De 2 uitspraken van 3 juni van de rechtbank Haarlem
Geplaatst: 08 jun 2004 15:50
Na bellen met de rechtbank Haarlem de volgende uitspraken.
Met dank voor de snelle plaatsing door de rechtbank Haarlem.
LJN-nummer: AP0996 Zaaknr: 217345 CV EXPL 03-4638
Bron: Rechtbank Haarlem
Datum uitspraak: 3-06-2004
Datum publicatie: 8-06-2004
Soort zaak: civiel - handelszaak
Soort procedure: eerste aanleg - enkelvoudig
Rechtbank Haarlem
Sector Kanton Locatie Zaandam
Rolnummer: 217345 CV EXPL 03-4638
datum uitspraak: 3 juni 2004
Vonnis
De kantonrechter in de rechtbank Haarlem, locatie Zaandam, heeft het volgende vonnis gewezen in de zaak van:
Dexia Bank Nederland N.V.
te Amsterdam,
gemachtigde: deurwaarder C.Th. Snijder,
verder te noemen: Dexia,
tegen
[ged[gedaagde]
te Zaandam,
gemachtigde: mr. M.H. de Vries,
verder te noemen: [gedaagde].
BESLISSING.
In conventie.
[gedaagde] wordt veroordeeld om aan Dexia te betalen de somma van € 91,65 met de wettelijke rente daarover vanaf 11 november 2002 tot de dag dat alles betaald is.
Dit vonnis wordt tot zover uitvoerbaar verklaard bij voorraad.
In conventie en in reconventie.
Hetgeen over en weer meer of anders is gevorderd wordt afgewezen.
Iedere partij draagt de eigen proceskosten.
*******************
Verloop van de Procedure.
Dexia heeft op gronden zoals in de dagvaarding vermeld een vordering ingesteld tegen [gedaagde] (vordering in conventie).
Hierop heeft [gedaagde] geconcludeerd voor antwoord. Dit antwoord houdt een tegenvordering in (vordering in reconventie).
Vervolgens is schriftelijk voort geprocedeerd. Dexia heeft daarbij haar vordering voorwaardelijk gewijzigd.
Tenslotte is de uitspraak op vandaag bepaald.
De inhoud van alle processtukken, waaronder begrepen de mogelijk door partijen overgelegde producties, wordt als hier overgenomen beschouwd.
Beoordeling van het geschil.
In conventie en in reconventie.
De vorderingen.
Dexia vordert dat de kantonrechter, bij vonnis uitvoer-baar bij voorraad, [gedaagde] zal veroordelen aan Dexia te betalen de somma van € 4.835,67 met (verdere) rente en kos-ten.
Alleen voor het geval de hierna weer te geven tegenvordering mocht worden toegewezen, vordert Dexia toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 van het Burgerlijk Wetboek.
[gedaagde] die zich beroept op de nietigheid of vernietigbaarheid van de in deze procedure bedoelde overeenkomst, althans op wanprestatie, vordert dat Dexia bij vonnis uitvoerbaar te verklaren bij voorraad wordt veroordeeld tot terugbetaling aan [gedaagde] van de somma van € 1.711,10, met kosten.
De verweren.
De verweren over en weer strekken tot gehele of gedeeltelijke afwijzing van de respectieve vorderingen.
Oordeel van de kantonrechter.
In deze procedure mag worden uitgegaan van de volgende feiten, nu deze niet, dan wel onvoldoende betwist zijn gebleven.
1. Op of omstreeks 12 november 1999 is een overeenkomst tussen partijen (voor wat betreft Dexia geldt telkens dat daarmee tevens haar rechtsvoorganger(s) wordt/worden bedoeld) tot stand gekomen, welke in de kern ertoe strekte dat [gedaagde] gedurende een looptijd van 36 maanden een gedurende die termijn op te bouwen pakket aandelen van Dexia "leaste" (aankoopwaarde was in totaal fl. 17.494,04 = € 7.938,45) tegen een als "rente" aangeduide vergoeding van in totaal fl. 3.670,76 = € 1.655,72. De maandlast bedroeg fl. 101,97 = € 46,27 welke (vrijwel) geheel als "rente" wordt aangemerkt. Aan het eind van de looptijd moest fl. 17.394,04 plus een laatste termijn van fl. 100,-- worden terugbetaald, hetgeen in totaal neerkomt op fl. 17.494,04 = € 7.938,45 = de oorspronkelijke aankoopwaarde, waarop in mindering moest strekken de opbrengst van het alsdan door Dexia te verkopen aandelenpakket.
2. Voorafgaande aan het sluiten van de overeenkomst is [gedaagde], die geen enkele ervaring heeft op beleggingsgebied, telefonisch benaderd om in te stappen. Door of namens Dexia is geen nader onderzoek ingesteld naar de financiële positie van [gedaagde], anders dan door een toetsing bij het BKR te Tiel. Evenmin is navraag gedaan naar het door deze gewenste risicoprofiel noch naar diens financiële mogelijkheden om een wellicht tegenvallend beleggingsresultaat te dragen.
3. Bij het einde van de looptijd heeft Dexia naar haar zeggen het aandelenpakket verkocht voor € 3.962,67. Na aftrek van de terug te betalen aankoopwaarde ad € 7.893,07 en twee volgens Dexia onbetaald gebleven maandelijkse "rentetermijnen" resteerde een negatief, door [gedaagde] te betalen saldo ad € 4.022,05. Niettegenstaande herhaalde aanmaning heeft [gedaagde] geweigerd dat saldo te voldoen.
Dexia wenst in de onderhavige procedure in wezen betaling te verkrijgen van voormeld negatief saldo, vermeerderd met rente en gevorderde buitengerechtelijke kosten. De daartegen door [gedaagde] gevoerde verweren worden, voor zover voor de einduitslag van belang, hierna besproken.
Ten eerste beroept [gedaagde] zich op misbruik van bevoegdheid omdat Dexia niet zou hebben willen wachten op de afloop van de door de Stichting Leaseverlies, waarbij [gedaagde] is aangesloten, tegen Dexia aangespannen collectieve rechtszaak (3.305a van het Burgerlijk Wetboek). Dat verweer wordt verworpen omdat Dexia voldoende belang heeft bij het zonder vertraging in rechte geldend maken van haar vermeende aanspraken jegens [gedaagde] en andere bij genoemde stichting betrokkenen.
Ten tweede beroept [gedaagde] zich op strijdigheid met de Wet op het consumentenkrediet, hetgeen tot nietigheid of vernietigbaarheid van de tussen partijen gesloten overeenkomst zou moeten leiden. Dat verweer wordt eveneens
verworpen, nu de onderhavige transactie buiten het toepassingsgebied van deze wet valt en de bepalingen daarvan zich niet lenen voor analogische toepassing in het onderhavige geval. Dat neemt niet weg dat de aan deze wet ten grondslag liggende beschermingsgedachte wel een rol kan spelen bij de invulling van het hierna te bespreken leerstuk van misbruik van omstandigheden.
Ten derde beroept [gedaagde] zich op dwaling, omdat hij onder invloed van een door of namens Dexia gegeven verkeerde voorstelling van zaken niet zou hebben beseft dat hij het risico op forse koersdalingen liep. Dat verweer wordt verworpen omdat reeds uit de door Dexia vooraf verstrekte schriftelijke informatie wel degelijk viel af te leiden dat [gedaagde] dit risico liep. Indien [gedaagde] zich daarin onvoldoende heeft verdiept, dan dient dat in het kader van het leerstuk van de dwaling voor zijn risico te blijven. Dat [gedaagde] zich door de (achteraf gezien) veel te optimistische toonzetting van die informatie heeft laten overhalen om toch in deze constructie te stappen levert geen dwaling op. Niet gebleken is dat door of namens Dexia in deze leugenachtige of anderszins onware, dan wel bewust onvolledige informatie is verstrekt.
Ten vierde beroept [gedaagde] zich op het niet naleven van de door Dexia in acht te nemen wettelijke zorgplicht, hetgeen heeft geleid tot wanprestatie aan de kant van Dexia. [gedaagde] roept op die grond de ontbinding in van de overeenkomst en vordert terugbetaling van hetgeen reeds is betaald. Dit verweer treft evenmin doel nu van een dergelijke, daartoe leidende schending van de door [gedaagde] aangehaalde wettelijke bepaling(en) niet, dan wel onvoldoende is gebleken.
Ten vijfde betwist [gedaagde] dat de in deze procedure bedoelde aandelen door Dexia zijn verkocht. In het midden kan blijven of deze zijn verkocht, nu voldoende is gebleken dat deze door Dexia te gelde zijn gemaakt tegen de daarbij in aanmerking te nemen dagkoers.
Ten zesde wordt gevraagd om toepassing van de eigen schuld leer c.q. matiging bij de berekening van de ten laste van [gedaagde] komende schade. Dit verweer is niet relevant omdat Dexia nakoming heeft gevorderd en geen schadevergoeding.
Geen van de hiervoor besproken rechtsweren van [gedaagde] treft dus doel. Toch betekent dit niet dat de vordering van Dexia kan worden toegewezen. Zonder buiten de grenzen van de rechtsstrijd te treden ben ik namelijk gehouden om te onderzoeken of, zonodig onder aanvulling van rechtsgronden, de vordering niet op een andere grond behoort te falen. Zo'n geval doet zich hier voor. Naar mijn oordeel kan op grond van de vaststaande feiten immers worden aangenomen dat wegens het verzaken van de op Dexia rustende precontractuele zorgplicht in deze sprake is van een geval van misbruik van omstandigheden, zoals voorzien in
artikel 3.44 van het Burgerlijk Wetboek, terwijl het ervoor moet worden gehouden dat [gedaagde] wenst te worden bevrijd van de voor hem nadelige gevolgen daarvan. Het gaat in deze om een overeenkomst waarbij een op dit terrein onbetwist onervaren consument zich met een voor de gemiddelde consument zeer groot bedrag aan "geleend geld" op de aandelenmarkt begaf. Het was Dexia als deskundige op dit terrein bekend, althans het behoorde haar bekend te zijn, dat een dergelijke "belegging" naar zijn aard grote risico's met zich meebrengten daardoor voor de gemiddelde consument als hoogst roekeloos moet worden aangemerkt. Naar mijn oordeel had Dexia in de gegeven omstandigheden deze overeenkomst dan ook niet, althans niet zonder meer mogen afsluiten, zonder eerst te onderzoeken of betrokkene zich wel bewust was van de risico's die hij nam en of hij financieel wel in staat zou zijn om eventueel tegenvallende koersfluctuaties op te vangen. Op Dexia rustte de precontractuele zorgplicht, waarvoor het bepaalde in artikel 3.44 van het Burgerlijk Wetboek de grondslag geeft, om [gedaagde] te behoeden voor overhaaste stappen. Dat heeft zij niet gedaan. Integendeel, de van Dexia uitgaande juichende folders wezen vrijwel alléén op de volgens Dexia te verwachten koerswinsten en bevorderden dus als het ware juist het veel te lichtvaardig totstandkomen van de overeenkomst, zonder dat enige serieuze moeite werd gedaan om de mensen te waarschuwen tegen onkunde, onervarenheid en lichtzinnigheid. Het enkel toetsen van de voorgenomen transactie aan van het BKR te Tiel verkregen informatie was onder de gegeven omstandigheden in elk geval onvoldoende.
Dat betekent dat de overeenkomst niet, althans niet ongewijzigd in stand kan blijven. Waar de kern van het aan Dexia gerichte verwijt hierin ligt besloten, dat zij [gedaagde] ervan had behoren te weerhouden om in feite op de beurs te gaan te speculeren met een voor iemand in zijn positie veel te grote som "geleend geld", meen ik dat er geen aanleiding bestaat om de overeenkomst op die grond geheel te vernietigen, waarna [gedaagde] dan recht zou hebben op restitutie van de inmiddels betaalde rentebedragen. Het gaat er immers niet om dat [gedaagde] die renteverplichting niet kon dragen, maar om het gegeven dat het risico op koersverlies voor hem te groot was. Ik meen dan ook, dat kan en moet worden volstaan met wijziging van de gevolgen van de overeenkomst en wel aldus, dat [gedaagde] het koersverlies niet hoeft te dragen, maar overigens wel ten volle aan zijn renteverplichtingen moet voldoen. Daarmee is het nadeel voldoende opgeheven.
Toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek is hier wetsystematisch reeds niet aan de orde, nu dat teveel zou afdoen aan de wettelijke bescherming waarop [gedaagde] gelet op het voorgaande nu juist mocht rekenen. Uiteraard deed deze behoefte aan bescherming zich pas voelen toen uitkwam dat [gedaagde] koersverlies ging lijden. Subsidiair dient toepassing van laatstgenoemde wetsbepaling achterwege te blijven omdat dit in het licht van het
voorgaande tot een in redelijkheid onaanvaardbaar eindresultaat zou leiden, te weten dat het nadeel van de aan Dexia toe te rekenen misbruik van omstandigheden, gelegen in de onverantwoorde blootstelling van [gedaagde] aan koersverliezen, daardoor geheel en al op [gedaagde] zou worden afgewenteld.
Het voorgaande leidt samenvattend tot de volgende uitkomst.
[gedaagde] dient nog aan Dexia te betalen de somma van € 91,65 zijnde de laatste twee rentetermijnen, met de wettelijke rente vanaf 11 november 2002. De door Dexia bedoelde contractuele rente gold enkel voor wat betreft de berekening van de door [gedaagde] te betalen rente over de leasesom en is geen overeengekomen vertragingsrente. Gevorderde buitengerechtelijke kosten zijn gelet op het voorgaande niet toewijsbaar.
Het over en weer meer of anders gevorderde moet worden afgewezen.
Omtrent de proceskosten moet worden beslist zoals hiervoor bij de beslissing is bepaald.
Dit vonnis is gewezen door mr. F.M.Visser, kantonrechter, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 3 juni 2004, in tegenwoordigheid van de griffier.
LJN-nummer: AP1003 Zaaknr: 212527 CV EXPL 03-3641
Bron: Rechtbank Haarlem
Datum uitspraak: 3-06-2004
Datum publicatie: 8-06-2004
Soort zaak: civiel - handelszaak
Soort procedure: eerste aanleg - enkelvoudig
Rechtbank Haarlem
Sector Kanton Locatie Zaandam
Rolnummer: 212527 CV EXPL 03-3641
datum uitspraak: 3 juni 2004
Vonnis
De kantonrechter in de rechtbank Haarlem, locatie Zaandam, heeft het volgende vonnis gewezen in de zaak van:
Dexia Bank Nederland N.V.
te Amsterdam,
gemachtigde: deurwaarder C.Th. Snijder,
verder te noemen: Dexia,
tegen
[gedaagde]
te Purmerend,
gemachtigde: mr. G. Martin,
verder te noemen: [gedaagde].
BESLISSING.
In conventie.
[gedaagde] wordt veroordeeld om aan Dexia te betalen de somma van € 160,37 met de wettelijke rente daarover vanaf 6 april 2001 tot de dag dat alles betaald is.
Dit vonnis wordt tot zover uitvoerbaar verklaard bij voorraad.
In conventie en in reconventie.
Hetgeen over en weer meer of anders is gevorderd wordt afgewezen.
Iedere partij draagt de eigen proceskosten.
*******************
Verloop van de Procedure.
Dexia heeft op gronden zoals in de dagvaarding vermeld een vordering ingesteld tegen [gedaagde] (vordering in conventie).
Hierop heeft [gedaagde] geconcludeerd voor antwoord. Dit antwoord houdt een tegenvordering in (vordering in reconventie).
Vervolgens is schriftelijk voort geprocedeerd. Dexia heeft daarbij haar vordering voorwaardelijk gewijzigd.
Tenslotte is de uitspraak op vandaag bepaald.
De inhoud van alle processtukken, waaronder begrepen de mogelijk door partijen overgelegde producties, wordt als hier overgenomen beschouwd.
Beoordeling van het geschil.
In conventie en in reconventie.
De vorderingen.
Dexia vordert dat de kantonrechter, bij vonnis uitvoer-baar bij voorraad, [gedaagde] zal veroordelen aan Dexia te betalen de somma van € 735,59 met (verdere) rente en kosten.
Alleen voor het geval de hierna weer te geven tegenvordering mocht worden toegewezen vordert zij toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 van het Burgerlijk Wetboek.
[gedaagde] vordert, zoals klaarblijkelijk wordt bedoeld, dat de in deze procedure bedoelde overeenkomst wordt vernietigd of nietig verklaard wegens dwaling en/of misbruik van omstandigheden, althans dat deze wordt ontbonden, een en ander met veroordeling van Dexia tot terugbetaling aan [gedaagde] van de somma van € 5.000,--, althans met wijziging van de overeenkomst door toepassing van het bepaalde in artikel 3.54 van het Burgerlijk Wetboek, zoals in de conclusie van eis in reconventie nader omschreven, met rente en kosten.
De verweren.
De verweren over en weer strekken tot gehele of gedeeltelijke afwijzing van de respectieve vorderingen.
Oordeel van de kantonrechter.
In deze procedure mag worden uitgegaan van de volgende feiten, nu deze niet, dan wel onvoldoende betwist zijn gebleven.
1. Op of omstreeks 24 maart 1998 is door tussenkomst van Rood Advies Groep een overeenkomst tussen partijen (voor wat betreft Dexia geldt telkens dat daarmee tevens haar rechtsvoorganger(s) wordt/worden bedoeld) tot stand gekomen, welke in de kern ertoe strekte dat [gedaagde] gedurende een looptijd van 36 maanden een pakket aandelen van Dexia "leaste" (aankoopwaarde was fl. 58.922,40 = € 26.737,82) tegen een als "rente" aangeduide vergoeding van in totaal fl. 12.363,12 plus bijkomende administratiekosten. De maandlast bedroeg fl. 353,42 welke (vrijwel) geheel als "rente" wordt aangemerkt. Aan het eind van de looptijd moest fl. 58.822,40 plus een laatste termijn van fl. 100,-- worden terugbetaald, hetgeen in totaal neerkomt op fl. 58.922,40 = € 26.737,82 = de oorspronkelijke aankoopwaarde, waarop in mindering moest strekken de opbrengst van het alsdan door Dexia te verkopen aandelenpakket.
2. Ten tijde van het aangaan van de overeenkomst was [gedaagde] slechts 18 jaar oud en verdiende hij het minimum-jeugdloon. Door of namens Dexia is geen nader onderzoek ingesteld naar de financiële positie van [gedaagde], anders dan door een toetsing bij het BKR te Tiel.
3. Bij het einde van de looptijd van het contract is door [gedaagde] niet gevraagd om dit te verlengen, hetgeen contractueel mogelijk was, waarna Dexia het aandelenpakket heeft verkocht voor € 26.564,71. Na aftrek van de terug te betalen aankoopwaarde c.a. ad € 26.737,83 en twee volgens Dexia onbetaald gebleven maandelijkse "rentetermijnen" resteerde een negatief, door [gedaagde] te betalen saldo ad € 493,86. Niettegenstaande herhaalde aanmaning heeft [gedaagde] geweigerd dat saldo te voldoen.
Dexia wenst in de onderhavige procedure in wezen betaling te verkrijgen van voormeld negatief saldo, vermeerderd met rente en gevorderde buitengerechtelijke kosten. De daartegen door [gedaagde] gevoerde verweren worden, voor zover voor de einduitslag van belang, hierna besproken.
Allereerst wordt Dexia verweten dat zij [gedaagde] niet in de gelegenheid gesteld zou hebben om de overeenkomst, zoals contractueel voorzien, te verlengen. Dat verweer treft geen doel omdat uit niets blijkt dat het initiatief daartoe van Dexia moest uitgaan, terwijl onvoldoende weersproken is gebleven dat Dexia wel degelijk bereid was om te verlengen en dat zelfs ook achteraf nog heeft aangeboden (terugdraaien van de beëindiging) hetgeen door [gedaagde] echter is geweigerd.
Vervolgens beroept [gedaagde] zich op dwaling, omdat hij onder invloed van een door of namens Dexia gegeven verkeerde voorstelling van zaken niet zou hebben beseft dat hij het risico op koersdalingen liep. Dat verweer wordt verworpen omdat reeds uit de door Dexia verstrekte schriftelijke informatie wel degelijk viel af te leiden dat [gedaagde] dit risico liep. Indien [gedaagde] zich daarin onvoldoende heeft verdiept, dan dient dat in het kader van het leerstuk van de dwaling voor zijn risico te blijven. Dat [gedaagde] zich door de (achteraf gezien) veel te optimistische toonzetting van die informatie heeft laten overhalen om toch in deze constructie te stappen levert geen dwaling op. Niet gebleken is dat door of namens Dexia in deze leugenachtige of anderszins onware, dan wel bewust onvolledige informatie is verstrekt.
Tenslotte beroept [gedaagde] zich op de vernietigbaarheid van de overeenkomst op grond van het leerstuk van misbruik van omstandigheden, zoals bedoeld in artikel 3.44 van het Burgerlijk Wetboek. Dit verweer treft in zoverre doel, dat in deze inderdaad sprake is van een geval van misbruik van omstandigheden, zoals voorzien in laatstgenoemd wetsartikel. Het gaat immer om een overeenkomst waarbij een zeer jeugdige, op dit terrein onbetwist onervaren jongeman, die toentertijd slechts het minimum-jeugdloon verdiende, zich met een voor hem enorm bedrag aan "geleend geld" op de aandelenmarkt begaf. Het was Dexia als deskundige op dit terrein bekend, althans het behoorde haar bekend te zijn, dat een dergelijke "belegging" naar zijn aard grote risico's met zich meebrengt, die voor een op dit gebied onervaren jongeman met een bescheiden inkomen en/of vermogen in de regel als hoogst roekeloos moet worden aangemerkt. Naar mijn oordeel had Dexia in de gegeven (voor haar kenbare) omstandigheden deze overeenkomst dan ook niet, althans niet zonder meer mogen afsluiten. Had zij tijdig deugdelijk navraag gedaan dan had zij kunnen weten dat de voorgenomen transactie voor [gedaagde] als volstrekt onverantwoord was aan te merken. Op Dexia rustte de bijzondere zorgplicht om hem daarvoor te behoeden. Het enkel toetsen van de voorgenomen transactie aan van het BKR te Tiel verkregen informatie was in elk geval onvoldoende. Dat Dexia zich bediende van een door haar als onafhankelijk aangeduide tussenpersoon doet, in elk geval voor wat betreft de toepassing van artikel 3.44 lid 3 van het Burgerlijk Wetboek, niet ter zake.
Daaraan kan niet afdoen dat het uiteindelijke nadeel voor [gedaagde] nogal meeviel. Achteraf gezien kan hij dat koersverlies wel dragen. Gelet op de enorme verliezen die op de beurs zijn geleden had het veel erger gekund. Voor de toepassing van het leerstuk van misbruik van omstandigheden is het eindresultaat echter niet beslissend. Beslissend is dat op Dexia onder de gegeven omstandigheden toentertijd de plicht rustte om [gedaagde] te behoeden voor zijn onkunde, onervarenheid en lichtzinnigheid en het totstandkomen van de
overeenkomst niet door juichende folders en/of anderszins had mogen (laten) bevorderen.
Dat betekent dat de overeenkomst niet, althans niet ongewijzigd in stand kan blijven. Waar de kern van het aan Dexia gerichte verwijt hierin ligt besloten, dat zij [gedaagde] ervan had behoren te weerhouden om in feite op de beurs te gaan te speculeren met een voor iemand in zijn positie veel te grote som "geleend geld", meen ik dat er geen aanleiding bestaat om de overeenkomst op die grond geheel te vernietigen, waarna [gedaagde] dan recht zou hebben op restitutie van de inmiddels betaalde rentebedragen. Het gaat er immers niet om dat [gedaagde], die op grond van de productinformatie van Dexia hoopte op een aantrekkelijke koerswinst, die daar tegenover staande renteverplichting niet kon dragen, maar om het gegeven dat het risico op koersverlies voor hem te groot was. Ik meen dan ook dat kan en moet worden volstaan met wijziging van de gevolgen van de overeenkomst en wel aldus, dat [gedaagde] het koersverlies niet hoeft te dragen, maar overigens wel ten volle aan zijn renteverplichtingen moet voldoen. Daarmee is het nadeel, waartegen hij bescherming behoeft, voldoende opgeheven.
Toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek is hier wetsystematisch reeds niet aan de orde, nu dat teveel zou afdoen aan de wettelijke bescherming waarop [gedaagde] gelet op het voorgaande nu juist mocht rekenen. Uiteraard deed deze bescherming zich pas voelen toen uitkwam dat [gedaagde] koersverlies ging lijden. Subsidiair dient toepassing van laatstgenoemde wetbepaling achterwege te blijven, omdat dit in het licht van het voorgaande tot een in redelijkheid onaanvaardbaar eindresultaat zou leiden, te weten dat het nadeel van de aan Dexia toe te rekenen misbruik van omstandigheden, gelegen in de onverantwoorde blootstelling van [gedaagde] aan koersverliezen, daardoor geheel en al op [gedaagde] zou worden afgewenteld.
Het voorgaande leidt samenvattend tot de volgende uitkomst.
[gedaagde] dient nog aan Dexia te betalen de somma van € 160,37 zijnde de laatste rentetermijn, met vertragingsrente vanaf 6 april 2001. Dat daarnaast nóg een rentetermijn onbetaald zou zijn gebleven, is betwist en niet, althans niet op een voor mij begrijpelijke wijze aangetoond. Gevorderde buitengerechtelijke kosten zijn gelet op het voorgaande niet toewijsbaar.
Het over en weer meer of anders gevorderde moet worden afgewezen.
Omtrent de proceskosten moet worden beslist zoals hiervoor bij de beslissing is bepaald.
Dit vonnis is gewezen door mr. F.M.Visser, kantonrechter, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 3 juni 2004, in tegenwoordigheid van de griffier.
Met dank voor de snelle plaatsing door de rechtbank Haarlem.
LJN-nummer: AP0996 Zaaknr: 217345 CV EXPL 03-4638
Bron: Rechtbank Haarlem
Datum uitspraak: 3-06-2004
Datum publicatie: 8-06-2004
Soort zaak: civiel - handelszaak
Soort procedure: eerste aanleg - enkelvoudig
Rechtbank Haarlem
Sector Kanton Locatie Zaandam
Rolnummer: 217345 CV EXPL 03-4638
datum uitspraak: 3 juni 2004
Vonnis
De kantonrechter in de rechtbank Haarlem, locatie Zaandam, heeft het volgende vonnis gewezen in de zaak van:
Dexia Bank Nederland N.V.
te Amsterdam,
gemachtigde: deurwaarder C.Th. Snijder,
verder te noemen: Dexia,
tegen
[ged[gedaagde]
te Zaandam,
gemachtigde: mr. M.H. de Vries,
verder te noemen: [gedaagde].
BESLISSING.
In conventie.
[gedaagde] wordt veroordeeld om aan Dexia te betalen de somma van € 91,65 met de wettelijke rente daarover vanaf 11 november 2002 tot de dag dat alles betaald is.
Dit vonnis wordt tot zover uitvoerbaar verklaard bij voorraad.
In conventie en in reconventie.
Hetgeen over en weer meer of anders is gevorderd wordt afgewezen.
Iedere partij draagt de eigen proceskosten.
*******************
Verloop van de Procedure.
Dexia heeft op gronden zoals in de dagvaarding vermeld een vordering ingesteld tegen [gedaagde] (vordering in conventie).
Hierop heeft [gedaagde] geconcludeerd voor antwoord. Dit antwoord houdt een tegenvordering in (vordering in reconventie).
Vervolgens is schriftelijk voort geprocedeerd. Dexia heeft daarbij haar vordering voorwaardelijk gewijzigd.
Tenslotte is de uitspraak op vandaag bepaald.
De inhoud van alle processtukken, waaronder begrepen de mogelijk door partijen overgelegde producties, wordt als hier overgenomen beschouwd.
Beoordeling van het geschil.
In conventie en in reconventie.
De vorderingen.
Dexia vordert dat de kantonrechter, bij vonnis uitvoer-baar bij voorraad, [gedaagde] zal veroordelen aan Dexia te betalen de somma van € 4.835,67 met (verdere) rente en kos-ten.
Alleen voor het geval de hierna weer te geven tegenvordering mocht worden toegewezen, vordert Dexia toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 van het Burgerlijk Wetboek.
[gedaagde] die zich beroept op de nietigheid of vernietigbaarheid van de in deze procedure bedoelde overeenkomst, althans op wanprestatie, vordert dat Dexia bij vonnis uitvoerbaar te verklaren bij voorraad wordt veroordeeld tot terugbetaling aan [gedaagde] van de somma van € 1.711,10, met kosten.
De verweren.
De verweren over en weer strekken tot gehele of gedeeltelijke afwijzing van de respectieve vorderingen.
Oordeel van de kantonrechter.
In deze procedure mag worden uitgegaan van de volgende feiten, nu deze niet, dan wel onvoldoende betwist zijn gebleven.
1. Op of omstreeks 12 november 1999 is een overeenkomst tussen partijen (voor wat betreft Dexia geldt telkens dat daarmee tevens haar rechtsvoorganger(s) wordt/worden bedoeld) tot stand gekomen, welke in de kern ertoe strekte dat [gedaagde] gedurende een looptijd van 36 maanden een gedurende die termijn op te bouwen pakket aandelen van Dexia "leaste" (aankoopwaarde was in totaal fl. 17.494,04 = € 7.938,45) tegen een als "rente" aangeduide vergoeding van in totaal fl. 3.670,76 = € 1.655,72. De maandlast bedroeg fl. 101,97 = € 46,27 welke (vrijwel) geheel als "rente" wordt aangemerkt. Aan het eind van de looptijd moest fl. 17.394,04 plus een laatste termijn van fl. 100,-- worden terugbetaald, hetgeen in totaal neerkomt op fl. 17.494,04 = € 7.938,45 = de oorspronkelijke aankoopwaarde, waarop in mindering moest strekken de opbrengst van het alsdan door Dexia te verkopen aandelenpakket.
2. Voorafgaande aan het sluiten van de overeenkomst is [gedaagde], die geen enkele ervaring heeft op beleggingsgebied, telefonisch benaderd om in te stappen. Door of namens Dexia is geen nader onderzoek ingesteld naar de financiële positie van [gedaagde], anders dan door een toetsing bij het BKR te Tiel. Evenmin is navraag gedaan naar het door deze gewenste risicoprofiel noch naar diens financiële mogelijkheden om een wellicht tegenvallend beleggingsresultaat te dragen.
3. Bij het einde van de looptijd heeft Dexia naar haar zeggen het aandelenpakket verkocht voor € 3.962,67. Na aftrek van de terug te betalen aankoopwaarde ad € 7.893,07 en twee volgens Dexia onbetaald gebleven maandelijkse "rentetermijnen" resteerde een negatief, door [gedaagde] te betalen saldo ad € 4.022,05. Niettegenstaande herhaalde aanmaning heeft [gedaagde] geweigerd dat saldo te voldoen.
Dexia wenst in de onderhavige procedure in wezen betaling te verkrijgen van voormeld negatief saldo, vermeerderd met rente en gevorderde buitengerechtelijke kosten. De daartegen door [gedaagde] gevoerde verweren worden, voor zover voor de einduitslag van belang, hierna besproken.
Ten eerste beroept [gedaagde] zich op misbruik van bevoegdheid omdat Dexia niet zou hebben willen wachten op de afloop van de door de Stichting Leaseverlies, waarbij [gedaagde] is aangesloten, tegen Dexia aangespannen collectieve rechtszaak (3.305a van het Burgerlijk Wetboek). Dat verweer wordt verworpen omdat Dexia voldoende belang heeft bij het zonder vertraging in rechte geldend maken van haar vermeende aanspraken jegens [gedaagde] en andere bij genoemde stichting betrokkenen.
Ten tweede beroept [gedaagde] zich op strijdigheid met de Wet op het consumentenkrediet, hetgeen tot nietigheid of vernietigbaarheid van de tussen partijen gesloten overeenkomst zou moeten leiden. Dat verweer wordt eveneens
verworpen, nu de onderhavige transactie buiten het toepassingsgebied van deze wet valt en de bepalingen daarvan zich niet lenen voor analogische toepassing in het onderhavige geval. Dat neemt niet weg dat de aan deze wet ten grondslag liggende beschermingsgedachte wel een rol kan spelen bij de invulling van het hierna te bespreken leerstuk van misbruik van omstandigheden.
Ten derde beroept [gedaagde] zich op dwaling, omdat hij onder invloed van een door of namens Dexia gegeven verkeerde voorstelling van zaken niet zou hebben beseft dat hij het risico op forse koersdalingen liep. Dat verweer wordt verworpen omdat reeds uit de door Dexia vooraf verstrekte schriftelijke informatie wel degelijk viel af te leiden dat [gedaagde] dit risico liep. Indien [gedaagde] zich daarin onvoldoende heeft verdiept, dan dient dat in het kader van het leerstuk van de dwaling voor zijn risico te blijven. Dat [gedaagde] zich door de (achteraf gezien) veel te optimistische toonzetting van die informatie heeft laten overhalen om toch in deze constructie te stappen levert geen dwaling op. Niet gebleken is dat door of namens Dexia in deze leugenachtige of anderszins onware, dan wel bewust onvolledige informatie is verstrekt.
Ten vierde beroept [gedaagde] zich op het niet naleven van de door Dexia in acht te nemen wettelijke zorgplicht, hetgeen heeft geleid tot wanprestatie aan de kant van Dexia. [gedaagde] roept op die grond de ontbinding in van de overeenkomst en vordert terugbetaling van hetgeen reeds is betaald. Dit verweer treft evenmin doel nu van een dergelijke, daartoe leidende schending van de door [gedaagde] aangehaalde wettelijke bepaling(en) niet, dan wel onvoldoende is gebleken.
Ten vijfde betwist [gedaagde] dat de in deze procedure bedoelde aandelen door Dexia zijn verkocht. In het midden kan blijven of deze zijn verkocht, nu voldoende is gebleken dat deze door Dexia te gelde zijn gemaakt tegen de daarbij in aanmerking te nemen dagkoers.
Ten zesde wordt gevraagd om toepassing van de eigen schuld leer c.q. matiging bij de berekening van de ten laste van [gedaagde] komende schade. Dit verweer is niet relevant omdat Dexia nakoming heeft gevorderd en geen schadevergoeding.
Geen van de hiervoor besproken rechtsweren van [gedaagde] treft dus doel. Toch betekent dit niet dat de vordering van Dexia kan worden toegewezen. Zonder buiten de grenzen van de rechtsstrijd te treden ben ik namelijk gehouden om te onderzoeken of, zonodig onder aanvulling van rechtsgronden, de vordering niet op een andere grond behoort te falen. Zo'n geval doet zich hier voor. Naar mijn oordeel kan op grond van de vaststaande feiten immers worden aangenomen dat wegens het verzaken van de op Dexia rustende precontractuele zorgplicht in deze sprake is van een geval van misbruik van omstandigheden, zoals voorzien in
artikel 3.44 van het Burgerlijk Wetboek, terwijl het ervoor moet worden gehouden dat [gedaagde] wenst te worden bevrijd van de voor hem nadelige gevolgen daarvan. Het gaat in deze om een overeenkomst waarbij een op dit terrein onbetwist onervaren consument zich met een voor de gemiddelde consument zeer groot bedrag aan "geleend geld" op de aandelenmarkt begaf. Het was Dexia als deskundige op dit terrein bekend, althans het behoorde haar bekend te zijn, dat een dergelijke "belegging" naar zijn aard grote risico's met zich meebrengten daardoor voor de gemiddelde consument als hoogst roekeloos moet worden aangemerkt. Naar mijn oordeel had Dexia in de gegeven omstandigheden deze overeenkomst dan ook niet, althans niet zonder meer mogen afsluiten, zonder eerst te onderzoeken of betrokkene zich wel bewust was van de risico's die hij nam en of hij financieel wel in staat zou zijn om eventueel tegenvallende koersfluctuaties op te vangen. Op Dexia rustte de precontractuele zorgplicht, waarvoor het bepaalde in artikel 3.44 van het Burgerlijk Wetboek de grondslag geeft, om [gedaagde] te behoeden voor overhaaste stappen. Dat heeft zij niet gedaan. Integendeel, de van Dexia uitgaande juichende folders wezen vrijwel alléén op de volgens Dexia te verwachten koerswinsten en bevorderden dus als het ware juist het veel te lichtvaardig totstandkomen van de overeenkomst, zonder dat enige serieuze moeite werd gedaan om de mensen te waarschuwen tegen onkunde, onervarenheid en lichtzinnigheid. Het enkel toetsen van de voorgenomen transactie aan van het BKR te Tiel verkregen informatie was onder de gegeven omstandigheden in elk geval onvoldoende.
Dat betekent dat de overeenkomst niet, althans niet ongewijzigd in stand kan blijven. Waar de kern van het aan Dexia gerichte verwijt hierin ligt besloten, dat zij [gedaagde] ervan had behoren te weerhouden om in feite op de beurs te gaan te speculeren met een voor iemand in zijn positie veel te grote som "geleend geld", meen ik dat er geen aanleiding bestaat om de overeenkomst op die grond geheel te vernietigen, waarna [gedaagde] dan recht zou hebben op restitutie van de inmiddels betaalde rentebedragen. Het gaat er immers niet om dat [gedaagde] die renteverplichting niet kon dragen, maar om het gegeven dat het risico op koersverlies voor hem te groot was. Ik meen dan ook, dat kan en moet worden volstaan met wijziging van de gevolgen van de overeenkomst en wel aldus, dat [gedaagde] het koersverlies niet hoeft te dragen, maar overigens wel ten volle aan zijn renteverplichtingen moet voldoen. Daarmee is het nadeel voldoende opgeheven.
Toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek is hier wetsystematisch reeds niet aan de orde, nu dat teveel zou afdoen aan de wettelijke bescherming waarop [gedaagde] gelet op het voorgaande nu juist mocht rekenen. Uiteraard deed deze behoefte aan bescherming zich pas voelen toen uitkwam dat [gedaagde] koersverlies ging lijden. Subsidiair dient toepassing van laatstgenoemde wetsbepaling achterwege te blijven omdat dit in het licht van het
voorgaande tot een in redelijkheid onaanvaardbaar eindresultaat zou leiden, te weten dat het nadeel van de aan Dexia toe te rekenen misbruik van omstandigheden, gelegen in de onverantwoorde blootstelling van [gedaagde] aan koersverliezen, daardoor geheel en al op [gedaagde] zou worden afgewenteld.
Het voorgaande leidt samenvattend tot de volgende uitkomst.
[gedaagde] dient nog aan Dexia te betalen de somma van € 91,65 zijnde de laatste twee rentetermijnen, met de wettelijke rente vanaf 11 november 2002. De door Dexia bedoelde contractuele rente gold enkel voor wat betreft de berekening van de door [gedaagde] te betalen rente over de leasesom en is geen overeengekomen vertragingsrente. Gevorderde buitengerechtelijke kosten zijn gelet op het voorgaande niet toewijsbaar.
Het over en weer meer of anders gevorderde moet worden afgewezen.
Omtrent de proceskosten moet worden beslist zoals hiervoor bij de beslissing is bepaald.
Dit vonnis is gewezen door mr. F.M.Visser, kantonrechter, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 3 juni 2004, in tegenwoordigheid van de griffier.
LJN-nummer: AP1003 Zaaknr: 212527 CV EXPL 03-3641
Bron: Rechtbank Haarlem
Datum uitspraak: 3-06-2004
Datum publicatie: 8-06-2004
Soort zaak: civiel - handelszaak
Soort procedure: eerste aanleg - enkelvoudig
Rechtbank Haarlem
Sector Kanton Locatie Zaandam
Rolnummer: 212527 CV EXPL 03-3641
datum uitspraak: 3 juni 2004
Vonnis
De kantonrechter in de rechtbank Haarlem, locatie Zaandam, heeft het volgende vonnis gewezen in de zaak van:
Dexia Bank Nederland N.V.
te Amsterdam,
gemachtigde: deurwaarder C.Th. Snijder,
verder te noemen: Dexia,
tegen
[gedaagde]
te Purmerend,
gemachtigde: mr. G. Martin,
verder te noemen: [gedaagde].
BESLISSING.
In conventie.
[gedaagde] wordt veroordeeld om aan Dexia te betalen de somma van € 160,37 met de wettelijke rente daarover vanaf 6 april 2001 tot de dag dat alles betaald is.
Dit vonnis wordt tot zover uitvoerbaar verklaard bij voorraad.
In conventie en in reconventie.
Hetgeen over en weer meer of anders is gevorderd wordt afgewezen.
Iedere partij draagt de eigen proceskosten.
*******************
Verloop van de Procedure.
Dexia heeft op gronden zoals in de dagvaarding vermeld een vordering ingesteld tegen [gedaagde] (vordering in conventie).
Hierop heeft [gedaagde] geconcludeerd voor antwoord. Dit antwoord houdt een tegenvordering in (vordering in reconventie).
Vervolgens is schriftelijk voort geprocedeerd. Dexia heeft daarbij haar vordering voorwaardelijk gewijzigd.
Tenslotte is de uitspraak op vandaag bepaald.
De inhoud van alle processtukken, waaronder begrepen de mogelijk door partijen overgelegde producties, wordt als hier overgenomen beschouwd.
Beoordeling van het geschil.
In conventie en in reconventie.
De vorderingen.
Dexia vordert dat de kantonrechter, bij vonnis uitvoer-baar bij voorraad, [gedaagde] zal veroordelen aan Dexia te betalen de somma van € 735,59 met (verdere) rente en kosten.
Alleen voor het geval de hierna weer te geven tegenvordering mocht worden toegewezen vordert zij toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 van het Burgerlijk Wetboek.
[gedaagde] vordert, zoals klaarblijkelijk wordt bedoeld, dat de in deze procedure bedoelde overeenkomst wordt vernietigd of nietig verklaard wegens dwaling en/of misbruik van omstandigheden, althans dat deze wordt ontbonden, een en ander met veroordeling van Dexia tot terugbetaling aan [gedaagde] van de somma van € 5.000,--, althans met wijziging van de overeenkomst door toepassing van het bepaalde in artikel 3.54 van het Burgerlijk Wetboek, zoals in de conclusie van eis in reconventie nader omschreven, met rente en kosten.
De verweren.
De verweren over en weer strekken tot gehele of gedeeltelijke afwijzing van de respectieve vorderingen.
Oordeel van de kantonrechter.
In deze procedure mag worden uitgegaan van de volgende feiten, nu deze niet, dan wel onvoldoende betwist zijn gebleven.
1. Op of omstreeks 24 maart 1998 is door tussenkomst van Rood Advies Groep een overeenkomst tussen partijen (voor wat betreft Dexia geldt telkens dat daarmee tevens haar rechtsvoorganger(s) wordt/worden bedoeld) tot stand gekomen, welke in de kern ertoe strekte dat [gedaagde] gedurende een looptijd van 36 maanden een pakket aandelen van Dexia "leaste" (aankoopwaarde was fl. 58.922,40 = € 26.737,82) tegen een als "rente" aangeduide vergoeding van in totaal fl. 12.363,12 plus bijkomende administratiekosten. De maandlast bedroeg fl. 353,42 welke (vrijwel) geheel als "rente" wordt aangemerkt. Aan het eind van de looptijd moest fl. 58.822,40 plus een laatste termijn van fl. 100,-- worden terugbetaald, hetgeen in totaal neerkomt op fl. 58.922,40 = € 26.737,82 = de oorspronkelijke aankoopwaarde, waarop in mindering moest strekken de opbrengst van het alsdan door Dexia te verkopen aandelenpakket.
2. Ten tijde van het aangaan van de overeenkomst was [gedaagde] slechts 18 jaar oud en verdiende hij het minimum-jeugdloon. Door of namens Dexia is geen nader onderzoek ingesteld naar de financiële positie van [gedaagde], anders dan door een toetsing bij het BKR te Tiel.
3. Bij het einde van de looptijd van het contract is door [gedaagde] niet gevraagd om dit te verlengen, hetgeen contractueel mogelijk was, waarna Dexia het aandelenpakket heeft verkocht voor € 26.564,71. Na aftrek van de terug te betalen aankoopwaarde c.a. ad € 26.737,83 en twee volgens Dexia onbetaald gebleven maandelijkse "rentetermijnen" resteerde een negatief, door [gedaagde] te betalen saldo ad € 493,86. Niettegenstaande herhaalde aanmaning heeft [gedaagde] geweigerd dat saldo te voldoen.
Dexia wenst in de onderhavige procedure in wezen betaling te verkrijgen van voormeld negatief saldo, vermeerderd met rente en gevorderde buitengerechtelijke kosten. De daartegen door [gedaagde] gevoerde verweren worden, voor zover voor de einduitslag van belang, hierna besproken.
Allereerst wordt Dexia verweten dat zij [gedaagde] niet in de gelegenheid gesteld zou hebben om de overeenkomst, zoals contractueel voorzien, te verlengen. Dat verweer treft geen doel omdat uit niets blijkt dat het initiatief daartoe van Dexia moest uitgaan, terwijl onvoldoende weersproken is gebleven dat Dexia wel degelijk bereid was om te verlengen en dat zelfs ook achteraf nog heeft aangeboden (terugdraaien van de beëindiging) hetgeen door [gedaagde] echter is geweigerd.
Vervolgens beroept [gedaagde] zich op dwaling, omdat hij onder invloed van een door of namens Dexia gegeven verkeerde voorstelling van zaken niet zou hebben beseft dat hij het risico op koersdalingen liep. Dat verweer wordt verworpen omdat reeds uit de door Dexia verstrekte schriftelijke informatie wel degelijk viel af te leiden dat [gedaagde] dit risico liep. Indien [gedaagde] zich daarin onvoldoende heeft verdiept, dan dient dat in het kader van het leerstuk van de dwaling voor zijn risico te blijven. Dat [gedaagde] zich door de (achteraf gezien) veel te optimistische toonzetting van die informatie heeft laten overhalen om toch in deze constructie te stappen levert geen dwaling op. Niet gebleken is dat door of namens Dexia in deze leugenachtige of anderszins onware, dan wel bewust onvolledige informatie is verstrekt.
Tenslotte beroept [gedaagde] zich op de vernietigbaarheid van de overeenkomst op grond van het leerstuk van misbruik van omstandigheden, zoals bedoeld in artikel 3.44 van het Burgerlijk Wetboek. Dit verweer treft in zoverre doel, dat in deze inderdaad sprake is van een geval van misbruik van omstandigheden, zoals voorzien in laatstgenoemd wetsartikel. Het gaat immer om een overeenkomst waarbij een zeer jeugdige, op dit terrein onbetwist onervaren jongeman, die toentertijd slechts het minimum-jeugdloon verdiende, zich met een voor hem enorm bedrag aan "geleend geld" op de aandelenmarkt begaf. Het was Dexia als deskundige op dit terrein bekend, althans het behoorde haar bekend te zijn, dat een dergelijke "belegging" naar zijn aard grote risico's met zich meebrengt, die voor een op dit gebied onervaren jongeman met een bescheiden inkomen en/of vermogen in de regel als hoogst roekeloos moet worden aangemerkt. Naar mijn oordeel had Dexia in de gegeven (voor haar kenbare) omstandigheden deze overeenkomst dan ook niet, althans niet zonder meer mogen afsluiten. Had zij tijdig deugdelijk navraag gedaan dan had zij kunnen weten dat de voorgenomen transactie voor [gedaagde] als volstrekt onverantwoord was aan te merken. Op Dexia rustte de bijzondere zorgplicht om hem daarvoor te behoeden. Het enkel toetsen van de voorgenomen transactie aan van het BKR te Tiel verkregen informatie was in elk geval onvoldoende. Dat Dexia zich bediende van een door haar als onafhankelijk aangeduide tussenpersoon doet, in elk geval voor wat betreft de toepassing van artikel 3.44 lid 3 van het Burgerlijk Wetboek, niet ter zake.
Daaraan kan niet afdoen dat het uiteindelijke nadeel voor [gedaagde] nogal meeviel. Achteraf gezien kan hij dat koersverlies wel dragen. Gelet op de enorme verliezen die op de beurs zijn geleden had het veel erger gekund. Voor de toepassing van het leerstuk van misbruik van omstandigheden is het eindresultaat echter niet beslissend. Beslissend is dat op Dexia onder de gegeven omstandigheden toentertijd de plicht rustte om [gedaagde] te behoeden voor zijn onkunde, onervarenheid en lichtzinnigheid en het totstandkomen van de
overeenkomst niet door juichende folders en/of anderszins had mogen (laten) bevorderen.
Dat betekent dat de overeenkomst niet, althans niet ongewijzigd in stand kan blijven. Waar de kern van het aan Dexia gerichte verwijt hierin ligt besloten, dat zij [gedaagde] ervan had behoren te weerhouden om in feite op de beurs te gaan te speculeren met een voor iemand in zijn positie veel te grote som "geleend geld", meen ik dat er geen aanleiding bestaat om de overeenkomst op die grond geheel te vernietigen, waarna [gedaagde] dan recht zou hebben op restitutie van de inmiddels betaalde rentebedragen. Het gaat er immers niet om dat [gedaagde], die op grond van de productinformatie van Dexia hoopte op een aantrekkelijke koerswinst, die daar tegenover staande renteverplichting niet kon dragen, maar om het gegeven dat het risico op koersverlies voor hem te groot was. Ik meen dan ook dat kan en moet worden volstaan met wijziging van de gevolgen van de overeenkomst en wel aldus, dat [gedaagde] het koersverlies niet hoeft te dragen, maar overigens wel ten volle aan zijn renteverplichtingen moet voldoen. Daarmee is het nadeel, waartegen hij bescherming behoeft, voldoende opgeheven.
Toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek is hier wetsystematisch reeds niet aan de orde, nu dat teveel zou afdoen aan de wettelijke bescherming waarop [gedaagde] gelet op het voorgaande nu juist mocht rekenen. Uiteraard deed deze bescherming zich pas voelen toen uitkwam dat [gedaagde] koersverlies ging lijden. Subsidiair dient toepassing van laatstgenoemde wetbepaling achterwege te blijven, omdat dit in het licht van het voorgaande tot een in redelijkheid onaanvaardbaar eindresultaat zou leiden, te weten dat het nadeel van de aan Dexia toe te rekenen misbruik van omstandigheden, gelegen in de onverantwoorde blootstelling van [gedaagde] aan koersverliezen, daardoor geheel en al op [gedaagde] zou worden afgewenteld.
Het voorgaande leidt samenvattend tot de volgende uitkomst.
[gedaagde] dient nog aan Dexia te betalen de somma van € 160,37 zijnde de laatste rentetermijn, met vertragingsrente vanaf 6 april 2001. Dat daarnaast nóg een rentetermijn onbetaald zou zijn gebleven, is betwist en niet, althans niet op een voor mij begrijpelijke wijze aangetoond. Gevorderde buitengerechtelijke kosten zijn gelet op het voorgaande niet toewijsbaar.
Het over en weer meer of anders gevorderde moet worden afgewezen.
Omtrent de proceskosten moet worden beslist zoals hiervoor bij de beslissing is bepaald.
Dit vonnis is gewezen door mr. F.M.Visser, kantonrechter, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 3 juni 2004, in tegenwoordigheid van de griffier.
