Vergoeding gehoorapparaten
Geplaatst: 01 nov 2019 11:00
Na tig jaar ervaring met gehoorapparaten begin ik mij nu te beseffen hoe vreemd het vergoedingenstelsel hiervan is. Het is bekend dat je zonder problemen je volledige kosten vergoed kan krijgen zolang je binnen je eigen categorie shopt. In welke categorie je valt bepaald de verzekeraar voor je, niet dmv een gehoortest bij kno arts, maar dmv een vragenlijstje. Het komt er al snel op neer dat als je hoormatig onderscheid kunt maken tussen je vrouw en Trump je geen grote gehoorproblemen hebt en je volgens de verzekering prima uit komt met verouderde simpele apparaten.
In mijn geval begon ik mij steeds meer te storen dat mijn apparaten an sich voldoen, echter zodra het wat kritischer wordt niet meer. In mijn eentje de krant lezen hoor ik de radio, mijn vrouw en de deurbel. Zodra ik mij onder de mensen begeef, een restaurant bezoek, een drukkere winkel etc voldoet mijn categorie (3) niet meer. Het is zeer vermoeiend, ik kan het na verloop van tijd niet meer volgen omdat het teveel concentratie vergt en vooral in een restaurant komt na het loslaten van de concentratie alles als een grote kakefonie op mij af. Veelal verlaat ik dan ook vroegtijdig het 'feestje' omdat het gewoon te vermoeiend voor mijn oren is.
Mijn 5 jaren waren weer om en daarom ben ik eens gaan shoppen en graven naar de mogelijkheden. De verzekering vergoed voor mij verouderde simpele apparaten die in categorie 3 vallen. Feitelijk dus 2 toeters die in mijn oren zitten. Zodra ik wat geavanceerder ben gaan experimenteren (buitencategorie 4) ging er een wereld voor mij open. Ik kan gesprekken blijven volgen in drukke omgevingen (steeds beter want de apparaten leren) en mijn vrouw viel van haar stoel toen ik een nederlands gesproken programma zonder ondertiteling woord voor woord kon volgen en zij (die alles perfect hoort) de tv harder moest zetten.
En dan kom je tot de conclusie dat die apparaten die qua kostprijs niet heel veel duurder zijn dus niet vergoed worden. Voor mij betekend dit dat ik zelf rond de 3000 euro mag aftikken. Ik begeef mij in de gelukkige positie dat ik dat kan en wil betalen omdat sociale interactie niet in geld uit te drukken is. Maar velen zullen dit niet kunnen, en het feit dat een vragenlijstje en quota van een verzekering bepaalt of dit levensgrote verschil voor jou wel belangrijk genoeg is is natuurlijk van de zotte.
Ik heb alle begrip als je een meeprijs zelf moet betalen, maar het volledige bedrag terwijl je er (medisch) echt voordeel van hebt? Dat is toch zo krom als het maar zijn kan? Je praat over een verschil van hooguit een paar honderd euro (ruim genomen) in kostprijs, maar omdat het een 2018 serie is en 'te goed' mag je dus 3000 euro aftikken.
In mijn geval begon ik mij steeds meer te storen dat mijn apparaten an sich voldoen, echter zodra het wat kritischer wordt niet meer. In mijn eentje de krant lezen hoor ik de radio, mijn vrouw en de deurbel. Zodra ik mij onder de mensen begeef, een restaurant bezoek, een drukkere winkel etc voldoet mijn categorie (3) niet meer. Het is zeer vermoeiend, ik kan het na verloop van tijd niet meer volgen omdat het teveel concentratie vergt en vooral in een restaurant komt na het loslaten van de concentratie alles als een grote kakefonie op mij af. Veelal verlaat ik dan ook vroegtijdig het 'feestje' omdat het gewoon te vermoeiend voor mijn oren is.
Mijn 5 jaren waren weer om en daarom ben ik eens gaan shoppen en graven naar de mogelijkheden. De verzekering vergoed voor mij verouderde simpele apparaten die in categorie 3 vallen. Feitelijk dus 2 toeters die in mijn oren zitten. Zodra ik wat geavanceerder ben gaan experimenteren (buitencategorie 4) ging er een wereld voor mij open. Ik kan gesprekken blijven volgen in drukke omgevingen (steeds beter want de apparaten leren) en mijn vrouw viel van haar stoel toen ik een nederlands gesproken programma zonder ondertiteling woord voor woord kon volgen en zij (die alles perfect hoort) de tv harder moest zetten.
En dan kom je tot de conclusie dat die apparaten die qua kostprijs niet heel veel duurder zijn dus niet vergoed worden. Voor mij betekend dit dat ik zelf rond de 3000 euro mag aftikken. Ik begeef mij in de gelukkige positie dat ik dat kan en wil betalen omdat sociale interactie niet in geld uit te drukken is. Maar velen zullen dit niet kunnen, en het feit dat een vragenlijstje en quota van een verzekering bepaalt of dit levensgrote verschil voor jou wel belangrijk genoeg is is natuurlijk van de zotte.
Ik heb alle begrip als je een meeprijs zelf moet betalen, maar het volledige bedrag terwijl je er (medisch) echt voordeel van hebt? Dat is toch zo krom als het maar zijn kan? Je praat over een verschil van hooguit een paar honderd euro (ruim genomen) in kostprijs, maar omdat het een 2018 serie is en 'te goed' mag je dus 3000 euro aftikken.