Radar

Beste allen,

Ik heb een vraag, en weet natuurlijk niet of jullie hier een antwoord op weten, maar ik dacht, laat ik het eens proberen.

Mijn situatie is als volgt: mijn man is afgelopen jaar (door een ongeval) overleden, hij was kostwinnaar en ik was thuis en werkte niet want heb drie jonge kinderen.

Na het overlijden van mijn man wordt iemand nog een aantal maanden doorbetaald (of in elk geval, zo was het in zijn cao geregeld). Die tijd is bijna op. Punt is natuurlijk dat ik na die tijd dus geen inkomen meer heb.

Nu ben ik, na toch even van de schrik bekomen te zijn, op zoek gegaan naar een baan, en heb er ook een gevonden. Probleem is alleen, die baan wil dat ik een opfriscursus doe (wat niet meteen onlogisch is). De vraag is alleen, moet ik die cursus zelf betalen, of zou mijn baan dat doen?

Het probleem is natuurlijk dat ik eigenlijk gewoon op dit moment weinig financiele middelen heb en dus eigenlijk zelf niet wil betalen, want ik heb ook nog 3 kinderen en een huis om financieel te ondersteunen, maar ik wil die baan dus wel, want het is mijn eigen beroep en ik vond dit werk vroeger toen ik nog werkte erg leuk en wil ook gewoon financieel zelfstandig zijn.
de logische reactie van uw kant zou waarschijnlijk zijn: vraag het dan aan die werkgever, maar daar zitten twee problemen aan:
1. ik heb donderdag pas het arbeidsvoorwaardengesprek (baan is me wel toegezegd) en ik ben er nu al zenuwachtig over
2. als het toch zo is dat zij het niet gaan betalen, wil ik er liever niet over beginnen. Ik wil geen slechte indruk achterlaten en om geld gaan zeuren zeg maar.

als iemand hier iets over weet: heel graag en alvast bedankt

Martine

Misschien staat er iets over in de cao?

Isabel

martine81 schreef:als het toch zo is dat zij het niet gaan betalen, wil ik er liever niet over beginnen. Ik wil geen slechte indruk achterlaten en om geld gaan zeuren zeg maar.

Je kunt hier gerust naar vragen. En daarbij zou ik dan meteen aangeven dat je zelf krap bij kas zit. Als het antwoord is dat je deze zelf moet betalen (wat ik niet verwacht), dan kun je vragen of je een regeling kunt treffen. Als je het niet zelf moet betalen dan staat er vast iets over studiekosten in de arbeidsvoorwaarden.

Ja, je gaat toch niet met drie jonge kinderen werken? Je hebt recht op ANW en je krijgt ook geld van het pensioenfonds van de werkgever van je echtgenoot. En als dat niet genoeg is vult de bijstand e.e.a. aan. Zorg dan wel dat je niet teveel op de bank hebt staan.

Als je kinderen de deur uit zijn kun je nog altijd gaan werken als je daar zin in hebt. Nu jezelf in de stress werken help jezelf en niet en je kindjes zeker niet.

Sterkte verder en carpe diem

Dank jullie voor het reageren,

het zit als volgt: ik krijg anw, dat is netto rond de 920 euro, daarbij krijg ik nog nabestaande uitkering (dat is 50% van wat mijn man opgebouwd zou hebben als hij tot zijn 67 gewerkt zou hebben). Met die twee samen zou ik het net kunnen redden met het huis wat we hebben.

Nu zou je denken: zorg dat je van dat huis afkomt en ga goedkoper wonen, maar ik wil niet dat mijn kinderen ook nog hun huis kwijt raken, en ik wil liever zelf ook niet weg, ik voel me fijn in dat huis. Het is een koophuis en omdat wij wel een goede orv hadden is er een groot deel van het huis nu afbetaald. De bank is bereid de maandlasten van het huis flink te verlagen omdat er simpelweg veel minder hypotheek nu opstaat, waardoor ik op papier het huis kan betalen, en er dus niet uit hoef als ik dat niet wil. Maar heeft dat nog niet gedaan, en daar komt eigenlijk de financiele krapte vandaan, alles start heel moeilijk op, het was niet zo dat ik meteen dat nabestaande pensioen en die anw kreeg, dat duurde echt een hele tijd, en daar is al het spaargeld min of meer een beetje opgegaan.

Omdat dit een koophuis is en omdat ik dus al anw krijg kan ik dus niet zomaar de bijstand in, en eigenlijk wil ik dat ook niet, om drie redenen: 1. ik wil dit huis dus niet uit, de kinderen hebben hier vriendjes, mijn ouders en schoonouders wonen in de buurt, en ik wil eigenlijk gewoon rust en niet verhuizen. 2. als ik in de bijstand zit dan moet ik elk werk aannemen, de baan die mij nu is aangeboden vind ik leuk, heeft handige tijden ivm de kinderen en kan 24 uur en ben ik ook voor opgeleid. 3. ik ben 34 jaar, wat moet ik dan in de bijstand gaan doen? ik ben gezond en wil iets van mijn leven maken en niet (en dat kost even nog wat moeite) gewoon bij de pakken neer gaan zitten.

Daarnaast, over 13 jaar is mijn jongste 18, dan vervalt mijn recht op anw, je kunt natuurlijk zeggen: dat zie je dan wel. Maar ik wil toch graag een beetje toekomst visie en als ik over 13 jaar pas ga werken dan heb ik in de tussentijd helemaal niets opgebouwd, wie zegt dat ik er dan nog tussenkom?

De sector waar de baan in zit is de zorg, dus ik hoop dat ze willen betalen, als dat niet zo is kan ik het geld overigens wel lenen van mijn schoonouders maar dat doe ik liever niet.

wat moet ik dan in de bijstand gaan doen? ik ben gezond en wil iets van mijn leven maken en niet (en dat kost even nog wat moeite) gewoon bij de pakken neer gaan zitten.

Inhoudelijk kan ik je geen advies geven, wel wil ik je een compliment maken voor je instelling !!!
Sterkte !

[Bericht verwijderd door de Moderator in overleg met de gebruiker.]

Je bent goed bezig Martine. Maar als je schoonouders je geld willen geven adviseer ik je om dat gewoon aan te nemen. Jij hebt het al moeilijk genoeg en nog de zorg voor 3 kindjes, hun kleinkinderen. Alles wat je kunt krijgen in jouw situatie aanpakken, dat is het beste.

bprosman schreef:

wat moet ik dan in de bijstand gaan doen? ik ben gezond en wil iets van mijn leven maken en niet (en dat kost even nog wat moeite) gewoon bij de pakken neer gaan zitten.

Inhoudelijk kan ik je geen advies geven, wel wil ik je een compliment maken voor je instelling !!!
Sterkte !

Zeer veel respect voor je instelling. Niet de hand op willen houden, maar hard willen werken onder moeilijke omstandigheden. Daar kunnen zeer velen een voorbeeld aan nemen.

Ik denk dat de werkgever niet schrikt van je vragen over de cursus. In tegendeel. Als je aangeeft dat je graag je kennis wil opfrissen, dan laat je ook zien dat je de baan serieus neemt.

Vaak is er voor cursussen een studiekosten regeling, waarbij de cursus door de werkgever wordt betaald, maar dat je een deel moet terugbetalen als je binnen bv 3 jaar opstapt.

Moneyman schreef:

bprosman schreef:

wat moet ik dan in de bijstand gaan doen? ik ben gezond en wil iets van mijn leven maken en niet (en dat kost even nog wat moeite) gewoon bij de pakken neer gaan zitten.

Inhoudelijk kan ik je geen advies geven, wel wil ik je een compliment maken voor je instelling !!!
Sterkte !

Zeer veel respect voor je instelling. Niet de hand op willen houden, maar hard willen werken onder moeilijke omstandigheden. Daar kunnen zeer velen een voorbeeld aan nemen.

Absoluut mee eens! Daar zouden bepaalde mensen eens een voorbeeld aan moeten nemen.

Zoals ook al eerder aangegeven kunt u het gewoon vragen aan de werkgever. Anders is er vast wel iets te regelen met mogelijk voorschieten, maar het zou me wel verbazen als ze niet in ieder geval een deel betalen. Immers is het de wergever die de cursus wenst.

In de bijstand gaan zitten is, zoals u zelf ook al aangeeft, absoluut een slecht idee. Maak u niet te veel zorgen voor het gesprek. De baan is u toegezegd dus dat zal wel goedkomen. Financieel onafhankelijk zijn zal u en uw kinderen goed doen in de toekomst en ik wens u en uw kids dan ook het beste toe.

Veel sterkte!

Dank allen voor de opbeurende woorden

In de tussentijd was ik er zo zenuwachtig over dat ik heb besloten dat ik niet zo zeikerd moest zijn en heb ik gebeld naar HR, kweenie blijkt gelijk te hebben, ik begin met een jaarcontract en als ik dat gewoon netjes volmaak dan hoef ik helemaal niets te betalen.

Nu was ik dat zeker van plan want er zit een mogelijkheid tot vast contract in, en dat wil ik natuurlijk graag.

Wat betreft die bijstand: ik weet dat er veel mensen buiten hun schuld in de bijstand zitten en daar graag uitwillen, ik wil er dus ook niet inkomen. Het voelt voor mij een beetje als opgeven, als ik nu mijn leven niet oppak en iets ga doen dan ben ik een soort van 'verslagen' en daar ben ik eigenlijk een beetje te jong voor. Ik ben bang dat ik dan ook blijf 'hangen' in mijn eigen verdriet en mijn leven al een soort van opgegeven heb voordat ik überhaupt 35 ben. Ik denk dat ik het zelf ook gewoon nodig heb om iets te doen en er wat van te maken.

Voor hidr: ik denk niet dat de kinderen er erg veel last van hebben als ik ga werken, ik ben aan het werk als zij op school zitten (jongste zijn 4) dus ze hebben dat helemaal niet in de gaten. Daarnaast denk ik ook dat het goed is dat de kinderen zien dat "mama de zaken onder controle heeft", want ze hebben het afgelopen jaar al moeilijk genoeg gehad met de chaos van het overlijden van hun vader.

Voor bloemeke: mijn schoonouders doen echt heel erg hun best en willen ook zeker niet het contact met hun kleinkinderen verliezen (en dat wil ik ook niet) maar zij hebben het ook niet echt breed, dus gewoon geld van hen aannemen doe ik liever niet, maar het probleem is überhaupt opgelost.

dank allen!
Martine

Late reactie, maar ook van mij een petje af voor jouw instelling. Ik hoop dat je na het verlies van je man je draai weer zult vinden in het leven. Dat zal niet altijd makkelijk zijn, maar jij komt er wel.

Hier word ik nou blij van. Heel veel succes met je baan en opleiding, en met het weer op orde krijgen van je leven. Maar dat komt vast goed met jouw instelling. Jouw kinderen zullen trots op je zijn!

Ik deel het sentiment van de "spekers" voor me.

hidr schreef:Ja, je gaat toch niet met drie jonge kinderen werken? Je hebt recht op ANW en je krijgt ook geld van het pensioenfonds van de werkgever van je echtgenoot. En als dat niet genoeg is vult de bijstand e.e.a. aan. Zorg dan wel dat je niet teveel op de bank hebt staan.

Als je kinderen de deur uit zijn kun je nog altijd gaan werken als je daar zin in hebt. Nu jezelf in de stress werken help jezelf en niet en je kindjes zeker niet.

Sterkte verder en carpe diem

Tuurlijk, lekker de bijstand in omdat je kinderen hebt? Heel raar advies dit....

Dikke pluim Martine, ik heb diep respect voor je instelling. En dat zo kort na het overlijden van je man. Gecondoleerd en sterkte. Met jouw instelling geef je je kinderen ook iets heel waardevols mee, petje af!

Het is nu al moeilijk om een baan te krijgen, laat staan als TS nog ouder is, als haar kinderen groter zijn. Dus als je nu de kans krijgt, grijpen!
De kinderen zullen later alleen maar respect hebben voor hun moeders keuze.

Veel succes met je baan en sterkte met het verwerken van dit verlies.

Allereerst ben ik het met anderen eens dat de instelling hier OK is.

martine81 schreef:Wat betreft die bijstand: ik weet dat er veel mensen buiten hun schuld in de bijstand zitten en daar graag uitwillen, ik wil er dus ook niet inkomen.

.....maar met een nabestaanden pensioen en huis met overwaarde blijven bij de bijstand toch ook wel deuren dicht.

martine81 schreef:Voor hidr: ik denk niet dat de kinderen er erg veel last van hebben als ik ga werken, ik ben aan het werk als zij op school zitten (jongste zijn 4) dus ze hebben dat helemaal niet in de gaten. Daarnaast denk ik ook dat het goed is dat de kinderen zien dat "mama de zaken onder controle heeft", want ze hebben het afgelopen jaar al moeilijk genoeg gehad met de chaos van het overlijden van hun vader.

Absoluut zullen ze er geen last van hebben: het zal zelfs goed voor ze zijn. Ze kunnen in hun vertrouwde huisje blijven en de routine zal je ook goed doen. Zien dat moeder zo adequaat handelt zal de kids inspireren het goede voorbeeld te volgen en zelf ook succes in hun leven na te streven.

Ik weet zeker dat ze trots zullen zijn op mamma!

Succes met de nieuwe baan en nogmaals sterkte.

Julie4444 schreef:Absoluut zullen ze er geen last van hebben:

Nou, de kinderen misschien niet, maar als moeder heb je het dan wel heel zwaar. Het huishouden wordt echt niet voor je gedaan als je moe thuiskomt van een dag werken. De kinderen moeten opgehaald worden, zijn druk, willen aandacht en hebben ook honger. En de was, de boodschappen, het papierwerk enz enz.

Maar dat is ieder zijn keuze. Ik kies ervoor om overdag het huishouden te doen, dan kan ik 's-avonds een beetje ontspannen en energie opdoen voor de volgende dag.