Radar

Wij hebben een aankoop bij van Cranenbroek gedaan, nu komen we erachter dat we eigenlijk een verkeerd product hebben gekozen. Nu willen we binnen 7 dagen retour brengen met in het achterhoofd dat we een tegoed bon zouden krijgen. Nu blijkt dat we terplekke iets anders moeten uitzoeken voor openstaande bedrag.

Je hebt het verkeerde product gekozen?
Dan ruil je het toch gewoon voor het goeie product.
Lijkt me niet zo heel moeilijk...

Retourneren is een geste van de winkelier, maar zeker geen verplichting. Hij of zij mag ter plekke bepalen of je geld terug krijgt, een tegoedbon krijgt of iets anders uit moet zoeken.

Jammer maar helaas, zo zijn de regels.

Tja Andre,

Zoals je ziet heb ik hetzelfde probleem.
Juridisch hebben ze gelijk, maar een beetje meedenken zou prettig zijn.

De enige oplossing is nooit meer wat kopen bij Van Cranenbroek en gewoon naar een winkel gaan waar het woord service in plaats van regels op de kassabon staan.

Voorwaarden die gesteld worden moeten duidelijk zijn en in het voordeel van de klant worden geinterperteerd wanneer ze dat niet zijn. Het hangt erg af van wat er precies op de bon stond. Heeft de winkelier het over ruilen dan is een tegoed bon ok. Heeft men het over terug brengen dan niet. De medelingen die men van te voren heeft gedaan previleren boven de voorwaarden op de kassabon. Deze zijn immers toegevoegd nadat de koop een feit was.

Voorwaarden die gesteld worden moeten duidelijk zijn en in het voordeel van de klant worden geinterperteerd wanneer ze dat niet zijn.

Dat lijkt me een mening, geen feit.

Bedankt voor de steunbetuiging.

In eerste instantie is de wet natuurlijk duidelijk: koop is koop, dat kun je niet zomaar eenzijdig terugdraaien.

Alle andere bepalingen daarbovenop zijn service. Wat is het probleem dat dat pas NA de koop gecommuniceerd is? Als er niks gecommuniceerd is, dan is de winkel ook niet tot geldterug, ruilen of tegoedbonnen verplicht.

gerland schreef:

alfa schreef:Voorwaarden die gesteld worden moeten duidelijk zijn en in het voordeel van de klant worden geinterperteerd wanneer ze dat niet zijn.

Dat lijkt me een mening, geen feit.

Burgelijk wetboek 6 art 238 lid 2

Bij een overeenkomst als bedoeld in de artikelen 236 en 237 moeten de bedingen duidelijk en begrijpelijk zijn opgesteld. Bij twijfel over de betekenis van een beding, prevaleert de voor de wederpartij gunstigste uitleg.

Burgelijk wetboek 6 art 236 en 237 eerste alinea

Bij een overeenkomst tussen een gebruiker en een wederpartij, natuurlijk persoon, die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf, wordt vermoed onredelijk bezwarend te zijn een in de algemene voorwaarden voorkomend beding

Artikel 246

Noch van de artikelen 231-244, noch van de bepalingen van de in artikel 239 lid 1 bedoelde algemene maatregelen van bestuur kan worden afgeweken. De bevoegdheid om een beding krachtens deze afdeling door een buitengerechtelijke verklaring te vernietigen, kan niet worden uitgesloten.

Klopt allemaal. De regel is dat je NIET mag ruilen, in ieder geval dat de winkelier NIET verplicht is tot ruilen of terugnemen of zo bij een goed werkend product.

Nu ga jij de discussie aan of de regel dat je alleen mag omruilen, of die regel redelijk en geldig is. Er zijn twee mogelijke uitkomsten van deze discussie:
1. Nee, die regel is niet onredelijk, goed gecommuniceerd en wel van toepassing. Dan krijg je GEEN tegoedbon, je mocht alleen binnen 7 dagen omruilen.
2. Ja, die regel is onredelijk, niet goed gecommuniceerd en niet van toepassing. Dan is gewoon de standaard uit de wet van toepassing, en dat is dat de winkelier niet om hoeft te ruilen.

Dus waar wil je nou heen?

De wetsartiken zijn om mijn eerdere bericht te onderbouwen. Het was niet bedoelt als reactie op uw bericht. Ik heb dit inmiddels verduidelijkt.

Retourneren is een geste van de winkelier, maar zeker geen verplichting. Hij of zij mag ter plekke bepalen of je geld terug krijgt, een tegoedbon krijgt of iets anders uit moet zoeken.

Jammer maar helaas, zo zijn de regels.

Sinds een paar jaar heeft een tegoedbon geen wettelijke basis meer. Wanneer een winkelier die toch aanbiedt, hoeft de klant die niet te accepteren.

De regels bij ruil zijn zodanig gewijzigd dat een klant geen genoegen meer hoeft te nemen met een tegoedbon. Ook mag de klant, wanneer ie dat wil, geld terug vragen. Regels zijn regels, Dilbert, alleen zijn die sinds enige tijd gewijzigd in het voordeel van de klant.

Maar inderdaad: als je het verkeerde artikel hebt gekocht, dan kun je het toch ruilen tegen wat het had moeten zijn?

Ach het "laten we met zijn allen op Dilbert gaan hakken" half uurtje is weer begonnen. Ik ken de beste man niet, maar zo langzamerhand krijg ik er medelijden mee.

Sinds een paar jaar heeft een tegoedbon geen wettelijke basis meer.

Wanneer had die dan wel een wettelijke basis?

Wanneer een winkelier die toch aanbiedt, hoeft de klant die niet te accepteren.

Da's waar, maar dan mag de winkelier gewoon zeggen: dan maar helemaal niet ruilen.

Ook mag de klant, wanneer ie dat wil, geld terug vragen.

Oh? Nieuwe wet sinds vanmiddag in Nederland? Leg eens uit, wat bedoel je?


Je hoeft Dilbert niet aardig te vinden, dat verandert er niets aan dat hij el gelijk heeft.

De consuwijzer meld dat een tegoedbon mag. Als de nieuwe wetgeving bestond zouden ze het daar wel weten.
http://www.consuwijzer.nl/content.jsp?objectid=1206

SJZ en Karr, jullie kwaken wel, maar ik hak helemaal niet op Dilbert.

Waar het om gaat, is dat Dilbert dus gewoon geen gelijk heeft. Ik baseer me op het concumentenrecht, zoals dat sinds een paar jaar in het Burgerlijk Wetboek beschreven is.

Het is zelfs zo, dat een consument ZONDER aankoopbon nog rechten heeft, mits ie kan aantonen het artikel bij betreffende winkelier gekocht te hebben.

Een tegoedbon was tot voor kort een middel om de klant tegemoet te komen. Met wettelijke basis bedoel ik te zeggen: de winkelier heeft geen wettelijke basis om die een klant op te dringen. Ik zeg dus, dat een klant geen genoegen hoeft te nemen met een tegoedbon wanneer die dat niet wil, maar als ie hem accepteert, is het een andere zaak.

Mijn opmerkingen hebben niets te maken met een persoon of meer personen op dit forum. Wanneer iemand gelijk heeft heeft ie gelijk, wanneer ie onzin uitkraamt, mag daar ook iets van worden gezegd.

Onzin is bijvoorbeeld die opmerking van Karr, die zich in het verleden (doordat ie gewoon mijn opmerkingen niet op de juiste waarde wist te schatten) aangevallen, zelfs beledigd voelde. Karr maakt er nu van dat ik mijn pijlen op Dilbert richt, omdat ik hem geen gelijk geef. Helaas begrijp je er helemaal niets van. Maar Karr, je weet ook heel goed, dat wanneer je het bij het rechte eind hebt, dat ik dat dan ook zeg. Dus ik vind het een beetje een slappe opmerking van je.

Lees het burgerlijk wetboek, en met name het hoofdstuk over consumentenrecht er maar eens goed op na. Daaruit maak ik op dat er voor de consument heel wat in het voordeel veranderd is. Voor zover ik weet, zijn veel van die veranderingen begin 2002 doorgevoerd.

Daarin staat ook te lezen wat de status is van een tegoedbon.

Geld terugvragen, wanneer een artikel niet bevalt, dat kon altijd al, dat is niets nieuws. Veel supermarkten hebben het als huisregel: ''Niet goed, geld terug". Natuurlijk is dat per winkel verschillend.

Om een lang verhaal kort te maken: wanneer je in een winkel terugkomt met een artikel waar iets mee aan de hand is, en je treft er de mededeling aan, dat je bijvoorbeeld alleen een tegoedbon kunt krijgen, dan klopt dit niet. Je hebt als klant veel meer rechten dan dat.

Je kan als klant verlangen dat het artikel kosteloos gerepareerd wordt, je kan om een vervangend artikel vragen, je kan eventueel een ander artikel uitzoeken. Hoofdzaak is wel, dat je de winkelier de gelegenheid moet bieden om een oplossing te zoeken.

Komt die oplossing er niet, dan heb je als klant het recht de koop te laten ontbinden. Ofwel anders gezegd: je geld terug te vragen. Dat recht heeft de klant dus weldegelijk.

@bodejosm43:

Het consumentenrecht is een verzameling wets artikelen die door BW 6 en 7 heen welke in het geval van een consumentenkoop dwingendrecht vormen. Een appart hoofdstuk is er niet. Deze site geeft een overzicht van het consumentenrecht.

Ik denk dat je het een en ander door elkaar haalt. De wet heeft het over een product dat niet aan de overeenkomst beantwoord. En dan nog heeft de winkelier altijd tenminste een kans om het product te reparen of vervangen.

Hier gaat het over een product dat wel aan de overeenkomst beantwoord maar de consument zich heeft bedacht. Normaal is het zo dat je niet een overeenkomst zomaar kunt ontbinden. Sommige winkeliers staan dat toch toe als gunst en mogen dan een toegoed bon aanbieden.

Alfatrion,

Ik haal niets door elkaar. Strekking van mijn bericht is dat ik aangeef dat veel winkeliers eigen regeltjes gaan toepassen. En verder dat veel consumenten niet weten wat precies hun rechten zijn, en zich veel te gemakkelijk laten afschepen.

Mensen als Ikbenik zijn mensen uit de praktijk, die geven terecht aan dat ook de consument plichten heeft. Met name: de verkoopprijs betalen voor het artikel dat ie wil hebben.

Het consumentenrecht is zoals je aangeeft, een verzameling artikelen. Wat ik ermee aangeef, is dat de consument meer beschermd wordt dan menigeen hier uit de losse pols aangeeft.

Zeg nou zelf: vind jij een reaktie waarbij zonder enige argumentatie aangegeven wordt dat een consument maar heeft te accepteren hoe een leverancier hem behandelt, getuigen van inhoud? Ik heb al vaker aangegeven: ik sla best weleens de plank mis. Maar ik zal dus wel mijn uitspraken ergens op baseren (mijn voornaamste bron is dus wat het Burgerlijk Wetboek aangeeft. Ik ga ervan uit dat daarin toch zaken staan waar je je op kan verlaten).

Een van die dingen is dus het wel of niet moeten accepteren van een tegoedbon. In tegenstelling tot wat een winkelier soms suggereert, hoef je geen genoegen te nemen met een dergelijke bon, maar heb je hem eenmaal geaccepteerd, gebruik hem dan maar, want dan ligt de bal bij jou, en niet bij de leverancier. Maar het blijft een eigen regeltje.

Strekking van dit hele verhaal is (en dan val ik deels in herhaling), dat leveranciers de consument gewoon moeten leveren waar die voor betalen, en als het niet in orde is, dat ze dan de consument niet met een kluitje in het riet moeten sturen. De consument mag erop rekenen, dat het artikel die eigenschappen bezit die je op grond van de betaalde prijs mag verwachten.

Voor 1000 euro hoef je geen Rolls-Royce te verwachten. Maar wanneer de prijs in verhouding staat tot het gemiddelde voor een bepaald artikel, mag je ervan uitgaan dat het aan de verwachtingen voldoet.

Een voorbeeld is de wasmachine, die 1 maand na afloop van de garantietermijn van 2 jaar kapot gaat. Jammer dan, zegt de ene leverancier, ik kan niets voor je doen: de garantie is voorbij, koop maar een nieuwe. Helaas doet die leverancier de klant te kort, want die mag ervan uitgaan dat de wasmachine aanmerkelijk langer dan 24 maanden doet waar die voor is uitgevonden.

Het komt erop neer dat de leverancier de klant weldegelijk tegemoet moet komen in de reparatiekosten, dan wel een bijdrage moet leveren aan de aanschaf van een nieuw exemplaar (dit in evenredigheid met de tijd die de wasmachine bij de klant gefunctioneerd heeft. Dit, wat betreft garantie.

Mijn standpunt op het gebied van een tegoedbon blijft zoals ie is: bovendien verwijs ik je naar uitzendingen van onder meer Radar en Kassa, waarin dit aan de orde is geweest: het is dus geen verhaal dat ik hier uit mijn duim gezogen heb.

Strekking van dit hele verhaal is (en dan val ik deels in herhaling), dat leveranciers de consument gewoon moeten leveren waar die voor betalen, en als het niet in orde is, dat ze dan de consument niet met een kluitje in het riet moeten sturen.

Dit bedoel ik. De andere hier hebben het over een product wat wel aan de overeenkomst voldoet.

Zeg nou zelf: vind jij een reaktie waarbij zonder enige argumentatie aangegeven wordt dat een consument maar heeft te accepteren hoe een leverancier hem behandelt, getuigen van inhoud?

Ja. Iemand is in beginsel tot niets verplicht. De stelling dat de winkelier een tegoedbon mag aanbieden en "koop = koop" is daarop gebasseerd. De stelling dat een winkelier nooit een tegoedbon mag aanbieden kan worden onderbouwd door het wetsartikel te noemen.

http://www.jurofoon.nl/nieuws/weblog.asp?id=2279

Tegoedbon
Wanneer het product defect is en de koop wordt ontbonden, dan hoef je geen genoegen te nemen met een tegoedbon. Je hebt recht om de aankoopprijs terug te krijgen. Een tegoedbon kan wel worden aangeboden als je een artikel ruilt terwijl het product zelf op zich in orde is. In dat laatste geval heb je eigenlijk geen recht op ontbinding.

Volgens mij spreek niemand hier deze tekst tegen.

volgens mij hebben wij deze discussie al eens eerder gevoerd in een ander topic.

Mensen er zit een groot verschil tussen ruilen en garantie. Bij ruilen wil je het gekochte product terugbrengen en er een ander product of geld voor terugkrijgen. Ruilen is niet gebonden aan wettelijke regels. Dat is afhankelijk van de verkoper.

Garantie is een door de verkoper toegezegde eigenschappen van het product en waarbij de consument bij het ontbreken van die eigenschappen bij de verkoper mag reclameren ogv consumentenrecht.

IS een gekocht product dus beschadigd dan mag je hem terugbrengen en volgens art 7:21 lid 1 BW in volgorde aflevering van het ontbrekende, herstel of vervanging eisen. GEdurende de eerste 6 maanden ligt er een bewijslast bij de verkoper. De verkoper zal moeten bewijzen dat het product voldoet aan de door hem aanbevolen eisen en niet kapot was bij verkoop.
In bovenstaand geval mag je geen tegoedbon krijgen, maar gewoon je geld terug als je de ovk ontbindt nadat de verkoper neit aan 7:21 lid1 BW kan voldoen.

En ben jezelf zo dom dat je een verkeerd product koopt en je wilt dit ruilen dan mag de verkoper zelf de voorwaarden daar voor vaststellen. Ligt aan de goedheid van de verkoper. Dus een tegoedbon mag in dit geval.

Ik haal niets door elkaar. Strekking van mijn bericht is dat ik aangeef dat veel winkeliers eigen regeltjes gaan toepassen. En verder dat veel consumenten niet weten wat precies hun rechten zijn, en zich veel te gemakkelijk laten afschepen.

Wel grappig dat jij zelf ook eigen regeltjes gaat verzinnen en doet alsof dat de wet is.

Strekking van dit hele verhaal is (en dan val ik deels in herhaling), dat leveranciers de consument gewoon moeten leveren waar die voor betalen, en als het niet in orde is, dat ze dan de consument niet met een kluitje in het riet moeten sturen.

Maar daar gaat deze hele discussie niet over. Het gaat om tuinlampen waarvan hij spijt heeft ze gekocht te hebben. Hij schrijft ook: "nu komen we erachter dat we eigenlijk een verkeerd product hebben gekozen.". Hij vindt de spullen niet mooi, zijn vrouw wel, zoiets is het. In dat geval heb je geen RECHT op ruil.