Radar

Hier een vraag: Ik was van de week met een kennis van mij aan het discussiëren over de verschillen
tussen een erfenis van iemand met schulden verwerpen of benificair aanvaarden.
Het ging om het volgende: De vader van een kennis van mij was overleden, Zijn vrouw was al
langer geleden overleden, dus de erfgenamen waren zijn twee kinderen. Aangezien die man
schulden had, besloot kind 1 afstand te doen en kind 2 becificair accoord te gaan. Aangezien er
schulden waren kregen beide dus niets. Op mijn vraag van : Waarom ging jij benificair accoord
en deed je broer afstand??? Daar kreeg het volgende antwoord op waarvan ik dus erg benieuwd
ben of dat klopt: Hij vertelde van: Onze vader had dan wel schulden maar heeft ook nog een nooit
getrouwde broer zonder kinderen en die man, dus onze oom, schijnt erg rijk te zijn. Dus was zijn
redenering: Als er met onze oom ooit iets gebeurd en hij heeft geen testament dan gaat alles naar
onze vader, en aangezien die is overleden, gaat zijn erfenis dus naar ons twee. Maar aangezien mijn
broer dus afstand heeft gedaan van de erfenis van onze vader erft mijn broer dan dus ook niets meer
van onze vader, en gaat de erfenis van onze oom dus alleen naar mij. Zit me dus af te vragen of
zijn redenering wel klopt?

Ik google en wat vind ik? Dit artikel. En ook dit artikel. Hier vind je de antwoorden.

Als ik het goed begrijp gaat alles van de oom naar de vader, die overleden is; waardoor diens kinderen het krijgen, tenzij er nog ouders of echtgenotes zijn. Zijn die er niet, dan alles naar de kinderen. Maar alleen als die de erfenis aanvaard hebben.

Hoe het zit met erfbelasting in deze situatie weet ik niet.

“Maar aangezien mijn
broer dus afstand heeft gedaan van de erfenis van onze vader erft mijn broer dan dus ook niets meer
van onze vader, en gaat de erfenis van onze oom dus alleen naar mij. Zit me dus af te vragen of
zijn redenering wel klopt?”

Volgens mij klopt dit niet. Iedere erfenis staat op zichzelf.
De erfenis van je ouders heeft niets te maken met een latere erfenis van een oom.

Volgens mij klopt dat niet.

Ten eerste geldt de wettelijke verdeling alleen als oom geen testament heeft laten opmaken.

Als er inderdaad geen testament is, erven ouders en broers/zusters. Als oom maar een broer had, de overleden vader, gaat de nalatenschap naar de kinderen van de overleden vader; dat heet plaatsvervulling. Dat de erfenis van vader is geweigerd doet niet terzake. De erfenis van oom staat helemaal los van die van de al overleden vader.

Een oom die erg rijk schijnt te zijn. Dat soort vermoedens staat trouwens borg voor een hoop gedoe.

Exact. Die erfenis van die oom gaat niet "via" de (overleden) vader naar diens kinderen. Op de "erfenisladder" wordt de sport waarop de vader zou hebben gestaan gewoon overgeslagen en is de eerstvolgende bezette sport die waarop de kinderen staan. Die zijn dan dus gewoon rechtstreeks erfgenamen en kunnen op dat moment wederom kiezen of ze willen aanvaarden (en zo ja, hoe).

Moneyman schreef: ↑

10 aug 2024 14:53

Exact. Die erfenis van die oom gaat niet "via" de (overleden) vader naar diens kinderen. Op de "erfenisladder" wordt de sport waarop de vader zou hebben gestaan gewoon overgeslagen en is de eerstvolgende bezette sport die waarop de kinderen staan. Die zijn dan dus gewoon rechtstreeks erfgenamen en kunnen op dat moment wederom kiezen of ze willen aanvaarden (en zo ja, hoe).

Bedankt voor dit zeer duidelijke antwoord, ikzelf dacht namelijk eigenlijk zelf ook dat in zo een geval
dit nog steeds beschouwd zou worden als horende bij die erfenis van die overleden vader.
Blijkt dus dat als dit daar ooit zou gebeuren dat dit een nieuwe erfenis is met nieuwe keuze mogelijkheden
die volledig los staan van waarvoor er eerder is gekozen.

Punt is ook dat de erfenis van vader op een gegeven moment is afgehandeld. Jammer voor de schuldeisers, maar als er niks te halen is, moeten ze dat afboeken. Als er veel later ineens via een erfenis geld beschikbaar komt lijkt het mij niet dat die schulden alsnog betaald gaan worden. Het vermogen van de overledene wordt in beginsel vastgesteld op de dag van overlijden. Wat daarna wordt verkregen hoort daar niet bij.

Als je overleden bent, kun je niet meer erven. Of, zoals het zo mooi staat omschreven in art. 9 BW4:

Art. 9 BW4 schreef:Ten einde als erfgenaam bij versterf te kunnen optreden, moet men bestaan op het ogenblik dat de nalatenschap openvalt.

peter17111962 schreef: ↑

10 aug 2024 12:50

schijnt erg rijk te zijn.

Dat dachten sommigen hier ook inzake twee nalatenschappen. Dat bleek nog vies tegen te vallen.

Soms geven mensen nog wel eens wat aan de kerk of het goede doel, om wat te noemen. En dan hebben we het niet over een paar kwartjes. Of mensen weten wel andere manieren te vinden om hun geld op te maken. En dat mogen ze, het is hun eigen geld.

Buiten, maar dat noem je al, de mogelijkheid dat er een testament is.

En 'zonder kinderen', hoe zeker ben je daar van?

Dat iemand vrij is om zijn geld weg te schenken aan goed doel is mij uiteraard bekend.
Dat wets artikel die tekst "moet men bestaan op het ogenblik dat de nalatenschap openvalt"
kan op meerdere manieren worden uitgelegd. Uiteraard kan een overleden persoon niets zelf
meer erven, maar wel de erfgenamen van die overleden persoon. En de vraag was dus:
Zijn dat alle erfgenamen van die overleden erfgenaam, of valt iemand die indertijd wegens
schulden afstand heeft gedaan van die erfenis nu buiten de boot omdat die afstand verklaring
nog steeds geldig is. Er gaat dus in dat geval toch nog ge-erfd worden door iemand die jaren
eerder afstand had gedaan van een erfenis van die persoon?

Beide broers kunnen gewoon van hun oom erven. Er wordt door de notaris een onderzoek gedaan wie de erfgenamen zijn. Daartoe wordt navraag bij de gemeente gedaan, maar er wordt niet gekeken of een voorliggende erfenis al dan niet aanvaard is. Dat staat er helemaal buiten.

De erfenis van de vader is een andere erfenis dan van de oom.

peter17111962 schreef: ↑

10 aug 2024 18:41

Dat iemand vrij is om zijn geld weg te schenken aan goed doel is mij uiteraard bekend.
Dat wets artikel die tekst "moet men bestaan op het ogenblik dat de nalatenschap openvalt"
kan op meerdere manieren worden uitgelegd. Uiteraard kan een overleden persoon niets zelf
meer erven, maar wel de erfgenamen van die overleden persoon. En de vraag was dus:
Zijn dat alle erfgenamen van die overleden erfgenaam, of valt iemand die indertijd wegens
schulden afstand heeft gedaan van die erfenis nu buiten de boot omdat die afstand verklaring
nog steeds geldig is. Er gaat dus in dat geval toch nog ge-erfd worden door iemand die jaren
eerder afstand had gedaan van een erfenis van die persoon?

Lees de reacties nog eens goed door, en ook de link naar BW4. Dat art. 9 kan echt maar op één manier worden uitgelegd. Als de nalatenschap van oom openvalt, bestaat vader niet meer. Dan is er dus plaatsvervulling.

Het gaat daarbij helemaal niet om de erfgenamen van "die overleden persoon'; dat kan immers ook de buurman zijn, het Rode Kruis of het plaatselijke museum. Het gaat bij plaatsvervulling heel strikt om de volgorde van bloedverwanten die Moneyman al heeft genoemd en die opgesomd staat in art. 10 BW4. De vader "bestaat niet meer", dan worden diens ouders en diens kinderen gezamenlijk opgeroepen plaatsvervulling. De ouders van oom zijn naar ik aanneem overleden, dus worden ooms kinderen opgeroepen als erfgenaam van de nalatenschap van oom. Met de nalatenschap van vader heeft dit niets van doen.

Klopt, Erthanax. Jij gaf de wettelijke basis voor wat ik in lekentaal weergaf.

Het is bij mijn weten zelfs zo: stel dat vader nog zou leven (met al zijn schulden) en de erfenis van zijn broer, de oom, zou weigeren. Dan komen beide broers ook in beeld als plaatsvervulling. Vader is niet verplicht de erfenis te aanvaarden om de schulden af te betalen.

Maar het zou ook erg wrang zijn als de weigerende broer geen aanspraak op de erfenis van oom kan maken. Immers: je kan maar één keer een keuze maken inzake aanvaarden of verwerpen van een nalatenschap. Als die keuze eenmaal is gemaakt kun je daar niet meer op terug komen. Het zou erg triest zijn als iemand een nalatenschap verwerpt vanwege schulden, en later, vanwege een nieuwe erfenis, buiten de boot zou vallen nu de oorspronkelijke nalatenschap ineens toch een flinke plus blijkt te hebben. Daar kun je ook helemaal niet op anticiperen.

Gelukkig is dat allemaal niet het geval. Ook de weigerende broer kan, indien van toepassing, gewoon delen in de nalatenschap van oom.

Een beetje off-topic maar wel erg relevant: als je de erfenis weigert, dan gaan ze volgens mij naar je kinderen (als je die hebt). Dat is niet het geval als je beneficiair aanvaardt. Klopt dat ? Dan is het verstandig om benificiair te aanvaarden zodat je kinderen niet lastig gevallen worden.

Die kinderen kunnen toch ook gewoon weigeren?

Het verschil is: als je beneficiair aanvaard zal je moeten vereffenen. Als je weigert ben je er in één keer vanaf.

Als iemand een erfenis verwerpt, zullen diens kinderen “tot de nalatenschap worden geroepen” en zullen dan zelf de nalatenschap moeten verwerpen, zo zij dat willen.

offtopic: wat een heerlijk taalgebruik kent de wetgever soms toch

Dat is een hele ouwe, die wetgever bedoel ik.

Ach, het roept een bepaalde sfeer op... de sfeer van eikenhouten kerkbankjes in de rechtszaal, ramen met roedeverdeling, ook eikenhout - de kozijnen dan, niet de ramen voor de slimpies onder ons. Een strenge doch rechtvaardige rechter die zijn hamertje in de aanslag houdt, enzovoorts enzovoorts.