Radar

Sinds bijna 9 jaar werk ik als apothekersassistente in een apotheek. Zit er al langer over te denken om een andere baan te zoeken omdat ik toch wel eens wat anders wil maar voor dat ik dat ga doen wil ik graag voor een half jaar naar het buitenland. Heb al lang de wens om een half jaar naar Zuid-Afrika te gaan. Heb hier goede kennissen zitten die een plek weten waar ik naar toe kan om vrijwilligerswerk te doen. Dit zou dan vanaf januari of februari volgend jaar zijn.
Nu vind ik het best een stap om ontslag te nemen maar ik wil niet vast zitten aan een baan en ook niet voor nadat ik terug ben, dus ik wil ontslag nemen. Dit vind ik al best lastig omdat we een klein team zijn en dus ook best hecht zijn. Daarbij werk ik als enige fulltime en zal het dus wel even vervelend zijn... dit bedoel ik niet arrogant, maar dit is natuurlijk meestal zo met fulltimers.
Maar nu heeft een collega van mij een aantal weken geleden te horen gekregen dat ze ernstig ziek is en in elk geval tot begin volgend jaar uit de running is.... dit is natuurlijk ontzettend vervelend. Maar daarnaast durf ik nu echt geen ontslag te nemen vanaf volgend jaar omdat ik me hier nu al schuldig over voel omdat ik mijn werkgever zo met nog extra 'gedoe' opzadel.
Heeft iemand ervaring met een zelfde situatie? Of kan ik dit nu echt niet maken? Pfff.... veel vrienden/familie geven aan dat ze het snappen maar daarnaast ook zeker m'n dromen na moet jagen. Privé is het nu het juiste moment voor mij....
Graag wat advies/tips...

Ik zou eens goed nadenken over wat ik echt wilde. Misschien vind je je leven nu saai, maar alles wat je gaat doen wordt op den duur saai. Als je een duidelijk doel voor ogen hebt, daar in gelooft en wordt gesteund door je omgeving, dan kun je ontslag nemen. Dat is jouw eigen verantwoordelijkheid. Weet je het niet zo zeker, dan zou ik liever eerst parttime gaan werken en daarnaast wat meer interessante dingen doen. Vrijwilligerswerk is leuk, maar je kunt er niet de huur van betalen.

Je bent nog vrij jong, maar een vaste baan opgeven voor een ongewis avontuur... Kom je eenmaal op een bepaalde leeftijd (zeg maar 40 plus), dan wordt de kans op een vast contract steeds kleiner. De apotheekbranche kent goede arbeidsvoorwaarden.
Ik ben zelf ooit na het aflopen van een jaarcontract als zzp-er begonnen en doe dat nog steeds graag, maar als je eenmaal achter in de veertig bent denk je wel eens kritisch na over bepaalde keuzes die je hebt gemaakt. In mijn branche zijn werkgelegenheid en tarieven die je als zzp-er kunt rekenen enorm verslechterd. Ik vraag me best wel eens af of ik wel de juiste keuze heb gemaakt. Goed rond komen is er niet altijd meer bij.

''Loslaten betekent tijdelijk het houvast verliezen. Niet loslaten betekent voor altijd het houvast verliezen.''

Søren Kierkegaard

@Lotte Marije,

Over uw werkgever en uw collega's hoeft u niet in te zitten en voor hen hoeft u al helemaal niet te blijven, zij zijn u binnen een week vergeten en gaan gewoon door met waar ze mee bezig waren en voor u komt er simpelweg een ander.
Uw zgn. "schuldgevoel" komt meer voort uit een gebrek aan besluitvaardigheid en dat is onnodig en onterecht.
U heeft blijkbaar nu nog de leeftijd en de mogelijkheid om dingen te doen die u graag zou willen doen. Doet u ze nu niet dan komt het er waarschijnlijk ook nooit meer van. De toekomst laat zich niet voorspellen en pas later kunt u beoordelen of u de juiste keuze heeft gemaakt of niet.
Leef het leven nu en wacht niet tot later, want later is meestentijds te laat.
Indien u het zich kunt veroorloven om zonder vaste inkomsten te zitten, dan is de keuze eenvoudig lijkt mij.

Wij waren , net na de oorlog, niet in de gelegenheid om onze dromen na te volgen, maar hebben later onze kinderen daarin altijd gestimuleerd.
Zij en wij kunnen daar nu met vreugde op terug kijken.

Hallo Lottemarije1989, hoewel ik je gevoel snap maak je je druk om niets. Een werkgever heeft personeel en kijkt daar over het algemeen zakelijk tegenaan. Voor jou 3 anderen, zeg maar. Niemand is onmisbaar, ook jij niet. Als jij achter je keuze staat zou je eigenlijk zo snel mogelijk je ontslag moeten indienen. Des te langer heeft de werkgever de tijd om naar een vervanger te zoeken. Want dát is wel vervelend: de termijn tussen vertrek van de een een start van de nieuwe collega. Dat kun jíj voorkomen!

peteroo schreef:Ik zou eens goed nadenken over wat ik echt wilde. Misschien vind je je leven nu saai, maar alles wat je gaat doen wordt op den duur saai. Als je een duidelijk doel voor ogen hebt, daar in gelooft en wordt gesteund door je omgeving, dan kun je ontslag nemen. Dat is jouw eigen verantwoordelijkheid. Weet je het niet zo zeker, dan zou ik liever eerst parttime gaan werken en daarnaast wat meer interessante dingen doen. Vrijwilligerswerk is leuk, maar je kunt er niet de huur van betalen.

Je bent nog vrij jong, maar een vaste baan opgeven voor een ongewis avontuur... Kom je eenmaal op een bepaalde leeftijd (zeg maar 40 plus), dan wordt de kans op een vast contract steeds kleiner. De apotheekbranche kent goede arbeidsvoorwaarden.
Ik ben zelf ooit na het aflopen van een jaarcontract als zzp-er begonnen en doe dat nog steeds graag, maar als je eenmaal achter in de veertig bent denk je wel eens kritisch na over bepaalde keuzes die je hebt gemaakt. In mijn branche zijn werkgelegenheid en tarieven die je als zzp-er kunt rekenen enorm verslechterd. Ik vraag me best wel eens af of ik wel de juiste keuze heb gemaakt. Goed rond komen is er niet altijd meer bij.

Een vaste baan is ook niet heilig. En zo vast is een vaste baan ook weer niet. Door zelf het heft in handen te houden heb je in ieder geval meer controle over je leven dan wachten tot de werkgever iets doet. Of niets doet, waar je ook niets mee opschiet.

Jouw loyaliteit is lovenswaardig. Gelijktijdig heb je het recht om je dromen na te streven.

In dit geval denk ik dat tijdig ontslag nemen met een ' lange ' opzegtermijn een goede oplossing is.
Op deze wijze geef je je werkgever genoeg tijd om een oplossing te vinden.

Ik ben overtuigd dat je werkgever deze openheid en correctheid zal waarderen!

Met een beetje geluk zoeken ze een tijdelijke vervanger voor je zieke collega, die daarna kan aanblijven als jij naar Afrika gaat.

Volg je hart als het minder gaat met de apotheek kun je er ook uitgeknikkerd worden en heb je de rest van je leven spijt. Het leven is kort.........

Als je nu, ruim van tevoren, al je plannen en dromen aan je werkgever duidelijk maakt, dan zullen ze dat zeker waarderen. Er is dan meer tijd om iemand te zoeken en eventueel kun je ook al vroeger bepaalde zaken overdragen. Bovendien krijgen je collega's dan waarschijnlijk ook even de tijd om bij zichzelf na te gaan of ze misschien niet wat meer zouden willen gaan werken. Ook houd je dan wellicht nog een achterdeur open voor als je over een jaar alsnog terug zou willen komen.