Radar

hallo allemaal ik ben robert 25 jaar en woon op dit moment in een ggz instelling. ik ben erg ontvreden met de huidige beleid en werkwijze van de ggz. ik heb nog nooit zoveel tegenstand gezien richting het terug keren van de maatschapij. ik zal me verhaal hier neer zetten

dit gaat uit me frustratie en boosheid geschreven. en vooral naar mijn ontevreden

ik heb 6 jaar in een instelling gezeten. 6 jaar van mijn leven vernietigt.
de medicatie die ik slikte heeft mijn niet alleen een psychose gegeven maar ook mijn gewicht enorm doen toenemen. en dat is nog maar het topje van het ijsberg.
het heeft me 6 jaar in depresie waan gelaten. nu eindelijk op mijn pad van herstel. van de 6 pillen nog 1 over. maar ook dat heeft een enorme inpacht gehad. vooral stoppen nu met de laatste pil.
de laatste medicatie heeft enorm afkickverschijnselllen. en dan nog de ggz ik ben ziedend. de ggz moedigt niet aan om te stoppen met anti psycho medicatie. maar moedigt het juist aan om het je hele leven te blijven slikken
ook het feit dat het pad na herstel helemaal niet wordt serieus genomen. ik naar 6 jaar achter de pc gezeten hebben en letterlijk niks met me leven gedaan te hebben kwam er een een omkeer in mij.
ik besefte dat het zo niet verder kon. ik besloot de touwtjes in eigen handen te nemen. aan me gewicht te werken en mijn herstel te werken, want zij moedigen je niet aan
ik werk hard aan mijn terugkeer in de maatschapij. maar om goed terug te keren heb je niet alleen steun nodig. maar ik merkte ook hoe afhankelijk ik wel niet ben van die instelling
en daar heb ik vooral psyhisch geleden. je wordt niet alleen geblokeerd in je denken maar het lijkt wel of allemaal wel goed gepraat wordt. je hebt autisme. blijf maar braaf pilletje slikken etc.
met andere worden van jouw komt niks terecht. je wilt werken. maar dat wordt ook weg gepraat. of je wilt af van je bewinsvoerder omdat je ooit zelfstandig wil worden kwa fincieen
maar ook kwa keuzes maken etc. en dan niet eens het sociale en het maatschapelijke aspect. het is al hard genoeg dat je autisme hebt maar je hebt eingelijk nauwelijks vrienden want je zit toch in je beschermde omgevingje
ook kwa vinden van werk. je hebt geen diploma dus geen baangerantie. dus wil je een opleiding gaan doen. is ook al niet goed in hun ogen. inplaats van moet ik me tijd gaan verspillen in een praatgroep voor rustig gezegd een half jaartje
of waarschijnlijk meer. ik ben nu 25 en voel de druk op mezelf ook toenemen want ik wil niet me hele leven in een beschermde omgeving en in me kamer blijven rondhangen aftevragen of ik ooit iets zou bereiken
dus nu eerlijk gezegd doe ik alles op eigen inatief. ik ben stiekem gestopt met medicatie voor 3 weken nou en de afkickverschijnsellen zijn echt zwaar. ook heb ik via een kennis maar een jobcoach aangevraagd op eigen kracht
ook kwa beweging ga veel vaker naar buiten en probeer ook weer uitegaan en mensen te ontmoeten. etc. ik heb me hele levenstijl aan het omgooien op mezelf. maar het wordt ook echt niet aangemoedigd. ik wil een baan om bijvoorbeeld me eigen inkomen te krijgen
maar dat wordt me bijna letterlijk verteld dat ik beter mijn uitkering kan krijgen. en al gaat het me niet alleen om het geld het gaat me om het terugkeren in de maatschapij. meedoen maar ook gewoon weer onder de mensen zijn. en me nuttig voelen
en niet op de me kamer als een parasiet rondhangen. maar goed het moet allemaal op eigen kracht. en ik begin nu eindelijk door te krijgen wat voor wilskracht ik wel niet heb op dat gebied.
ik wil en ik zal terugkeren naar en normaal leven. maar ik baal hier ook zo onzetten van dat ik een ZORG instelling geen hulp krijg.het heeft me ook heel wantrouwend gemaakt naar
mensen die in de zorgwerken en dat vind ik ook jammer

Er zijn andere wegen om te bewandelen als u het niet eens bent met uw behandelplan dan het (ongezien) stoppen met anti psychose middelen en zichzelf vrijheden toe-eigenen waarvan gediplomeerd behandelaars inschatten dat u die niet aan kunt.

Ik voel me dan ook bezwaard u verder te adviseren onder deze omstandigheden.

Nou, u bent in ieder geval al kwaad genoeg om uzelf bij de lurven te pakken en aan uw herstel te gaan werken. Maar probeer uzelf niet voorbij te hollen, door en werk en financiën en medicatie gelijk aan te pakken.

Persoonlijk lijkt mij uw gezondheid het belangrijkste en zodra u medicijnvrij bent, kunt u het volgende probleem ter hand nemen.

Kunt u geen steun krijgen van familie?

robortie schreef: ↑

24 jun 2019 20:00

ik besloot de touwtjes in eigen handen te nemen.

Hier begint het inderdaad mee, de regie over je leven weer zelf gaan voeren. Alleen deze beslissing al zal een enorm stuk schelen denk ik, klopt het ook?

Ik heb niet het hele epistel gelezen. Uit eigen ervaring kan ik je zeggen: pak dingen stap voor stap op, één tegelijk. Als het één loopt, pak je het volgende op, enzovoorts. Mag je dan geen plannen, ideeën, wensen, verwachtingen, hoop hebben? Ja, dat mag. Maar blijf doelbewust stap voor stap dingen aanpakken, dan gaat het sneller dan je denkt. Heb je af en toe een terugvalletje? Uithuilen en de boel weer oppakken.

Wat je autisme betreft: dat heb ik ook, en ik weet uit eigen ervaring, en wat ik bij andere autisten zie, hoe desastreus een verkeerde benadering, dwz teveel druk van buitenaf, kan werken. Ik heb er al heel wat aanzienlijk stabieler en rustiger zien worden doordat de druk van buitenaf er af ging. Sommigen waarvan ooit werd gezegd dat het nooit iets zou worden, groeien nu naar een betaalde baan toe, om wat te noemen.

Het is niet gemakkelijk om hier iets over te adviseren of te zeggen tegen je.
Ik weet wel hoe het reilt en zeilt in de huidige GGZ in het algemeen en daar valt wel genoeg over te zeggen, maar
dat ga ik nu niet doen want daar heb jij in jouw situatie nu , denk ik, ook niets aan.

Ik vind het wel erg moedig dat je bezig bent om de regie weer over je eigen leven te nemen, maar tegenwerking zul je ongetwijfeld krijgen.

Wat ik persoonlijk niet verstandig vind is dat je nu op eigen houtje al 3 weken stiekem bent gestopt met de medicatie.
Hoe graag je dit ook wilt , dat snap ik best , maar als je psychosegevoelig bent is een minimale onderhoudsdosis wel nodig , toch.

Vaak kun je op het terrein nog ' doorstromen' naar meer zelfstandigheid door bv overgeplaatst te worden naar een studio.

6 jaar instelling is niet niks , dat vormt je en de stap naar een ' normaal ' leven middenin de maatschappij is best moeilijk dan.
Dat heet " hospitalisatie " ...... je bent ' gewend ' geraakt aan de instelling .
Jammer dat je voelt of merkt dat je tegengewerkt wordt, maar laat je niet ontmoedigen en blijf in gesprek en vertel steeds je plannetjes en wat jij wilt , maar stap voor stap.....kleine stappen voorwaarts , geen reuzensprongen maken...


Wat zegt jouw PB -er over jouw stappen en plannen?
Heb je ook een mentor?

Blijf wel in contact met alle direct betrokkenen , hoe lastig ook en blijf aanwezig bij jouw behandelplanbesprekingen.
En wat die medicatie betreft : persoonlijk vind ik het dus niet verstandig om op eigen houtje te stoppen....een terugval zit er altijd in, maar ik wens je alle goeds en sterkte! Je komt er wel!

Verhuizen?

Als je in andere regio in andere GGZ komt , soms kan het en helpt het.
Een nieuwe start denk ik zelf aan maar heb geen ervaring met deze situatie.

Wat vinden mede forum leden van mijn plan?

In vind een komkommer op mijn scherm...

Verhuizen zal in de toekomst wel een optie zijn, maar ik heb zo het idee dat de GGZ van de TS op dit ogenblik niet erg gaat meewerken. En of hij bij een andere GGZ beter op zijn plaats is? Dat is ook nog niet waar de prioriteit moet liggen, denk ik.

Ik denk dat wat er nu gebeurt nog wel het meeste effect gaat sorteren: er uit, en contacten leggen. Buitenlucht vangen, sociale contacten opdoen, etcetera. Juist door er op uit te gaan en het gesprek aan te gaan worden de sociale vaardigheden getraind. Vandaar uit vrijwilligerswerk oppakken, en steeds verder groeien. En dat allemaal op een typische autistenmanier: gewoon doen.

Komkommertijd schreef: ↑

25 jun 2019 22:25

Verhuizen?

Als je in andere regio in andere GGZ komt , soms kan het en helpt het.
Een nieuwe start denk ik zelf aan maar heb geen ervaring met deze situatie.

Wat vinden mede forum leden van mijn plan?

Dat als nul kennis hebt je beter je mond kan houden. Let wel, we hebben het hier over een zeer complexe medische situatie met dito problematiek. Niet over de vraag of je met zwarte of blauwe inkt moet schrijven.

Prima, ik zag het als niet geholpen zoals hij wilde maar daarom schreef ik ook....

Dus verder zoeken en dit als niet geschreven overslaan.