Radar

Alvorens ik mijn vraag stel, zal ik eerst even kort mijn situatie schetsen :

Door omstandigheden woon ik sinds enige tijd weer in bij mijn bejaarde moeder van 76.
Ons huis heeft 2 slaapkamers en 1 badkamer (boven) en beneden een woonkamer en keuken.
Het toilet bevind zich eveneens op de benedenverdieping.

Momenteel zit ik in een aanvraagprocedure voor een bijstandsuitkering.
Op dit moment geldt voor mij ook nog geen stricte inspanningsverplichting aangaande deze uitkering.
M.a.w. ik heb dus op dit moment nog geen keiharde verplichtingen naar de gemeente toe,

Ruim 1,5 week geleden, in de nacht van maandag 4 op dinsdag 5 juli, zat ik achter mijn laptop op mijn kamer en hoorde ik opeens een gigantische dreun,
Toen ik het licht aandeed zag ik mijn moeder beneden aan de trap op de grond liggen.
Ze gilde het uit van de pijn, dus heb ik 112 gebeld en is uiteindelijk naar het ziekenhuis vervoerd.
Daar bleek ze uiteindelijk haar rechter onderarm te hebben gebroken en haar rechter schouderblad bleek te zijn verbrijzeld.
In eerste instantie heeft men alleen haar onderarm in het gips gezet en zou er vooralsnog niets aan haar schouder worden gedaan.
Uiteindelijk kreeg ik afgelopen woensdag een telefoontje van het ziekenhuis dat men toch besloten had om haar schouder te gaan opereren.
Er is een metalen plaat en pinnen aangebracht en volgens het ziekenhuis is de operatie voorspoedig verlopen.

Voor haar val was de conditie van mijn moeder al niet heel best en zo'n zware val en operatie hebben haar toestand vanzelfsprekend ook geen goed gedaan.
Haar hele rechterkant is dus uitgeschakeld en ze kan momenteel ook bijna niets.
Als ze naar het toilet moet, moet ze er verpleegsters bij roepen om haar te helpen (en dan voornamelijk bij het weer opstaan).
Recht vooruit lopen gaat, maar wel met heel veel moeite,
Voor haar val moest mijn moeder zich vaak al met 2 handen vasthouden aan de leuning om naar boven te komen.
Maar met een rechterkant die ze nu niet kan gebruiken gaat dat straks niet meer lukken.

Het ziekenhuis is voornemens om het dit komende weekend nog aan te kijken en a.s. maandag kijken wat de toestand van mijn moeder is,
Vervolgens zijn zij dan van plan haar naar huis te sturen en te zorgen dat er een bed in de woonkamer komt te staan en dat ze thuiszorg krijgt die haar komt helpen met wassen en aankleden.
Ik heb vanmiddag getracht met de transferverpleegkundige die mij dit meedeelde in discussie te gaan, maar dit was tevergeefs.
Overigens vond een van de overige verpleegsters wel een vreemde gang van zaken, begreep ik uit een gesprekje wat ik later daarna met haar had.
Ik verkeerde in de veronderstelling dat mijn moeder na het ziekenhuis zou worden overgeplaatst naar een verpleeghuis of revalidatiecentrum of iets dergelijks.
Want op dit moment heeft zij dus werkelijk overal nog hulp bij nodig.

Kortom : Ik ben het dus totaal niet eens met de zienswijze van het ziekenhuis.
Uit eigen waarneming heb ik kunnen constateren dat mijn moeder op dit moment geheel niet ook maar enigszins zelfstandig zou kunnen functioneren thuis.
Als mijn bijstandsaanvraag wordt goedgekeurd, wordt ik in een participatietraject geplaatst waarin ik een halve en 2 hele dagen allerhande werkzaamheden moet gaan doen (papierprikken, schoffelen e.d.)
Dat vind ik overigens geen probleem, want dat heb ik in het verleden ook al gedaan.
Het wordt wel een probleem als ik straks weer een moeder thuis heb zitten/liggen die totaal niet zelfstandig uit de voeten kan.

Hebben ik/wij ons bij het oordeel van het ziekenhuis neer te leggen of bestaat er ergens nog een mogelijkheid om toch voor elkaar te krijgen dat mijn moeder elders geplaatst kan worden om zodoende de intensieve zorg te krijgen die zij op dit moment nog nodig heeft en die ik haar nu en in de nabije toekomst niet kan bieden ?

Reacties worden zeer op prijs gesteld.

Met vriendelijke groet,

Mike

dus... je wil in de bijstand en bij je moeder wonen, maar nu je moeder hulp nodig heeft......

Ze kan een camping toilet naast haar bed zetten op een verhoging.... verpleging zal wel langs komen en jij zal minder moeten computeren en meer in de huishouding doen...

Voorlopig toch geen probleem voor je moeder en jou? Ik wens haar het allerbeste toe en jou een verandering van je instelling!

"MrTinkertrain"]Alvorens ik mijn vraag stel, zal ik eerst even kort mijn situatie schetsen :

Door omstandigheden woon ik sinds enige tijd weer in bij mijn bejaarde moeder van 76.
Ons huis heeft 2 slaapkamers en 1 badkamer (boven) en beneden een woonkamer en keuken.
Het toilet bevind zich eveneens op de benedenverdieping.

Momenteel zit ik in een aanvraagprocedure voor een bijstandsuitkering.
Op dit moment geldt voor mij ook nog geen stricte inspanningsverplichting aangaande deze uitkering.
M.a.w. ik heb dus op dit moment nog geen keiharde verplichtingen naar de gemeente toe,

Ruim 1,5 week geleden, in de nacht van maandag 4 op dinsdag 5 juli, zat ik achter mijn laptop op mijn kamer en hoorde ik opeens een gigantische dreun,
Toen ik het licht aandeed zag ik mijn moeder beneden aan de trap op de grond liggen.
Ze gilde het uit van de pijn, dus heb ik 112 gebeld en is uiteindelijk naar het ziekenhuis vervoerd.
Daar bleek ze uiteindelijk haar rechter onderarm te hebben gebroken en haar rechter schouderblad bleek te zijn verbrijzeld.
In eerste instantie heeft men alleen haar onderarm in het gips gezet en zou er vooralsnog niets aan haar schouder worden gedaan.
Uiteindelijk kreeg ik afgelopen woensdag een telefoontje van het ziekenhuis dat men toch besloten had om haar schouder te gaan opereren.
Er is een metalen plaat en pinnen aangebracht en volgens het ziekenhuis is de operatie voorspoedig verlopen.

Voor haar val was de conditie van mijn moeder al niet heel best en zo'n zware val en operatie hebben haar toestand vanzelfsprekend ook geen goed gedaan.
Haar hele rechterkant is dus uitgeschakeld en ze kan momenteel ook bijna niets.
Als ze naar het toilet moet, moet ze er verpleegsters bij roepen om haar te helpen (en dan voornamelijk bij het weer opstaan).
Recht vooruit lopen gaat, maar wel met heel veel moeite,
Voor haar val moest mijn moeder zich vaak al met 2 handen vasthouden aan de leuning om naar boven te komen.
Maar met een rechterkant die ze nu niet kan gebruiken gaat dat straks niet meer lukken.

Het ziekenhuis is voornemens om het dit komende weekend nog aan te kijken en a.s. maandag kijken wat de toestand van mijn moeder is,
Vervolgens zijn zij dan van plan haar naar huis te sturen en te zorgen dat er een bed in de woonkamer komt te staan en dat ze thuiszorg krijgt die haar komt helpen met wassen en aankleden.
Ik heb vanmiddag getracht met de transferverpleegkundige die mij dit meedeelde in discussie te gaan, maar dit was tevergeefs.
Overigens vond een van de overige verpleegsters wel een vreemde gang van zaken, begreep ik uit een gesprekje wat ik later daarna met haar had.
Ik verkeerde in de veronderstelling dat mijn moeder na het ziekenhuis zou worden overgeplaatst naar een verpleeghuis of revalidatiecentrum of iets dergelijks.
Want op dit moment heeft zij dus werkelijk overal nog hulp bij nodig.

Kortom : Ik ben het dus totaal niet eens met de zienswijze van het ziekenhuis.
Uit eigen waarneming heb ik kunnen constateren dat mijn moeder op dit moment geheel niet ook maar enigszins zelfstandig zou kunnen functioneren thuis.
Als mijn bijstandsaanvraag wordt goedgekeurd, wordt ik in een participatietraject geplaatst waarin ik een halve en 2 hele dagen allerhande werkzaamheden moet gaan doen (papierprikken, schoffelen e.d.)
Dat vind ik overigens geen probleem, want dat heb ik in het verleden ook al gedaan.
Het wordt wel een probleem als ik straks weer een moeder thuis heb zitten/liggen die totaal niet zelfstandig uit de voeten kan.

Hebben ik/wij ons bij het oordeel van het ziekenhuis neer te leggen of bestaat er ergens nog een mogelijkheid om toch voor elkaar te krijgen dat mijn moeder elders geplaatst kan worden om zodoende de intensieve zorg te krijgen die zij op dit moment nog nodig heeft en die ik haar nu en in de nabije toekomst niet kan bieden ?

Reacties worden zeer op prijs gesteld.

Met vriendelijke groet,

Mike[/quote]

bijna vergeten veilig te stellen

Kortom:

- Je moeder heeft een tijdje hulp nodig
- Het ziekenhuis wil dat ze thuis woont
- Er woont een zoon thuis die de deur open kan doen voor de verpleging en koffie en thee kan zetten
- De zoon vertikt het om ook maar iets voor zijn moeder te doen en bonjourt haar het liefst naar een verpleeginstelling
- Als smoes om dit te rechtvaardigen komt zoon met een papierprikbaan die hij nog helemaal niet heeft
- Nu wil de zoon van ons horen hoe de zoon het voor elkaar kan krijgen dat de moeder toch ergens anders geplaatst wordt

Vat ik het zo goed samen?

Aangezien er nu nog helemaal geen sprake is van papier prikken, lijken mij er op dit moment geen bezwaren tegen naar huis gaan. Mocht je het nog niet zijn opgevallen, we leven in een maatschappij waarbij men bij het verlenen van zorg op de centen moet letten. Dat betekent, wanneer mogelijk gewoon naar huis.

[Bericht verwijderd door de Moderator in overleg met de gebruiker.]

Hartelijk dank voor alle hatelijke reacties
Typisch weer reacties van mensen die in de gelukkige omstandigheid verkeren WEL een baan te hebben en menen dat afhankelijk zijn van een bijstandsuitkering een pretje dan wel een keuze is.
Overigens doe ik op dit moment al het overgrote deel van de taken in huis, dus dat ik het vertik om iets voor mijn moeder te doen slaat helemaal nergens op.
Het gaat er mij om dat zij de juiste zorg krijgt zodat ze zo snel mogelijk weer de oude wordt.
En als ze weer thuis komt, help ik haar uiteraard met dingen waar ik kan.
Ik heb alleen gezegd dat als ik moet gaan papierprikken voor mijn bijstandsuitkering ik dus NIET hier kan zijn en haar op dat moment dus niet kan ondersteunen mocht zij overdag hulp nodig hebben met iets.
Een tegenprestatie leveren voor een uitkering vind ik volkomen normaal en daar heb ik dus ook totaal geen moeite mee.
Maar woorden van die strekking heb ik ook in mijn topic genoemd, maar begrijpend lezen is niet iedereen gegeven

Iets vriendelijker tegen Mike de topicstarter mag ook wel. Een terechte hulproep hoeft niet meteen te worden afgeblaft !

Vraag via de thuiszorg in je gemeente om hulp. Begin nu al meteen met regelen hiervan. Het ziekenhuis kan je zeker aan de gegevens helpen, of neem contact op met de huisarts.
Thuiszorg kan dan hulp bieden bij wassen, aankleden en wondverzorging.

Zelf zal je flink de handen uit je mouwen moeten gaan steken, koken, wassen en het huis verzorgen. Maar als je weinig werkt heb je een zee aan vrije tijd, dus dat gaat zeker helpen.

Heel veel mensen zijn mantelverzorger, niets vreemds aan. En dan zeer vaak bij ouders waar ze niet meer bij in huis wonen. Een verpleegtehuis is er anno 2017 alleen nog maar voor de echte noodgevallen, waarbij er geen hulp en/of familie mogelijk is.
Laatste tip, laat zsm een traplift aanleggen, dan kan je moeder weer geheel zelfstandig en vooral veilig naar boven/beneden.

U zult op allerlei manieren hulp kunnen krijgen: van de thuiszorg, van de gemeente (voor voorzieningen in huis) en van de huisarts. U moet dat echter wel zelf in gang zetten, een heel gedoe, maar er zit niets anders op. Het uitgangspunt is daarbij zonder meer dat uw moeder thuis blijft wonen, een revalidatiecentrum komt alleen in aanmerking als revalidatie absoluut niet thuis kan plaatsvinden en een verpleeghuis is een allerlaatste station voor mensen die zeer intensieve zorg nodig hebben. Trefwoord: wlz-indicatie.

snuffel1 schreef:@Ts uw uitkeringssituatie is voor dit relaas helemaal niet relevant want het betreft de juiste zorg voor uw moeder. Ziekenhuizen zijn zorgfabrieken geworden en elk bed dat leeg komt is er één die gevuld kan worden. Daar komt bij dat uw moeder thuis kan herstellen maar dat zal wel tijd nodig hebben, u kunt een soort van mantelzorg op zich nemen waarbij u ondersteunt wordt door de thuiszorg en daar zal de uitkerende instantie geen probleem mee hebben. Uw moeder in een verpleeghuis laten plaatsen bevordert het herstel niet en kost ook nog eens een boel geld.

Die uitkeringssituatie is wél van belang voor dit relaas. TS heeft straks een inspanningsverplichting als hij een bijstandsuitkering heeft hetgeen betekent dat hij dan niet de mantelzorg voor zijn moeder kan dragen. TS heeft het gevoel 2 kanten op te worden getrokken en vraagt hier hulp bij. Dat cynische gel#l en afblaffen van topicstarters van sommigen op dit forum begint me behoorlijk tegen te staan. De verhuftering van de maatschappij die al een tijdje gaande is, is hier duidelijk zichtbaar.
Er is niks mis met een beetje medeleven.

TS, ik zou in gesprek gaan met uw gemeente over uw situatie. Die kunnen daar vast wel begrip voor opbrengen. Ik snap ook niet waarom ze uw moeder weer thuis laten wonen. Wellicht kunt u bij de gemeente een zorgindicatie voor haar aanvragen.

Het verlenen van mantelzorg kan worden gezien als tegenprestatie in de bijstand. Vraag een gesprek aan bij je contactpersoon van de bijstand. Voor de persoonlijke verzorging van je moeder kun je thuiszorg aanvragen. Het huishoudelijke werk zul je zelf moeten doen. Tenslotte zou je dat ook moeten doen als je een eigen huishouden had.

Info over mantelzorg en bijstand https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpe ... e-bijstand

Ik vind het met de hatelijkheid en alles wel meevallen. Het enige wat ik gedaan heb is het verhaal van de topicstarter samenvatten.

Wat de topicstarter moet doen is niet hier om advies vragen hoe hij zijn moeder in het verpleeghuis krijgt, maar met de gemeente overleggen hoe het straks eventueel zou moeten. De gemeente is dé instantie die beslist of er papier geprikt moet worden of dat de aankomende mantelzorg als tegenprestatie voor de bijstand kan worden gezien. Pas als de gemeente daar duidelijkheid over heeft gegeven, en mantelzorg niet als zodanig kan worden gezien, kan er voor een andere oplossing worden gekeken. Dat is de enige juiste volgorde. Maar in dit stadium al moeders buiten de deur houden voor een probleem dat helemaal niet aan de orde is, en misschien ook helemaal niet komt, dát schiet bij mij in het verkeerde keelgat.

Maar vooralsnog is de bijstandsuitkering niet rond en is er geen sprake van papierprikken. En wie weet is moeders met een week of 6 tot 8 weer voldoende mobiel dat ze de deur zelf open kan doen. Of is er iemand anders die dit kan doen.

Het wordt wel een probleem als ik straks weer een moeder thuis heb zitten/liggen die totaal niet zelfstandig uit de voeten kan.

Het is de bedoeling dat mensen zolang mogelijk thuis blijven wonen met hulp/ondersteuning van kinderen, buren, thuiszorg enz. Naarmate je moeder ouder wordt, zul je inderdaad meer voor haar moeten doen. Juist handig dat jij bij haar woont en niet werkt, want er zijn veel 'kinderen' die na hun fulltime baan nog even 50km heen en weer moeten rijden naar een ouder die zorg nodig heeft.

Het is terecht dat zij voor gebroken arm/schouder niet wordt opgenomen op een revalidatie afdeling van een verpleeghuis.

Wat ik in het hele verhaal trouwens mis, en daar wordt ik ook niet zo vrolijk van, is wat de moeder er van vindt. Wil ze zelf naar een verpleeghuis? Of wil ze gewoon naar huis? Het is háár huis, de zoon woont sinds kort slechts in, meer niet. Het gaat om de moeder, en of ze wel of niet naar haar eigen huis gaat. Ik mag toch aannemen dat moeder zelf een flinke stem (wellicht zelfs de enige stem) heeft in wat er met haar moet gebeuren?

witte angora schreef:Wat ik in het hele verhaal trouwens mis, en daar wordt ik ook niet zo vrolijk van, is wat de moeder er van vindt. Wil ze zelf naar een verpleeghuis? Of wil ze gewoon naar huis? Het gaat om de moeder, en of ze wel of niet naar haar eigen huis gaat. Ik mag toch aannemen dat moeder zelf een flinke stem (wellicht zelfs de enige stem) heeft in wat er met haar moet gebeuren?

Natuurlijk is het niet aan de moeder om te kiezen voor een verpleeghuis. Daarvoor moet wel een indicatie zijn.

Iemand ooit zijn/haar schouder en arm gebroken gehad. Als ik de fraaie reacties lees niet dus.
TS zit spagaat wat betreft SOZAWE en die zijn zo flexibel als een blok beton.
ZKH is alleen bezig zo snel mogelijk iemand naar huis te schoppen.
Vraag een gesprek met de Thuiszorg of wijkverpleegkundige aan, zij kunnen heel goed inschatten welke zorg je moeder nodig heeft.
Speel dit door naar de SOZAWE en hou ze op de hoogte van alles waar u mee bezig bent.
Succes

ZeerPrivé schreef:

witte angora schreef:Wat ik in het hele verhaal trouwens mis, en daar wordt ik ook niet zo vrolijk van, is wat de moeder er van vindt. Wil ze zelf naar een verpleeghuis? Of wil ze gewoon naar huis? Het gaat om de moeder, en of ze wel of niet naar haar eigen huis gaat. Ik mag toch aannemen dat moeder zelf een flinke stem (wellicht zelfs de enige stem) heeft in wat er met haar moet gebeuren?

Natuurlijk is het niet aan de moeder om te kiezen voor een verpleeghuis. Daarvoor moet wel een indicatie zijn.

Dat is één ding. Maar als er een keuze is, wie moet er dan een beslissing nemen? De moeder of de zoon? De moeder toch? Of mis ik iets? De gesprekken worden nu toch ook voornamelijk met de moeder gevoerd, of wordt zij er buiten gelaten?

witte angora schreef:

ZeerPrivé schreef:

witte angora schreef:Wat ik in het hele verhaal trouwens mis, en daar wordt ik ook niet zo vrolijk van, is wat de moeder er van vindt. Wil ze zelf naar een verpleeghuis? Of wil ze gewoon naar huis? Het gaat om de moeder, en of ze wel of niet naar haar eigen huis gaat. Ik mag toch aannemen dat moeder zelf een flinke stem (wellicht zelfs de enige stem) heeft in wat er met haar moet gebeuren?

Natuurlijk is het niet aan de moeder om te kiezen voor een verpleeghuis. Daarvoor moet wel een indicatie zijn.

Dat is één ding. Maar als er een keuze is, wie moet er dan een beslissing nemen? De moeder of de zoon? De moeder toch? Of mis ik iets? De gesprekken worden nu toch ook voornamelijk met de moeder gevoerd, of wordt zij er buiten gelaten?

Ziekenhuizen melden patiënten aan voor revalidatie in verpleeghuis. Doen zij dat niet, dan kan de patiënt daar geen gebruik van maken. Andersom kan wel natuurlijk: moeder heeft wel recht op opname, maar kan er dan voor kiezen om naar huis te gaan. Gesprekken worden doorgaans ook in aanwezigheid van andere familieleden gevoerd. Stel moeder woont alleen en het dichtstbijzijnde kind woont 100km verderop, heeft een gezin, werkt fulltime dan heeft moeder weinig anders te kiezen dan revalideren in verpleeghuis (mits indicatie daarvoor natuurlijk).

wilhelmima1 schreef:Iemand ooit zijn/haar schouder en arm gebroken gehad. Als ik de fraaie reacties lees niet dus.
TS zit spagaat wat betreft SOZAWE en die zijn zo flexibel als een blok beton.
ZKH is alleen bezig zo snel mogelijk iemand naar huis te schoppen.
Vraag een gesprek met de Thuiszorg of wijkverpleegkundige aan, zij kunnen heel goed inschatten welke zorg je moeder nodig heeft.
Speel dit door naar de SOZAWE en hou ze op de hoogte van alles waar u mee bezig bent.
Succes

Een gebroken arm/schouder/been is voor iedere alleenstaande een tijdelijke handicap. Of je nou 40 of 80 bent.

wilhelmima1 schreef:Iemand ooit zijn/haar schouder en arm gebroken gehad. Als ik de fraaie reacties lees niet dus.
TS zit spagaat wat betreft SOZAWE en die zijn zo flexibel als een blok beton.
ZKH is alleen bezig zo snel mogelijk iemand naar huis te schoppen.

Het ziekenhuis is er voor de directe medische zorg. Zodra die niet meer permanent nodig is, is het terecht dat je niet meer langer in het ziekenhuis verblijft.

Natuurlijk moet er dan de thuissituatie, of de plaats waar je daarna terecht komt, wel de nodige hulp worden geregeld. Dat is iets dat grotendeels via thuiszorg en/of hulpmiddelencentrum geregeld zou kunnen worden. Het is niet de bedoeling dat iemand in het ziekenhuis blijft alleen maar omdat er geen goede thuiszorg geregeld wordt.

Vraag een gesprek met de Thuiszorg of wijkverpleegkundige aan, zij kunnen heel goed inschatten welke zorg je moeder nodig heeft.
Speel dit door naar de SOZAWE en hou ze op de hoogte van alles waar u mee bezig bent.
Succes

Inderdaad, gewoon contact opnemen met thuiszorg/wijkverpleegkundige in de juiste hulp te regelen.

ZeerPrivé schreef:

wilhelmima1 schreef:Iemand ooit zijn/haar schouder en arm gebroken gehad. Als ik de fraaie reacties lees niet dus.
TS zit spagaat wat betreft SOZAWE en die zijn zo flexibel als een blok beton.
ZKH is alleen bezig zo snel mogelijk iemand naar huis te schoppen.
Vraag een gesprek met de Thuiszorg of wijkverpleegkundige aan, zij kunnen heel goed inschatten welke zorg je moeder nodig heeft.
Speel dit door naar de SOZAWE en hou ze op de hoogte van alles waar u mee bezig bent.
Succes

Een gebroken arm/schouder/been is voor iedere alleenstaande een tijdelijke handicap. Of je nou 40 of 80 bent.

Maar een van 40 heeft meer conditie en is makkelijker te wennen aan de nwe situatie en nog steeds dezelfde opmerking terug.
Ooit arm en schouderblad tegelijk gebroken gehad. ????
Schouder kan zomaar een jaar fysio opleveren.