Tendentieus is inderdaad het juiste woord. Het artikel geeft alles behalve een evenwichtig beeld van de schuldeproblematiek, en dan in het bijzonder van de schuld(ver)koopindustrie. Het polariseert enorm: de bullebak van een schuldopkoper, en die arme zielige schuldenaar. De realiteit is natuurlijk vele malen genuanceerder. Ik pak er een paar opvallende zaken uit:
Handel in schuld veroorzaakt grote schade in Nederland. Schuldkopers, officieuze verlengstukken van ING, ABN en andere grote bedrijven, teren op de verzorgingsstaat terwijl ze weigeren hun maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen. Bluf en intimidatie zijn hun verdienmodel.
Alleen al deze kop… niet de hándel in schulden, maar het bestáán van de schulden veroorzaakt grote schade. Ook als ze niet verkocht zouden worden, zouden ze immers gewoon betaald moeten worden. En hoezo “teren de schuldopkopers op de verzorgingsstaat”? Klinkt mooi, maar slaat nergens op. En bluf en intimidatie? Natuurlijk komt dit voor, maar dat is niet de norm. Immers: ook schuldopkopers moeten gewoon (middels een gerechtsdeurwaarder) langs de rechter en hebben een gerechtsdeurwaarder nodig voor de tenuitvoerlegging. Daardoor is in ieder geval geborgd dat dat deel van het traject óf gedekt wordt door de waarborgen van ons rechtssysteem, óf onder de meest strenge wet- en regelgeving (incl. tuchtrecht) valt waaraan gerechtsdeurwaarders onderworpen zijn. En ja, dat in inclusief toezicht door BFT, ACM, AFM en de tuchtrechter.
Het botweg leeghalen van iemands rekening lijkt een paardenmiddel, maar het is typerend voor de nieuwe manier waarop een aantal incassobureaus sinds kort te werk gaat in Nederland. Deze bedrijven kopen oude schulden en openstaande facturen van banken, energieleveranciers, kredietverstrekkers, postorderaars, telefoonbedrijven en webshops. Dat gaat gemakkelijk in ons land, waar soepele regels gelden voor de overdracht van schulden en er ruime mogelijkheden zijn om beslag te leggen op het loon, de bankrekening of de boedel.
Beankbeslag is helemaal geen nieuwe manier, integendeel. Sterker, tot enkele jaren geleden werd standaard bankbeslag gelegd bij alle grote banken, met alle kosten van dien, Tegenwoordig mag een gerechtsdeurwaarder alleen nog maar beslag leggen bij een bank waarvan je weet dat men er bankiert. En die ruime beslagmogelijkheden? IN vergelijking met veel andere landen om ons heen heeft Nederland een uitgekiend stelsel van toezicht en tuchtrecht, inclusief een heleboel rechtsmiddelen die de schuldenaar ten dienste staan. En bovendien zijn de verhaalsmanieren in andere landen vaak veel ruimer dan in Nederland.
En zo maakten ing en abn hun eigen afvoer voor de zelfgeschapen erfenis van slechte leningen van voor de crisis. Sindsdien dragen ze hun lastige of oude schulden standaard over. Af en toe verkopen de grootbanken zelfs hele pakketten schuld om hun kwartaalcijfers wat op te fleuren.
Alweer: mooi geschreven, maar nietszeggend. Geef de banken maar de schuld, maar er was volgens mij nóg een contractspartij, namelijk degene die dat geld ook heeft ontvangen en gebruikt… Bovendien: waarom zou een bank zijn schulden niet mogen verkopen, zeker niet als ze dara financieel stabieler van worden?
Consumentenfora op internet staan vol met klachten over schuldkopers. ‘Ik kreeg een brief van Kluijvert deurwaarders met het verzoek om even 17 duizend euro’s over te maken. Uiteraard even gebeld aangezien de vordering van een zekere Hoist kwam. Geen idee wie of wat dat was. De dame aan de telefoon wist me te vertellen dat het ging om een krediet dat ik in 1991 heb afgesloten en dat nog gedeeltelijk open stond.’
Consumentenfora staan vol met klachten over b*llsh*t. Dit forum is daar zelf een prima voorbeeld van. Als argument snijdt dit dus geen hout. En de rest van de alinea geeft gewoon een standaard verhaal, zonder dat ergen suit blijkt dat daar iets niet goed gegaan zou zijn. Blijkbaar heb je dan nog een openstaande schuld.
(deel 2 volgt)
