Radar

Hallo,
Zijn er mensen van wie de dierbaren onherkenbaar opgemaakt zijn of iets dergelijks door rouwcentra en wat hebben jullie hiermee gedaan? Ik heb alle instellingen (o.a. Klachteninstituut Uitvaartwezen) gehad maar je wordt nergens serieus genomen en ze houden elkaar de hand boven het hoofd, enfin u kent dat wel. Ik heb het ook nog fotografisch vastgelegd. Ik vind dat dit moet stoppen, dat kan en mag niet zo doorgaan. Tros Radar, help a.u.b. Ik wil gerechtigheid. Een advocaat kan ik niet betalen om een civiele zaak te beginnen.
mvg

Tjonge.....
Wat is de reden volgens u dat ze de overledene onherkenbaar opmaken?
Als degene die overleden is er niet meer uitziet om het maar even recht voor z'n raap te zeggen, dan zit er niet veel anders op.
Of bedoelt u iets anders?

Beste Gast,
Ik bedoel zeker iets anders. De overledene zag er i/h gezicht puntjegaaf uit bij het overlijden. Bij het opmaken v/d overledene is niet de goede deskundige zorg door de knutselaars in acht genomen. Het gezicht was verwrongen en niet meer als dat v/d overledene herkenbaar. Alle aanwezigen waren dezelfde mening toegedaan. De klacht is onmiddellijk bij de medewerkers gedeponeerd. De benodigdheden bij het opmaken waren niet voorradig, aldus het rouwcentrum. Ze zijn gewoonweg onprofessioneel te werk gegaan. Daarnaast liegen en bedriegen daar zijn ze top in. Volgens de Stichting Klacteninstituut heeft het rouwcentrum degelijk getracht de verzorging zo goed mogelijk te doen en rekening gehouden met de opmerkingen v/d familie. Ik sluit hiermee het dossier, aldus het Klachteninstituut. De feiten zijn fotografisch vastgelegd, maar nu, je recht halen in deze bananenrepubliek, ik weet het niet? Deze griezels gaan ongestraft hun gang.

Volgens de Stichting Klacteninstituut heeft het rouwcentrum degelijk getracht de verzorging zo goed mogelijk te doen en rekening gehouden met de opmerkingen v/d familie.

Nou, da's duidelijke taal.

Nou Shasi,
er overlijden zoals je zelf wel weet elk jaar veel mensen.
Ik denk als het zo ernstig is als jij zegt er wel veel meer mensen aan de bel zouden trekken met dezelfde klachten zoals jij.
Ik heb niet heel veel overledenen in mijn leven gezien, maar genoeg om te kunnen zeggen dat aan de manier van opbaren en opmaken weinig aan te merken was.
Wat wel zo is, is dat iemand die overleden is er natuurlijk anders uitziet dan bij leven en welzijn.
Speelt dat misschien niet een te grote rol in je mening?

misschien ook geen goede foto afgeleverd?
als je moeder van 63 overlijdt en je geeft een foto van toen ze 20 was dan kunnen ze er niet veel mee.
verder kan de dood na uren ook een gimas op het gezich toveren, die de begrafenisondernemer met watten of make up gewoon niet weg krijgt.
allemaal heel pijnlijk

misschien ligt het er ook aan hoelang je iemand niet hebt gezien.
ik heb door mijn werk al verschillende crematies en begrafenissen bijgewoond.
nog maar 1 x geschrokken en dat kwam doordat ik diegene juist 3 wkn niet had gezien.
in die 3 wkn was de patient zo hard achteruit gegaan, zo vermagerd ik schrok me helemaal naar.

Beste Gast,

Er was meer a/d hand met de overledene. Maar ja, om dat allemaal hier openbaar te maken lijkt mij niet zo verstandig. De klacteninstituut heeft de klacht sowieso NIET onderzocht. Ik heb iets dergelijks eerder meegemaakt bij een andere overledene en sprak er met iemand (die ook lijken verzorgd) over. Zij vertelde mij o.a. dat bij de verzorging de mond wordt dichtgelijmd of dichtgenaaid. En als ze bij het dichtnaaien te strak aan het draadje trekken de lippen over elkaar getrokken worden. Nou dan herken je je familie helemaal niet meer. Ik heb ook overledenen gezien die heel mooi erbij lagen. Over make-up en watten gesproken. Dat was niet voorradig, aldus de medewerkers v/h rouwcentrum. Over dit rouwcentrum heb ik vaker klachten gehoord. De mensen zijn in diepe rouw of om wat voor reden dan ook en trekken dus niet a/d de bel. Daarnaast wordt ook nog misbruik gemaakt v/d situatie om families nog torenhoge rekeningen na te sturen. Of ik de overledene regelmatig zag, die zag ik een paar keer per dag. Toen ze stierf was ik er ook bij. En bij het opmaken van deze overledene was in dit geval GEEN foto nodig.

Ik weet het.....ik heb een rare hobbie!

Het lijkt me verstandig om iemand te herinneren zoals hij/zij was bij leven en welzijn.
Dat laaste beeld van een opgebaarde geeft mij persoonlijk nu niet direct een prettig gevoel, of de overledene er nu wel of niet "netjes"ligt.
Sterker nog, mijn voorkeur gaat uit om de opgebaarde niet te zien, maar ik besef natuurlijk dat dat heel persoonlijk is.

Mijn moeder is vrij jong overleden. Zij was erg ziek en was enorm vermagerd. Iemand die haar al een tijdje niet gezien had zou haar niet meer herkennen. Haar wens was ook dat zij ná haar overlijden niet opgebaard zou worden met het deksel van de kist. Zo nuchter als zij was zei ze: als ze me na mijn dood nog gaan opmaken en volstoppen met watten, dan zie ik er niet uit. Ze maken me dan heel anders als dat ik was. En vooral de opmerkingen: "wat ligt ze er mooi bij" enz., daar had ze helemaal geen zin in.
Wat ik hiermeen wil zeggen is: ik heb (helaas) al van heel veel mensen afscheid moeten nemen, en er waren er maar weinig bij die herkenbaar in de kist lagen.

herkenbaar zijn ze niet altijd
vooral niet als je weet hoe ze ''vroeger'' waren
en Sashi, waarom zou je een vreemde hobby hebben?
Nog even een puntje, wat moet het klachteninstituut nog onderzoeken,
na de klacht is als het goed is de overledenen al gecremeerd of begraven.
Ik ga er van uit dat diegene die slecht werk leveren over enkele jaren niet meer bestaan.
Kijk naar jezelf, als het goed is neem je dat mee, heeft iemand slecht werk verricht en je verteld dat rond, dan zal geen hond meer nog bij hun aan de bel trekken.
Iedereen wil er goed bij leggen (indien mogelijk)
Ik wil ook niet dat iedereen komt zeggen dat ik er zo mooi bij lig of dat mensen zich aan me vergapen.
Als ik jou was Sashi dan nam ik een fototoestel mee.
Klinkt lullig, maar anders kan jij NOOIT bewijzen dat een firma slecht werk heeft geleverd.
Het bewijs is immers vernietigd.
Ik weet niet wat voor werk je doet, maar ik weet wel dat wij mijn schoonmoeder nog hebben gezien, ook dagen voor de begravenis.
Als het niet goed was geweest hadden WIJ echt wel aan de bel getrokken.
Mijn eigen moeder is 30 jaar geleden overleden.
Wat ik me nog herinner is dat haar rechteroog niet goed dicht zat en als kind heb ik altijd gedacht dat ze levend begraven werd
Ze keek immers nog stiekum! (ik was 5)
Nu nog steeds blijft dat beeld me bij
Zo belangrijk is het dus dat men goed werk verricht.

Het is ook fotografisch vastgelegd, voor en na het overlijden.

Dit verhaal klinkt mij bekend in de oren. Dit verhaal heeft al eens eerder hier op Radarforum gestaan volgens mij. Alleen heette Sashi toen (gast)Naomi.
Even gezocht... en ja hoor! Even op onderstaande link klikken...
http://forum.trosradar.nl/forum/viewtopic.php?t=20209

P.s. Ik bedoel met bovenstaande reactie niets negatiefs, alleen even opmerkzaam gemaakt. Haal er uit wat in je voordeel is.

tja volgens mij is iedereen na de dood anders van uiterlijk !!!!

mijn overleden dierbaren waren ook heel anders dan daarvoor ...dus ik weet niet of een rouw centrum daar wel zo schuldig aan is !!

of je aan een harstilstand overlijdt
of je aan een autoongeluk overlijdt en je hele gezicht wordt gevuld met watten,
of je overlijdt na een lang ziekbed, waardoor je ''getekend'' bent...
daar zit nogal een verschil in.
ik denk dat de eerste manier van doodgaan de beste is voor diegene die de overledene op moeten maken.
en als ze dat zonder recente of goede foto moet doen vindt ik dat ze een schouderklopje verdienen.

Belangrijker is voor mij hoe je de overledene in je gedachten hebt.