Radar

Huisartsenpost en spoed.

Doordat de huisartsen vaak het volgende formuleren: "bel voor spoedeisende hulp buiten kantooruren 0900-..." is er onduidelijkheid ontstaan.

De juiste formulering moet zijn: 'bel voor huisartsenhulp buiten kantooruren, die niet kan wachten tot de volgende dag, naar de huisartsenpost. Voor echt spoedeisende hulp (in levensbedreigende situaties) moet u bellen naar 112.'
Als iedere lezer van deze oproep daar met zijn eigen huisarts over spreekt, dan zal dit beslist snel tot verbetering leiden.

Logisch dat ze dit zeggen want zo vlug zijn die huisartsposten over het algemeen niet.
Daar zijn genoeg klachten over bekend .
De oorzaak hiervan dus ook .

een tijdje geleden had ik een hevige druk op de borst, er werd door de diensdoende arts van de huisartsenpost gelijk de ambulance gebeld, die later constateerde dat mijn toestand instabiel was.
precies het zelfde gebeurde 2 weken later en de huisarts die toen kwam via de huisartsenpost zei, dat ik maar paracetamol moest innemen en naar bed moest gaan.
later bleek er toch een hartafwijking te zijn, maar sommige huisartsen, weten schijnbaar niet het verschil tussen een hartaanval of hyperventileren. wendy

Wij hebben ook eens 6 uur (!) zitten wachten op een telefoontje van de huisartsenpost. Met een doodziek kind is dat geen pretje. En o wee, als je zomaar aan komt rijden zonder een afspraak....
Er is nog veel werk aan de winkel in de gezondheidszorg!

Vervelend om te lezen dat mensen hinder ondervinden van een huisartsen post. Maar het is helaas wel waar.
Ik beveel wel iedereen aan om als men echt ziek, zoals hierboven genoemde druk op de borst en een doodziek kind, naar de EHBO te gaan. Het is zo dat ze je daar nooit mogen weigeren.
Leg daar ook de klacht neer over een huisartsenpost. Op een EHBO moet worden aangegeven door wie er wordt door verwezen. In dit geval is er dus door niemand door verwezen en dan wordt dit verwerkt en word de klacht over een huisartsenpost dus genoteerd, want voor ziekenhuizen betekend dit extra werk. En die gaan er dan werk van maken. Als men particulier verzekerd is hoef je helemaal niet verwezen te worden. Dit geld voor alle specialismes in een ziekenhuis.

Geplaatst op 09 Mrt 2005 15:50 door Gast
Vervelend om te lezen dat mensen hinder ondervinden van een huisartsen post. Maar het is helaas wel waar.
Ik beveel wel iedereen aan om als men echt ziek, zoals hierboven genoemde druk op de borst en een doodziek kind, naar de EHBO te gaan. Het is zo dat ze je daar nooit mogen weigeren.
Leg daar ook de klacht neer over een huisartsenpost. Op een EHBO moet worden aangegeven door wie er wordt door verwezen. In dit geval is er dus door niemand door verwezen en dan wordt dit verwerkt en word de klacht over een huisartsenpost dus genoteerd, want voor ziekenhuizen betekend dit extra werk. En die gaan er dan werk van maken.

Hierin zit een denkfout. De ziekenhuizen hebben en masse hun EHBO's omgedoopt tot SEH. De reden is, dat bij EHBO het idee te rechtvaardigen valt, dat het ziekenhuis de aangewezen plek is om de eerste hulp te moeten verlenen. Dat is niet de bedoeling. Het gaat om hulp met een spoedeisend karakter. Het zijn deze mensen die het ziekenhuis moet behandelen. Niet-spoedeisende zaken mogen geweerd worden in geval van een gesloten SEH. Patiënten worden door verpleging (soms letterlijk) bij de deur getrieerd (zeg maar gekeurd) en daarna geschikt of ongeschikt voor de SEH bevonden. Er zijn nog enkele open SEH’s in Nederland. Zij zullen op zeer korte termijn ook overgaan tot sluiting vanwege het vele misbruik dat gemaakt wordt van deze voorziening.

Maar wat is spoed?:
• Als de huisarts dat zegt.
• Als u acuut stervende bent. In dat geval belt u 112.
• Als u gevoeglijk kunt aannemen dat u , ook met tussenkomst van de huisarts, zonder spoedige interventie zieker zult worden of sterven. In dat geval gaat u naar de SEH
• Als u gevoeglijk kunt aannemen dat u een probleem hebt dat de huisarts niet kan oplossen, zoals een overduidelijke fractuur van een bot bij standsafwijking. In dit geval gaat u naar de SEH.

Als laatste kan ik u zeggen dat in geval van twijfel u toch beter naar de huisarts kan gaan, omdat behandeling op een SEH geschiet middels een systeem van voorrang op basis van urgentie. Hetgeen betekent dat als het druk is en de SEH vindt dat ze uw probleem moeten verhelpen, maar het is niet urgent alle andere patiënten voor gaan. Het kan dus voorkomen dat uw kleine probleem een wachttijd van enkele uren oplevert. Bij de huisarts zat u al weer thuis aan de wijn. Hier komt bij dat de capaciteit van een SEH zeer beperkt is, omdat de SEH ervan uit gaat dat u een zwaar probleem heeft tot het tegendeel is bewezen. In de laatste plaats kost onterecht behandelen op een SEH ontzettend veel geld. Bedenk dat een SEH-bezoek al snel in de honderden Euro’s kost i.t.t. een bezoekje aan de huisarts, hetgeen in een tijd van uit de pan rijzende ziektekostenpremies zeer relevant is.


Met vriendelijke groeten,

Erik Groen.

Als men particulier verzekerd is hoef je helemaal niet verwezen te worden. Dit geld voor alle specialismes in een ziekenhuis.

Klopt. Maar een zelfverwijzing komt per definitie onder op de stapel. Ook hier geldt dat overleg met de huisarts, indien nodig, de zaken aanzienlijk kan versnellen. Dit laatste is overigens wel ter beoordeling van de door u gewenste specialist. Zegt die dat u onder op de stapel komt, dan heeft uw huisarts geen enkele macht daar iets aan te veranderen. Tenzij uw huisarts, via uw verhaal, harde argumenten heeft.

Groeten,

Erik Groen

Zelfs doordeweeks gewoon tijdens de kantooruren zeg maar zit er een man op de SEH met een ontstoken teen, waarom of dat ie niet naar de huisarts ging. Antwoord: dit is dichterbij. Je zou 'm toch...
Maar huisartsenpost idd een ramp, vandaag gebeld met huisarts, de vervanger, mijn man is met fiets gevallen afgelopen woensdag, heeft wat last van schouder maar t werd steeds erger en een bevriende artszei dat t gebroken was waarschijnlijk, afijn met de assistente van de vervangende arts in discussie, tja er was geen plaaats meer op spreekuur, nou nee jammer wacht maar tot maandag als eigen arts terug is.
Wat!??? heb ik daar nou aan. Toch? Waarom niet oplossing kom maar even aan t eind van spreekuur??? Leuke arts zeg! Stel moet foto gemaakt, toch verwijsbrief nodig.
Mijn man baalde hiervan en is met inmiddels zeer pijnlijke schouder maar naar de eerste hulp gegaan. Vond t ook wel overdreven maar er was nergens anders hulp.
Tja dit was dus weer een dure grap dankzij een niet meewerkende huisarts, onderzoekje + verwijskaart had 'm hoogstwaarschijnlijk 5 minuten gekost.
Maarja spreekuur is spreekuur en ja dan krijg je rare situaties.
Ik wil hier maar mee zeggen dat niet alle gevallen van de SEH erg urgent zijn omdat er met de huisartsen naast t spreekuur en in t weekend gewoon geen zaken te doen is. Belachelijke regeling op dit moment.

Beste Erik groen, dank je voor je uitgebreide uitleg. Maar ik heb 2 opmerkingen/vragen. Ten eerste wat is het verschil tussen een open en gesloten SEH? Mogen ze je echt weigeren bij een gesloten SEH? Hoe weet ik welke ziekenhuizen een "open" SEH hebben? Ik heb zelf weinig vertrouwen in de ervaring van huisartsen(posten) met Interne-ziektes.

Beste Eliane,
Je hebt helemaal gelijk met je opmerkingen. Ik heb ook al ervaring met het "afschuifsysteem". Zo van: het is nu vrijdag 16:00 uur en ik wil eigenlijk met weekend. Kom maandag maar! Ik voel me tegenwoordig echt onveilig. Als er problemen zijn na 17:00 uur, moet je het zelf maar uitzoeken of zegt een assistente dat je een paracetamol moet nemen. Dat is toch geen zorg! Ik heb om me in te dekken maar alvast een goede medische encyclopedie aangeschaft. En bij de apotheek heb ik om een "extra uitgebreide set van zelfzorggeneesmiddelen" gevraagd om de
ANW-uren door te komen. Maar ik voel me hier niet goed bij! Ik krijg de indruk dat ik in een derdewereld-land woon, met onvoldoende medische verzorging. Ook vind ik dat je als patient veel te afhankelijk bent van de huisarts (maar je eigen huisarts heb je 2/3 deel van de tijd niet). Je kunt alleen nog medische hulp krijgen via-via dus via kruiwagens.

Tot slot wil ik zeggen, dat het heel belangrijk is dat er open SEH's blijven bestaan. Want om jezelf helemaal afhankelijk van een huisarts(enpost) te weten, vind ik onverdraaglijk. In noodgevallen moet er altijd een vrij toegankelijke noodvoorziening blijven. Vooral bij ernstige Interne problemen kan de SEH een belangrijke functie hebben.

Maar ik heb 2 opmerkingen/vragen. Ten eerste wat is het verschil tussen een open en gesloten SEH? Mogen ze je echt weigeren bij een gesloten SEH? Hoe weet ik welke ziekenhuizen een "open" SEH hebben?

Ten eerste zijn dit drie opmerkingen/vragen.

Antwoord eerste vraag:
Multiple choice: Een gesloten SEH is:
1. Een SEH waarvan de deur op slot zit
2. Een SEH niet meer in bedrijf zijnde.
3. Een SEH waarbij patiënten zonder tussenkomst van de huisarts niet aangenomen worden.

Antwoord tweede vraag:
Ja, ze mogen u inderdaad weigeren indien u met een niet-acuut medisch probleem komt.

Antwoord derde vraag:
Wanneer u aan de deur geweigerd wordt met een niet-acuut probleem is dat over het algemeen een goede indicatie.

Ik heb zelf weinig vertrouwen in de ervaring van huisartsen(posten) met Interne-ziektes.

Uw internist denkt daar dus anders over. Zou de huisarts alle internistische patiënten laten sterven met zijn beleid, dan is dat natuurlijk slecht voor zijn “winkel”. En aangezien de internist graag zijn zeilboot behoud heeft hij of zij graag een arts die zijn patiënten in leven houd. Idem voor de andere specialisten uit het ziekenhuis.
Daar komt bij dat de huisarts gespecialiseerd is in kwalen en ziekten in de open populatie en dus beter op de hoogte is van variabelen van het normale. Een ziekenhuisspecialist is gespecialiseerd in afwijking van het normale. De biostatistiek verteld ons dat het verstandig is de voorafkans mee te nemen in de beslisboom tot diagnostiek en behandeling, om zo de kans op schadelijkheid door die diagnostiek en behandeling tot een minimum te beperken. Geneeskundig handelen is immers niet alleen financieel zonder risico’s.

Groeten,

Erik Groen.

Hallo allemaal,
Echte hartklachten werden door de vervangende huisarts van mijn moeder niet herkend(door mij wel).Zeer schadelijke bijverschijnselen van voorgeschreven medicamenten ook niet(door mij wel).
Ik ben algemeen onderhoudstechnicus.
De vervangend huisarts is nog niet eens in staat een dislocatie te herkennen(ik wel).Ik heb een technische opleiding,maar ga voortaan meteen naar het ziekenhuis waar ik werk wanneer er iets met mijn moeder is.Het is toch absurd dat iemand met MTS Werktuigbouw meer medische kennis heeft dan een huisarts!

Ik begrijp dat je erg boos bent door hetgeen je is overkomen, maar kun je iets meer vertellen over de omstandigheden, de klachten en hoe die zich presenteerden en het voortraject? Was het een acuut probleem? Is het probleem uiteindelijk opgelost? Welke diagnose is er uiteindelijk uitgekomen? Over welke medicijnen heb je het en over welke bijwerkingen gaat het? Wat is een dislocatie?
Eigenlijk komt het er in het kort op neer dat ik geen bal snap van je verhaal. En dan is het moeilijk in te leven in wat jou en je moeder is overkomen en of het terecht is wat je beweerd. Het is inderdaad absurd te veronderstellen dat een onderhoudsmonteur meer medische kennis heeft dan een huisarts.

In 1 jaar tijd 3 vervelende ervaringen met de huisartsenpost.
1) mijn vriend klaagde over pijn in de buikstreek, lag te kronkelen en zelfs te huilen van de pijn (dat had ik hem nog nooit zien doen) wij belden de huisartsenpost en daar werd gezegd maar een paracetamol te nemen. En verder moesten we het maar even aan zien (het was pas vrijdagavond, maar goed) toch maar 2 paracetamols maar de pijn werd steeds erger, nogmaals gebeld maar we mochten nog steeds niet komen. weer een uur later maar weer gebeld want mijn vriend viel steeds weg van de pijn. Na dreigen naar de eerste hulp te rijden mochten we dan toch uiteindelijk komen, ik vroeg de assistente om een huisarts te sturen want hoe ga je een man van 2 meter die vergaat van de pijn in een auto proppen? maar nee dat was onmogelijk we moesten zelf maar zien te komen en er werd een afspraak gepland een kwartier na het telefoongesprek (terwijl wanneer we een normale snelheid zouden rijden al op 20 minuten van de huisartsenpost vandaan wonen) ik gaf dat aan maar de assistente zei anders geen plek te hebben. (kortom gewoon mensen dwingen harder te rijden dan de toegestane snelheid om maar iets aan die pijn te laten doen) uiteindelijk 25minuten na het gesprek gearriveerd en wonder boven wonder zat er toch echt niemand in de wachtkamer en konden we gelijk door naar de huisarts, het bleken nierstenen te zijn die met medicijnen en een injectie zijn bestreden. Binnen 5 minuten stonden we buiten, moesten ze daarvoor nou zo moeilijk doen.

2) enkele maanden geleden werd ik 's nachts wakker van de keelpijn, zo'n pijn had ik nog nooit in mijn keel gehad, maar goed paracetamol ingenomen wat geprobeerd te drinken en toch maar wat proberen te slapen het was nog midden in de nacht. Weinig geslapen van de pijn en om 8uur 's ochtends de huisartsenpost gebeld, (mijn vriend belde want ik kon niet praten) we konden niet terecht ik moest maar bij de apotheek een drankje moest gaan halen voor mijn keel, die apotheek was wel 20 minuten rijden, maar goed je moet er wat voor over hebben. Bij de apotheek aangekomen vroeg de assistente welke medicijnen ik moest hebben en waar mijn doktersbriefje was want het door de doktersassistente voorgeschreven medicijn kon je alleen op doktersrecept verkrijgen Dus mijn vriend maar weer naar de huisartsenpost gebeld met de vraag of zij dan aan de apotheek door konden geven wat ik dan aan medicijnen moest hebben. Wij onze gsm aan de apothekersassitente gegeven zij de medicijnen gepakt en wij naar huis, thuis aangekomen moest ik volgens de apothekers assistente 1 tablet in nemen en daarna het drankje, bij het lezen van de bijsluiter van de tabletten stond er op dat er ibuprofen in zit, een stof waar ik allergisch voor ben. Wat mijn vriend ook had aangegeven, maar toch gewoon tabletten meegeven waar het inzit. Dus geen tablet ingenomen maar wel het drankje. 's middags was de pijn nog steeds niet weg en kreeg ik ook koorts. Weer de huisartsenpost gebeld en nog steeds werden we afgewimpeld met een paracetamolletje en rust en veel drinken. van zaterdag op zondag niet geslapen van de pijn en ik kon intussen nog heel moeilijk ademen omdat mijn keel helemaal dicht zat. Mijn vriend bleef constant wakker om te horen of ik nog wel ademde.. Zo ging het niet langer nog maar eens de huisartsenpost gebeld en we kregen een andere assistente en prompt mocht ik dan eindelijk komen. De huisarts heeft met een groot pincet proppen met vuil uit mijn keel gehaald, me de goede medicijnen gegeven en tegen zondagavond kon ik eindelijk zeggen dat ik me wat beter voelde.

3) tijdens een volleybalwedstrijd werd er bij mijn vriend bovenop zijn enkel gesprongen onder het net door, er vormde zich gelijk een bult op zijn voet, direct gekoeld, onderweg naar huis de huisartsenpost gebeld omdat we wel wisten dat je met een bal op je voet toch niks bij de huisartsenpost kon doen besloten we onze eigen huisartsenpost te bellen want we moesten nog ruim een half uur rijden. Aangegeven dat die enkel al vaker problemen heeft veroorzaakt (ingescheurde enkelbanden en achillespees) en dat we al ruim een uur aan het koelen waren intussen. Maar nee we moesten de rest van de avond maar koelen en maandag maar naar de eigen huisarts gaan als hij er nog last van had. 's avonds thuis kon mijn vriend er niet op steunen, laat staan er mee lopen. Toch maar steeds gekoeld op advies van de doktersassistente. 's nachts had mijn vriend niet geslapen van de pijn en werd gewoon ook misselijk van de pijn. Ik nogmaals naar de huisartsenpost gebeld en na gezegd te hebben dat de zwelling vrijwel helemaal weg was mochten we dan toch eindelijk komen (ik belde om 9uur en we kregen een afspraak voor 15uur, maar goed de afspraak was er in ieder geval) Wij naar de huisartsenpost, de huisarts drukte eens een paar keer op de enkel bewoog hem een paar keer heen en weer en zei dat ie gewoon ff wat rust nodig had... en mijn vriend kreeg een drukverbandje. Tja toch maar naar huis dan want ja wat moet je anders, thuis zijn voet maar omhoog gelegd zoals we de hele tijd al hadden gedaan en rust gehouden, maar die nacht weer niet geslapen van de pijn, dus maandagmorgen eigen huisarts gebeld, gelukkig konden we op het spoedspreekuur terecht. Mijn vriend naar de spreekkamer gestrompeld en stond binnen 5 minuten weer buiten met een verwijsbrief naar het ziekenhuis voor foto's want de huisarts had een en ander in de voet gevoeld wat niet goed zat. Wij naar het ziekenhuis, er werden 2 series foto's gemaakt en er bleek een stuk van de weet de benaming ff niet (bobbel op je enkel) afgebroken te zijn en zijn enkelbanden waren zwaar beschadigd. Kortom gips om het pootje! Hij heeft 6 weken in het gips gelopen. De eigen huisarts kon er niet over uit dat de huisartsenpost hem zo heeft laten lopen!

Ach ja zo zie je maar, nu waren het in ons geval geen levensbedreigende situatie maar mensen een weekend met pijn laten lopen ONNODIG is natuurlijk niet de bedoeling!!

Beste Erik Groen,

Het lijkt me voor de veiligheid van de Nederlandse bevolking niet erg verstandig om SEH's "gesloten" te gaan verklaren, zonder dit duidelijk in de openbaarheid te brengen. Immers er blijken erg veel fouten door de huisartsen(posten) gemaakt te worden, en de patient mag daar niet het slachtoffer van worden. Het ministerie van VWS en het Colege Zorgverzekeringen(CZ) gaan er ook vanuit dat de SEH's als opvang functioneren voor al die patienten, die op de ene of andere manier buiten de boot vallen in de normale gezondheidszorg.(geen huisarts, onverzekerd, toerist etc.) Zo'n voorziening zal altijd in een beschaafd land moeten blijven bestaan.

hallo met buffy

ik heb zelf ook geen goede ervaringen met een huisartsenpost

ik was 5 maanden zwanger en toen glee ik onderuit in de keuken en kwam deels op mijn buik terecht en ik had ook behoorlijke pijn in mijn buik.
ik heb toen ook gebeld naar de huisartsenpost of ik langs mocht komen want ik was behoorlijk in de strass over de baby (LIJKT ME LOGISCHE TOCH)
ik heb namelijk al een zoontje verloren van 14 maanden en had de schrik nog in mijn barst hangen dat ik ook dit kindje zou verliezen.

ze zouden me even terug bellen!!!!!!!!!

toen ze me terug belde kreeg ik een arts en die zij dat het wel los zou lopen en dat t al goed ingekapseld was met 5 maanden en dat ik me niet druk hoefde te maken
NOU WORD JE DAN GOED GEHOLPEN OF NIET !!!!!!!

ik vond hun bevinding zó ongeloofwaardig want er zijn dacht ik genoeg miskramen na de 5 maanden zwangerschap en dat risico vond ik te groot.

ik nam het zekere voor het onzekere natuurlijk en pakte mijn pasjes van de verzekering en ziekenhuis en ging alla direct door naar het ziekenhuis en legde de situatie uit en dat de huisartsenpost me afscheepte (WAT HUN OOK NIET NORMAAL VONDEN OM VIA DE TELEFOON TE BEPALEN OF ALLES GOED GAAT MET MIJN KINDJE)

ik heb geen 4 minuten moeten wachten en werd naar de verloskamers gebracht voor een echo.

GELUKKIG WAS ER NIKS AAN DE HAND MET MIJN KINDJE

maar stel dat t anders had gelopen dan had ik mijn kindje kwijt geraakt omdat de huisartsenpost er zo luchtig over doet om je niet eens even te laten komen maar om je afteschepen door de telefoon.

VOOR MIJ PERSOONLIJK RAADPLEEG IK DE HUISARTSENPOST NIET MEER
WAAR JE ZÓ BELACHELIJK WORD GEHOLPEN.

m.v.g. buffy

Heey Buffy,

Ik hoop dat alles met jou en je kindje nu wel goed gaat?

ps sorry voor t off-topic bericht.

Wat je voortaan wellicht ook kunt doen is even contact opnemen met je gyneacoloog of verloskundige, zij kunnen je eventueel wel doorverwijzen rechtstreeks naar het ziekenhuis.

hai mirreke

dank je wel voor je berichtje
en met mijn kindje ging toen ook alles goed gelukkig

ik heb een gezonde dochter gekregen

en als er nu iets zou gebeuren dan ga ik ook zeker niet langs de huisartsenpost van mij mag persoonlijk de fik erin

geef mij t ziekenhuis maar dan maar ff langer wachten maar die schepen je niet zo af tenminste.

m.v.g. buffy

Geachte buffy,

Fijn dat het allemaal nog goed gekomen is met uw kindje. Tegelijkertijd vind ik het naar voor u dat het contact met de huisarts zo gelopen is. Toch denk ik dat het goed is even stil te taan bij het gebeurde.

U heeft een verleden met het verlies van uw zoontje wat begrijpelijk zwaar op uw emoties drukt. Het is dan ook voorstelbaar dat u extra bezorgd bent over een goede afloop van uw zwangerschap. Het getuigt van weinig empathie u niet persoonlijk te zien op de post bij een gebeurtenis zoals u die beschrijft. Dat er wel een echo gemaakt wordt in het ziekenhuis om te kijken of alles goed is met de kleine is begrijpelijk.

Er zitten echter een aantal maren in het verhaal.
• De kans dat u een miskraam krijgt op basis van een glijpartij is minimaal. Ik kan echter aan de hand van uw verhaal niet opmaken hoe en hoe hard u gevallen bent.
• Een echo kan alleen dienen ter geruststelling indien er geen problemen gezien worden. Stel dat er wel een groot probleem gevonden wordt dan is er geen mogelijkheid tot ingrijpen. Het kindje is nog te klein om geboren te laten worden. Het beleid zal, ook in het ziekenhuis, dus afwachtend zijn in de hoop dat de natuur het zelfstandig oplost. Met andere woorden een bezoek aan het ziekenhuis doet de kans op een miskraam niet verkleinen. Evenzo is dus de kans op een foute afloop niet toe te schrijven aan een huisarts die u alleen te woord staat aan de telefoon.
• Het is begrijpelijk maar niet verstandig van het ziekenhuispersoneel zich op een dergelijke manier uit te laten over de beslissing van een collega. Beter was het geweest uit te leggen dat ze uw onrust begrijpen en daarom zo snel mogelijk een echo maken, zodat u weer met een gerust hart naar huis kan. Ook had het het ziekenhuispersoneel gesierd uit te leggen dat de echo geen medische noodzaak heeft, maar gebeurt voor uw gemoedstoestand. Nu lijkt het erop,dat de huisarts medisch noodzakelijk handelen heeft nagelaten, wat niet zo is. Echter uit menselijk oogpunt was een echo wel geïndiceerd, naar mijn bescheiden mening.

Zoals vrijwel altijd bij klachten over medische zorg zit hem de kern van de problematiek in de communicatie zoals ik dat ook bij u proef. Ik heb niet de illusie dat met mijn verhaal uw vertrouwen in de huisartsenpost weer volledig hersteld is. Ik hoop echter dat het wat helderder is geworden wat de beslismomenten geweest kunnen zijn.

Met vriendelijke groeten,

Erik Groen

hallo erik groen

dank je wel voor je zeer uitgebreide reactie
en ja op sommige punten heb je ook echt wel gelijk wat betreft :

Stel dat er wel een groot probleem gevonden wordt dan is er geen mogelijkheid tot ingrijpen. Het kindje is nog te klein om geboren te laten worden. Het beleid zal, ook in het ziekenhuis, dus afwachtend zijn .....Met andere woorden een bezoek aan het ziekenhuis doet de kans op een miskraam niet verkleinen

Het is begrijpelijk maar niet verstandig van het ziekenhuispersoneel zich op een dergelijke manier uit te laten over de beslissing van een collega.

het is namelijk zo dat ik zelf in veel dingen geen vertrouwen meer heb qua de medische zorg (dan heb ik over de huisartsenpost hier bij ons.)

maar dat komt ook door het verleden met mijn zoontje, en de fouten die ze toen der tijd hebben gemaakt

mijn eigen huisarts wist veel niet van ons zoontje zijn ziekte en nam daarom ook nooit het risico om zomaar iets voor te schrijven zonder dat ze getelefoneerd had naar amsterdam met de professor want elk verkeerd medicijn kon voor onze zoon fataal zijn.
en ook die artsen bij de ziektepost wisten dat.

maar het ging mij er om de manier zoals ze je helpen/of eigenlijk afschepen als je ergens mee zit en je het niet vertrouwt.
dan verwacht je toch wel een proffecioneel antwoord van de artsen die daar werken en de e.v.t. uitleg (die jij me nu wel heb gegeven) wat hun eigenlijk hadden moeten doen en niet jij bij wijze van spreken.

GERUST GESTELD MET HUN ANTWOORD WAS IK DUS OOK ZEKER NIET.

en ik zou ze gerust een kans willen geven zodat ik misschien het vertrouwen in hun terug zal krijgen maar als ze met zo antwoord komen dan heb ik al gegeten en gedronken.

m.v.g. buffy