Stambomen Raad van Beheer niet officieel erkend
Geplaatst: 24 jun 2004 14:27
Stamboom Raad van Beheer niet officieel erkend
In een brief aan de voorzitter van de NVFR stelt minister Brinkhorst van LNV: "U informeert naar de procedure die gevolgd zou moeten worden om een stamboek door de overheid te laten erkennen, ervan uitgaande dat het NHSB van de Raad van Beheer door mij is erkend. Het NHSB is door mij niet formeel erkend. Een formele erkenning van de Raad van Beheer, of een andere organisatie, is niet aan de orde."
Elke in Nederland uitgegeven stamboom is dus net zo "officieel" of liever gezegd "onofficieel" als de stambomen van de Raad en de betrouwbaarheid van een andere stamboom dan die van de Raad kan zich slechts in de praktijk bewijzen. Met andere woorden: de minister hecht geen enkele bijzondere waarde aan de stambomen van de Raad en de enigen die daar wel waarde aan hechten zijn de bezitters en de fokkers van rashonden. De stamboom van de Raad is dus puur een kwestie van beeldvorming, en kenschetst de waarde die wij er in de kynologie van oudsher aan hechten, maar vertegenwoordigt geen enkele officiële waarde.
Aangezien er in deze moderne tijd geen plaats meer is voor monopolistische particuliere organisaties, die (in het geval van de Raad) de kynologie bestieren, keurmeesters verbieden bij niet aangesloten organisaties te keuren, uitsluitend de in eigen beheer uitgegeven (of door de Raad erkende buitenlandse) stambomen accepteren en uitsluitend de resultaten van de in eigen beheer (of door andere FCI-gerelateerde) georganiseerde tentoonstellingen of werkproeven erkennen, wordt het tijd deze monopoliepositie te doorbreken en bovengenoemde kernactiviteiten tevens door andere organisaties te laten uitvoeren, zodat er een gezonde concurrentiepositie ontstaat en de consument eindelijk de keuze heeft tussen de Raad en kynologische organisatie A, B of C. Wanneer daar sprake van is, wanneer de uitgevers van "alternatieve" stambomen in staat blijken om een even betrouwbare stamboom als de Raad te leveren, alleen zonder "gouden randje" en de helft goedkoper, dan zal de voornaamste bron van inkomsten van de Raad zwaar onder vuur komen te liggen.
Want wat is een stamboom? Een bewijs van afstamming. En het enige wat de Raad hoeft te doen wanneer de afstamming van de hond niet wordt betwijfeld en beide honden van hetzelfde ras zijn, is een stamboom verstrekken tegen een betaalbare prijs. Wie garandeert de juistheid van de stamboom? De minister niet en de Raad al evenmin (zie de tekst op de achterkant van de stamboom). Zo'n stamboom kan dus door iedereen worden uitgegeven. En nu de Raad allerlei extra voorwaarden gaat stellen aan het verstrekken van een stamboom, voorwaarden die niets meer met de afstamming van de hond te maken hebben (dus hun doel compleet voorbijschieten), zal de concurrentie van de Raad niet lang meer op zich laten wachten. Wellicht leidt dit ertoe dat de leden van de Raad eindelijk de koppen bij elkaar steken en zich realiseren dat het zo niet langer kan, maar misschien is het dan al te laat.
Terug naar de status quo van 1995, maar dan wél met een democratische structuur, wil men kennelijk niet meer, alhoewel dat het beste zou zijn, want hoe je het ook wendt of keert: veel kynologen dragen de Raad (of liever gezegd de Raad van vóór het Centraal Fokbeleid) nog steeds een warm hart toe, en die Raad kan en mag zich met recht verzetten tegen misstanden in de kynologie, zoals pupjes die alleen met de keizersnede geboren kunnen worden en hondjes die niet kunnen ademen, en in dat opzicht wordt de Raad zelfs gesteund door de minister, maar diezelfde Raad maakt zich totaal onmogelijk in de kynologie wanneer men de fokkers verbiedt een dekreu meer dan X maal te gebruiken of een teef meer dan twee maal door dezelfde reu te laten dekken, en dit verbod kracht bij te zetten door te manipuleren met de "waarde" van de stambomen. Zo'n Raad, die de eigen verantwoordelijkheid van de fokkers volledig buitenspel zet en zich tegelijkertijd de belangenbehartiger van de kynologie durft te noemen, verdient het om failliet te gaan.
Bron: Nederlandse Vereniging van Fokkers van Rashonden
In een brief aan de voorzitter van de NVFR stelt minister Brinkhorst van LNV: "U informeert naar de procedure die gevolgd zou moeten worden om een stamboek door de overheid te laten erkennen, ervan uitgaande dat het NHSB van de Raad van Beheer door mij is erkend. Het NHSB is door mij niet formeel erkend. Een formele erkenning van de Raad van Beheer, of een andere organisatie, is niet aan de orde."
Elke in Nederland uitgegeven stamboom is dus net zo "officieel" of liever gezegd "onofficieel" als de stambomen van de Raad en de betrouwbaarheid van een andere stamboom dan die van de Raad kan zich slechts in de praktijk bewijzen. Met andere woorden: de minister hecht geen enkele bijzondere waarde aan de stambomen van de Raad en de enigen die daar wel waarde aan hechten zijn de bezitters en de fokkers van rashonden. De stamboom van de Raad is dus puur een kwestie van beeldvorming, en kenschetst de waarde die wij er in de kynologie van oudsher aan hechten, maar vertegenwoordigt geen enkele officiële waarde.
Aangezien er in deze moderne tijd geen plaats meer is voor monopolistische particuliere organisaties, die (in het geval van de Raad) de kynologie bestieren, keurmeesters verbieden bij niet aangesloten organisaties te keuren, uitsluitend de in eigen beheer uitgegeven (of door de Raad erkende buitenlandse) stambomen accepteren en uitsluitend de resultaten van de in eigen beheer (of door andere FCI-gerelateerde) georganiseerde tentoonstellingen of werkproeven erkennen, wordt het tijd deze monopoliepositie te doorbreken en bovengenoemde kernactiviteiten tevens door andere organisaties te laten uitvoeren, zodat er een gezonde concurrentiepositie ontstaat en de consument eindelijk de keuze heeft tussen de Raad en kynologische organisatie A, B of C. Wanneer daar sprake van is, wanneer de uitgevers van "alternatieve" stambomen in staat blijken om een even betrouwbare stamboom als de Raad te leveren, alleen zonder "gouden randje" en de helft goedkoper, dan zal de voornaamste bron van inkomsten van de Raad zwaar onder vuur komen te liggen.
Want wat is een stamboom? Een bewijs van afstamming. En het enige wat de Raad hoeft te doen wanneer de afstamming van de hond niet wordt betwijfeld en beide honden van hetzelfde ras zijn, is een stamboom verstrekken tegen een betaalbare prijs. Wie garandeert de juistheid van de stamboom? De minister niet en de Raad al evenmin (zie de tekst op de achterkant van de stamboom). Zo'n stamboom kan dus door iedereen worden uitgegeven. En nu de Raad allerlei extra voorwaarden gaat stellen aan het verstrekken van een stamboom, voorwaarden die niets meer met de afstamming van de hond te maken hebben (dus hun doel compleet voorbijschieten), zal de concurrentie van de Raad niet lang meer op zich laten wachten. Wellicht leidt dit ertoe dat de leden van de Raad eindelijk de koppen bij elkaar steken en zich realiseren dat het zo niet langer kan, maar misschien is het dan al te laat.
Terug naar de status quo van 1995, maar dan wél met een democratische structuur, wil men kennelijk niet meer, alhoewel dat het beste zou zijn, want hoe je het ook wendt of keert: veel kynologen dragen de Raad (of liever gezegd de Raad van vóór het Centraal Fokbeleid) nog steeds een warm hart toe, en die Raad kan en mag zich met recht verzetten tegen misstanden in de kynologie, zoals pupjes die alleen met de keizersnede geboren kunnen worden en hondjes die niet kunnen ademen, en in dat opzicht wordt de Raad zelfs gesteund door de minister, maar diezelfde Raad maakt zich totaal onmogelijk in de kynologie wanneer men de fokkers verbiedt een dekreu meer dan X maal te gebruiken of een teef meer dan twee maal door dezelfde reu te laten dekken, en dit verbod kracht bij te zetten door te manipuleren met de "waarde" van de stambomen. Zo'n Raad, die de eigen verantwoordelijkheid van de fokkers volledig buitenspel zet en zich tegelijkertijd de belangenbehartiger van de kynologie durft te noemen, verdient het om failliet te gaan.
Bron: Nederlandse Vereniging van Fokkers van Rashonden