Radar

Mijn vraag: herkent iemand dit?

Vier maanden geleden, maandag 4 juli, is hier een adviseur van Welzorg geweest om en nieuwe rolstoel aan te meten, na bijna elke week reparaties die vaak maar half uitgevoerd werden na lang wachten.
Maar dan kwam dus de adviseur en ik weer blij.
Met een week of 4 zou er een nieuwe aangepaste rolstoel komen met weer de emotionwielen er op.
Dit zijn wielen met elektrische ondersteuning er in, omdat de kracht in mijn schouder minimaal is na overbelasting.
De rolstoel zou woensdag 8 augustus afgeleverd worden. Op maandag 6 augustus werd ik gebeld dat de levering een paar dagen later werd omdat een onderdeel er niet was.
Woensdag 8 augustus brak de rugstang af van de oude rolstoel. Inmiddels zat er ook geen profiel meer op de banden, met een grote kans ze lek te rijden.
Welzorg gebeld dat de rolstoel stuk was, maar omdat hij afgekeurd was deden ze er niets meer aan.
Afijn, op donderdag weer gebeld, ik ging op 10 augustus op vakantie en dat zou niet gaan zonder rugstang.
Nee, niets aan te doen, was het antwoord, ik kon een rolstoel lenen maar zonder elektrische wielen.
Daar heb ik dus niets aan omdat ik de kracht niet heb mezelf voort te bewegen zonde ondersteuning.
Ik in alle staten, gelukkig is mijn stiefvader heel handig en heeft de rugstang gelast en nieuwe banden er op gezet, zodat we toch weg konden.
29 augustus waren dan alle onderdelen binnen en kwam de nieuwe rolstoel.
De man die hem kwam brengen was zeer vriendelijk, maar deed niets met onze opmerking dat de wielen wel erg dicht tegen de zijplaten aan zaten en dat wat afgesproken was, de wielen recht zetten, niet gebeurd was.
En ja hoor, toen ik hem ging uitproberen liep hij aan.
Meteen gebeld maar Welzorg kon niet eerder dan na twee weken. Dinsdag 4 september zouden ze komen.
Heel de dag gewacht maar niemand kwam opdagen. Om 4 uur gebeld waar ze bleven, maar de monteur had de afspraak geannuleerd zonder mij daar in te kennen omdat de onderdelen er niet waren. Ik zou dezelfde dag nog terug gebeld worden.
Oké, niets gehoord, dus ik de volgende dag weer gebeld. U wordt vanmiddag terug gebeld, dan zijn de onderdelen binnen. U raad het wel, het bleef stil.
De volgende dag, niet zo aardig, want ik kookte inmiddels over deze behandeling, weer gebeld met de vraag, omdat ik maandag weg ging voor een paar dagen, wanneer ze dan wel kwamen? Vrijdag zou het zijn of anders maandag.
Maar ik zou vanmiddag daarover terug gebeld worden.
Inmiddels ging het met mijn schouder ook slecht omdat ik letterlijk het rubber van mijn banden aan het afschrapen was met de zijplaten.
Omdat ik zo echt niet verder kon zelf bedacht de zijplaat vast te zetten met een tiewrap. Of dit mocht, want er zou een klein gaatje in de platen geboord moeten worden. Nee, dat mocht niet want het was een leenmiddel, gezegd dat ze dat niet doen. Omdat ik erg bleef aandringen werd ik zowaar even later terug gebeld door Welzorg. Deze meneer vertelde ook dat ze deze rolstoelen niet uitleenden, maar dat hij met de monteur zou overleggen. En zowaar, na tien minuten terug werd ik terug gebeld dat de monteur onderweg was. “Wat een goed idee van u” zei de monteur. Het was binnen no time gedaan.
Maar jammer genoeg hielp het maar een klein beetje. Inmiddels ging het geestelijk steeds slechter met mij, maar ook met mijn man. We waren witheet op Welzorg die alles maar voort liet duren.
Ook met mijn schouders ging het als maar slechter. Ik kon mezelf vrijwel niet meer voortbewegen en als mijn man duwde moest ik helpen, anders kwamen we niet vooruit.
De maat was vol. Officiële klacht ingediend bij Welzorg. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen niet meer precies te weten wanneer. De dame van Welzorg zou binnen 24 uur reageren, maar ook vanuit daar bleef het stil, dus na een paar dagen weer gebeld.
Oprechte excuses en ze zouden hun leven beteren.
Ze ging er achter aan maar kon niet verhinderen dat de volgende afspraak weer mis ging.

Maar 3 oktober waren de onderdelen binnen en kwamen ze ze monteren.
De monteur kwam ook op de afgesproken datum, twee man sterk maar hadden niet de juiste onderdelen bij zich.
Ja. ook niet slim als je niet eens langs komt om te kijken hoe of het zit.
Maar ze waren wel zo lief om wat te bedenken want ze zagen dat het zo niet verder kon.
De wielen waren duidelijk een heel stuk afgesleten en inmiddels vlogen de wielen constant in de foutmelding, zomaar of bij het opladen. Volgens deze monteurs overbelasting van de accu’s door het aanlopen. Maar nieuwe accu’s zouden besteld worden.
De rolstoel reed gelukkig beter en ik kon er weer op uit, maar de wielen moesten nog steeds recht gezet worden.
wordt vervolgd.

Pfff... wat een dramaverhaal, en dan heb ik hetbvervolg nog niet eens gezien...

Vervolg:
Door al dit gedoe liep de rolstoel vast terwijl ik alleen op pad was en ik raakte in paniek.
Ben alleen met een geblokkeerd wiel naar huis gereden.
De volgende dag kwam iemand de rolstoel maken. Er was iets losgegaan aan de hoepel waardoor het systeem in de fout schoot en blokkeerde. Waarschijnlijk door het continu aanlopen van de wielen.
Oké opgelost, ik kon weer rijden.

De 22ste oktober zou de monteur komen voor de wielen recht te zetten. U raad het al, geen monteur en niet afgebeld.
Ik maar weer bellen, hij komt woensdag de 24ste. En hij kwam ook.
Maar zette de wielen een gaatje te ver naar achteren, waardoor de remmen het niet meer deden. Gelukkig was de monteur er nog en heeft ze bijgesteld maar nadat die weg was, bleken ze nog los te zitten. Gelukkig handig geworden kon mijn man dit zelf verhelpen.
Vrijdagavond de 24ste begon de rolstoel rare geluiden te maken.
Wij weer kijken, bleek het wielplaat los te zitten. De zelfde die de monteur er woensdag opgezet had.
Zaterdagmorgen meteen weer gebeld, met spoed zou de monteur langs komen. Ik zou nog gebeld worden. U raad het al. Geen monteur en niet gebeld. Ook zondag niet.
Maandag maar weer gebeld en hij kon ‘s middags langs komen. Nu kwam het mij niet uit in verband met een afspraak.
Dan morgen maar, u hoort nog van ons. Dinsdag niets gehoord dus maar weer gebeld. Afspraak stond voor die morgen gepland, vergeten door te geven.
De monteur is geweest. Wiel zit weer vast en over accu’s laat hij zich niet uit.
Oké, de stoel kraakt nog steeds maar het wiel zit weer vast.
Nu verder in conclaaf met de klachtenservice die nog zou bellen over de accu’s.
Inmiddels is mijn situatie zo verslechterd dat ik weer naar de pijnpoli moet en een nare prik in mijn nek ga krijgen en een elektrische rolstoel nodig heb om dat de schouders echt niet meer gaan.
Ook bestaat mijn therapie alleen nog maar met praten over de problemen met Welzorg.
Die wij inmiddels Geenzorg noemen.
De monteurs zijn vriendelijk en wie je aan de telefoon krijgt kan er ook niets aan doen, maar het is goed mis met deze organisatie.
Wordt vervolgd.

Oké klein vervolg. De wielen piepen er weer lustig op los, de casemanager van Welzorg heeft de 31ste oktober gebeld en belt 2 november weer terug.
Verder door het RMC (aanvullend vervoer Amsterdam) erop gewezen dat er achterop geen stickers zitten waar de rolstoel aan vast gezet moet worden in het busje en dat ze me zonder stickers niet mee mogen nemen. Ook dat gemeld bij mijn casemanager.
Oke de casemanager heeft gebeld en de monteur komt vrijdag 9 november en gaat de accu’s door meten en heeft indien nodig nieuwe bij zich volgens de casemanager. Ik weet beter maar oke we gaan weer een dag thuisblijven.
Vrijdag de 9 de kwam de monteur zowaar op de aangegeven tijds periode maar helaas de accu’s zijn niet door te meten en hij heeft ze ook niet in de auto. Stickers wist hij niets van.
Maandag opnieuw thuisblijven want dan hebben ze beloofd de accu te brengen want volgens deze monteur was 1 accu vervangen genoeg.
Ik wacht weer af.
Inmiddels dus 4 maanden bezig met ze. Ik wordt er helemaal gek van.

Ik neem aan dat u die rolstoel via de WMO hebt. Dien daar eens een klacht in over deze ellende.

Ja, ik herken dat wel. Niet dit specifieke geval, maar wel het ongelofelijke gepruts en de incompetentie.

Een paar voorbeelden:
- Welzorg richt een splinternieuwe bus voor ons in als rolstoelbus. Op de tweede zitrij links en in het midden "gewone" stoelen zodat de rolstoel rechts bij het raam kan. Blijkt de rolstoel - die ze zelf geleverd hebben - er niet naast te passen. Te weinig ruimte.

- De rolstoelfiets heeft een lekke band. Het is de achterband van het wiel waar de motor van de trapondersteuning in zit. We plannen een afspraak en de monteur komt langs. Met de verkeerde maat band. Even een andere halen kan niet, moeten nieuwe afspraak maken.

- Dochter krijgt een nieuwe rolstoel. Voorop ligt een blad, waar je dingetjes op kan zitten. Voor in het blad kun je een iPad schuiven, die dan met en deel van het blad omhoog geklapt kan worden (45 graden) zodat je vanuit de stoel ermee kunt werken. Het mechanisme om het deel van het blad met de iPad erin te kantelen heeft een soort beugel aan de onderzijde die bij inklappen in de knie van mijn dochter prikt.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Inmiddels hebben wij het directe nummer van de klachtenlijn al gekregen.

In mijn "normale" leven zou ik veel van deze dingen als "ongemak" bestempelen. Het irriteert me maar het komt uiteindelijk wel goed. Echter, voor een gehandicapte zijn veel van de hulpmiddelen een eerste levensbehoefte. Als mijn dochter niet in de rolstoel kan, dan moet ze de hele dag in bed blijven. Als de tillift stuk is kan ze niet in bad als ik niet thuis ben.

Als je als bedrijf in deze branche met deze klanten actief wilt zijn moet je je zaken gewoon op orde hebben. En dat hebben ze niet.

link: gemeenten breken met welzorg

Ja je wordt er moedeloos van. Ze denken niet aan degene die het hulpmiddel gebruikt maar als nummers volgens mij. Klantenservice helpt ook niet buiten oprechte excuses. Ja wat heb ik er aan. Er is nu een klacht naar de gemeente maar of dit helpt?

Helaas heel herkenbaar. Ik kan ook wel een berg ellende met kwelzorg vertellen, maar het is beter dat ik mij niet ga opwinden. Ben blij dat de gemeente Apeldoorn de samenwerking met hun heeft opgezegd. Moet wel zeggen dat als het eindelijk voor elkaar is na maaaaanden de kwaliteit van mijn rolstoel en scootmobiel wel goed is maar dat is natuurlijk alleen het doorschuiven van spullen die aan hen door een fabrikant geleverd worden. Voor het maken en nakomen van afspraken krijgen ze van mij een nul.

Helaas herkenbaar, in de zin van zorg ellende. Hoeveel mensen zijn wel kapot gemaakt ( geestelijk ) door het nalaten, niet nakomen, ontkennen, onthouden van de nodige zorg waar helaas velen een beroep op moeten doen? Tijd is daarbij van wezenlijk levens belang. Maar tja, de GGZ daar van wel vaart, om je daar vervolgens kapot te maken, bedenk daarbij dat de GGZ tegen een suïcidaal cliënt zegt dat als ze pijn heeft het haar eigen schuld zou zijn....

Wat er met welzorg gebeurt is gezien mijn eigen vernederende ervaring met diverse zorg verleners een steeds ernstiger afstandelijkheid van de medewerkers, de mensen die de diensten moeten verlenen, of dat onder "welzorg", GGZ, maatschappelijke werkers enz enz gaat. Je kan immers het gebouw van bakstenen en of een computer incompetentie verwijten. De mensen die het betreft ( want gelukkig zijn er wel betrokken en bekwaam mensen nog in de zorg ) hebben geen interesse in het welzijn van de ander, of het een cliënt is of gewoon een ander.

Nemen geen verantwoordelijkheid die van ze verwacht mag worden in de posities die ze bekleden. En het systeem, tja een gebouw waarop een reclame borg hangt van welzorg, GGZ of wat dan ook is een dood materie, dat bedenkt niets. Waar zijn de mensen waarvan wij onze leven in diens handen geven voor hulp, steun? De systemen waar b v een secretaresse / telefoniste / medewerker zich op beroept is ooit door iemand bedacht en waar blijkt niet te voldoen door alle betrokkenen in stand gehouden.

Hulp aan de cliënt moet altijd centraal staan. Je bent een mens niet een baksteen. Indien er door eigen onvermogen, geklungel wat dan ook een prestatie / hulp verlening niet ( "direct" ) geboden kan worden dient dan een ander die dat wel kan ingezet te worden om de mens die hulp nodig heeft te helpen. Van onmacht kan in de zorg niet gesproken worden, het welzijn van de mens laat niet op zich wachten. Kort om de aanvrager zal lijden, zo niet fysiek, dan maatschappelijk beperkt, dan wel en bijna zeker geestelijk lijden en mogelijk kapot gemaakt worden, dat allemaal omdat er te veel mensen in de zorg keten geen verantwoordelijkheid nemen, het hun niet interesseert.

Maar wat hebben wij het toch goed in Nederland..................................................................................

Als je in de zorg werkt en er een wanprestatie geleverd wordt ben jij en jouw bazen direct verantwoordelijk voor ernstig nalatigheid en een poging de medemens kapot te maken. Daarom is het essentieel dat ieder die in de zorg keten werkzaam is altijd melding en in discussie gaat met het doel een fout voortaan te voorkomen en of een haperend systeem met onmiddellijk ingang aan te passen omwille dat je met mensen levens zowel fysiek als geestelijk welzijn te maken hebt.