Radar

Het is alweer een jaar of wat geleden, maar mijn broer , die in een zorginstelling verblijft, was uitgegleden omdat de vloer net was gedweild. De dienstdoende huisarts v.d. betreffende instelling dacht dat hij waarschijnlijk wel zijn heup had gebroken. Maar een ambulance bellen vond hij niet nodig. Wel heeft hij een paracetamol gekregen. Daar aangekomen, zat hij in een stoel, of ik mee wilde naar het zieken-
huis. Van gewone stoel in rolstoel en van rolstoel in een kleine auto
gepropt. Ja hoor in het ziekenhuis aangekomen bleek dat zijn heup

gebroken was. Hij moest blijven, want hij moest geopereerd worden.
In het ziekenhuis vroegen ze nog wel waarom hij niet met de ambulance was gekomen. Vond hij niet nodig, is geloof ik ook niet eens wezen kijken, er was wel een of andere verpleegkundige bij hem
om te helpen om hem in de auto te krijgen. Verder niets. Een jaar later gebeurde precies hetzelfde, alleen was hij toen bij mij thuis herstellende van de operatie van zijn heup. De pennen hadden ze er net uitgehaalt. Net toen ik hem die dag weer terug wilde brengen naar de socio-woning, kreeg hij een insult en u gelooft het of niet, maar brak weer zijn heup.
Naar de instelling gebeld of hij, de huisarts, langs kon komen omdat ik hetr niet vertrouwde. Ik ben tenslotte geen arts, maar ik kreeg hem niet eens aan de telefoon. Ik moest mijn eigen huisarts maar bellen, want als hij bij iedereen op huisbezoek moest gaan, daar kon hij volgens zijn ass. niet aan beginnen. Het is minder dan 30 min. met de auto, maar ja het was tenslotte vrijdag morgen. Na veel gebel met deze of gene, kwam er eindelijk een huisarts die wel wilde komen. Maar ja het was toen inmiddels al middag, terwijl Jeroen zijn insult om ongeveer 09.00 uur had gekregen. In plaats van mijn aandacht bij mijn
broer te houden, hing ik al die tijd aan de tel. om uitleg te geven waarom zijn eigen huisarts niet kon/wilde komen. Later kreeg ik het verwijt dat ik had moeten zeggen dat zijn heup gebroken was, Maar ja
het gaat nu wat beter met hem. Maar ik vraag me af of dat overal zo gaat in de instellingen. met groet, Renate,

De zorgverlening in nederland is zelf ziek,men heeft het maar over werkdruk,ze weten als ze aan hun studie beginnen dat er onregelmatig gewerkt zou moeten kunnen werken
En als ze eenmaal in de positie zijn dat ze de"macht"kunnen misbruiken zullen ze dit zeker niet nalaten om iets niet te doen en als je er iets van zegt ben je een domoor

een arts en verpleegkundige vallen onder de wet BIG: U kunt bij het regionaal tuchtcollege een klacht indienen! Ook heeft iedere zorginstelling vasnuit vanuit de kwaliteitswet zorginstellingen, een klachtencommissie, die Uw evt. klacht moet behandelen en een uitspraak moet doen. Mijn advies is: eerst naar de klachtencommissie van de zorginstelling, dan evt naar regionaal tuchtcollege. Overigens, ook verpleegkundige vallen onder artikel 3 van de wet BIG dus vallen ook onder tuchtcollege.
Verder heeft iedere instelling een zo te nomen PVP=patienten vertrouwenspersoon; uw naaste en/of UZelf kan ook hier terecht: voor ondersteuning van Uw klacht, als "raadsman" en als adviseur. Dus er is best wel eens wat mis, maar U kunt er wel mee terecht Renate!

toon