Het verslag van anoniem1 over Legio
Geplaatst: 20 sep 2004 16:20
Geachte bezoekers van het forum,
Ik ben nu een aantal dagen op dit forum bezig en één ding is me wel duidelijk geworden. Bij de ene klant is een hoop kennis aanwezig omtrent het product op zich en een ander is bijna een autoriteit op het gebied van aandelen. Ik ben eens gaan kijken op de verschillende forums waar men het over heeft en ben van alles tegengekomen. Van het discussiëren over wetboek-artikelen tot aan het vragen stellen van mensen die er geen hout meer van snappen. Ik ga mij echter beperken tot het weergeven van de handel zoals die vanuit de optiek van de handelaar plaats vind. Ik schrijf dit met opzet in de tegenwoordige tijd omdat dit, binnen de marge van het fatsoen, nog steeds een normale manier van handelen is.
Om weer te geven vanuit welk referentiekader ik mij heb gemeld, zal ik mijn loopbaan binnen de financiële en commerciële wereld met u delen. Ik zal geen namen noemen van firma’s waarbij ik heb gewerkt en zal dat ook nooit doen. Deze firma’s bestaan (begrijpelijk) niet meer, maar sommige van mijn oud-collega’s zijn nog steeds in de branche werkzaam. Bij sommige mensen zal echter bij het lezen van de voorbeelden en de informatie een lichtje gaan branden en dat is geen zuiver toeval.
Ik ben begonnen bij een firma die opereerde vanuit Duitsland en zich richtte op klanten in Nederland. Deze werden alle telefonisch benaderd. Dit was de echte “cowboy”-tijd. Als u nu het idee heeft wel eens agressief of onbeschoft benaderd te zijn, gelooft u mij, dat is nog niets. Potentiële klanten werden benaderd met een product waarmee zij redelijk risicovrij op de goederen-termijn-markten (GTM) konden opereren. Over de werkwijze straks meer. Na een periode als verkoper, met wisselend resultaat, ben ik ingewijd in de trading. Ik heb daar ondermeer gefunctioneerd als informer, trader en loader. Na verloop van tijd zijn we overgestapt naar de handel in valuta’s.
Na een drietal jaren was ik het zat en ben een tijdje als vertegenwoordiger gaan werken met advertentieruimte en biologische schoonmaakmiddelen onder mijn arm. Ik werd weer benaderd door oud-collega’s om voor hen te gaan werken, maar nu in Nederland. Zij hadden inmiddels een viertal firma’s die zich bezig hielden met lease-beleggingen. Ook “groen“-beleggingen, vast-goed en bosgrond zat in het pakket. Ik ben daar als manager aangesteld om de verkoop op poten te zetten. Na twee jaar heb ik bij een andere soortgelijke firma een klantenservice opgestart, waarna ik een eind aan mijn loopbaan als verkoper heb gezet. Ik ben daarna nog diverse keren benaderd maar ben hier niet meer op in gegaan. Niet uit wroeging, ik heb nergens spijt van, maar puur omdat het de pest is voor je huwelijk als je 70-80 uur per week werkt. Ik heb lekker “geboert” en hoef ook niet meer zo nodig.
De werkwijze in Duitsland:
Op de GTM hadden we een heel goed product, het Limited-Liability-Investment-Systeem (LLIS). Hiermee konden klanten van tevoren aangeven hoeveel verlies zij uiteindelijk wilden of konden dragen (Stop-Loss). Het risico, en daarmee ook tegelijkertijd het voordeel, is de grote onderliggende waarde. Bij GTM moet u denken aan goederen zoals goud, zilver, koffie, graan, suiker en het meer bekende Pork-belly’s en Frozen-Orange-Juice.
Men praat hier wel over fysieke goederen! Als men een contract niet uit de markt haalt, krijgt u ze daadwerkelijk geleverd of moet u ze leveren! Deze goederen worden per stuk genoteerd maar per contract verhandelt (hefboom). Afhankelijk van de soort bestaat een contract uit een groot aantal hoeveelheden. (koffie = 37.500 lbs of goud = 100 tr./ounce). De waarde ligt wel altijd rond de US$ 100.000. GTM-contracten worden hoofdzakelijk op beurzen in de VS verhandeld, bv. Chicago (Chicago Board of Trade, de CBT of de New-York-Mercantile-Exchange, de NYMEX). Het nadeel van deze markt is echter dat hier bijzonder moeilijk technisch op te traden valt omdat de markt erg gevoelig is voor allerhande secundaire factoren zoals weer, nieuws en de orders van grote spelers. Vandaar dat we toen zijn overgestapt op de handel in valuta’s, de Foreign Exchange (Forex). In tegenstelling tot de handel in GTM, kon men op de Forex 24 uur handelen per computer. Per dag wordt hier US$ 280.000.000.000 verhandeld.
Als we dachten dat we op GTM-contracten veel geld konden verdienen, met de Forex werd het helemaal een feest. De aankoop vindt plaats op dezelfde manier als bij aandelen. Wat hield een trade in voor de klant en voor ons? Een voorbeeld:
Na een technische analyse van de markt lijkt het interessant om een Dollar (US$) te kopen t.o.v. de Duitse Mark (DM). Men speculeert dan op een stijgende Dollarkoers in Duitsland. (een “Buy as opening“, men kan ook speculeren op een daling van de US$, een “Sell as opening“). Contractgrootte op de Forex is altijd 100.000, in dit geval dus US$ 100.000 vs. DM. De koers laat een beweging zien tussen de US$ 0,88.50 en de 0,90.25, een hele normale dagelijkse koersschommeling van US$ 0,01.75 (1,75 US$cent).
De bedoeling is om een aantal klanten hiervoor te benaderen en deze in de markt te plaatsen. Er zit verschil tussen de ene klant en de andere, maar daarover later meer. Ik zal me beperken tot 1 klant, om de berekening wat overzichtelijker te laten zien.
Klant A heeft een rekening bij ons met daar op nog zo’n US$ 500.000. Van dit bedrag willen we ongeveer de helft als risicodragend neerzetten, dus we hebben US$ 250.000 tot onze beschikking.
We willen een Stop-Loss neerzetten op het niveau van US$ 0,8810, dus per Dollar 0,0030. Aangezien 1 contract bestaat uit 100.000 stuks, is de investering die gevraagd wordt:
100.000 x 0,0030 = US$ 300. Hierbij komen nog US$ 83 transactiekosten = US$ 383.
US$ 250.000 / US$ 383 = 652,7 dus we doen 650 contracten US$ vs.DM.
We bellen de klant op met onze analyse en vragen of hij er voor voelt. Dit gesprek wordt op band opgenomen. Officieel hoeft het niet omdat we via een volmacht alles kunnen doen met zijn geld wat we willen. De ervaring leerde echter dat de klant op deze manier het idee kreeg zelf nog wat te beslissen te hebben.
We bellen de Broker (in Zwitserland) en geven de order door: 652 x US$ vs DM op 0,8850 of beter, en vertellen er bij dat het gaat om een opening (nieuwe positie) en dat we willen kopen. Deze gegevens komen zowel bij ons, als bij de broker op een zg. “trade-Slip” te staan, voorzien van een tijd-datum-stempel. Dit is een klein briefje voor de administratie.
Nu zal de koers toch even onder de 0,8850 moeten zakken, omdat we anders de order niet krijgen. De plaatser, de broker e.d. willen hier ook wat aan verdienen. Omdat het om een redelijke ordergrootte gaat, zal het verschil kleiner zijn dan wanneer men maar 1 contract in de markt plaatst.
Als wij in het scherm een 0,8840 zien, weten we dat we de order wel gekregen hebben (Trigger).
De broker belt ons weer op om een bevestiging te vragen dat we zo juist 652 keer een contract US$ vs DM hebben gekocht op een koers van 0,8850 en dat het een opening betreft. Hij zal ook standaard om een rekeningnummer vragen waarop de order zal worden verwerkt. Deze gegevens heeft hij nodig om zijn administratie op orde te brengen en de gegevens aan het administratie-kantoor door te geven. Dit kantoor regelt ook de afschriften naar de klanten. In plaats van deze direct te geven, wachten we daar nog mee. Het zal u zo duidelijk worden waarom.
Wat heeft de klant verdiend? Nog niets.
Wat hebben wij verdiend? Zie de volgende berekening:
De order die we voor 0,88.50 hebben gekregen gaat niet voor die koers de boeken in voor de klant. We geven de klant een aankoopkoers van 0,89.00 en de rest is voor ons, voor de moeite:
652 x 100.000 = 65.200.000
65.200.000 x 0,0050 (0,89.00 - 0,88.50) = US$ 326.000, plus 54.116 (652 x 83 = kosten).
Laten we er vanuit gaan dat de trade in ons voordeel loopt en dat we kunnen verkopen op 0,90.00. Het verkopen gebeurd op dezelfde manier als bij het aankopen. Als de koers een quote laat zien van 0,90.10 hebben we de order en kunnen we gaan rekenen. Om de klant Break-Even te laten maken heeft hij minimaal 0,00083 (100.000 / US$ 83) nodig. Laten we zeggen dat hij zo’n 20 tikken krijgt, dus op 0,89.20 verkocht. De berekening ziet er als volgt uit:
65.200.000 x 0,00.20 = 130.400
130.400 - 54.116 (kosten) = 76.284 voor de klant, toch ruim 30% (30.51) rendement met 1 trade!
Doe me dat maar eens na….
Voor de firma ziet het er als volgt uit:
65.200.000 x 0,0080 (van 0,90.00 - 0,89.20) = 521.600. Daar komt nog de eerder gedane aankoop bij, dus het eindresultaat is 521.600 + 326.000 + 54.116 = US$ 901.716.
Indien een trade tegen ons in loopt, passen we dezelfde rekensom toe, alleen zal de marge wat minder zijn. Als we de order tegen 0,8830 uit de markt kunnen halen, zal de klant 0,88.20 krijgen en strijken wij het verschil, 0,00.30, op. We bellen de broker op om het rekeningnummer van de klant door te geven en iedereen is gelukkig. In het voorbeeld geef ik een redelijk grote trade weer met behoorlijk wat risico, maar is niet een ongebruikelijke. Indien een trade zeer goed is gegaan, zoals in het voorbeeld, zijn er echter nog meer mogelijkheden. Zolang we de broker niet hebben gebeld zijn we vrij in het toekennen van de contracten, binnen de valuta’s en de koers waarop we gehandeld hebben.
Stel dat we een paar nieuwe klanten hebben met een goed potentieel, ze beginnen in de regel allemaal met een bedrag rond de Fl. 10.000, dan kunnen we hem al heel snel blij maken met een goede trade. We kunnen in totaal zo’n 652 posities verhandelen. Afhankelijk van zijn saldo kon hij een aantal “Lots” krijgen. Indien er niet genoeg op zijn rekening stond, vertelden we hem dat het er zo goed uit zag, dat we desnoods het verschil zelf bij zouden passen. De klant die origineel alle 652 lots zou doen bellen we op met de mededeling dat we niet alle posities hebben kunnen krijgen omdat we toch iets te voorzichtig waren. We konden bijvoorbeeld maar 100 lots krijgen. Indien we intern de zaken administratief op orde hadden, kon de broker gebeld worden om alle rekeningnummers door te geven. Dit kon oplopen tot wel meer dan 100 rekeningen per trade. Het enige dat de klanten op hun rekening kregen was de informatie die wij doorgaven aan de broker.
Bij een verliestrade werden de klanten benaderd die moeilijk waren, geen geld meer wilde bijstorten of bijna leeg waren. Voor onze verdiensten van ons maakt dat helemaal niets uit. Het enige dat jammer was, is dat het totaal aan klantengeld (equity) geslonken was. Maar, daar hadden we een goede sales voor om dat weer aan te vullen met nieuwe klanten.
Wat betreft de bestaande klanten was het van belang dat zij goed netservice werden. Hoe meer informatie zij gaven, des te beter was het voor ons. Wij konden, door het In-house-matchen, een perfect beeld van onszelf neerzetten. Wanneer een klant een aantal (goede of slechte) trades gedaan had werden zij voorbereid op de “loader”met een goed gesprek.
In het kort kwam het gesprek er op neer dat er iemand bij het kantoor op bezoek kwam, waarbij wij maar kinderen waren. Deze meneer deed héle grote zaken. Zo groot dat hij de markt kon maken en breken (…). We zagen hem niet zo veel, dus het was maar goed dat we de klant even snel konden spreken. Als de klant nu kon zeggen hoeveel hij vrij kon maken binnen een tweetal dagen, dan zorgden wij er wel voor dat zijn mapje tussen zijn stukken kwam te liggen. Als hij dan “per ongeluk” gebeld werd, moest hij maar eens goed luisteren en zeker in gaan op het voorstel. Dan kon hij een hoop geld verdienen.
De dag er na werden de klanten dan gebeld met een zeer goed verhaal en meer dan de helft ging overstag. Als men het niet kon overmaken naar onze rekening in Zwitserland bij de Credit-Suisse, konden we het ook wel op komen halen. Ik heb zelf bedragen opgehaald variërend van Fl. 150.000 tot het record van Fl. 748.000 contant. Dit geld was in de regel binnen twee weken weg.
En dan Nederland:
Maak u geen illusies. Het handelen in aandelen en valuta’s heden ten dage gebeurd nog precies zo, zij het op kleinere schaal. De mogelijkheid om het op deze manier te doen, bestaat nog steeds, al is het niet toegestaan. Dit valt alleen te controleren voor een klant indien hij te zien krijgt op welk tijdstip en tegen welke koers zijn order is getriggerd. Indien men deze gegevens heeft is het alleen maar zaak alles door de zeef te gooien en zien wat er uitkomt.
Denk nu eens na over het volgende:
De lening/krediet die u heeft afgesloten, komt (doorgaans) niet van een onafhankelijke financieringsmaatschappij, maar van dezelfde firma die voor u handelt (…). Er zijn dus fysiek maar twee partijen, terwijl er eigenlijk sprake zou moeten zijn van drie. U, de bank die handelt en de krediet-verstrekker. Het enige dat er gebeurd bij de Legio-lease-constructie is dat de trader een briefje van u krijgt met daarop een bedrag dat hij aan kan wenden voor het doen van trades. Dit is gewoon een aanvulling van zijn equity, een bedrag waarover u risico loopt en niet de bank. Niet meer en niet minder. Uw geld blijft ook gewoon op hun rekening staan, daar worden geen fysieke aandelen van gekocht.
Hoe kan u verklaren dat een bank 1jaar later, en nog een jaar later, eenzelfde pak aandelen kan aanbieden tegen dezelfde koersprijs? Door het verschil in prijs aan te vullen met dividend uitkeringen? Dat zou betekenen dat koersstijgingen per aandeel volledig en altijd contant zouden worden uitbetaald? Noem mij een aandeel waarbij dat gebeurd is…. Dat zou betekenen dat de bank uit eigen zak het verschil bij legt? Laat me niet lachen.
Indien een aandeel lager in koers is dan aan u beloofd, is het helemaal een mooie handel. De bank koopt ze op de beurs (administratief!) en verkoopt ze weer aan u tegen een hogere koers.
De bank, Labouchere, koopt deze aandelen fysiek niet in, maar alleen op papier. In de tussentijd blijft uw geld netjes als risicodragend kapitaal staan om mee te stoeien. Zo lang zij geen meldingsplicht hebben om aan te geven wat zij precies met uw geld doen, heeft u daar ook geen weet van. Is in principe ook niet belangrijk. Een Rabo of ABN zal ook rente moeten uitbetalen over uw saldo. En ja, ook uw geld wordt daarvoor gebruikt. Dat mag ook. Zo lang een bank niet meer uitstaande posities heeft dan er aan solvabiliteit (kredietwaardigheid) in huis is komen daar geen problemen van. Indien dat wel het geval is en de posities lopen ook nog eens tegen hen in, is er stront aan de knikker (Nick leeson-Barings Bank of onze eigen Slavenburg).
Dan nog even over de aan- en verkoopkoersen. (ja, nog een keer, als u er tenminste nog bij bent).
Als een trader het voor elkaar krijgt om steevast tegen de hoogste en laagste koersen te kopen en te verkopen, heeft hij binnen een week problemen met zijn klanten en met zijn baas. Je zou je ook af kunnen vragen waarom hij deze ongelooflijke capaciteiten niet aanwendt om het andersom te doen. Dan hoefde hij niet meer bij Labouchere te werken maar bij een privé-belegger met een miljard als maandsalaris. Deze mensen bestaan dus niet echt.
Dit krijg je alleen voor elkaar als je een gedane trade achteraf verwerkt. Een andere manier is er niet!!!
Ik ben benieuwd naar enkele gegevens die de brokers en marketmakers op de beurs hebben van de trades van Labouchere. Ik denk dat deze trades allemaal gedaan zijn op naam van en ten gunste van de afdeling effecten van Labouchere. Dat geeft je de vrijheid om achteraf gegevens te verwerken naar eigen inzicht. Logischer kan ik het niet uitleggen. Hier verdient de bank ook het meeste aan. Zeker als je op papier geen transactie- of andere kosten mag berekenen.
Dank voor uw aandacht zo ver, als er vragen of opmerkingen zijn zal ik ze ongetwijfeld te zien krijgen is mijn ervaring.
Ik ben nu een aantal dagen op dit forum bezig en één ding is me wel duidelijk geworden. Bij de ene klant is een hoop kennis aanwezig omtrent het product op zich en een ander is bijna een autoriteit op het gebied van aandelen. Ik ben eens gaan kijken op de verschillende forums waar men het over heeft en ben van alles tegengekomen. Van het discussiëren over wetboek-artikelen tot aan het vragen stellen van mensen die er geen hout meer van snappen. Ik ga mij echter beperken tot het weergeven van de handel zoals die vanuit de optiek van de handelaar plaats vind. Ik schrijf dit met opzet in de tegenwoordige tijd omdat dit, binnen de marge van het fatsoen, nog steeds een normale manier van handelen is.
Om weer te geven vanuit welk referentiekader ik mij heb gemeld, zal ik mijn loopbaan binnen de financiële en commerciële wereld met u delen. Ik zal geen namen noemen van firma’s waarbij ik heb gewerkt en zal dat ook nooit doen. Deze firma’s bestaan (begrijpelijk) niet meer, maar sommige van mijn oud-collega’s zijn nog steeds in de branche werkzaam. Bij sommige mensen zal echter bij het lezen van de voorbeelden en de informatie een lichtje gaan branden en dat is geen zuiver toeval.
Ik ben begonnen bij een firma die opereerde vanuit Duitsland en zich richtte op klanten in Nederland. Deze werden alle telefonisch benaderd. Dit was de echte “cowboy”-tijd. Als u nu het idee heeft wel eens agressief of onbeschoft benaderd te zijn, gelooft u mij, dat is nog niets. Potentiële klanten werden benaderd met een product waarmee zij redelijk risicovrij op de goederen-termijn-markten (GTM) konden opereren. Over de werkwijze straks meer. Na een periode als verkoper, met wisselend resultaat, ben ik ingewijd in de trading. Ik heb daar ondermeer gefunctioneerd als informer, trader en loader. Na verloop van tijd zijn we overgestapt naar de handel in valuta’s.
Na een drietal jaren was ik het zat en ben een tijdje als vertegenwoordiger gaan werken met advertentieruimte en biologische schoonmaakmiddelen onder mijn arm. Ik werd weer benaderd door oud-collega’s om voor hen te gaan werken, maar nu in Nederland. Zij hadden inmiddels een viertal firma’s die zich bezig hielden met lease-beleggingen. Ook “groen“-beleggingen, vast-goed en bosgrond zat in het pakket. Ik ben daar als manager aangesteld om de verkoop op poten te zetten. Na twee jaar heb ik bij een andere soortgelijke firma een klantenservice opgestart, waarna ik een eind aan mijn loopbaan als verkoper heb gezet. Ik ben daarna nog diverse keren benaderd maar ben hier niet meer op in gegaan. Niet uit wroeging, ik heb nergens spijt van, maar puur omdat het de pest is voor je huwelijk als je 70-80 uur per week werkt. Ik heb lekker “geboert” en hoef ook niet meer zo nodig.
De werkwijze in Duitsland:
Op de GTM hadden we een heel goed product, het Limited-Liability-Investment-Systeem (LLIS). Hiermee konden klanten van tevoren aangeven hoeveel verlies zij uiteindelijk wilden of konden dragen (Stop-Loss). Het risico, en daarmee ook tegelijkertijd het voordeel, is de grote onderliggende waarde. Bij GTM moet u denken aan goederen zoals goud, zilver, koffie, graan, suiker en het meer bekende Pork-belly’s en Frozen-Orange-Juice.
Men praat hier wel over fysieke goederen! Als men een contract niet uit de markt haalt, krijgt u ze daadwerkelijk geleverd of moet u ze leveren! Deze goederen worden per stuk genoteerd maar per contract verhandelt (hefboom). Afhankelijk van de soort bestaat een contract uit een groot aantal hoeveelheden. (koffie = 37.500 lbs of goud = 100 tr./ounce). De waarde ligt wel altijd rond de US$ 100.000. GTM-contracten worden hoofdzakelijk op beurzen in de VS verhandeld, bv. Chicago (Chicago Board of Trade, de CBT of de New-York-Mercantile-Exchange, de NYMEX). Het nadeel van deze markt is echter dat hier bijzonder moeilijk technisch op te traden valt omdat de markt erg gevoelig is voor allerhande secundaire factoren zoals weer, nieuws en de orders van grote spelers. Vandaar dat we toen zijn overgestapt op de handel in valuta’s, de Foreign Exchange (Forex). In tegenstelling tot de handel in GTM, kon men op de Forex 24 uur handelen per computer. Per dag wordt hier US$ 280.000.000.000 verhandeld.
Als we dachten dat we op GTM-contracten veel geld konden verdienen, met de Forex werd het helemaal een feest. De aankoop vindt plaats op dezelfde manier als bij aandelen. Wat hield een trade in voor de klant en voor ons? Een voorbeeld:
Na een technische analyse van de markt lijkt het interessant om een Dollar (US$) te kopen t.o.v. de Duitse Mark (DM). Men speculeert dan op een stijgende Dollarkoers in Duitsland. (een “Buy as opening“, men kan ook speculeren op een daling van de US$, een “Sell as opening“). Contractgrootte op de Forex is altijd 100.000, in dit geval dus US$ 100.000 vs. DM. De koers laat een beweging zien tussen de US$ 0,88.50 en de 0,90.25, een hele normale dagelijkse koersschommeling van US$ 0,01.75 (1,75 US$cent).
De bedoeling is om een aantal klanten hiervoor te benaderen en deze in de markt te plaatsen. Er zit verschil tussen de ene klant en de andere, maar daarover later meer. Ik zal me beperken tot 1 klant, om de berekening wat overzichtelijker te laten zien.
Klant A heeft een rekening bij ons met daar op nog zo’n US$ 500.000. Van dit bedrag willen we ongeveer de helft als risicodragend neerzetten, dus we hebben US$ 250.000 tot onze beschikking.
We willen een Stop-Loss neerzetten op het niveau van US$ 0,8810, dus per Dollar 0,0030. Aangezien 1 contract bestaat uit 100.000 stuks, is de investering die gevraagd wordt:
100.000 x 0,0030 = US$ 300. Hierbij komen nog US$ 83 transactiekosten = US$ 383.
US$ 250.000 / US$ 383 = 652,7 dus we doen 650 contracten US$ vs.DM.
We bellen de klant op met onze analyse en vragen of hij er voor voelt. Dit gesprek wordt op band opgenomen. Officieel hoeft het niet omdat we via een volmacht alles kunnen doen met zijn geld wat we willen. De ervaring leerde echter dat de klant op deze manier het idee kreeg zelf nog wat te beslissen te hebben.
We bellen de Broker (in Zwitserland) en geven de order door: 652 x US$ vs DM op 0,8850 of beter, en vertellen er bij dat het gaat om een opening (nieuwe positie) en dat we willen kopen. Deze gegevens komen zowel bij ons, als bij de broker op een zg. “trade-Slip” te staan, voorzien van een tijd-datum-stempel. Dit is een klein briefje voor de administratie.
Nu zal de koers toch even onder de 0,8850 moeten zakken, omdat we anders de order niet krijgen. De plaatser, de broker e.d. willen hier ook wat aan verdienen. Omdat het om een redelijke ordergrootte gaat, zal het verschil kleiner zijn dan wanneer men maar 1 contract in de markt plaatst.
Als wij in het scherm een 0,8840 zien, weten we dat we de order wel gekregen hebben (Trigger).
De broker belt ons weer op om een bevestiging te vragen dat we zo juist 652 keer een contract US$ vs DM hebben gekocht op een koers van 0,8850 en dat het een opening betreft. Hij zal ook standaard om een rekeningnummer vragen waarop de order zal worden verwerkt. Deze gegevens heeft hij nodig om zijn administratie op orde te brengen en de gegevens aan het administratie-kantoor door te geven. Dit kantoor regelt ook de afschriften naar de klanten. In plaats van deze direct te geven, wachten we daar nog mee. Het zal u zo duidelijk worden waarom.
Wat heeft de klant verdiend? Nog niets.
Wat hebben wij verdiend? Zie de volgende berekening:
De order die we voor 0,88.50 hebben gekregen gaat niet voor die koers de boeken in voor de klant. We geven de klant een aankoopkoers van 0,89.00 en de rest is voor ons, voor de moeite:
652 x 100.000 = 65.200.000
65.200.000 x 0,0050 (0,89.00 - 0,88.50) = US$ 326.000, plus 54.116 (652 x 83 = kosten).
Laten we er vanuit gaan dat de trade in ons voordeel loopt en dat we kunnen verkopen op 0,90.00. Het verkopen gebeurd op dezelfde manier als bij het aankopen. Als de koers een quote laat zien van 0,90.10 hebben we de order en kunnen we gaan rekenen. Om de klant Break-Even te laten maken heeft hij minimaal 0,00083 (100.000 / US$ 83) nodig. Laten we zeggen dat hij zo’n 20 tikken krijgt, dus op 0,89.20 verkocht. De berekening ziet er als volgt uit:
65.200.000 x 0,00.20 = 130.400
130.400 - 54.116 (kosten) = 76.284 voor de klant, toch ruim 30% (30.51) rendement met 1 trade!
Doe me dat maar eens na….
Voor de firma ziet het er als volgt uit:
65.200.000 x 0,0080 (van 0,90.00 - 0,89.20) = 521.600. Daar komt nog de eerder gedane aankoop bij, dus het eindresultaat is 521.600 + 326.000 + 54.116 = US$ 901.716.
Indien een trade tegen ons in loopt, passen we dezelfde rekensom toe, alleen zal de marge wat minder zijn. Als we de order tegen 0,8830 uit de markt kunnen halen, zal de klant 0,88.20 krijgen en strijken wij het verschil, 0,00.30, op. We bellen de broker op om het rekeningnummer van de klant door te geven en iedereen is gelukkig. In het voorbeeld geef ik een redelijk grote trade weer met behoorlijk wat risico, maar is niet een ongebruikelijke. Indien een trade zeer goed is gegaan, zoals in het voorbeeld, zijn er echter nog meer mogelijkheden. Zolang we de broker niet hebben gebeld zijn we vrij in het toekennen van de contracten, binnen de valuta’s en de koers waarop we gehandeld hebben.
Stel dat we een paar nieuwe klanten hebben met een goed potentieel, ze beginnen in de regel allemaal met een bedrag rond de Fl. 10.000, dan kunnen we hem al heel snel blij maken met een goede trade. We kunnen in totaal zo’n 652 posities verhandelen. Afhankelijk van zijn saldo kon hij een aantal “Lots” krijgen. Indien er niet genoeg op zijn rekening stond, vertelden we hem dat het er zo goed uit zag, dat we desnoods het verschil zelf bij zouden passen. De klant die origineel alle 652 lots zou doen bellen we op met de mededeling dat we niet alle posities hebben kunnen krijgen omdat we toch iets te voorzichtig waren. We konden bijvoorbeeld maar 100 lots krijgen. Indien we intern de zaken administratief op orde hadden, kon de broker gebeld worden om alle rekeningnummers door te geven. Dit kon oplopen tot wel meer dan 100 rekeningen per trade. Het enige dat de klanten op hun rekening kregen was de informatie die wij doorgaven aan de broker.
Bij een verliestrade werden de klanten benaderd die moeilijk waren, geen geld meer wilde bijstorten of bijna leeg waren. Voor onze verdiensten van ons maakt dat helemaal niets uit. Het enige dat jammer was, is dat het totaal aan klantengeld (equity) geslonken was. Maar, daar hadden we een goede sales voor om dat weer aan te vullen met nieuwe klanten.
Wat betreft de bestaande klanten was het van belang dat zij goed netservice werden. Hoe meer informatie zij gaven, des te beter was het voor ons. Wij konden, door het In-house-matchen, een perfect beeld van onszelf neerzetten. Wanneer een klant een aantal (goede of slechte) trades gedaan had werden zij voorbereid op de “loader”met een goed gesprek.
In het kort kwam het gesprek er op neer dat er iemand bij het kantoor op bezoek kwam, waarbij wij maar kinderen waren. Deze meneer deed héle grote zaken. Zo groot dat hij de markt kon maken en breken (…). We zagen hem niet zo veel, dus het was maar goed dat we de klant even snel konden spreken. Als de klant nu kon zeggen hoeveel hij vrij kon maken binnen een tweetal dagen, dan zorgden wij er wel voor dat zijn mapje tussen zijn stukken kwam te liggen. Als hij dan “per ongeluk” gebeld werd, moest hij maar eens goed luisteren en zeker in gaan op het voorstel. Dan kon hij een hoop geld verdienen.
De dag er na werden de klanten dan gebeld met een zeer goed verhaal en meer dan de helft ging overstag. Als men het niet kon overmaken naar onze rekening in Zwitserland bij de Credit-Suisse, konden we het ook wel op komen halen. Ik heb zelf bedragen opgehaald variërend van Fl. 150.000 tot het record van Fl. 748.000 contant. Dit geld was in de regel binnen twee weken weg.
En dan Nederland:
Maak u geen illusies. Het handelen in aandelen en valuta’s heden ten dage gebeurd nog precies zo, zij het op kleinere schaal. De mogelijkheid om het op deze manier te doen, bestaat nog steeds, al is het niet toegestaan. Dit valt alleen te controleren voor een klant indien hij te zien krijgt op welk tijdstip en tegen welke koers zijn order is getriggerd. Indien men deze gegevens heeft is het alleen maar zaak alles door de zeef te gooien en zien wat er uitkomt.
Denk nu eens na over het volgende:
De lening/krediet die u heeft afgesloten, komt (doorgaans) niet van een onafhankelijke financieringsmaatschappij, maar van dezelfde firma die voor u handelt (…). Er zijn dus fysiek maar twee partijen, terwijl er eigenlijk sprake zou moeten zijn van drie. U, de bank die handelt en de krediet-verstrekker. Het enige dat er gebeurd bij de Legio-lease-constructie is dat de trader een briefje van u krijgt met daarop een bedrag dat hij aan kan wenden voor het doen van trades. Dit is gewoon een aanvulling van zijn equity, een bedrag waarover u risico loopt en niet de bank. Niet meer en niet minder. Uw geld blijft ook gewoon op hun rekening staan, daar worden geen fysieke aandelen van gekocht.
Hoe kan u verklaren dat een bank 1jaar later, en nog een jaar later, eenzelfde pak aandelen kan aanbieden tegen dezelfde koersprijs? Door het verschil in prijs aan te vullen met dividend uitkeringen? Dat zou betekenen dat koersstijgingen per aandeel volledig en altijd contant zouden worden uitbetaald? Noem mij een aandeel waarbij dat gebeurd is…. Dat zou betekenen dat de bank uit eigen zak het verschil bij legt? Laat me niet lachen.
Indien een aandeel lager in koers is dan aan u beloofd, is het helemaal een mooie handel. De bank koopt ze op de beurs (administratief!) en verkoopt ze weer aan u tegen een hogere koers.
De bank, Labouchere, koopt deze aandelen fysiek niet in, maar alleen op papier. In de tussentijd blijft uw geld netjes als risicodragend kapitaal staan om mee te stoeien. Zo lang zij geen meldingsplicht hebben om aan te geven wat zij precies met uw geld doen, heeft u daar ook geen weet van. Is in principe ook niet belangrijk. Een Rabo of ABN zal ook rente moeten uitbetalen over uw saldo. En ja, ook uw geld wordt daarvoor gebruikt. Dat mag ook. Zo lang een bank niet meer uitstaande posities heeft dan er aan solvabiliteit (kredietwaardigheid) in huis is komen daar geen problemen van. Indien dat wel het geval is en de posities lopen ook nog eens tegen hen in, is er stront aan de knikker (Nick leeson-Barings Bank of onze eigen Slavenburg).
Dan nog even over de aan- en verkoopkoersen. (ja, nog een keer, als u er tenminste nog bij bent).
Als een trader het voor elkaar krijgt om steevast tegen de hoogste en laagste koersen te kopen en te verkopen, heeft hij binnen een week problemen met zijn klanten en met zijn baas. Je zou je ook af kunnen vragen waarom hij deze ongelooflijke capaciteiten niet aanwendt om het andersom te doen. Dan hoefde hij niet meer bij Labouchere te werken maar bij een privé-belegger met een miljard als maandsalaris. Deze mensen bestaan dus niet echt.
Dit krijg je alleen voor elkaar als je een gedane trade achteraf verwerkt. Een andere manier is er niet!!!
Ik ben benieuwd naar enkele gegevens die de brokers en marketmakers op de beurs hebben van de trades van Labouchere. Ik denk dat deze trades allemaal gedaan zijn op naam van en ten gunste van de afdeling effecten van Labouchere. Dat geeft je de vrijheid om achteraf gegevens te verwerken naar eigen inzicht. Logischer kan ik het niet uitleggen. Hier verdient de bank ook het meeste aan. Zeker als je op papier geen transactie- of andere kosten mag berekenen.
Dank voor uw aandacht zo ver, als er vragen of opmerkingen zijn zal ik ze ongetwijfeld te zien krijgen is mijn ervaring.
