Werkwijze hondenopvang Zalikas
Geplaatst: 18 mei 2021 18:39
We hebben via de website van Zalikas een verzoek tot adoptie ingediend voor -zover ik kon zien -een hondje dat reeds in Nederland zat.
Dat bleek niet zo, na inschrijving kregen we te horen dat het hondje zaterdag 15 mei naar Nederland zou komen.
Het is een stichting geleid door ene Danielle uit loenbeek GLd. Ze halen de hondjes uit Bulgarije. Je bent verplicht deel te nemen aan zoomsessies, en ze zijn standaard tegen enten en hebben een beetje de instelling het beter te weten dan een gemiddeld dierenarts. Maar tot hier leek het allemaal nog een gedegen organisatie.
Een paar dagen voor het ophalen, en nadat we wat nodige zaken voor het nieuwe adoptie hondje hadden gekocht kregen we een berichtje dat het wel kon gebeuren dat je een ander hondje meekreeg.... het was afhankelijk van Danielle en of zij een klik zou zien.
Nou is het bij veel asiels ook niet de gewoonte dat een hondje gelijk mee gaat. Ook daar zijn meer bezoeken nodig om te kijken of jij en het hondje een match zijn.
Maar je gaat voor een bepaald hondje. Je hebt daar ook een formulier voor ingevuld. Later bleek dat er altijd meerdere mensen zijn voor hetzelfde hondje.
Ook bijzonder was het berichtje wat het ophalen betreft.
De hondjes - in totaal ruim 15- zouden tussen 13 en 17 uur aankomen en we werden verwacht op een parkeerterrein bij de Lidl in Helmond?! Dat vonden wij direct heel vreemd.
Die ochtend bleek het transport vertraagd en werd de ophaalactie verplaatst naar een oud gesloten pension in Naarden. We moesten daar om voor 21 uur zijn.
Het voelde al niet goed.
Daar aangekomen bleek het een locatie te zijn zonder stromend water en elektriciteit
De aanwezige vrijwilligers wisten niet zo goed wat we moesten verwachten.
Het transport kwam even na 21 uur aan
Meer dan 15 honden hadden meer dan 20 uur in een busje gezeten met 1 chauffeur
Ik durf aan te nemen dat deze hondjes onderweg niet de kans hebben gehad even hun behoefte te doen.
Ze werden in een veld gegooid met hoog nat gras en onkruid
Kregen wat water en een bak eten.
Verder gebeurde er weinig.
Daniëlle kwam nadat deze bus arriveerde zelf pas aan, stapte uit met de opmerking
Zooo druk hier.
En dat was het ook
Er stonden nl meer mensen dan er hondjes waren.
Omdat buiten ging regenen en donker werd besloot deze mevrouw dat de verdeling binnen zou plaatsvinden. Niet dat daar licht was, er was nl geen electriciteit. Men zette ergens een auto neer met de koplampen aan.
De wijze waarop sommige vrijwilligers de hondjes letterlijk over de drempel heen sleurden was echt te erg voor woorden. Even optillen was teveel gevraagd. Geen empathie voor een hondje wat gewoon bang is. Ze maken nogal wat mee in een dag tijd.
Toen riep ze, dat ze binnen 5 minuten wel had gezien met wie het hondje een klik had, die ging dan naar de volgende ruimte voor de riempjes/adoptiecontract en ik neem aan de betaling van de riemen en adoptiekosten.
Ze riep alle mensen met interesse voor een bepaald hondje naar binnen. Het werd dus een soort grabbelton? Stel je voor je bent meer dan 20 uur onderweg, je bent nat en koud, wordt in een donkere kennel gestopt zonder dekentjes, zonder warmte, en dan komen er zo’n man of 7 om je heen staan, en die mevrouw die dit allemaal zo geweldig geregeld heeft gaat aan jou zien bij wie je het liefste bent! Hoe dan?
Nou ja ze kon het ook niet zien want het was te donker.
Ze ging alsnog buiten staan kijken of het niet toch buiten kon.... in de pikdonkere weide
Geen enkel overleg, niet met de mensen binnen, niet met de mensen buiten.
Toen er van alle kanten commentaar op de organisatie kwam deed ze letterlijk haar handen over haar oren.
Ze kon het zo niet. We konden naar huis. Ondertussen was het na 23 uur.
Dankzij deze gang van zaken hebben er die nacht meer dan 15 honden op een koude vloer gelegen. Ze zijn uiteindelijk de dag erna doorgegaan. Wij zijn niet terug gegaan. Het voelde als handel. Er werd nl zeker niet uit het belang van het hondje gedacht.
Uiteindelijk blijkt deze stichting geen vaste locatie te kunnen gebruiken, omdat er op het oude adres een dwangsom staat op de aanwezigheid van meer dan 15 honden.
Maar ze laat wel maandelijks een transport met honden komen ? Waar blijven die als niet alle honden met iemand meegaan?
En dat gebeurt!
Die zondag was het aanbod op de site van zalikas bijna volledig gewijzigd, er stonden nog 4 hondjes op van het transport van de 15e.
En alle nieuwe hondjes stonden er al weer op. Voor de volgende lading adoptanten.
Er worden elke keer andere locaties gebruikt voor de overdracht. Er is geen basis, waar gaan de hondjes heen die niet direct na het transport met een nieuw baasje meegaan?
We hebben onze klachten nog gemeld maar er is geen respons meer gekomen. Dat verbaast me niet, maar deze stichting zou best eens tegen het licht gehouden mogen worden.
Zijn er nog meer mensen met ervaringen met deze stichting?
Dat bleek niet zo, na inschrijving kregen we te horen dat het hondje zaterdag 15 mei naar Nederland zou komen.
Het is een stichting geleid door ene Danielle uit loenbeek GLd. Ze halen de hondjes uit Bulgarije. Je bent verplicht deel te nemen aan zoomsessies, en ze zijn standaard tegen enten en hebben een beetje de instelling het beter te weten dan een gemiddeld dierenarts. Maar tot hier leek het allemaal nog een gedegen organisatie.
Een paar dagen voor het ophalen, en nadat we wat nodige zaken voor het nieuwe adoptie hondje hadden gekocht kregen we een berichtje dat het wel kon gebeuren dat je een ander hondje meekreeg.... het was afhankelijk van Danielle en of zij een klik zou zien.
Nou is het bij veel asiels ook niet de gewoonte dat een hondje gelijk mee gaat. Ook daar zijn meer bezoeken nodig om te kijken of jij en het hondje een match zijn.
Maar je gaat voor een bepaald hondje. Je hebt daar ook een formulier voor ingevuld. Later bleek dat er altijd meerdere mensen zijn voor hetzelfde hondje.
Ook bijzonder was het berichtje wat het ophalen betreft.
De hondjes - in totaal ruim 15- zouden tussen 13 en 17 uur aankomen en we werden verwacht op een parkeerterrein bij de Lidl in Helmond?! Dat vonden wij direct heel vreemd.
Die ochtend bleek het transport vertraagd en werd de ophaalactie verplaatst naar een oud gesloten pension in Naarden. We moesten daar om voor 21 uur zijn.
Het voelde al niet goed.
Daar aangekomen bleek het een locatie te zijn zonder stromend water en elektriciteit
De aanwezige vrijwilligers wisten niet zo goed wat we moesten verwachten.
Het transport kwam even na 21 uur aan
Meer dan 15 honden hadden meer dan 20 uur in een busje gezeten met 1 chauffeur
Ik durf aan te nemen dat deze hondjes onderweg niet de kans hebben gehad even hun behoefte te doen.
Ze werden in een veld gegooid met hoog nat gras en onkruid
Kregen wat water en een bak eten.
Verder gebeurde er weinig.
Daniëlle kwam nadat deze bus arriveerde zelf pas aan, stapte uit met de opmerking
Zooo druk hier.
En dat was het ook
Er stonden nl meer mensen dan er hondjes waren.
Omdat buiten ging regenen en donker werd besloot deze mevrouw dat de verdeling binnen zou plaatsvinden. Niet dat daar licht was, er was nl geen electriciteit. Men zette ergens een auto neer met de koplampen aan.
De wijze waarop sommige vrijwilligers de hondjes letterlijk over de drempel heen sleurden was echt te erg voor woorden. Even optillen was teveel gevraagd. Geen empathie voor een hondje wat gewoon bang is. Ze maken nogal wat mee in een dag tijd.
Toen riep ze, dat ze binnen 5 minuten wel had gezien met wie het hondje een klik had, die ging dan naar de volgende ruimte voor de riempjes/adoptiecontract en ik neem aan de betaling van de riemen en adoptiekosten.
Ze riep alle mensen met interesse voor een bepaald hondje naar binnen. Het werd dus een soort grabbelton? Stel je voor je bent meer dan 20 uur onderweg, je bent nat en koud, wordt in een donkere kennel gestopt zonder dekentjes, zonder warmte, en dan komen er zo’n man of 7 om je heen staan, en die mevrouw die dit allemaal zo geweldig geregeld heeft gaat aan jou zien bij wie je het liefste bent! Hoe dan?
Nou ja ze kon het ook niet zien want het was te donker.
Ze ging alsnog buiten staan kijken of het niet toch buiten kon.... in de pikdonkere weide
Geen enkel overleg, niet met de mensen binnen, niet met de mensen buiten.
Toen er van alle kanten commentaar op de organisatie kwam deed ze letterlijk haar handen over haar oren.
Ze kon het zo niet. We konden naar huis. Ondertussen was het na 23 uur.
Dankzij deze gang van zaken hebben er die nacht meer dan 15 honden op een koude vloer gelegen. Ze zijn uiteindelijk de dag erna doorgegaan. Wij zijn niet terug gegaan. Het voelde als handel. Er werd nl zeker niet uit het belang van het hondje gedacht.
Uiteindelijk blijkt deze stichting geen vaste locatie te kunnen gebruiken, omdat er op het oude adres een dwangsom staat op de aanwezigheid van meer dan 15 honden.
Maar ze laat wel maandelijks een transport met honden komen ? Waar blijven die als niet alle honden met iemand meegaan?
En dat gebeurt!
Die zondag was het aanbod op de site van zalikas bijna volledig gewijzigd, er stonden nog 4 hondjes op van het transport van de 15e.
En alle nieuwe hondjes stonden er al weer op. Voor de volgende lading adoptanten.
Er worden elke keer andere locaties gebruikt voor de overdracht. Er is geen basis, waar gaan de hondjes heen die niet direct na het transport met een nieuw baasje meegaan?
We hebben onze klachten nog gemeld maar er is geen respons meer gekomen. Dat verbaast me niet, maar deze stichting zou best eens tegen het licht gehouden mogen worden.
Zijn er nog meer mensen met ervaringen met deze stichting?
Jij kijkt waarschijnlijk te veel naar horror films. Laat je nakijken.
.
