Dakloos door belastingdienst
Geplaatst: 24 nov 2015 13:45
Ik ben geen rolmodel. Zo simpel is het. Mijn ouders zijn gescheiden, ik heb jarenlang mijn moeders strijd gevochten tot mijn vader dood ging en kan niet goed functioneren op school door adhd. Ik heb geen contact met familieleden door die vechtscheiding. Heb in mijn puberteit best wat rottigheid uitgehaald omdat ik met mijzelf in de knoop zat. Gelukkig heb ik toen beseft dat dat niet het pad is welke ik wil lopen. Ik ben opgegroeid in armoede. Ook toen ik op 17 jarige leeftijd op mijzelf moest gaan wonen had ik het nooit breed. Ik heb altijd de eindjes aan elkaar moeten knopen. Toen ik eindelijk doorhad (zonder opvoeding) hoe het leven en de maatschappij in elkaar staken kwamen we in de crisis. Dat ik nooit op vakantie kon of nooit iets extra's overhad was ik gewend. Ik ken het niet anders.
Ik ben niet iemand die in een hoekje gaat zitten huilen.
Voor mij was de 20e van de maand altijd een feestdag. Net dat beetje extra wat weer wat eten op je bord legt. Totdat ik deze ineens niet meer ontving. Ik heb gebeld en naar 4 pogingen eindelijk een goed gesprek gehad. Het kwam erop neer dat ik geëmigreerd zou zijn naar het buitenland. Terwijl ik op dat moment al 3 jaar in mijn toenmalige woning woonde en al 2.5 jaar bij dezelfde werkgever werkte. Een fout maken is menselijk. Na een hoop rompslomp om alles terug te draaien zou ik 10 weken later, mits mijn aanvraag werd goedgekeurd, mijn zorg- en huurtoeslag weer ontvangen. 10 weken later bleek mijn aanvraag nooit ontvangen te zijn. Er werd mij dringend verzocht de procedure opnieuw te starten. Op dat moment raakte ik mijn baan kwijt. Contract niet verlengd omdat ze geen vaste contracten uitdeelden. Hierop heb ik mij gelijk ingeschreven als werkzoekende. Ik zou een uitkering krijgen. Twee maanden later. Ook dit is 2 x fout gegaan.
Ik ben alles kwijtgeraakt dat ik zelf had opgebouwd. Ik ben dakloos en thuisloos geweest. Ik ben onwerkelijk vaak van het kastje naar de muur gestuurd. Er waren overal regelingen en oplossingen voor maar bureaucratie zorgde ervoor dat ik continu voor de keuze stond; of afglijden naar criminaliteit of mijn poot vasthouden en blijven proberen op het rechte pad te blijven. Ik had een blauwe vuilniszak met kleren, geen zorgverzekering ( dat kon niet want ik was niet woonachtig in Nederland volgens de staat) geen familieleden of vrienden die mij hielpen en geen inkomsten.
De wil om te leven werd steeds kleiner. Ik heb er vaak aan gedacht om er een einde aan te maken.
Gelukkig heb ik nooit opgegeven. Sinds twee jaar woon ik samen met mijn vriendin en ben heel gelukkig. Ik heb een bedrijf opgebouwd en het lijkt succesvol te worden.
Ik krijg door het samenwonen en het afdragen van BTW natuurlijk te maken met mijn freunden van de blauwe brief. In de afgelopen twee jaar hebben wij menig maal toekenningen gekregen op toeslagen en teruggaven. Dan krijgen we weer iets en dan stopt het weer. We doen aangiftes en teruggaven worden pas maanden later uitbetaald. En later weer teruggevorderd. Als ik bel krijg ik de meest onbekwame mensen aan de telefoon die geen telefoontraining hebben gehad of antwoorden kunnen geven op belangrijke vragen.
Kortom, er is nog steeds niks veranderd en ik vraag mij af hoe dit kan???
Als ik dit forum lees gebeurd het overal. Ik vraag mij dus sterk af hoe een bedrijf waar mensen zo afhankelijk van zijn, zo kan omgaan met mensen?
Het is al jaren bekend dat de belastingdienst onderbezet is, hoe kan dit??
Het is al jaren bekend dat de belastingdienst dezelfde fouten maakt, hoe kan dit??
Het is al jaren bekend dat het systeem niet werk, waarom gebeurd hier niets aan??
Ik ben werkelijk alles kwijtgeraakt door dit knullige gedoe van een overheidsorgaan, ben nooit geholpen of bijgestaan, negatief benaderd met vooroordelen en jarenlang dakloos geweest, hoe kan dit???
Vanmorgen kregen we weer een blauwe brief. Alles wat we vorig jaar niet gekregen hebben krijgen we nu ineens terug. Daar hadden we recht op. We krijgen al 2 jaar 40 euro aan zorg- en huurtoeslag, voor twee personen die leven van 1 minimum salaris. We schreeuwen al 2 jaar dat het niet klopt en ineens krijgen we dat geld weer terug terwijl we net klaar zijn met het afbetalen van de toeslagen van 2013. Die hadden we teveel gehad. Snappen jullie het nog?
Ik niet in ieder geval. Ik wilde mijn verhaal delen want ik heb vandaag een beslissing gemaakt. Ik stop ermee. Ik heb alle toeslagen stopgezet. Want het kost mij meer tijd en frustratie om de rompslomp te regelen dan dat het mij helpt. Ik kan beter iets harder werken om die 300 euro zelf te verdienen dan er afhankelijk van te zijn. Daarnaast heeft het verleden mij geleerd nooit te rekenen op de belastingdienst. Doe je dat wel loop je de kans alles kwijt te raken wat je lief is.
Leuker kunnen ze het niet maken, wel makkelijker.
Ik ben niet iemand die in een hoekje gaat zitten huilen.
Voor mij was de 20e van de maand altijd een feestdag. Net dat beetje extra wat weer wat eten op je bord legt. Totdat ik deze ineens niet meer ontving. Ik heb gebeld en naar 4 pogingen eindelijk een goed gesprek gehad. Het kwam erop neer dat ik geëmigreerd zou zijn naar het buitenland. Terwijl ik op dat moment al 3 jaar in mijn toenmalige woning woonde en al 2.5 jaar bij dezelfde werkgever werkte. Een fout maken is menselijk. Na een hoop rompslomp om alles terug te draaien zou ik 10 weken later, mits mijn aanvraag werd goedgekeurd, mijn zorg- en huurtoeslag weer ontvangen. 10 weken later bleek mijn aanvraag nooit ontvangen te zijn. Er werd mij dringend verzocht de procedure opnieuw te starten. Op dat moment raakte ik mijn baan kwijt. Contract niet verlengd omdat ze geen vaste contracten uitdeelden. Hierop heb ik mij gelijk ingeschreven als werkzoekende. Ik zou een uitkering krijgen. Twee maanden later. Ook dit is 2 x fout gegaan.
Ik ben alles kwijtgeraakt dat ik zelf had opgebouwd. Ik ben dakloos en thuisloos geweest. Ik ben onwerkelijk vaak van het kastje naar de muur gestuurd. Er waren overal regelingen en oplossingen voor maar bureaucratie zorgde ervoor dat ik continu voor de keuze stond; of afglijden naar criminaliteit of mijn poot vasthouden en blijven proberen op het rechte pad te blijven. Ik had een blauwe vuilniszak met kleren, geen zorgverzekering ( dat kon niet want ik was niet woonachtig in Nederland volgens de staat) geen familieleden of vrienden die mij hielpen en geen inkomsten.
De wil om te leven werd steeds kleiner. Ik heb er vaak aan gedacht om er een einde aan te maken.
Gelukkig heb ik nooit opgegeven. Sinds twee jaar woon ik samen met mijn vriendin en ben heel gelukkig. Ik heb een bedrijf opgebouwd en het lijkt succesvol te worden.
Ik krijg door het samenwonen en het afdragen van BTW natuurlijk te maken met mijn freunden van de blauwe brief. In de afgelopen twee jaar hebben wij menig maal toekenningen gekregen op toeslagen en teruggaven. Dan krijgen we weer iets en dan stopt het weer. We doen aangiftes en teruggaven worden pas maanden later uitbetaald. En later weer teruggevorderd. Als ik bel krijg ik de meest onbekwame mensen aan de telefoon die geen telefoontraining hebben gehad of antwoorden kunnen geven op belangrijke vragen.
Kortom, er is nog steeds niks veranderd en ik vraag mij af hoe dit kan???
Als ik dit forum lees gebeurd het overal. Ik vraag mij dus sterk af hoe een bedrijf waar mensen zo afhankelijk van zijn, zo kan omgaan met mensen?
Het is al jaren bekend dat de belastingdienst onderbezet is, hoe kan dit??
Het is al jaren bekend dat de belastingdienst dezelfde fouten maakt, hoe kan dit??
Het is al jaren bekend dat het systeem niet werk, waarom gebeurd hier niets aan??
Ik ben werkelijk alles kwijtgeraakt door dit knullige gedoe van een overheidsorgaan, ben nooit geholpen of bijgestaan, negatief benaderd met vooroordelen en jarenlang dakloos geweest, hoe kan dit???
Vanmorgen kregen we weer een blauwe brief. Alles wat we vorig jaar niet gekregen hebben krijgen we nu ineens terug. Daar hadden we recht op. We krijgen al 2 jaar 40 euro aan zorg- en huurtoeslag, voor twee personen die leven van 1 minimum salaris. We schreeuwen al 2 jaar dat het niet klopt en ineens krijgen we dat geld weer terug terwijl we net klaar zijn met het afbetalen van de toeslagen van 2013. Die hadden we teveel gehad. Snappen jullie het nog?
Ik niet in ieder geval. Ik wilde mijn verhaal delen want ik heb vandaag een beslissing gemaakt. Ik stop ermee. Ik heb alle toeslagen stopgezet. Want het kost mij meer tijd en frustratie om de rompslomp te regelen dan dat het mij helpt. Ik kan beter iets harder werken om die 300 euro zelf te verdienen dan er afhankelijk van te zijn. Daarnaast heeft het verleden mij geleerd nooit te rekenen op de belastingdienst. Doe je dat wel loop je de kans alles kwijt te raken wat je lief is.
Leuker kunnen ze het niet maken, wel makkelijker.