Radar

Met deze rechtelijke uitspraak is een juridisch precedent geschapen
waarin iedere louche ondernemer zich kan vrijwaren tegen schadeclaims.
Stel, ik als ondernemer, beloof in mijn advertenties:
100% volle zonvakanties(geen regen)
De rechter verwacht nu alleen van mij dat ik in de kleine lettertjes eronder zet: alleen niet als het regent.
Dus je kan nu als ondernemer alles beloven in je advertenties,zolang
je het beloofde maar corrigeert met de kleine lettertjes.
Ik kan nu stront voor goud verkopen.Zolang ik maar in de kleine lettertjes aangeef dat het daadwerkelijk om stront gaat.Want de
rechter redeneert; dat er in de kleine lettertjes stront stond en geen goud.M.a.w de rechter hecht meer waarde aan de kleine lettertjes
dan aan de oorspronkelijke advertentie waar alles om draaide.

Zo'n soort verhaal had je ook al over hamers. Als je wilt kun je dit forum met nog meer artikelen volmaken.

De rechter heeft gelijk, er zullen altijd mensen in sprookjes blijven geloven. De mensen die geloven in 100 % zon zijn dezezelde mensen die geld verliezen met teakhout in Costa Rica, of die in ruil voor een DVD speler switchen naar een dubieuze energie leverancier.

Banken hebben een andere rol in deze maatschappij dan tweede hands autohandelaren.
In een casus bij de Hoge Raad claimde een ervaren belegger vergoeding van de schade die hij had ondervonden als gevolg van risicovolle optiebeleggingen. De betreffende bank had hem diverse malen gewezen op de risico’s en op de mogelijkheid dat hij zijn hele vermogen zou kunnen verliezen.

Ook als ervaren beleggers aandringen op transacties waarvoor voldoende zekerheden ontbreken, moet een bank altijd weigeren.

Waarschuwingen zijn niet toereikend om iedere aansprakelijkheid van de bank voor schade van de cliënt af te wenden.

De zorgplicht van banken moet beleggers beschermen tegen eigen lichtvaardigheid en gebrek aan inzicht.

Dit op grond van het feit, dat banken geacht worden professionele en bij uitstek deskundige dienstverleners te zijn. Die zorgplicht berust niet alleen op de contractuele verhouding tussen partijen, maar wordt zelfs mede bepaald door de ‘maatschappelijke functie’ van banken in het economisch verkeer (Hoge Raad 9 januari 1998, NJ 1999, 285).