Wat zeg je nu eigenlijk? Dat het vonnis duidelijk maakt jegens wie er geëxecuteerd kan worden is zó basaal dat het geen discussie waard is.
Ik wil weten of het een eenmanszaak is of b.v.. Ik vind het interessant zoals eerder aangeven. Dat is geen discussie waard. Maar jij maakt dat ervan.
Wat is het verschil tussen discussiëren en je standpunt verdedigen? Als je mijn reacties nog eens leest, zul je zien dat er helemaal geen sprake is van "zeker weten", maar dat ik op basis van kennis en ervaring een inschatting geef. En ik durf het standpunt wel aan dat mijn inschatting een stuk realistischer en dichter bij de waarheid is dan de jouwe. Boeken- en googlewijsheid is leuk, maar praktijkervaring is veel belangrijker. Met excuses voor de arrogantie
Dat is nou juist het probleem van jouw. Jij gaat uit van ervaring. Maar ervaring zegt compleet niks over de situatie maar om een mogelijkheid! Ervaring geeft een richting maar geeft geen zekerheid! en zeker geen duidelijkheid in feitelijke uitslag!
Je haalt kip en ei steeds door elkaar. Dat artikel komt pas in beeld als je concrete issues (in deze casus qua onttrekking aan beslag) hebt. En die zijn er in deze casus nu juist niet. Dan heb je dus ook niets aan dat artikel. De praktijk is dat je hier iets mee doet in zaken waarin relaties die veel van elkaar weten ruzie krijgen en uit elkaar gaan (zowel zakelijk als familierechtelijk). Dan heb je soms specifieke informatie waar je mee aan de slag kunt. Maar hier is dat niet het geval, want dat zou TS zéker gemeld hebben (zowel aan de deurwaarder als in dit topic). Je inschatting dat een rechter hierin mee zou gaan is dus onjuist.
Nee dat
maak jij ervan! Als je goed leest snap je wat ik bedoel. Maar jij leest wat jij wilt. Ik geef aan als je bewijs hebt en via dat bewijs specifiek op dat bewijs info vraagt heb je
kans.
De overheid? Die staat hier volledig buiten, het is een volstrekt civiele zaak.
Nu haal je weer dingen door elkaar! je leest wat je wilt! Nee de overheid zou op het gebied van strafzaken meer toevoeging moeten geven. Nu in deze situatie is er geen uitkomst. Ts is letterlijk tussen schip en wal. De overheid zou na zon civiele zaak en na onderzoek op wegsluizen van fondsen {met bewijs} zeker toevoeging moeten geven en directe strafrechtelijke actie moeten ondernemen tegen de
bedrijfsmatige onderneming ter sprake die nog steeds verder gaat!
Het is veel te makkelijk en ook principieel onjuist om hier de bal naar de overheid te spelen.
Doe ik niet maar dat maak jij ervan.
Niet alleen omdat die hier part nog deel aan heeft (de schuldeiser heeft er negen van de tien keer zélf voor gekozen om zaken te doen met de schuldenaar), maar ook omdat de bal gewoon bij de schuldeiser ligt. Die kan civielrechterlijk alle stappen zetten,
Heeft hij gedaan en gewonnen!
en als er daarbij strafbare zaken aan het licht komen kan die schuldeiser aangifte doen. Die is immers de benadeelde partij. Maar dan moet er natuurlijk wel sprake zijn van stafbare feiten... en dat is op basis van de in deze casus bekende gegevens niet het geval.
Jawel in mondelinge toezegging! Maar hij heeft geen bewijs! Dat moet hij hebben om strafrechtelijk actie te krijgen. En de overheid zou daar zeker hulp bij moeten bieden naar mijn mening.
Nogmaals: het is leuk om allerlei zaken even snel te benoemen. Maar ik heb je al eerder gevraagd om dan eens concreet en specifiek te melden hoe en door middel van welke middelen dat dan allemaal zou moeten. Ik verklap vast de clou: dat kan niet. Je noemt allerlei zaken die helemaal niet kunnen of alleen onder zeer strikte voorwaarden.
Hoe kun je specifiek zijn zonder je weet hoe het precies zit? Met een grondig onderzoek kun je pas verder. Maar als ervaren deurwaarder zou je dit toch echt moeten weten!!! Je kunt niks specifiek zeggen zonder alle relevante info! Sorry voor de arrogantie
"bewust geld weghouden van een schuldeiser" is op zich geen strafbaar feit. Dat is gewoon civielrechterlijke wanprestatie. En de wet geeft ook gewoon de civiele oplossingsroute aan: pauliana inroepen. Slechts in bijzondere gevallen is dat ook strafbaar, maar dan nog is het de schuldeiser die aangifte moet doen.
Wegsluizen van geld of oneerlijke praktijken met salaris noem maar op valt onder bedrog. Dat is volgens artikel 326 Wetboek van Strafrecht
Hij die, met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordelen, hetzij door het aannemen van een valse naam of van een valse hoedanigheid, hetzij door listige kunstgrepen, hetzij door een samenweefsel van verdichtsels, iemand beweegt tot de afgifte van enig goed, tot het ter beschikking stellen van gegevens met geldswaarde in het handelsverkeer, tot het aangaan van een schuld of tot het teniet doen van een inschuld, wordt, als schuldig aan oplichting, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie.
bron:
http://www.wetboek-online.nl/wet/Sr/326.html
Sorry maar dan kun jij via strafrechtelijke procedure wel verder en misschien zelfs pluk ze maar dat weet ik noch jij niet.
Tsja. Dat is nu eenmaal het risico van zaken doen. Maar dat blijft de verantwoordelijkheid van de schuldeiser: die heeft (al dan niet na onderzoek) voor deze schuldenaar gekozen als zakenpartner.
Dat hoort nou juist niet van particulier naar bedrijf. DE consument zou tegen dit soort praktijken {als het waar is wat ts zegt dat hij weet hoe hij het kan omzeilen} toch beveiligd moeten zijn!
De overheid staat daar volledig buiten, en de door jou betaalde belastingen al helemaal.
Nee ben ik het niet mee eens. Ik verwacht dat ik toch een soort hulp krijg mocht mij dit overkomen dat een bedrijf bedrog pleegt {als dat zo is} dat de overheid mij hulp bied op strafrechtelijke onderzoek.
En daarmee is de cirkel weer rond.
Ja maar dat maakt nog altijd ts uit of hij meer tijd en geld in een onderzoek wil steken. Hij maakt meer kans om hier geld terug te krijgen dan een jackpot in de staatsloterij.