Radar

Naar aanleiding van het topic van @hamisas (Klik) wil ik hier ook mijn verhaal neerzetten. Ik werd er door mijn zusje op attent gemaakt.
Eigenlijk is het verhaal van mijn zoon, maar helaas kan hij dat zelf niet meer vertellen.

Voorwoord
Wegens ernstige depressies en enorm slecht zelfbeeld liep onze zoon al vanaf zijn vroege jeugd bij GGZ Meppel (Dit valt onder Assen).
Na een serieuze zelfmoordpoging in 2011 werd hij vrijwillig 'opgenomen' in Scelta te Apeldoorn.
Hier heeft hij een periode van een jaar gezeten in dagbehandeling met een lekker vol schema.
Hier is hij bijzonder goed geholpen, ook de ouders werden bij de behandeling betrokken en soms werden we zelfs een hele dag uitgenodigd om mee te lopen wat zeer verhelderend werkte.

Nadat hij uit Scelta werd ontslagen en een flinke dosis huiswerk meekreeg belande hij weer in het sollicitatie wereldje, GGZ was het dossier kwijtgeraakt en zoonlief had geen indicatie meegekregen waaruit bleek dat het toch echt beter was om aangepast werk te krijgen.
Dat solliciteren en de druk die er door de gemeente achter werd gezet deed hem geen goed. Hij werd 'benauwd' e begon weer terug te vervallen in oude gewoonten.
Gelukkig kreeg hij toch een soort aangepast werk als vrijwilliger en dat deem hem goed. het jaar 2014 was voor hem een top jaar. Hij voelde zich goed, hield zich aan zijn schema en had leuke baantjes.
Maar de sollicitatieplicht bleef en uiteindelijk kwam hij in een niet juiste werkomgeving onder de nodige stress.
Daar ging het helemaal mis. Door de stress en de medicatie in combinatie met weinig nachtrust krijg hij een insult waarin hij zeer gewelddadig werd. Met geweld is hij toen door politie en ambulancebroeders naar het ziekenhuis afgevoerd. Daar is hij zo van geschrokken dat hij zijn medicatie met grotere hoeveelheden is gaan slikken totdat hij uiteindelijk op een vertwintigvoudiging zat!!

GGZ
In mei 2015 zag hij het niet meer zitten en probeerde er een einde aan te maken, hij was toen 28 jaar. Het mislukte op het nippertje en vanaf dat moment heb ik hem (vader) niet meer los gelaten.
Er werd wederom een GGZ behandeling opgestart, althans, dat was de bedoeling. Het is echter bij diverse 'intake' gesprekken gebleven en er is nooit een behandeling opgestart. Onze zoon had al die behandelingen al eens gehad maar had behoefte aan een persoonlijke begeleiding waar hij bij mindere momenten op zou kunnen terugvallen.
Op mijn verzoek werd er een afspraak gemaakt met het 'Spitsteam' een aantal wat oudere dames die op mij als heuse 'moeders' overkwamen. Iets waar onze zoon op floreerde, ze kwamen bij hem thuis, gaven hem opdrachten en spraken hem erop aan als hij verzaakte. Helaas was dat weer voor korte tijd en kon er geen verlenging aangevraagd worden.
Ondertussen hadden we bij GGZ een behandelaar die ik bijzonder graag zelf even onder handen had willen nemen, een bijzonder ongeïnteresseerde man die onderuit in een stoel hing met een notitieblok wat na de 'behandeling' weer in de la verdween en er pas weer uit kwam bij het volgende bezoek. Er is van die verslagen nooit iets in het systeem gekomen!
Het ging allemaal van kwaad tot erger.
Let wel, onze zoon had kort daarvoor een serieuze zelfmoordpoging gedaan maar niemand reageerde. Er gingen geen bellen af en ondertussen gleed hij weer langzaam terug in dezelfde staat als toen.
Hij werd ook behandeld door de verslavingskliniek in Hoogeveen vanwege zijn overmatig medicijngebruik, hij slikte Lorazepam alsof het Smarties waren.
Je zou verwachten dat die twee instellingen onderling contact hadden maar niets was minder waar.

vervolg:
Ondertussen wilde ik weer iets opstarten wat op dat op dat Spitsteam leek en kwam via de huisarts (die overigens overal fijn in meewerkte) in contact met een nieuwe instelling die dat soort zorg kon bieden.
Maar na een paar dagen kregen we het telefoontje dat deze zorg te complex was voor die groep. Op mijn vraag hoe hij dan aan die informatie kwam vertelde de arts dat hij GGZ Meppel had gesproken.
Dus terwijl GGZ zelf niets ondernam en onderuit in een stoel hing wisten ze wel de concurrentie buiten de deur te houden.
Achteraf natuurlijk een afgrijselijke gedachte. Een hele poos later heb ik die arts nog eens gesproken en hij vertelde me toen dat zij die zorg achteraf juist heel goed hadden kunnen geven.

Bij de verslavingskliniek zagen ze ondertussen dat onze zoon er steeds slechter aan toe raakte en ze probeerden een behandelaar te vinden binnen de kliniek die de GGZ zorg zou kunnen overnemen. Je begrijpt het al. GGZ Meppel kwam met een voorstel dat weer voor een enorme vertraging zorgde en dat telefoontje was de druppel voor onze zoon.

Het telefoontje van hierboven kwam rond 3 uur vrijdagmiddag. In de nacht van vrijdag op zaterdag blies hij de laatste adem uit.
Hij nam zijn eigen leven op 17 oktober 2015, een paar maanden na die poging die door geen hulpverlener van de GGZ serieus genomen werd.
Ik heb het dossier nooit in mogen zien, ook niet toen ik aangaf dat er machtigingen waren voor alle andere instantie en dat ik bij alle afspraken zelf ook aanwezig was geweest. Ik kan delen het van dossier inzien met één van zijn behandelaars, maar daar werkt er geen één meer van bij GGZ en diegenen die ik daarna nog heb proberen te bereiken hebben nooit gereageerd.

De schouwarts werd zeer boos na mijn verhaal en heeft lange tijd allerlei instanties zitten bellen met mijn levenloze zoon aan zijn voeten. Later hoorde ik dat het de zoveelste zelfdoding was die hij onder handen had gehad en waar GGZ Drenthe bij betrokken was.

Ik ben een jaar aan het trekken geweest aan allerlei instanties om zaken boven water te krijgen en ben uiteindelijk gestopt. Het werd tijd om te rouwen, daar was ik nog helemaal niet echt aan toegekomen.

Het is een heel verhaal geworden en eigenlijk wilde ik dit allemaal achter me laten. Ik wil aan fijne herinneringen denken, aan een zoon die geweldig was. Een joch waar je trots op kon zijn, die problemen kon overwinnen maar steeds weer de verkeerde mensen tegenkwam.
Een prachtig joch die ik nog steeds zie, die ik nog steeds kan ruiken en die me soms knuffelde waarbij ik bijna al mijn ribben brak haha.

Ik ben gedichten gaan schrijven en die uiteindelijk heb gebundeld en als epub, gratis heb aangeboden. Voor vrienden heb ik er zelfs een paar laten drukken.

Ik ben niet meer boos op de GGZ want ik schiet er niets mee op maar ben wel boos dat mijn verhaal nog steeds herhaalt wordt en zelfs de Inspectie achterover zit.

En uw vraag is?..

Ik zal wel als een botte hork door de bocht komen, maar volgens mij is dit nog steeds een consumentenforum.

Wat een vreselijk verhaal, gecondoleerd met uw zware verlies. Helaas op dit forum zult u rare/botte reacties gaan krijgen ( zie hierboven).

Goed dat u uw verhaal doet, je weet nooit wellicht helpt u er andere mee.

STERKTE

fritsfrits schreef:En uw vraag is?..

Ik zal wel als een botte hork door de bocht komen, maar volgens mij is dit nog steeds een consumentenforum.

Ik denk dat jouw zelfreflectie correct is geformuleerd.
Je kunt ook gewoon niet reageren...

Wat een verhaal, en wat een frustratie wanneer je afhankelijk bent van instanties welke gewoon niet thuis geven.

Deze vader ( TS) is consument , zijn zoon was ook consument.
Dit is een forum voor en door consumenten of moet het dan altijd maar alleen gaan over foute ondernemers, graaiende sleutelmonteurs, garanties en verkeerde bezorgingen van online bestelde producten etc etc etc?

Ik vind dit een aangrijpend triest verhaal.
Het zoveelste bewijs van de uitgeholde en falende zorg.
Of het nu gaat over de GGZ , de Jeugd - of de ouderenzorg en ook het onderwijs bv , het loopt gewoon niet .
Arrogante behandelaars, zzp-ers , uitzendkrachten , niet gekwalificerende hulptroepen , het maakt niet uit.
Het loopt over teveel schijven waardoor de ene partij niet meer weet waar een andere partij mee bezig is.
Zeker in de GGZ lopen cliënten met jarenlange , niet getoetste , diagnoses , m.a.g dat ze jarenlange zware en verkeerde antipsychotica toegediend krijgen.
Er is onvoldoende controle door inspectie, cliënten worden suf gehouden en zitten jaren en jaren in een uitzichtloze situatie.
Er is tijdsdruk , een vergadercultuur en daardoor niet of nauwelijks een 1 op 1 gesprek , noch een evaluatie met en over de patiënt.
Suïcide komt zeer veel voor binnen de GGZ , het is echt diep triest.

@TS : knap dat u uw boosheid over de GGZ niet ventileert.
Ik wens u heel veel sterkte en weet dat ik met u meeleef .....

Ik snap ook heel goed dat iemand een keer zijn verhaal kwijt wil.

Een maand of drie geleden iets meegemaakt dat me heel erg aangreep, ik had al een tijdje in de gaten dat het niet pluis was. Inhoudelijk ga ik er niet op in. Wel dat het me al die tijd erg dwars heeft gezeten.

Gisteravond had ik een goede vriendin aan de telefoon, voor het eerst dat ik er met iemand over kon praten. En dat luchtte zodanig op dat ik vanmorgen echt wel het verschil merkte.

Dit is slechts één voorbeeld, maar een hele recente. Waarmee ik wil zeggen dat het soms heel erg goed kan zijn het verhaal op te schrijven en te delen. Wat de topicstarter heeft gedaan, en wat anderen hebben gedaan betreffende de GGZ. Soms is het heel erg hard nodig.

Oordeel er niet over. Kun je niks met zulke verhalen, of wil je er niks mee, doe er dan ook niks mee, en reageer er niet op. Uiteraard hebben we in dit land een vrijheid van meningsuiting. Maar die vrijheid van meningsuiting wordt begrensd door fatsoen, normen en waarden, empathie en een aantal andere zaken die de onderlinge verhoudingen prettiger maken.

fritsfrits schreef:En uw vraag is?..

Ik zal wel als een botte hork door de bocht komen, maar volgens mij is dit nog steeds een consumentenforum.

Dit is inderdaad een botte en onnodige reactie. Niet elke openingspost hoeft een vraag te bevatten. Daarbij is het topic keurig geopend in het daarvoor bestemde subforum.

@fritsfrits Als je vindt dat een reactie niet thuishoort op ons forum, kun je dit gewoon melden bij de Moderatie.

Je andere reactie hebben we verwijderd omdat die nog botter was; hierover hebben we je een PB gestuurd.

Na alle commotie omtrent het modereren op deze site, mag er nu ook wel eens positief worden gereageerd! Heel netjes aangepakt en fijn dat dit ook zo wordt gecommuniceerd richting de andere gebruikers.
En dit terzijde, maar deze opmerkingen waren mi een ban waard.

Dan nu maar over tot het eigenlijke onderwerp. De topicstarter heeft een heftig verhaal opgeschreven.

Welke steun kunnen we mensen bieden die hiermee te maken hebben? Hoe kan voorkomen worden dat dit soort dingen blijft doorgaan?

Radar schreef: Dit is inderdaad een botte en onnodige reactie. Niet elke openingspost hoeft een vraag te bevatten. Daarbij is het topic keurig geopend in het daarvoor bestemde subforum.

@fritsfrits Als je vindt dat een reactie niet thuishoort op ons forum, kun je dit gewoon melden bij de Moderatie.

Je andere reactie hebben we verwijderd omdat die nog botter was; hierover hebben we je een PB gestuurd.

Vriendelijk dank voor uw bemoeienis. Kan dat echt waarderen.
Dat geldt overigens ook voor alle andere positieve reacties.

Ik heb het echter niet opgeschreven om aandacht voor mijzelf te vragen, ik heb het neergezet omdat er een groot onrecht wordt gedaan en de schuld wordt neergelegd bij een tekort aan gelden of iets van din aard.
Maar desinteresse komt nooit voort uit onderbetaling, geen interesse hebben in je cliënten komt voort uit een gebrek aan interesse voor mensen anders dan jezelf.

Beste shoppy, ik heb diep respect voor de manier waarop u het afschuwelijke verlies van uw zoon hier deelt. Ik wens u en uw naasten heel veel sterkte bij de verdere vetwerking ervan.

Hallo Shoppy,

Met gemengde gevoelens heb ik jouw verhaal gelezen. Enerzijds met veel bewondering, anderzijds met verontwaardiging, herkenning en ergens ook een gevoel van bevestiging.

We delen ervaringen met dezelfde instelling. En ik herken in jouw verhaal ook het verhaal van anderen die ik heb ontmoet.

Ik vind het moedig te lezen dat je niet meer boos bent op de GGZ en dat je vooral je zoon op een mooie manier wilt herinneren.
Daarmee doe je vast heel veel eer aan zijn wezen en is zijn leven alles behalve zinloos!

Toch hoop ik dat er binnen de hulpverlening een bewustzijn mag komen over de invloed die hun handelen op 'hulpbehoeftigen' heeft.
Ik hoop daar op een of andere manier iets aan bij te dragen.

Heel veel sterkte gewenst met het een plaats kunnen geven van zo een groot verlies, dat uiteindelijk de mooie herinneringen de boventoon mogen voeren!

Net als de meeste voorgangers heb ik uw verhaal met stijgende verbazing, schrik, ingehouden boosheid op falende instanties en een diep respect voor u gelezen. Mijn welgemeende complimenten dat u zo'n heftige gebeurtenis in de loop der jaren aan de publiciteit heeft durven vrijgeven.

Wij als eenvoudige forum-bezoekers en -reactanten kunnen hier met zo'n heftige gebeurtenis, met alle respect, weinig voor u betekenen. Maar dat u de handdoek volledig in de ring heeft gegooid geloof ik niet, anders had u uw verhaal hier natuurlijk niet geplaatst. Het minste wat u wil is dat uw ervaring, en mogelijk die van van nog veel meer onbekende slachtoffers, familieleden/nabestaanden, flink aan de kaak wordt gesteld zodat er in de toekomst door falend gedrag niet nog meer onnodige slachtoffers vallen.

Of het bestaat, ik weet het niet. Mogelijk bestaat er een patiëntenvereniging waar u, en mogelijk al anderen voor u, deze misstanden hebben geuit. Als individu heeft u weinig kans om bij de media hiervoor aandacht te krijgen. Maar een patiëntenvereniging die tegen dit onrecht opstaat en de klepel hierover eens flink laat luiden, zal veel meer invloed op de media kunnen uitoefenen. Mogelijk dat een opinievormend journalistiek programma als Zembla hier eens aandacht aan zou kunnen schenken. Het zal niet de eerste keer zijn dat dit programma misstanden in onze samenleving groots in het nieuws heeft gebracht en pas daarna verantwoordelijken hiervoor zich doodschrokken of bij falend management zich konden melden bij het UWV.

Ik wens u veel succes en sterkte bij het verwerken van het grote verlies.

Bedankt voor je verhaal. Meer kan ik er ook niet over zeggen. Begrip, medeleven is soms moeilijk in woorden te vatten.

shoppy schreef:Ik ben niet meer boos op de GGZ want ik schiet er niets mee op maar ben wel boos dat mijn verhaal nog steeds herhaalt wordt en zelfs de Inspectie achterover zit.

Wat zou jij graag anders zien, zodat naar jouw idee de GGZ verbetert? Heb je concrete dingen of zou je het niet weten?