[ archief ] vermogensmonitor met de uitspraak

[JOOST1]

19 april 2004 - Uitspraak Klachtencommissie DSI inzake Levob Hefboomeffect



Ruim een jaar na de zitting van 19 maart 2003 heeft de Klachtencommissie DSI zich op 19 april 2004 uitgesproken over één van onze aandelenlease-klachten.



Alhoewel de klacht slechts ten dele is gehonoreerd, zijn wij niet teleurgesteld in de motivatie die ten grondslag ligt aan de uitspraak. In grote lijnen komt het op het volgende neer.



De Klachtencommissie DSI is tot de conclusie gekomen dat klager onvoldoende financiële ruimte had om de renteverplichtingen (fl. 855 per maand) - van de overeengekomen leaseproducten – te dragen. Alhoewel klager een netto maandinkomen genoot van circa fl. 8000,- was de som van zijn woonlasten, kosten van levensonderhoud en overige financiële verplichtingen op schulden, groter dan zijn netto inkomen. Naar het oordeel van de Commissie had de Levobbank deze rekensom niet of niet juist gemaakt, waardoor zij klager ten onrechte de lease-overeenkomsten heeft verkocht. De Commissie is zodoende van mening dat zij in strijd met artikel 24 (sub a) van het Besluit toezicht effectenverkeer 1995 heeft gehandeld en daardoor in beginsel aansprakelijk is voor de schade die daaruit is voortgevloeid.

Uit de uitspraak blijkt wat de Commissie onder schade verstaat: de som van de betaalde rente en de eventuele restschuld. De overeenkomsten dienen volgens de Commissie als vernietigd te worden beschouwd. Zij is tevens van mening dat klager ook een zekere mate van ‘eigen schuld’ heeft. Klager had reeds enige ervaring met effectenlease en had uit de brochure kunnen afleiden dat hij met de lease-overeenkomst een rentedragende schuld aanging. Klager kende zijn eigen financiële verplichtingen en ging desondanks zes Hefboomcontracten aan.

De mate van eigen schuld is vastgesteld op 66 2/3, zodat de resultaten van vier contracten voor klagers rekening blijven. Dit betekent dat de Levobbank de rente over twee Hefbomen vanaf 22 april 1998 dient terug te betalen en het verlies op de twee contracten voor haar rekening moet nemen. De terug te ontvangen rente is circa € 9.100.



De Commissie gaat in haar uitspraak volledige voorbij aan de klacht dat de Levobbank de saldibewakingsplicht niet is nagekomen. Klager heeft tijdens de zitting het standpunt van de AFM herhaald, dat stelt dat de saldibewakingsplicht – zoals vastgelegd in artikel 28 lid 4 van de Nadere Regeling toezicht effectenverkeer 1999 (later 2002) - wel degelijk van toepassing is op de aandelenlease. Letterlijk schrijft zij: “De Commissie stelt het percentage eigen schuld naar redelijkheid en billijkheid vast op 66 2/3, zodat de resultaten van vier contracten voor klagers rekening blijven. Het overige door partijen naar voren gebrachte behoeft na het bovenstaande geen behandeling.” De extreem lange tijd die de Commissie nodig had om tot de uitspraak te komen deed ons reeds vermoeden dat de Commissie geen uitspraak wilde doen over de toepasselijkheid van artikel 28. Zowel een afwijzing als een bevestiging van de toepasselijkheid van het gewraakte artikel had voor grote beroering gezorgd. Een bevestiging had de oplossing kunnen worden voor de vele duizenden gedupeerden, terwijl een afwijzing vooral de toezichthouder AFM zou hebben verbaasd. De AFM heeft tenslotte in augustus 2002 reeds bepaald dat de aandelenlease valt onder de saldibewakingsplicht zoals deze is vastgelegd in het bewuste artikel. Later heeft de AFM dit nog eens bevestigd door een aantal financiële instellingen een ontheffing te verlenen voor de uitvoer van de saldibewakingsplicht.

Toch vinden wij de uitspraak van grote waarde voor de gedupeerden van de verschillende leaseproducten. De Commissie heeft de problematiek namelijk terugbracht tot een uiterst eenvoudig rekensommetje dat niet specifiek betrekking heeft op de aandelenlease, maar op vrijwel alle consumptieve kredieten. In wezen stelt de Commissie dat een consument geen krediet zou mogen krijgen wanneer er geen financiële ruimte is voor de maandelijkse rentebetaling die gemoeid is met de overeenkomst. De financiële ruimte wordt volgens de Commissie becijferd door de kosten van levensonderhoud (volgens de norm van het Nibud), samen met de woonlasten en overige renteverplichtingen van het netto inkomen af te trekken. Voor de overeenkomsten waar geen financiële ruimte voor was stelt zij vervolgens de consument schadeloos. In het onderhavige geval wordt de gedupeerde vervolgens met een grote post ‘eigen schuld’ belast. Klager had namelijk al enige ervaring met de aandelenlease.

Het overgrote deel van de leasebeleggers had deze ervaring niet en kan wellicht rekenen op een schadeloosstelling van 50%.

Wij onderzoeken momenteel de stappen welke nav deze uitspraak genomen kunnen worden en zullen u binnenkort berichten over de genomen beslissing(en).

Vermogensmonitor

#

[justice man 007]

Interessant artikel bedankt Joost.
Bevestigd nogmaals dat je beter niet naar het DSI kunt gaan, blijven rare vogels.
1 jaar doen over een uitspraak pfffff.

m.v.g. justice man

[Chris G]

Ruim een jaar na de zitting van 19 maart 2003 heeft de Klachtencommissie DSI zich op 19 april 2004 uitgesproken over één van onze aandelenlease-klachten.

Dat getuigd wel hoe professioneel dit instituut de klachten aanpakt.
Ook bevreemd het mij dat er uberhaupt een uitspraak is gedaan door DSI want zover ik kan bekijken staat Levob niet ingeschreven bij DSI.

[thoompy]

Het lijkt veel op de andere uitspraken van 5 feb ,wat betreft de uitspraak van DSI

[Chris G]

Zoals gebruikelijk bij DSI is dit een uitemate merkwaardige uitspraak.

De Klachtencommissie DSI is tot de conclusie gekomen dat klager onvoldoende financiële ruimte had om de renteverplichtingen (fl. 855 per maand) - van de overeengekomen leaseproducten – te dragen. Alhoewel klager een netto maandinkomen genoot van circa fl. 8000,- was de som van zijn woonlasten, kosten van levensonderhoud en overige financiële verplichtingen op schulden, groter dan zijn netto inkomen. Naar het oordeel van de Commissie had de Levobbank deze rekensom niet of niet juist gemaakt, waardoor zij klager ten onrechte de lease-overeenkomsten heeft verkocht. De Commissie is zodoende van mening dat zij in strijd met artikel 24 (sub a) van het Besluit toezicht effectenverkeer 1995 heeft gehandeld en daardoor in beginsel aansprakelijk is voor de schade die daaruit is voortgevloeid.

Blijkbaar wil deze Klachtencommissie zich niet schikken naar het in de civiele rechtspraak gebruikelijke wijze dat een op bovenstaande vermelde gesloten overeenkomst vernietigd hoort te worden. Maar nee, de KC van DSI weet er iedere keer weer zo'n draai aan te geven dat ook hier weer een (groot) deel voor rekening komt van de klager.
Hoezo DSI onafhankelijk!!!

[wijzijnactief]

Dit is voor velen een goede uitspraak eindelijk gaan ze logisch nadenken in die toko, dat heeft wel erg lang geduurd!
Maar Chris heeft gelijk, het is niet voldoende, DSI creeert wederom n doekje voor het bloeden.

[Hollander]

Blijkbaar wil deze Klachtencommissie zich niet schikken naar het in de civiele rechtspraak gebruikelijke wijze dat een op bovenstaande vermelde gesloten overeenkomst vernietigd hoort te worden.

Dit begrijp ik niet helemaal. Welke civielrechterlijke vernietigingsgrond is er dan aanwezig??????

[Chris G]

Goed lezen is blijkbaar niet voor iedereen weggelegd!!!

[Oom Dagobert]

Indien de maandlasten te hoog zijn had er dus geen contract afgesloten mogen worden. Dit is een van de meest voorkomende fouten van die zakkenvullers van Spaarselect.

Hopelijk wordt het geen getouwtrek tussen Dexia en Spaarselect waarvan de gedupeerde dan de dupe wordt.

Deze principe-uitspraak (restschuld + inleg terug) geeft de burger toch wel weer moed als je even vergeet dat DSI vindt dat de gedupeerde in dit geval 2/3 van r. + i. moet betalen.
Het lijkt erop dat DSI net zo lang heeft zitten rekenen dat ze per saldo op hetzelfde uitkomen alsin nr 9: 100% kwijtschelding alleen restschuld maar exlc. verzekering.
Dit zal de rechter niet doen.
Met zoiets kun je vol vertrouwen naar de rechter. Afhankelijk van je persoonlijke omstandigheden kan de 100% vergoeding hoogstens een klein beetje lager uitvallen (geen beurservaring), maar 't belangrijkste is dat de schuldigverklaring (Dexia) van DSI op tafel ligt.

't Wordt tijd dat Dubio zijn visie herziet over "Contract is contract",
"Het kost Dexia te veel" en "PB vraagt te veel bij het schikken".