Radar

Van der Hoeven zelf lijkt er niet om te malen. Tegen vrienden laat hij doorschemeren dat hij zich de vele advocatenkantoren in binnen- en buitenland die procedures tegen de gevallen topmanager voorbereiden, wel van het lijf houdt. Hij voelt zich ten onrechte beschuldigd. Maar op basis van diezelfde vrienden weet maandblad Quote te melden dat Van der Hoeven overweegt te emigreren naar Zwitserland of Australië, twee landen waarmee de Verenigde Staten geen uitleveringsverdrag hebben. Met de beelden van voor het gerecht gedaagde Enron-topmannen nog vers op het netvlies kiest Van der Hoeven kennelijk eieren voor zijn geld. Amerikaanse advocaten zijn van mening dat hij de beleggers willens en wetens verkeerd heeft geïnformeerd over de bedrijfsresultaten. Tot november vorig jaar heeft Ahold volgehouden dat het «goed» ging met het bedrijf, terwijl het toen al ruim een jaar rommelde. In de boeken van de Amerikaanse tak stond in elk geval voor een slordige driekwart miljard euro extra winst vermeld.
Vergeleken met Enron is de Ahold-zaak natuurlijk een peulenschil, maar met de aangescherpte Amerikaanse regels is er genoeg laakbaars voor een forse eis. En of hij nu op de hoogte was van boekhoudfraude of niet, als president en Chief Executive Officier (CEO) is hij voor de wet wel verantwoordelijk. Op verzoek van bedrijvenplaaggeest Pieter Lakeman onderzoekt het Openbaar Ministerie of Van der Hoeven ook in Nederland persoonlijk aansprakelijk kan worden gesteld, en zelfs FNV-voorman Lodewijk de Waal zei deze week te willen onderzoeken of de individuele bestuurders de verliezen zijn aan te rekenen.

Er is sprake van een vertrouwenscrisis ten aanzien van het functioneren van het Nederlandse bedrijfsleven. In het kielzog van de affaires rond Enron en Ahold worden ondernemers meer en meer in verband gebracht met geritsel en gegraai, met exorbitante beloningen en creatief boekhouden, met fraude en bedrog. De helden van de Nieuwe Economie zijn symbolen geworden van een algemeen proces van normvervaging in de samenleving. In een zoektocht naar wegen om het vertrouwen te herstellen voerden Het Financieele Dagblad en SMO het Integriteitsdebat. In de krant rechtstreeks met het publiek, en verder door middel van interviews met direct betrokkenen. De twijfel over het functioneren van het bedrijfsleven betreft het beeld van de onderneming in al zijn maatschappelijke functies, zowel intern als extern. Het debat wijst uit dat het bewaken van de interne integriteit van levensbelang is voor de onderneming. De Code-Tabaksblat levert hiervoor een goede structuur door het versterken van de checks and balances binnen de onderneming. Maar de sociale component is minstens even belangrijk. Veel door het publiek als kwalijk beschouwde integriteitskwesties ontstaan in de relaties tussen verschillende partijen. Vrijwel steeds is er sprake van belangenverstrengeling, twijfelachtige onafhankelijkheid of tegenstrijdigheid tussen woorden en daden. Een duidelijk integriteitsbeleid moet dan ook voor een groot deel op de interactie met stakeholders gericht zijn. Integriteit als strategie gaat verder dan corporate governance alleen. Het is het juiste antwoord op de turbulente tijd waarin de onderneming zich momenteel bevindt. Een tijd waarin haar eigen core business steeds directer afhankelijk is van de partijen om haar heen.

De laatste jaren is veel gespeculeerd over de oorzaken van de beleggingsgekte die het land sinds 1995 overspoelde. De Volkskrant zette ze in 1997 in een hoofdartikel op een rij: «De privatisering van de sociale zekerheid, het afschaffen van de VUT, de onzekerheid over de AOW, het algemene gevoelen minder afhankelijk te willen zijn van de overheid, de grotere geneigdheid tot het nemen van risico’s, de leeftijdssamenstelling van de bevolking.» Het zijn stuk voor stuk invloedrijke factoren, maar er ontbreekt er één die juist in de biografie van Piet Bloemink een grote rol speelt: rancune. Een recent onderzoek van het Centrum voor Marketing Analyses wijst uit dat de «nieuwe» beleggers van de jaren negentig overwegend jongemannen met een hoog Pietje Bell-gehalte waren. De lease-affaire had iets van een symbiose van wild geworden verkopers en naïeve klanten die samen met een mobieltje en een laptop «het systeem» wilden verslaan.
Het taalgebruik in de brochures was ongekend populistisch. De paginagrote, schreeuwerige advertenties waarmee de leaseverkopers eind jaren negentig uitpakten, waren opzettelijk anti-elitair, alsof ze de massa opriepen de megawinsten terug te halen die door jarenlange reorganisaties en no nonsense-bezuinigingen aan de samenleving waren onttrokken. Dezelfde toon overheerst nu weer op de websites van Pay-Back, de Stichting Legiolease en andere organisaties van gedupeerden die met veel stemverheffing hun geld van de «hoge heren» terugeisen en dreigen de ruiten in te gooien bij alle bankiers, tussenpersonen en advocaten die hun compensatie in de weg staan.

Karla Peijs (1944) is sinds 27 mei 2003 minister van Verkeer en Waterstaat. Zij was daarvoor lid van het Europees Parlement voor het CDA (1989-2003). Mevrouw Peijs begon haar loopbaan als docente aan de Hogeschool Utrecht en was daar later hoofd in- en externe betrekkingen.
- adviserend lid MKB-Klankborgroep van het NIVRA
- lid Raad van Commissarissen Aegon, van 1992 tot mei 2003

Berenschot laat bij monde van projectleider Klützow weten dat “we wel degelijk alles in het werk hebben gesteld om de onderste steen boven te krijgen. U vergeet dat we ook interviews met onder meer de Verzekeringskamer, De Nederlandsche Bank en de STE hebben gevoerd.” Het kamerlid had graag gezien dat er echt eens diepgravend onderzoek was verricht. “Ik hoor van de top van het bedrijfsleven zelf dat zij zich zorgen maken over de positie van de accountant, en diens onafhankelijkheid. Bedrijven opereren steeds vaker op het randje, bijvoorbeeld onder hoge druk om op de beurs goed te presteren. En er vinden ook ongevallen plaats: ik noem u Begemann, Baan en Ceteco. Ik zeg niet dát er in die gevallen een verband is met de positie van de accountant, maar ik denk wel dat er interessante informatie uit zou kunnen komen, als daar meer onderzoek was gedaan.”

28 Sep 2004 23:30 door Michiel Luidens
-------------------------------------------------------------------------------
ik neem aan dit forum deel als niet gedupeerde, verder ben ik aan niemand verantwoording schuldig.

BENOEMINGEN BIJ AEGON
Zoals op 24 juni 1999 is aangekondigd heeft de Raad van Commissarissen van AEGON N.V. per heden de heer mr M. Tabaksblat (62) benoemd tot voorzitter van de Raad van Commissarissen. ...Zoals eveneens op 24 juni 1999 is aangekondigd, is de heer drs. H.B. van Wijk RA, lid van de Raad van Bestuur van AEGON N.V. sinds 1984, per de heden gehouden Algemene Vergadering van Aandeelhouders afgetreden als lid van de Raad van Bestuur in verband met zijn vervroegde pensionering.... De Raad van Commissarissen heeft per heden de heer drs. J.B.M. Streppel (50) benoemd tot lid van de Raad van Bestuur als opvolger van de heer Van Wijk. De heer Streppel was directeur en hoofd van het Groepsstaforgaan Financiën en bekleedde daarvoor diverse directiefuncties bij AEGON onderdelen zoals FGH Bank en Bank Labouchere. Van het voornemen tot deze benoeming is per heden formeel kennis gegeven aan de Algemene Vergadering van Aandeelhouders.

Salaris topman Aegon omhoog met dertig procent
Uitgegeven: 31 maart 2004 22:23
DEN HAAG - De financiële topman van Aegon Jos Streppel heeft in 2003 een flinke salarisverhoging gekregen. Zijn basisloon steeg met ruim 30 procent in vergelijking met een jaar eerder. Dat bleek woensdag uit het jaarverslag van Aegon. De salarissprong kon niet voorkomen dat Streppel in totaal minder overhield. Vorig jaar kreeg de CFO geen bonus omdat de nettowinst van Aegon 35 procent lager uitviel. In 2002 kon hij nog op een extraatje van ruim 2 ton rekenen door een toename van het jaarresultaat. In dat jaar kwamen zijn totale verdiensten uit op .000 euro, tegen 652.000 euro in 2003...De code Tabaksblat voor verbetering van ondernemingsbestuur, opgesteld onder leiding van Aegons president-commissaris Morris Tabaksblat, schrijft een maximum voor van een jaarsalaris, eventueel oplopend tot het dubbele....Vooral vakbonden reageerden furieus. Zij hebben in het Najaarsakkoord met werkgevers en het kabinet afgesproken dat werknemers dit jaar afzien van een loonsverhoging. Ook minister De Geus toonde zich in een brief aan werkgeversvereniging VNO-NCW ontstemd over de verhoging van de salarissen van topbestuurders.

Nederland Fraudeland
Vele schandalen en fraudezaken zijn de laatste tijd aan het licht gekomen. De HBO-fraude, het UWV-schandaal, de faillissementsfraude, bouwfraudes, prijsafspraken bij huizenveilingen, boekhoudschandalen. Het lijkt wel ‘Nederland Fraudeland’ te worden. Wat is er mis met de publieke moraal en wat moet daaraan gebeuren?

Nog een grote fraudezaak, waar de overheid het hare van zou moeten weten; dan wel haar verantwoordelijkheid zou moeten nemen. Koersplan, Legiolease etc. en wat gigant Aegon daarmee te maken zou kunnen hebben. Het direct onder onduidelijke voorlichting stelen van goedwillende burgers. Rechtzaken lopen inmiddels. Grootouders, papa's en mama's zijn onder de valse voorwenselen in zee gegaan met Legiolease/Koersplan. Het zogenoemde groeisparen blijkt een groot bedrog. De lollie "nu vast sparen/wat opzij zetten voor de toekomst/eventuele studie als de (klein)kinderen wat groter zijn" is erg zuur, als je achteraf blij moet zijn niet te hoeven bijbetalen en geen cent terugkomt. In de veronderstelling een goede spaarregeling af te sluiten zetten vele burgers een paar jaar geleden of ineens 15.000 gulden of meer opzij, of verbonden zich voor minimaal 75 gulden p/mnd. Is e.e.a. goed uitgelegd? Wisten de maatschappijen zelf wel welk risico ze mensen lieten lopen? Waarom zijn er zoveel mensen ingestapt? Waren zovelen massaal dom, of deugde de voorlichting massaal niet? Waarschijnlijk is dat de burgers nu opdraaien voor enorme denkfouten van een aantal economen (in tijd van Mike Leason en de beruchte derivatenhandel) van grote financiele ondernemingen!!! Helaas de burger is klein en de financiele instelling is groot.

Van solidariteit naar recht van de sterkste
Al gezien? Die reclames van verzekeringsadviseurs die bij je langs komen om je VUT/pre-pensioen te regelen? Het is een gat in de markt, nu het kabinet alle sociale verworvenheden afbreekt. Het is niet zomaar, er zit een ideologie achter. De ideologie van neoliberalisme, waar een hele strategie voor is uitgestippeld, onder meer door grote wereldleiders, die in de jaren negentig samen met de multinationals om tafel zaten om als het ware 'de wereld en haar bevolking te verdelen en in te delen'. Ieder moet zijn of haar eigen verantwoordelijkheid nemen en wanneer je strakjes niet eerder kan stoppen met werken, nou, dat is dan mooi je eigen schuld, had je je maar moeten verzekeren (op zijn Engels noemen we dat: 'blaming the victim', waarbij volledig voorbij wordt gegaan aan het feit dat we niet allemaal gezond en sterk zijn en een gevulde bankrekening hebben). Zo ontstaat ook steeds meer de mentaliteit van 'ieder voor zich en God voor ons allen', waarbij het recht van de sterkste gaat gelden. Dit is niet alleen in ons land, maar in heel Europa. Onder aanvoering van de VS, die allang hebben bewezen schijt aan de rest van de wereld te hebben. En waar niet alleen de arme(re) landen in onze wereld de dupe van worden, maar ook de minder kansrijken in de rijke westerse wereld.

En dan vindt het kabinet het gek dat de normen en waarden veranderen...wanneer je solidariteit weghaalt door allerlei maatregelen zoals het versoberen of afschaffen van sociale verworvenheden op bijna elk gebied, blijft er straks een jungle over. Je hoeft alleen maar in bepaalde wijken in de VS (en ook al in onze steden) te kijken waar dat toe leidt...en het kost de maatschappij straks meer aan criminaliteit, bestrijding ervan etc etc dan dat een beetje fatsoenlijke solidariteit in de vorm van bijvoorbeeld nutsvoorzieningen en sociale zekerheid zou kosten.

Nederland luilekkerland voor grootgraaiers
In Nederland strijken topmanagers bedragen op waar je duizelig van wordt. Met een dreigende – maar loze – uittocht naar Amerika als excuus, graaien ze zich rijk aan salarissen, opties en bonussen. En hun vriendjes laten ze flink mee schransen uit de rijk gevulde ruif. Dat alles over de rug van de burgers gaat, is voor het kabinet nog steeds geen aanleiding voor maatregelen. En dus verrijkt ‘het wereldje’ zichzelf elk jaar weer meer. ‘Het is pure marktmacht. Eigenlijk is de vraag niet eens leuk meer. Wat zou je doen met 22 miljoen gulden per jaar, oftewel 100.000 gulden per werkdag? Ieder mens droomt wel eens van een glanzende BMW, een zonnige vakantie op de Bahama's of een mooi landhuis met zwembad. Maar hoeveel auto's, vakanties en huizen kun je kopen voor 22 miljoen? Aegon-topman Donald Shepard zal het wel weten. Hij beurde vorig jaar namelijk 22 miljoen. Zijn collega P. van de Geijn moest het doen met ongeveer de helft en wordt op de voet gevolgd door C. van der Hoeven en J. Andreae van Ahold, die jaarlijks respectievelijk 9,7 en 7,2 miljoen opstrijken.