beukennootjes deel 5
Geplaatst: 29 aug 2005 19:56
beukennootjes 5
Door al het gegraai van sommige dieren was de bodem van de beukennootjeskist in zicht gekomen en Zalmpje had daarom de beukennootjesheffing in het begin van het bosjaar met 2 nootjes verhoogd.
Gelukkig waren er ook veel nootjes binnen gekomen van het moerasgas. Dit werd steeds meer gebruikt door de dieren om op te koken en om hun bomen en holen te verwarmen.
Nu was Zalmpje heel slim geweest en had wat extra nootjes op het moerasgas gelegd, zodat er heel veel beukennootjes naar de beukennootjeskist vloeiden.
Er stond al met grote chocoladeletters op de voorpagina van de bostelegraaf, dat het nu wel erg veel nootjes waren, die Zalmpje ontving en de dieren begonnen dan ook te mokken.
Eekhoorn Zalmpje werd wel moe van al dat gezeur, ze hadden hem aangesteld om de beukennootjeskist te beheren en nu begonnen ze weer te zeuren dat ze geen nootjes meer hadden om andere dingen te kopen.
Van dit zooitje ongeregeld was kabouter Balkje de baas en soms dacht hij, was ik er maar nooit aan begonnen.
Hij begreep ook niet waar al dat gegraai vandaan kwam. Soms dacht hij, zou het een virus zijn?
Een graaivirus welk elk dier besmette.
Hij wist wel dat de familie Kraai vaak op het verre Oostenbos vloog en kraai en graai scheelde maar één letter.
Nee, dat kon niet waar zijn en gelovig Balkje mocht geen kwaad denken van andere dieren, dat had hij zo geleerd op de zondagsschool.
Balkje had momenteel veel problemen met kikvorst Lagervorst, deze was bezig met de herziening van het zorgstelsel zoals hij dat zo mooi kon zeggen.
Het zat eekhoorn Zalmpje en kabouter Balkje niet lekker dat er zoveel beukennootjes verdwenen in de zorg.
En kikvorst Lagervorst moest dat allemaal haarfijn uitpluizen.
Nu was er een probleem. Kikker Lagervorst kon niet zo goed rekenen. Hij maakte fout op fout en Zalmpje had hem daarop al vele malen betrapt.
In plaats van op te tellen trok hij getallen af en nog meer van die stomme fouten.
Het ergste was dat Zalmpje de fouten weer moest goedmaken met de beukennootjes uit de gezamenlijke beukennootjeskist.
Kikker Lagervorst was in de leer geweest bij vos Blinkhorst en had toch wat van zijn ideeën over zelfdoen overgenomen.
Zo vond Lagervorst ook, dat ieder dier hetzelfde aantal nootjes moest betalen voor de zorg.
Wat natuurlijk helemaal niet kon, je hebt nu eenmaal dieren die wat meer kunnen missen dan andere dieren.
En dan moest Zalmpje weer met speciale beukennootjesregelingen komen om het weer recht te breien.
Lagervorst moest ook zijn vriendjes welke de uitbetalingen van de nootjes deden, de “zorgbetalers”, te vriend houden.
Ze hadden hem beloofd, dat hij een mooie baan kon krijgen als hij na de termijn van vier jaar ontslagen werd bij het bosbestuur.
De belofte hield ook een mooi salaris in, een Lagervorst waardige beloning.
De dieren hadden het al bij de dynamofabriek gezien, sommige dieren gingen wel 100 nootjes per maand meer betalen.
De nieuwe zorg van kikker Lagervorst ging de dieren een heleboel nootjes kosten.
De “zorgbetalers” begonnen ook al te mekkeren dat de nootjesgrens omhoog moest.
Ze konden er niet van rondkomen er waren inmiddels al 36, “zorgbetalers” in het sprookjesbos. Schijnbaar was het een lucratieve bezigheid.
Maar ja, de dieren kwamen in opstand en wilden dat Zalmpje iets van de vele beukennootjes teruggaf welke hij eerst van hun afgepakt had.
Wij hadden al gezien dat Zalmpje heel goed kon goochelen met de nootjes en zulke ingewikkelde op en aftellingen kon maken, dat niemand er meer wijs uit kon.
Het knappe was, iedereen geloofde dat elk dier er volgend jaar op vooruit ging.
Nou ja, elk dier is een beetje veel gezegd, er waren natuurlijk dieren die ook konden rekenen en die kwamen tot heel andere uitkomsten.
Er werden, om de feestelijke stemming te ondersteunen, spiegeltjes en kraaltjes uitgedeeld aan het einde van de toespraak.
Iedereen ging glimlachend naar huis. Nou …. Bijna iedereen!
Gelukkig waren er toch een paar dieren, die toch enige vraagtekens zetten bij de gedane beloftes van de hoofdboskabouter.
Het was een echt sprookjes bos.
Einde
copyright a.neyenhuys almere
Lieve dieren het was satire!
Door al het gegraai van sommige dieren was de bodem van de beukennootjeskist in zicht gekomen en Zalmpje had daarom de beukennootjesheffing in het begin van het bosjaar met 2 nootjes verhoogd.
Gelukkig waren er ook veel nootjes binnen gekomen van het moerasgas. Dit werd steeds meer gebruikt door de dieren om op te koken en om hun bomen en holen te verwarmen.
Nu was Zalmpje heel slim geweest en had wat extra nootjes op het moerasgas gelegd, zodat er heel veel beukennootjes naar de beukennootjeskist vloeiden.
Er stond al met grote chocoladeletters op de voorpagina van de bostelegraaf, dat het nu wel erg veel nootjes waren, die Zalmpje ontving en de dieren begonnen dan ook te mokken.
Eekhoorn Zalmpje werd wel moe van al dat gezeur, ze hadden hem aangesteld om de beukennootjeskist te beheren en nu begonnen ze weer te zeuren dat ze geen nootjes meer hadden om andere dingen te kopen.
Van dit zooitje ongeregeld was kabouter Balkje de baas en soms dacht hij, was ik er maar nooit aan begonnen.
Hij begreep ook niet waar al dat gegraai vandaan kwam. Soms dacht hij, zou het een virus zijn?
Een graaivirus welk elk dier besmette.
Hij wist wel dat de familie Kraai vaak op het verre Oostenbos vloog en kraai en graai scheelde maar één letter.
Nee, dat kon niet waar zijn en gelovig Balkje mocht geen kwaad denken van andere dieren, dat had hij zo geleerd op de zondagsschool.
Balkje had momenteel veel problemen met kikvorst Lagervorst, deze was bezig met de herziening van het zorgstelsel zoals hij dat zo mooi kon zeggen.
Het zat eekhoorn Zalmpje en kabouter Balkje niet lekker dat er zoveel beukennootjes verdwenen in de zorg.
En kikvorst Lagervorst moest dat allemaal haarfijn uitpluizen.
Nu was er een probleem. Kikker Lagervorst kon niet zo goed rekenen. Hij maakte fout op fout en Zalmpje had hem daarop al vele malen betrapt.
In plaats van op te tellen trok hij getallen af en nog meer van die stomme fouten.
Het ergste was dat Zalmpje de fouten weer moest goedmaken met de beukennootjes uit de gezamenlijke beukennootjeskist.
Kikker Lagervorst was in de leer geweest bij vos Blinkhorst en had toch wat van zijn ideeën over zelfdoen overgenomen.
Zo vond Lagervorst ook, dat ieder dier hetzelfde aantal nootjes moest betalen voor de zorg.
Wat natuurlijk helemaal niet kon, je hebt nu eenmaal dieren die wat meer kunnen missen dan andere dieren.
En dan moest Zalmpje weer met speciale beukennootjesregelingen komen om het weer recht te breien.
Lagervorst moest ook zijn vriendjes welke de uitbetalingen van de nootjes deden, de “zorgbetalers”, te vriend houden.
Ze hadden hem beloofd, dat hij een mooie baan kon krijgen als hij na de termijn van vier jaar ontslagen werd bij het bosbestuur.
De belofte hield ook een mooi salaris in, een Lagervorst waardige beloning.
De dieren hadden het al bij de dynamofabriek gezien, sommige dieren gingen wel 100 nootjes per maand meer betalen.
De nieuwe zorg van kikker Lagervorst ging de dieren een heleboel nootjes kosten.
De “zorgbetalers” begonnen ook al te mekkeren dat de nootjesgrens omhoog moest.
Ze konden er niet van rondkomen er waren inmiddels al 36, “zorgbetalers” in het sprookjesbos. Schijnbaar was het een lucratieve bezigheid.
Maar ja, de dieren kwamen in opstand en wilden dat Zalmpje iets van de vele beukennootjes teruggaf welke hij eerst van hun afgepakt had.
Wij hadden al gezien dat Zalmpje heel goed kon goochelen met de nootjes en zulke ingewikkelde op en aftellingen kon maken, dat niemand er meer wijs uit kon.
Het knappe was, iedereen geloofde dat elk dier er volgend jaar op vooruit ging.
Nou ja, elk dier is een beetje veel gezegd, er waren natuurlijk dieren die ook konden rekenen en die kwamen tot heel andere uitkomsten.
Er werden, om de feestelijke stemming te ondersteunen, spiegeltjes en kraaltjes uitgedeeld aan het einde van de toespraak.
Iedereen ging glimlachend naar huis. Nou …. Bijna iedereen!
Gelukkig waren er toch een paar dieren, die toch enige vraagtekens zetten bij de gedane beloftes van de hoofdboskabouter.
Het was een echt sprookjes bos.
Einde
copyright a.neyenhuys almere
Lieve dieren het was satire!
