Verlies
Geplaatst: 12 mar 2003 08:34
Verlies.
Het was een heel grote envelop met mooie letters en logo. Dexia Bank en Legio stond op de envelop. Hij wist dat dit moment moest komen. De envelop die de vervroegde pensionering dichterbij had moeten brengen, zou nu alleen nog maar leed en narigheid bevatten. De vermogensverdriedubbelaar bleek een vermogensdoorvierdeler. Een kwart van de geleende hoofdsom zou nog over zijn.
Hij scheurde de envelop open. Zijn handen beefden. Hij scande de regels.
"Uw restschuld bedraagt 63.429 euro.", stond er in in koude letters.
De 1000 gulden die hij iedere maand had gestort gedurende drie jaar, ofwel 36.000 gulden was omgeslagen in een restschuld van 63.429 euro.
Hij legde de brief weg en ging op de bank zitten.
Zijn vrouw had hij nooit verteld over de ramp die hen te wachten stond. Die dacht nog altijd dat ze rijk zouden worden. Hij zou morgen 61 jaar worden. Ze hadden het goed uitgedacht. Morgen 61 en dan over een maand zou er volgens de glimmende brochure van nu ruim drie jaar geleden zo´n 250.000 gulden op zijn rekening komen. Samen met de fpu-uitkering leverde dat genoeg ruimte op om te gaan genieten.
Hij huilde een beetje. Gelukkig was zijn vrouw met een vriendin de stad in. Ze was kleren kopen. Dat kon nu nog. Hij zou 65.000 euro moeten aflossen. Dat betekende dus gedurende 5,5 jaar iedere maand 1000 euro wegbrengen voor niks.
Hij liep naar boven. De levensverzekeringspolis had hij een week geleden opgezocht. Die keerde een 250.000 euro uit als hij zou overlijden voor het 65e jaar. Morgen 61. Zes jaar erbij en hij was 67. Het leven was gedaan. Nooit meer leuke dingen. Alleen betalen aan Dexia Bank. Het had geen zin meer.
Hij legde de polis op het hoofdkussen van zijn vrouw.
De brief van Dexia nam hij mee.
Hij liep naar de spoorwegovergang. De trein naar Utrecht ging elk half uur. Hij wachtte. Hij rookte een sigaretje. De bel begon te rinkelen.
- Mijnheer, mijnheer, kijk uit er komt een trein, hoorde hij een meisje achter zich roepen.
Hij dacht, ja kind dat is de bedoeling.
De trein naar Utrecht was op tijd. De machinist toeterde.
Het meisje draaide zich om toen de trein over de overweg denderde.
Het was een heel grote envelop met mooie letters en logo. Dexia Bank en Legio stond op de envelop. Hij wist dat dit moment moest komen. De envelop die de vervroegde pensionering dichterbij had moeten brengen, zou nu alleen nog maar leed en narigheid bevatten. De vermogensverdriedubbelaar bleek een vermogensdoorvierdeler. Een kwart van de geleende hoofdsom zou nog over zijn.
Hij scheurde de envelop open. Zijn handen beefden. Hij scande de regels.
"Uw restschuld bedraagt 63.429 euro.", stond er in in koude letters.
De 1000 gulden die hij iedere maand had gestort gedurende drie jaar, ofwel 36.000 gulden was omgeslagen in een restschuld van 63.429 euro.
Hij legde de brief weg en ging op de bank zitten.
Zijn vrouw had hij nooit verteld over de ramp die hen te wachten stond. Die dacht nog altijd dat ze rijk zouden worden. Hij zou morgen 61 jaar worden. Ze hadden het goed uitgedacht. Morgen 61 en dan over een maand zou er volgens de glimmende brochure van nu ruim drie jaar geleden zo´n 250.000 gulden op zijn rekening komen. Samen met de fpu-uitkering leverde dat genoeg ruimte op om te gaan genieten.
Hij huilde een beetje. Gelukkig was zijn vrouw met een vriendin de stad in. Ze was kleren kopen. Dat kon nu nog. Hij zou 65.000 euro moeten aflossen. Dat betekende dus gedurende 5,5 jaar iedere maand 1000 euro wegbrengen voor niks.
Hij liep naar boven. De levensverzekeringspolis had hij een week geleden opgezocht. Die keerde een 250.000 euro uit als hij zou overlijden voor het 65e jaar. Morgen 61. Zes jaar erbij en hij was 67. Het leven was gedaan. Nooit meer leuke dingen. Alleen betalen aan Dexia Bank. Het had geen zin meer.
Hij legde de polis op het hoofdkussen van zijn vrouw.
De brief van Dexia nam hij mee.
Hij liep naar de spoorwegovergang. De trein naar Utrecht ging elk half uur. Hij wachtte. Hij rookte een sigaretje. De bel begon te rinkelen.
- Mijnheer, mijnheer, kijk uit er komt een trein, hoorde hij een meisje achter zich roepen.
Hij dacht, ja kind dat is de bedoeling.
De trein naar Utrecht was op tijd. De machinist toeterde.
Het meisje draaide zich om toen de trein over de overweg denderde.