Het belang van een advocaat nieuwe uitspraak Haarlem
Geplaatst: 16 sep 2004 18:19
Uitspraak
Rechtbank Haarlem
Sector Kanton Locatie Zaandam
Rolnummer: 235486 CV EXPL 04-2441
datum uitspraak: 16 september 2004
Vonnis
De kantonrechter in de rechtbank Haarlem, locatie Zaandam, heeft het volgende vonnis gewezen in de zaak van:
Dexia Bank Nederland N.V.
te Amsterdam,
gemachtigde: deurwaarder C.T. Snijder,
verder te noemen: Dexia,
tegen
[gedaagde in conventie / eiser in reconventie]
te [woonplaats],
gemachtigde: geen (procedeert in persoon),
verder te noemen: [xx].
BESLISSING.
In conventie.
[xx] wordt veroordeeld om aan Dexia te betalen de somma van € 5.327,06 met de wettelijke rente daarover vanaf 10 maart 2003 tot de dag dat alles betaald is.
[xx] wordt verder veroordeeld in de proceskosten in conventie gerezen welke aan de kant van Dexia tot op heden worden begroot op € 811,16, waarvan € 81,16 wegens kosten exploot, € 190,-- wegens kosten vastrecht (tarief kanton) en € 540,-- wegens salaris van de gemachtigde, waarop in mindering kan strekken een bedrag, begroot op € 576,--, wegens door [xx], door het ten onrechte aanbrengen bij de sector civiel van deze rechtbank door Dexia, onnodig gemaakte proceskosten ( € 245,-- kosten vastrecht gedaagde en € 331,-- wegens salaris procureur).
In reconventie.
De vordering in reconventie wordt afgewezen.
[xx] wordt veroordeeld in de proceskosten in reconventie gerezen, welke aan de zijde van Dexia tot op heden worden begroot op € 270,--.
In conventie en in reconventie.
Dit vonnis wordt tot zover uitvoerbaar verklaard bij voorraad.
Het meer of anders gevorderde wordt afgewezen.
***********************
Verloop van de Procedure.
Dexia heeft op gronden zoals in de dagvaarding vermeld een vordering ingesteld bij de sector civiel van deze rechtbank (vordering in conventie).
Hierop heeft [xx] geconcludeerd voor antwoord. Dit antwoord houdt een tegenvordering in (vordering in reconventie).
Vervolgens heeft de sector civiel van deze rechtbank de zaak verwezen naar de sector kanton, locatie Zaandam. Deze verwijzing is door Dexia (onnodig) aan [xx] betekend.
Vervolgens is schriftelijk voort geprocedeerd. Dexia heeft daarbij haar vordering voorwaardelijk gewijzigd, waartegen [xx] bezwaar heeft gemaakt.
Tenslotte is de uitspraak op vandaag bepaald.
De inhoud van alle processtukken, waaronder begrepen de mogelijk door partijen overgelegde producties, wordt als hier overgenomen beschouwd.
Beoordeling van het geschil.
In conventie en in reconventie.
De vorderingen.
Dexia vordert in de dagvaarding dat de kantonrechter, bij vonnis uitvoer-baar bij voorraad, [xx] zal veroordelen aan Dexia te betalen de somma van € 6.358,14 met (verdere) rente en kos-ten.
Alleen voor het geval de hierna weer te geven tegenvordering mocht worden toegewezen vordert Dexia bij wijze van vermeerdering van eis toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 van het Burgerlijk Wetboek.
[xx] die zich beroept op de vernietigbaarheid van de in deze procedure bedoelde overeenkomst wegens dwaling, althans op het niet nakomen door Dexia van een geldende zorgplicht, vordert vernietiging van die overeenkomst (voor zover tussen partijen nog bestaande) en veroordeling van Dexia tot schadevergoeding, nader op te maken bij staat.
De verweren.
De verweren over en weer strekken tot gehele of gedeeltelijke afwijzing van de respectieve vorderingen.
Oordeel van de kantonrechter.
Vermeerdering van eis.
Niet hoeft te worden beslist of de vermeerdering van eis, waartegen [xx] zich heeft verzet, wordt toegelaten, nu de daarin verwoorde voorwaarde, zoals hierna zal blijken, niet wordt vervuld en Dexia daarbij dus geen belang heeft.
Vaststaande feiten.
In deze procedure mag worden uitgegaan van de volgende feiten, nu deze niet, dan wel onvoldoende betwist zijn gebleven.
1. Op of omstreeks 10 maart 2000 is een overeenkomst tussen partijen (voor wat betreft Dexia geldt telkens dat daarmee tevens haar rechts-voorganger(s) wordt/worden bedoeld) tot stand gekomen, welke in de kern ertoe strekte dat [xx] gedurende een looptijd van 36 maanden een gedurende die termijn op te bouwen pakket aandelen van Dexia “leaste” (aankoopwaarde was in totaal fl. 16.971,83 = € 7.701,48) tegen een als “rente” aangeduide vergoeding van in totaal fl. 3.561,28 = € 1.616,04. De maandlast bedroeg fl. 98,92 = € 44,89 welke (vrijwel) geheel als “rente” wordt aangemerkt. Aan het eind van de looptijd moest fl. 16.871,83 plus een laatste termijn van fl. 100,-- worden terugbetaald, hetgeen in totaal neerkomt op fl. 16.971,83 = € 7.701,48 = de oorspronkelijke aankoop-waarde, waarop in mindering moest strekken de opbrengst van het alsdan door Dexia te verkopen aandelenpakket.
2. Voorafgaande aan het sluiten van deze overeenkomst had [xx] op 24 februari 1998 een gelijksoortige overeenkomst van effectenlease gesloten, die op zijn verzoek per 8 maart 2000 is beëindigd met een winst van € 6.014,44.
3. Door of namens Dexia is voor het afsluiten van het tweede contract geen nader onderzoek ingesteld naar de financiële positie van [xx], anders dan door een toetsing bij het BKR te Tiel. Evenmin is navraag gedaan naar het door deze gewenste risicoprofiel noch naar diens financiële mogelijkheden om een wellicht tegenvallend beleggings-resultaat te dragen.
4. Bij het einde van de looptijd heeft Dexia naar haar zeggen het aandelenpakket verkocht voor € 2.868,21. Na aftrek van de terug te betalen aankoopwaarde ad € 7.701,48, inhaalincasso’s ad € 44,89 en achterstallige posten ad € 448,90 resteerde een negatief, door [xx] te betalen saldo ad € 5.327,06. Niettegenstaande herhaalde aanmaning heeft [xx] geweigerd dat saldo te voldoen.
Dexia wenst in de onderhavige procedure in wezen betaling te verkrijgen van voormeld negatief saldo, vermeerderd met rente en gevorderde buitengerechtelijke kosten. De daartegen door [xx] gevoerde verweren worden, voor zover voor de einduitslag van belang, hierna besproken.
Ten eerste beroept [xx] zich op dwaling, omdat hij onder invloed van een door of namens Dexia gegeven verkeerde voorstelling van zaken en de smalle spreiding van de koersrisico’s niet zou hebben beseft dat hij het risico op forse koersdalingen liep. Dat verweer wordt verworpen omdat reeds uit de door Dexia vooraf verstrekte schriftelijke informatie wel degelijk viel af te leiden dat [xx] dit risico liep. Indien [xx] zich daarin onvoldoende heeft verdiept, dan dient dat in het kader van het leerstuk van de dwaling voor zijn risico te blijven. Dat [xx] zich door de (achteraf gezien) veel te optimistische toonzetting van die informatie heeft laten overhalen om toch in deze constructie te stappen levert geen dwaling op. Niet gebleken is dat door of namens Dexia in deze leugenachtige of anderszins onware, dan wel bewust onvolledige informatie is verstrekt. Ook kan [xx] niet worden gevolgd in zijn stelling dat een verkeerde voorstelling van zaken is gegeven omtrent de (beperkte en later niet meer bestaande) fiscale aftrekbaarheid van de betaalde rente, nu het tegendeel volgt uit de door Dexia verstrekte schriftelijke informatie.
Ten tweede beroept [xx] zich (kennelijk) op het niet naleven van de door Dexia in acht te nemen zorgplicht, met name waar het gaat om de door [xx] als agressief omschreven verkoopmethode, het onvoldoende duidelijk maken van de aan de transactie verbonden koersrisico’s en het gegeven dat [xx] in deze als een onervaren belegger zou zijn aan te merken.
Dienaangaande wordt als volgt overwogen.
Anders dan door Dexia aangevoerd ben ik van oordeel dat Dexia wel degelijk gehouden was te voldoen aan de in de Nadere regeling toezicht effectenverkeer 1999 (NR) gecodificeerde zorgplicht, waaraan niet afdoet dat zij een kant en klaar effectenproduct aan een breed publiek aanbood. De stelling dat NR onverbindend zou zijn treft geen doel, reeds omdat de daarin neergelegde regels niets meer of anders inhouden dan een uitwerking van de zorgplicht, die banken jegens hun cliënten naar het commune recht hebben te betrachten.
De hiervoor weergegeven klachten van [xx] kunnen echter niet leiden tot de conclusie dat Dexia deze geldende zorgplicht jegens hem niet in acht heeft genomen.
Om te beginnen moet worden vastgesteld dat [xx] niet, zoals in andere zaken wel is gebeurd, rauwelijks door Dexia is benaderd om deze transactie aan te gaan. Integendeel, het initiatief daartoe is van [xx] zelf uitgegaan, nadat hij een eerdere transactie met winst had afgesloten. [xx] mag daardoor wellicht nog geen ervaren belegger zijn geweest, maar hij wist vooraf en uit eigen ervaring hoe de aangeboden aandelenleaseconstructie werkte en valt daarom niet gelijk te stellen met de argeloze consument, die onverhoeds wordt geconfronteerd met een telefonische verkoopactie.
Verder had Dexia zich weliswaar in beginsel rekenschap moeten geven van de vraag of [xx] naar redelijke verwachting over voldoende bestedingsruimte zou beschikken om aan diens uit het contract voortvloeiende verplichtingen te voldoen, in welk verband het op haar weg had gelegen [xx] nog eens indringend te wijzen op de aan de betreffende aandelenleaseconstructie verbonden risico’s, maar het feit dat Dexia dit in het onderhavige geval heeft nagelaten (de enkele controle van de kredietruimte bij het BKR te Tiel wordt in zoverre immers als onvoldoende aangemerkt) kan desalniettemin niet tot de conclusie leiden dat Dexia daarom schadeplichtig jegens [xx] is geworden. Vast staat immers dat [xx] in het recente verleden reeds had laten blijken zijn verplichtingen uit een dergelijk lang lopende contract te kunnen nakomen, terwijl hij bovendien uit dat eerdere contract een dusdanige winst had genoten dat hij daarmee een in de toekomst mogelijk tegenvallend beursresultaat kon dekken. In zo’n geval mocht Dexia een nader onderzoek naar de financiële situatie van [xx] achterwege laten.
Ten derde betwist [xx] (zoals ik begrijp) dat de in deze procedure bedoelde aandelen door Dexia zijn verkocht. In het midden kan blijven of deze zijn verkocht, nu voldoende is gebleken dat deze door Dexia te gelde zijn gemaakt tegen de daarbij in aanmerking te nemen dagkoers.
Ten vierde klaagt [xx] over het niet eerder beëindigen van het contract door Dexia, alsmede het niet verlengen daarvan. Nog daargelaten dat beide verweren onverenigbaar lijken moet wordt geconstateerd dat Dexia contractueel niet verplicht was om het contract voortijdig te beëindigen, terwijl voldoende aannemelijk is geworden dat [xx] door Dexia wel degelijk in de gelegenheid is gesteld om het contract (verder) te verlengen, waarop hij kennelijk geen prijs stelde en nog steeds geen prijs stelt. [xx] vordert in deze procedure ook niet dat het contract alsnog, met terugwerkende kracht, wordt verlengd!
Ten vijfde klaagt [xx] over het ten onrechte in rekening brengen van buitengerechtelijke incassokosten. Dat verweer treft doel. Om te beginnen moet aan [xx] worden toegegeven dat er in de pre-incassofase niet, dan wel onvoldoende, is ingegaan op zijn vragen en klachten. Verder moet aan [xx] worden toegegeven dat hij in die periode duidelijk heeft laten blijken dat een gang naar de rechter onontkoombaar was als niet op zijn klachten zou worden ingegaan, zodat het vervolgens ter incasso uit handen geven van de zaak aan een derde op voorhand als zinloos moet worden aangemerkt.
Het voorgaande leidt samenvattend tot de volgende uitkomst.
[xx] dient nog aan Dexia te betalen de somma van € 5.327,06. De door Dexia bedoelde contractuele rente gold enkel voor wat betreft de berekening van de door [xx] te betalen rente over de leasesom en is geen overeengekomen vertragingsrente. Toegewezen moet in plaats daarvan dus worden de wettelijke rente, zoals hiervoor bij de beslissing is bepaald. Gevorderde buitengerechtelijke kosten zijn gelet op het voorgaande niet toewijsbaar.
Het over en weer meer of anders gevorderde moet worden afgewezen.
Omtrent de proceskosten moet worden beslist zoals hiervoor bij de beslissing is bepaald. Omdat [xx] ten onrechte is gedagvaard voor de sector civiel van deze rechtbank krijgt Dexia slechts het tarief vastrecht voor de kantonrechter vergoed. Bovendien dient zij [xx] schadeloos te stellen voor de door deze daardoor onnodig gemaakte kosten (vastrecht gedaagde en salaris procureur).
Dit vonnis is gewezen door mr. F.M.Visser, kantonrechter, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 16 september 2004, in tegenwoordigheid van de griffier.
Rechtbank Haarlem
Sector Kanton Locatie Zaandam
Rolnummer: 235486 CV EXPL 04-2441
datum uitspraak: 16 september 2004
Vonnis
De kantonrechter in de rechtbank Haarlem, locatie Zaandam, heeft het volgende vonnis gewezen in de zaak van:
Dexia Bank Nederland N.V.
te Amsterdam,
gemachtigde: deurwaarder C.T. Snijder,
verder te noemen: Dexia,
tegen
[gedaagde in conventie / eiser in reconventie]
te [woonplaats],
gemachtigde: geen (procedeert in persoon),
verder te noemen: [xx].
BESLISSING.
In conventie.
[xx] wordt veroordeeld om aan Dexia te betalen de somma van € 5.327,06 met de wettelijke rente daarover vanaf 10 maart 2003 tot de dag dat alles betaald is.
[xx] wordt verder veroordeeld in de proceskosten in conventie gerezen welke aan de kant van Dexia tot op heden worden begroot op € 811,16, waarvan € 81,16 wegens kosten exploot, € 190,-- wegens kosten vastrecht (tarief kanton) en € 540,-- wegens salaris van de gemachtigde, waarop in mindering kan strekken een bedrag, begroot op € 576,--, wegens door [xx], door het ten onrechte aanbrengen bij de sector civiel van deze rechtbank door Dexia, onnodig gemaakte proceskosten ( € 245,-- kosten vastrecht gedaagde en € 331,-- wegens salaris procureur).
In reconventie.
De vordering in reconventie wordt afgewezen.
[xx] wordt veroordeeld in de proceskosten in reconventie gerezen, welke aan de zijde van Dexia tot op heden worden begroot op € 270,--.
In conventie en in reconventie.
Dit vonnis wordt tot zover uitvoerbaar verklaard bij voorraad.
Het meer of anders gevorderde wordt afgewezen.
***********************
Verloop van de Procedure.
Dexia heeft op gronden zoals in de dagvaarding vermeld een vordering ingesteld bij de sector civiel van deze rechtbank (vordering in conventie).
Hierop heeft [xx] geconcludeerd voor antwoord. Dit antwoord houdt een tegenvordering in (vordering in reconventie).
Vervolgens heeft de sector civiel van deze rechtbank de zaak verwezen naar de sector kanton, locatie Zaandam. Deze verwijzing is door Dexia (onnodig) aan [xx] betekend.
Vervolgens is schriftelijk voort geprocedeerd. Dexia heeft daarbij haar vordering voorwaardelijk gewijzigd, waartegen [xx] bezwaar heeft gemaakt.
Tenslotte is de uitspraak op vandaag bepaald.
De inhoud van alle processtukken, waaronder begrepen de mogelijk door partijen overgelegde producties, wordt als hier overgenomen beschouwd.
Beoordeling van het geschil.
In conventie en in reconventie.
De vorderingen.
Dexia vordert in de dagvaarding dat de kantonrechter, bij vonnis uitvoer-baar bij voorraad, [xx] zal veroordelen aan Dexia te betalen de somma van € 6.358,14 met (verdere) rente en kos-ten.
Alleen voor het geval de hierna weer te geven tegenvordering mocht worden toegewezen vordert Dexia bij wijze van vermeerdering van eis toepassing van het bepaalde in artikel 6.278 van het Burgerlijk Wetboek.
[xx] die zich beroept op de vernietigbaarheid van de in deze procedure bedoelde overeenkomst wegens dwaling, althans op het niet nakomen door Dexia van een geldende zorgplicht, vordert vernietiging van die overeenkomst (voor zover tussen partijen nog bestaande) en veroordeling van Dexia tot schadevergoeding, nader op te maken bij staat.
De verweren.
De verweren over en weer strekken tot gehele of gedeeltelijke afwijzing van de respectieve vorderingen.
Oordeel van de kantonrechter.
Vermeerdering van eis.
Niet hoeft te worden beslist of de vermeerdering van eis, waartegen [xx] zich heeft verzet, wordt toegelaten, nu de daarin verwoorde voorwaarde, zoals hierna zal blijken, niet wordt vervuld en Dexia daarbij dus geen belang heeft.
Vaststaande feiten.
In deze procedure mag worden uitgegaan van de volgende feiten, nu deze niet, dan wel onvoldoende betwist zijn gebleven.
1. Op of omstreeks 10 maart 2000 is een overeenkomst tussen partijen (voor wat betreft Dexia geldt telkens dat daarmee tevens haar rechts-voorganger(s) wordt/worden bedoeld) tot stand gekomen, welke in de kern ertoe strekte dat [xx] gedurende een looptijd van 36 maanden een gedurende die termijn op te bouwen pakket aandelen van Dexia “leaste” (aankoopwaarde was in totaal fl. 16.971,83 = € 7.701,48) tegen een als “rente” aangeduide vergoeding van in totaal fl. 3.561,28 = € 1.616,04. De maandlast bedroeg fl. 98,92 = € 44,89 welke (vrijwel) geheel als “rente” wordt aangemerkt. Aan het eind van de looptijd moest fl. 16.871,83 plus een laatste termijn van fl. 100,-- worden terugbetaald, hetgeen in totaal neerkomt op fl. 16.971,83 = € 7.701,48 = de oorspronkelijke aankoop-waarde, waarop in mindering moest strekken de opbrengst van het alsdan door Dexia te verkopen aandelenpakket.
2. Voorafgaande aan het sluiten van deze overeenkomst had [xx] op 24 februari 1998 een gelijksoortige overeenkomst van effectenlease gesloten, die op zijn verzoek per 8 maart 2000 is beëindigd met een winst van € 6.014,44.
3. Door of namens Dexia is voor het afsluiten van het tweede contract geen nader onderzoek ingesteld naar de financiële positie van [xx], anders dan door een toetsing bij het BKR te Tiel. Evenmin is navraag gedaan naar het door deze gewenste risicoprofiel noch naar diens financiële mogelijkheden om een wellicht tegenvallend beleggings-resultaat te dragen.
4. Bij het einde van de looptijd heeft Dexia naar haar zeggen het aandelenpakket verkocht voor € 2.868,21. Na aftrek van de terug te betalen aankoopwaarde ad € 7.701,48, inhaalincasso’s ad € 44,89 en achterstallige posten ad € 448,90 resteerde een negatief, door [xx] te betalen saldo ad € 5.327,06. Niettegenstaande herhaalde aanmaning heeft [xx] geweigerd dat saldo te voldoen.
Dexia wenst in de onderhavige procedure in wezen betaling te verkrijgen van voormeld negatief saldo, vermeerderd met rente en gevorderde buitengerechtelijke kosten. De daartegen door [xx] gevoerde verweren worden, voor zover voor de einduitslag van belang, hierna besproken.
Ten eerste beroept [xx] zich op dwaling, omdat hij onder invloed van een door of namens Dexia gegeven verkeerde voorstelling van zaken en de smalle spreiding van de koersrisico’s niet zou hebben beseft dat hij het risico op forse koersdalingen liep. Dat verweer wordt verworpen omdat reeds uit de door Dexia vooraf verstrekte schriftelijke informatie wel degelijk viel af te leiden dat [xx] dit risico liep. Indien [xx] zich daarin onvoldoende heeft verdiept, dan dient dat in het kader van het leerstuk van de dwaling voor zijn risico te blijven. Dat [xx] zich door de (achteraf gezien) veel te optimistische toonzetting van die informatie heeft laten overhalen om toch in deze constructie te stappen levert geen dwaling op. Niet gebleken is dat door of namens Dexia in deze leugenachtige of anderszins onware, dan wel bewust onvolledige informatie is verstrekt. Ook kan [xx] niet worden gevolgd in zijn stelling dat een verkeerde voorstelling van zaken is gegeven omtrent de (beperkte en later niet meer bestaande) fiscale aftrekbaarheid van de betaalde rente, nu het tegendeel volgt uit de door Dexia verstrekte schriftelijke informatie.
Ten tweede beroept [xx] zich (kennelijk) op het niet naleven van de door Dexia in acht te nemen zorgplicht, met name waar het gaat om de door [xx] als agressief omschreven verkoopmethode, het onvoldoende duidelijk maken van de aan de transactie verbonden koersrisico’s en het gegeven dat [xx] in deze als een onervaren belegger zou zijn aan te merken.
Dienaangaande wordt als volgt overwogen.
Anders dan door Dexia aangevoerd ben ik van oordeel dat Dexia wel degelijk gehouden was te voldoen aan de in de Nadere regeling toezicht effectenverkeer 1999 (NR) gecodificeerde zorgplicht, waaraan niet afdoet dat zij een kant en klaar effectenproduct aan een breed publiek aanbood. De stelling dat NR onverbindend zou zijn treft geen doel, reeds omdat de daarin neergelegde regels niets meer of anders inhouden dan een uitwerking van de zorgplicht, die banken jegens hun cliënten naar het commune recht hebben te betrachten.
De hiervoor weergegeven klachten van [xx] kunnen echter niet leiden tot de conclusie dat Dexia deze geldende zorgplicht jegens hem niet in acht heeft genomen.
Om te beginnen moet worden vastgesteld dat [xx] niet, zoals in andere zaken wel is gebeurd, rauwelijks door Dexia is benaderd om deze transactie aan te gaan. Integendeel, het initiatief daartoe is van [xx] zelf uitgegaan, nadat hij een eerdere transactie met winst had afgesloten. [xx] mag daardoor wellicht nog geen ervaren belegger zijn geweest, maar hij wist vooraf en uit eigen ervaring hoe de aangeboden aandelenleaseconstructie werkte en valt daarom niet gelijk te stellen met de argeloze consument, die onverhoeds wordt geconfronteerd met een telefonische verkoopactie.
Verder had Dexia zich weliswaar in beginsel rekenschap moeten geven van de vraag of [xx] naar redelijke verwachting over voldoende bestedingsruimte zou beschikken om aan diens uit het contract voortvloeiende verplichtingen te voldoen, in welk verband het op haar weg had gelegen [xx] nog eens indringend te wijzen op de aan de betreffende aandelenleaseconstructie verbonden risico’s, maar het feit dat Dexia dit in het onderhavige geval heeft nagelaten (de enkele controle van de kredietruimte bij het BKR te Tiel wordt in zoverre immers als onvoldoende aangemerkt) kan desalniettemin niet tot de conclusie leiden dat Dexia daarom schadeplichtig jegens [xx] is geworden. Vast staat immers dat [xx] in het recente verleden reeds had laten blijken zijn verplichtingen uit een dergelijk lang lopende contract te kunnen nakomen, terwijl hij bovendien uit dat eerdere contract een dusdanige winst had genoten dat hij daarmee een in de toekomst mogelijk tegenvallend beursresultaat kon dekken. In zo’n geval mocht Dexia een nader onderzoek naar de financiële situatie van [xx] achterwege laten.
Ten derde betwist [xx] (zoals ik begrijp) dat de in deze procedure bedoelde aandelen door Dexia zijn verkocht. In het midden kan blijven of deze zijn verkocht, nu voldoende is gebleken dat deze door Dexia te gelde zijn gemaakt tegen de daarbij in aanmerking te nemen dagkoers.
Ten vierde klaagt [xx] over het niet eerder beëindigen van het contract door Dexia, alsmede het niet verlengen daarvan. Nog daargelaten dat beide verweren onverenigbaar lijken moet wordt geconstateerd dat Dexia contractueel niet verplicht was om het contract voortijdig te beëindigen, terwijl voldoende aannemelijk is geworden dat [xx] door Dexia wel degelijk in de gelegenheid is gesteld om het contract (verder) te verlengen, waarop hij kennelijk geen prijs stelde en nog steeds geen prijs stelt. [xx] vordert in deze procedure ook niet dat het contract alsnog, met terugwerkende kracht, wordt verlengd!
Ten vijfde klaagt [xx] over het ten onrechte in rekening brengen van buitengerechtelijke incassokosten. Dat verweer treft doel. Om te beginnen moet aan [xx] worden toegegeven dat er in de pre-incassofase niet, dan wel onvoldoende, is ingegaan op zijn vragen en klachten. Verder moet aan [xx] worden toegegeven dat hij in die periode duidelijk heeft laten blijken dat een gang naar de rechter onontkoombaar was als niet op zijn klachten zou worden ingegaan, zodat het vervolgens ter incasso uit handen geven van de zaak aan een derde op voorhand als zinloos moet worden aangemerkt.
Het voorgaande leidt samenvattend tot de volgende uitkomst.
[xx] dient nog aan Dexia te betalen de somma van € 5.327,06. De door Dexia bedoelde contractuele rente gold enkel voor wat betreft de berekening van de door [xx] te betalen rente over de leasesom en is geen overeengekomen vertragingsrente. Toegewezen moet in plaats daarvan dus worden de wettelijke rente, zoals hiervoor bij de beslissing is bepaald. Gevorderde buitengerechtelijke kosten zijn gelet op het voorgaande niet toewijsbaar.
Het over en weer meer of anders gevorderde moet worden afgewezen.
Omtrent de proceskosten moet worden beslist zoals hiervoor bij de beslissing is bepaald. Omdat [xx] ten onrechte is gedagvaard voor de sector civiel van deze rechtbank krijgt Dexia slechts het tarief vastrecht voor de kantonrechter vergoed. Bovendien dient zij [xx] schadeloos te stellen voor de door deze daardoor onnodig gemaakte kosten (vastrecht gedaagde en salaris procureur).
Dit vonnis is gewezen door mr. F.M.Visser, kantonrechter, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 16 september 2004, in tegenwoordigheid van de griffier.