barf
Geplaatst: 01 nov 2004 15:30
n een artikel van dierenarts Ian Billinghurst (een van de grondleggers van BARF) trekt hij een link tussen de gevaren van koolhydraten, zowel bij mens als dier.
Ik wou jullie dit niet onthouden:
BARF en granen door Dr. Ian Billinghurst
Toen ik GYDAB schreef, had ik de nodige bedenkingen over granen in de voeding voor honden want ik had opgemerkt dat er een opvallende onderlinge verhouding is tussen allerhande degeneratieve aandoeningen zoals o.a. artritis, aandoeningen van de alvleesklier en zelfs kanker, en het gebruik van granen in de voeding (niet alleen commercieel hondenvoer - ook de 'gezonde' hele graanproducten die gegeten worden door mensen).
Toentertijd was ik er door mijn onderzoeken achter gekomen dat er ontelbaar veel problemen waren met granen, maar ik had nog geen materiaal gevonden om ze volledig te kunnen afzweren. Er was met name onvoldoende bewijsmateriaal over het zetmeelgehalte van deze voedingsmiddelen.
Inmiddels is gebleken dat het ogenschijnlijk onschadelijke zetmeel dat in brede kringen beschouwd wordt als een zeer veilige en goedkope energiebron, niet de lieve, onschuldige grondstof is die het lijkt te zijn! Door deze nieuwe informatie over de rol van zetmeel bij het ontstaan van een slechte gezondheid, heb ik de laatste spijker op de doodskist van granen kunnen slaan.
Vanuit evolutionair standpunt bekeken is het duidelijk dat onze honden, net als wij, alleen die voedingsmiddelen zouden moeten eten waarop ze zijn geëvolueerd als ze tenminste een goede gezondheid willen krijgen en houden. De afgelopen jaren heb ik de theorieën over de schadelijke rol van enkelvoudige koolhydraten in het lichaam van zoogdieren van Dr. Atkins, een cardioloog in New York, en veel anderen die op dezelfde golflengte zitten, opnieuw bestudeerd.
Deze informatie sloot perfect aan bij andere informatie over de parallel verlopende evolutie van hond en mens, en het verband tussen het eten van granen en de ontwikkeling van degeneratieve aandoeningen in beide soorten. Door de onderlinge verhoudingen te bestuderen en alle informatie in overweging te nemen, kwam ik tot de conclusie dat noch mens noch hond een graaneter is.
Het werd me duidelijk dat er geen enkele geldige reden is om granen aan te bevelen als voeding voor honden, tenzij het een ras betreft dat al duizenden jaren leeft op voeding die voornamelijk uit granen bestaat, en dat er voldoende theoretische en praktische redenen zijn om het af te wijzen.
De biochemische/fysiologische basis van de problemen die rechtstreeks verband houden met het eten van granen, is gerelateerd aan het insulinegehalte van het bloed als reactie op de bloedsuikerspiegel. Het ultieme effect van koolhydraatrijke voeding is o.a. dat er grote schommelingen zijn in bloedsuiker en insuline, insuline resistentie en hoog bloedsuikergehalte.
Dit op zijn beurt heeft pathologische veranderingen tot gevolg op het gebied van de productie van eicosanoïden, hetgeen op zijn beurt weer leidt tot vetzucht, het vasthouden van vocht en aandoeningen van de aders, nieren, lever, centraal zenuwstelsel en hart, en tot slot in veel gevallen tot kanker. Oftewel, het eten van graan en ander zetmeelhoudend voedsel (en uiteraard ook de enkelvoudige suikers) is een belangrijke oorzaak van het ontstaan van degeneratieve aandoeningen of helpt in belangrijke mate mee aan het ontstaan daarvan.
Er zijn nog meer factoren bij betrokken, vooral wanneer het gaat om commercieel hondenvoer zoals o.a. een tekort aan beschermende factoren, een bedroevend lage kwaliteit van de eiwitten, de uitbundige aanwezigheid van giftige stoffen en de bijna totale afwezigheid van gezonde vetten.
Er is veel meer gedetailleerd onderzoek nodig om de schadelijke effecten van granen in de voeding geheel te begrijpen, maar ik hoop dat bovenstaande voldoende is om te begrijpen waarom ik het voeren van welke graansoort dan ook aan honden en katten zonder dat daar een geldige reden voor is, niet langer ondersteun.
Ian Billinghurst.
Ik wou jullie dit niet onthouden:
BARF en granen door Dr. Ian Billinghurst
Toen ik GYDAB schreef, had ik de nodige bedenkingen over granen in de voeding voor honden want ik had opgemerkt dat er een opvallende onderlinge verhouding is tussen allerhande degeneratieve aandoeningen zoals o.a. artritis, aandoeningen van de alvleesklier en zelfs kanker, en het gebruik van granen in de voeding (niet alleen commercieel hondenvoer - ook de 'gezonde' hele graanproducten die gegeten worden door mensen).
Toentertijd was ik er door mijn onderzoeken achter gekomen dat er ontelbaar veel problemen waren met granen, maar ik had nog geen materiaal gevonden om ze volledig te kunnen afzweren. Er was met name onvoldoende bewijsmateriaal over het zetmeelgehalte van deze voedingsmiddelen.
Inmiddels is gebleken dat het ogenschijnlijk onschadelijke zetmeel dat in brede kringen beschouwd wordt als een zeer veilige en goedkope energiebron, niet de lieve, onschuldige grondstof is die het lijkt te zijn! Door deze nieuwe informatie over de rol van zetmeel bij het ontstaan van een slechte gezondheid, heb ik de laatste spijker op de doodskist van granen kunnen slaan.
Vanuit evolutionair standpunt bekeken is het duidelijk dat onze honden, net als wij, alleen die voedingsmiddelen zouden moeten eten waarop ze zijn geëvolueerd als ze tenminste een goede gezondheid willen krijgen en houden. De afgelopen jaren heb ik de theorieën over de schadelijke rol van enkelvoudige koolhydraten in het lichaam van zoogdieren van Dr. Atkins, een cardioloog in New York, en veel anderen die op dezelfde golflengte zitten, opnieuw bestudeerd.
Deze informatie sloot perfect aan bij andere informatie over de parallel verlopende evolutie van hond en mens, en het verband tussen het eten van granen en de ontwikkeling van degeneratieve aandoeningen in beide soorten. Door de onderlinge verhoudingen te bestuderen en alle informatie in overweging te nemen, kwam ik tot de conclusie dat noch mens noch hond een graaneter is.
Het werd me duidelijk dat er geen enkele geldige reden is om granen aan te bevelen als voeding voor honden, tenzij het een ras betreft dat al duizenden jaren leeft op voeding die voornamelijk uit granen bestaat, en dat er voldoende theoretische en praktische redenen zijn om het af te wijzen.
De biochemische/fysiologische basis van de problemen die rechtstreeks verband houden met het eten van granen, is gerelateerd aan het insulinegehalte van het bloed als reactie op de bloedsuikerspiegel. Het ultieme effect van koolhydraatrijke voeding is o.a. dat er grote schommelingen zijn in bloedsuiker en insuline, insuline resistentie en hoog bloedsuikergehalte.
Dit op zijn beurt heeft pathologische veranderingen tot gevolg op het gebied van de productie van eicosanoïden, hetgeen op zijn beurt weer leidt tot vetzucht, het vasthouden van vocht en aandoeningen van de aders, nieren, lever, centraal zenuwstelsel en hart, en tot slot in veel gevallen tot kanker. Oftewel, het eten van graan en ander zetmeelhoudend voedsel (en uiteraard ook de enkelvoudige suikers) is een belangrijke oorzaak van het ontstaan van degeneratieve aandoeningen of helpt in belangrijke mate mee aan het ontstaan daarvan.
Er zijn nog meer factoren bij betrokken, vooral wanneer het gaat om commercieel hondenvoer zoals o.a. een tekort aan beschermende factoren, een bedroevend lage kwaliteit van de eiwitten, de uitbundige aanwezigheid van giftige stoffen en de bijna totale afwezigheid van gezonde vetten.
Er is veel meer gedetailleerd onderzoek nodig om de schadelijke effecten van granen in de voeding geheel te begrijpen, maar ik hoop dat bovenstaande voldoende is om te begrijpen waarom ik het voeren van welke graansoort dan ook aan honden en katten zonder dat daar een geldige reden voor is, niet langer ondersteun.
Ian Billinghurst.
zo goed is barf dus. en ja heb het geleidelijk gedaan. dus mensen die zeggen dat barf altijd goed die hebben nooit brok gegeven. das het zelfde wat jullie over mij zeiden. 
