situatie zeggen zoals iemand hier boven al schreef...
Ik ken iemand deed werk op automatische piloot en geloof me was druk....maar had er plezier in...dan heb ik het over reizen,terug komen werken,lui an je buro,intern chatten oproep vanuit verschillende landen,tegelijk telefoon....alle dingen om burn out te krijgen,nee juist drijfveer,,,

Nu doet iemand anders het,1/3 kracht want red het niet en groeit boven zijn hoofd,word actie op ondernomen!dat wel..

Bedoel dus te zeggen..de een kan 10 dingen tegelijk en in zijn sas en de ander bij 2 dingen al...door de bomen het bos niet meer..
Karakter( kan je niks aan doen goede orde!!!)
Burn out meestal oom nog wel verder oorzaken thuis etc...alles bijelkaar...

Enk niet dat je ver komt...

Ik ben 17 jr terug ook mede door werkgever in wao terecht gekomen,denk niet dat hij mijn er had betaald...

Hoe rot het ook is..betalen net als iedereen.
Hoop dat je langzaam opknapt burnout

ok bedankt voor de reacties in ieder geval. Ik ga het sowieso wel even aankaarten. Mijn falende leidinggevende is inmiddels ontslagen, misschien helpt dat ook nog wat.

hoy dat is toch iets positief kan het werk weer leuker maken.

Beste,
In 2007 had ook ik een burn-out door problemen op het werk. De werkgever/bedrijfsarts stuurde mij naar een speciaal bureau dat gespecialiseerd was in het behandelen van burn-out.
Omdat de behandeling niet door de zorgverzekeraar werd vergoed, heeft de werkgever na pittig aandringen mijnerzijds de behandeling betaald.
Wellicht kunt u het eigen risico ook bij uw werkgever claimen, aangezien het in opdracht is van werkgever/bedrijfsarts. Als ik niet meewerkte aan de behandeling kon mijn werkgever/bedrijfsarts dit zien als werkweigering en dat kon tot mijn ontslag leiden werd mij verteld. Pas nadat ik hun vertelde dat ik wel wilde meewerken maar het niet kon betalen heeft de werkgever alles betaald. Zijn hebben zelfs een taxi naar mijn huis gestuurd om mij heen en terug te brengen, omdat ik door de ziekte niet zelf kon reizen en omdat het bureau niet in mijn eigen woonplaats was. Omdat dit alles voorelkaar te krijgen heb ik wel mijn voet stijf moeten houden. Fijne dag met mooie ontmoetingen en ervaringen.

Diversion schreef:

Als je een heel goed verhaal hebt (inclusief bewijzen dat de werkgever er al lang van op de hoogte was maar vervolgens er niets mee heeft gedaan) maak je wellicht nog een kans.

Ja, dit is inderdaad aan de orde. Ik heb 4 jaar achter elkaar bij het jaarlijkse functioneringsgesprek aangegeven dat de situatie onwerkbaar was voor mij (inclusief duidelijke argumenten). Daar is niets mee gedaan. De bedrijfsarts heeft in zijn rapportage ook aangegeven dat de oorzaak werkgerelateerd is.
Dat is ook de reden dat ik het ER wil claimen. Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die zoiets hebben meegemaakt.

Dan speel ik even advocaat van de duivel. Waarom ben je er dan het 3e en 4e jaar blijven werken? Ik bedoel, als er na 2 jaar aangeven niks veranderd, kan je ook zelf je eigen conclusie trekken, en iets anders zoeken. Dat er dingen mis zijn lijkt me wel duidelijk uit je relaas, maar je bent vast niet met het mes op de keel daar aangenomen, en elke dag aan je bureau geketend om je maar op het werk te houden.

Tot zo ver je eigen verantwoordelijkheid, tel daar bij op het relatief kleine bedrag, waarvan je je af kan vragen of je bereid bent om er voor tot aan een rechter oid te gaan om te krijgen, en dan zou ik het er niet op wagen. En wat let dan je werkgever om de kosten van die arbo-arts op jou te verhalen, jij bent er immers 4 jaar vrijwillig blijven zitten..

Ok, tot zo ver dat advocaat van de duivel..

Je zit in een lastig pakket, dat ben ook ik wel met je eens, maar besef je aub goed wat voor kostbare ellende je je hier mee op de hals haalt. Je plan/wens is zeldzaam, daar zijn geen algemeen geaccepteerde regels voor, dus zal je zelf de kastanjes uit het vuur moeten gaan halen, met een gerede kans op een verstoorde werksfeer, wat je je baan zal kosten. Gezien de 4 jaar niks doen door je werkgever in de eerste plaats, zal die ook hier je niet echt vrijwillig/gemakkelijk tegemoet komen is mijn wat kort door de bocht inschatting.

Diversion schreef:Wie kan me advies geven?

Ik heb dit jaar een burn-out opgelopen, de oorzaak is werkgerelateerd. Ik heb me op advies van de bedrijfsarts door de huisarts laten doorverwijzen naar een psychologenbureau.
Mijn zorgverzekering vergoedt de behandelingen, echter moet ik wel aanspraak maken op het eigen risico (360,- + 100,- verhoogd eigen risico)

Is het redelijk of gebruikelijk dat ik deze kosten, (of in ieder geval die van het verplicht eigen risico 360,-) bij mijn werkgever declareer?

Burn out ligt, hoe vervelend het ook klinkt, meestal aan jezelf. Niets voor niets ga je naar de psych. Dat is helemaal niet erg en hoef je je ook niet voor te schamen. Maar de werkgever er voor laten opdraaien is wel wat erg kort door de bocht.

olaf79 schreef:

Diversion schreef:Wie kan me advies geven?

Ik heb dit jaar een burn-out opgelopen, de oorzaak is werkgerelateerd. Ik heb me op advies van de bedrijfsarts door de huisarts laten doorverwijzen naar een psychologenbureau.
Mijn zorgverzekering vergoedt de behandelingen, echter moet ik wel aanspraak maken op het eigen risico (360,- + 100,- verhoogd eigen risico)

Is het redelijk of gebruikelijk dat ik deze kosten, (of in ieder geval die van het verplicht eigen risico 360,-) bij mijn werkgever declareer?

Burn out ligt, hoe vervelend het ook klinkt, meestal aan jezelf. Niets voor niets ga je naar de psych. Dat is helemaal niet erg en hoef je je ook niet voor te schamen. Maar de werkgever er voor laten opdraaien is wel wat erg kort door de bocht.

Dan wil ik dat wel even wat relativeren: Een burn-out ontstaat eigenlijk doordat iemand niet om kan gaan met een bepaalde situatie. Het leren omgaan mét die situatie, dat is de verantwoording van degene die de burn-out krijgt. Maar het scheppen van die bepaalde situatie, dat is de verantwoordelijkheid van de ander. Hoewel de verhoudingen in het aandeel kunnen verschillen, zijn er mijns inziens meerdere partijen verantwoordelijk.

witte angora schreef:

olaf79 schreef:

Diversion schreef:Wie kan me advies geven?

Ik heb dit jaar een burn-out opgelopen, de oorzaak is werkgerelateerd. Ik heb me op advies van de bedrijfsarts door de huisarts laten doorverwijzen naar een psychologenbureau.
Mijn zorgverzekering vergoedt de behandelingen, echter moet ik wel aanspraak maken op het eigen risico (360,- + 100,- verhoogd eigen risico)

Is het redelijk of gebruikelijk dat ik deze kosten, (of in ieder geval die van het verplicht eigen risico 360,-) bij mijn werkgever declareer?

Burn out ligt, hoe vervelend het ook klinkt, meestal aan jezelf. Niets voor niets ga je naar de psych. Dat is helemaal niet erg en hoef je je ook niet voor te schamen. Maar de werkgever er voor laten opdraaien is wel wat erg kort door de bocht.

Dan wil ik dat wel even wat relativeren: Een burn-out ontstaat eigenlijk doordat iemand niet om kan gaan met een bepaalde situatie. Het leren omgaan mét die situatie, dat is de verantwoording van degene die de burn-out krijgt. Maar het scheppen van die bepaalde situatie, dat is de verantwoordelijkheid van de ander. Hoewel de verhoudingen in het aandeel kunnen verschillen, zijn er mijns inziens meerdere partijen verantwoordelijk.

Dat ligt helemaal aan de situatie, en daarvoor kennen we de details niet. Maar de werksituatie kan voor de een normaal zijn en voor de ander dusdanig stressvol dat er een burn-out volgt. Een burn-out kan ook komen door een prive situatie waardoor je werk ook stressvol wordt, etc.

In mijn ogen kun je je werkgever pas wat verwijten als er duidelijk nalatigheid van zijn kant is geweest en bovendien als die nalatigheid verwijdbaar is.

Burn out is wel iets heftigs als je het hebt,even voor goede orde,ik onderschat het niet,zeeeer zeker niet.

Maar idd ligt ook veel aan jezelf,wat ik zei karakter..wat kan je aan ,wat niet...
En ik ben met olaf eens waarom nietweggegaan,oke banen liggen niet voor oprapen,maar je had een vaan dus kon rustig solliciteren ,terwijl je aan werk was..

Idd misschien alsje hiermee komt dat je de werkverhouding verstoort,ligt ook wel weer aan het bedrijf...
Klein bedrijf is gelijk ahhhh nee..
Groot bedrijf vaak arbo achter je etc die bemiddelen...of als je goede manager hebt,die kan zijn best voor je doen..

Ben inmiddels 10 jaar met pensioen en heb longproblemen.
Volgens de wetenschappers door ongezond werk.(Kunststoffen
lassen in ruimtes met onvoldoende ventilatie)Waar kan ik mijn eigen
bijdrage declareren?

olaf79 schreef:Dat ligt helemaal aan de situatie, en daarvoor kennen we de details niet. Maar de werksituatie kan voor de een normaal zijn en voor de ander dusdanig stressvol dat er een burn-out volgt. Een burn-out kan ook komen door een prive situatie waardoor je werk ook stressvol wordt, etc.

In mijn ogen kun je je werkgever pas wat verwijten als er duidelijk nalatigheid van zijn kant is geweest en bovendien als die nalatigheid verwijdbaar is.

Ik denk dat we niet eens zoveel van mening verschillen, alleen zeggen we het allebei op een heel andere manier.

Peer de Schuimer schreef:Ben inmiddels 10 jaar met pensioen en heb longproblemen.
Volgens de wetenschappers door ongezond werk.(Kunststoffen
lassen in ruimtes met onvoldoende ventilatie)Waar kan ik mijn eigen
bijdrage declareren?

Tja peer,je hebt gelijk...
Ik heb toen ik 15 was ook rug zetje gegeven door te doen als of ik een vent was...fout...maar ja ach,
Misschien krijgt hij het voor elkaar,wie niet probeert...ben alleen bang dat het verkeerd opgevat kan worden,dan is de arbeidshouding verstoort...
Tja en en dan....