Radar

Misschien kan ik de verontwaardigde mensen een beetje troosten met de mededeling dat er bijna geen subsidiemogelijkheden meer zijn voor bemiddeling van WAO'ers en WW'ers.

De financieringen van reintegratietrajecten is meer en meer afhankelijk van het resultaat, het zogenaamde no-cure no-pay systeem. Dat zou bedrijven juist moeten stimuleren tot goede resultaten. 'Goed' is in dit geval wel 'goed' volgens de opdrachtgever dus werkhervatting.

Helaas heeft no-cure no-pay ook een keerzijde. Er is minder geld en daardoor minder tijd voor individuele begeleiding. Laten we eerlijk zijn RIB's zijn commerciele ondernemingen met kosten en de noodzaak winst te maken voor o.a. groei, innovatie en continuiteit. Het zijn (meestal) geen gesubsidieerde welzijnsorganisaties.

Ik denk dat no-cure less-pay misschien het beste resultaat opleverd. Namelijk genoeg financiering voor een degelijke basisbegeleiding en een mooie bonus bij een duurzame werkhervatting waardoor de noodzaak goed werk te leveren ook een financiele noodzaak wordt.

Beste consulent,
Kijk eens naar de praktijk.
'No cure-less pay' werkt niet!!! De (malafide) reïntegratiebedrijven steken het basisbedrag in hun zak bij het aanvaarden van een reïntegratie-opdracht. Doen vervolgens niets tot bijna niets. Dat de cliënt niet aan werk geholpen wordt en zij het extra bedrag (de bonus) niet ontvangen, deert ze niet. Het basisbedrag is immers binnen. En dat is mooi meegenomen voor wat er tegenover stond.
HG.

Consulent zoals je je zelf noemt.

In aansluiting op wat henk goossens zei, als ze dan ook de
bonus nog willen, dan proberen ze je met allerlei schofterige
manieren je ergens te plaatsen wat voor de cliënt heel
vervelende consequenties heeft.

Reactie op Henk Goossens:
Als deze branche zo'n ordinaire zakkenvullerij was, hoe kan het dan dat het gros van de bureaus het hoofd niet of nauwelijks boven water kan houden..? M.i. doordat ze juist te veel doen voor het lage bedrag in plaats van te weinig..!

Reactie op Langhaar: hoe kan het nou schofterig zijn om iemand aan het werk te helpen???... Heeft u een praktijkvoorbeeld?

Groet Lodi

Lodi

Niet goed lezen daar hebben veel consulenten zoals ze zichzelf
noemen last van.

Er staat schofterige manieren.

Intimideren, bedreigen, de waarheid verdraaien en van alles
verzinnen in het bijzijn van iemand waar je net een succesvolle
stage achter de rug hebt.

Zeer schadelijk

De door HENK GOOSSENS geschetste situatie is nu al gangbaar. De enige remedie tegen deze maffia is OPHEFFING van de hele sector.

Lodi heeft een IQ van MIN 100 !!

dat de meest RIB-consulenten zelf meestal geen hogere opleiding hebben dan MAVO -3 is mij bekend. Dat je echter zo stom bent om te stellen dat de bureau's zich niet schuldig maken aan zakkenvullerij is uiteraard een ZEER KROMME REDENERING; het heeft vooral te maken met het feit dat iedereen zonder enige opleiding zo'n KAARTENBAK kan opstarten !!

(daar zitten ook ex-arbeidsbureaumedewerkers onder !!!! Die waren eerst geloosd in de richting van KLIQ en nu bij KLIQ ook de duimschroeven terecht worden aangedraaid, gaan ze voor zichzelf beginnen !!

(inmiddels loopt het aantal BEMIDDELAARS in de TIENDUIZENDEN !!; HET IS NIET GEK dat die kaartenbakjes dan steeds dunner worden)

ZE MAKEN ZICH NIET SCHULDIG AAN ZAKKENVULLERIJ, want ze kunnen nauwelijks hun hoofd boven water houden:

WIL DUS NIETS ZEGGEN: OP ELKE HOEK VAN DE STRAAT WOONT INMIDDELS ZO'N KAARTENBAK-SCHUIVER.

Langhaar, mocht je mijn vraag nog lezen tussen het stompzinnige gebral van Reïntegratiedetective, die, nu weer onder de naam Gast, de inmiddels bekende haatzaaiende en ongefundeerde onzin uitkraamt: Kun je iets duidelijker zijn? Ik weet nu dat ik niet goed kan lezen (dank voor de hint ), dus vraag of je ook voor simpele zielen zoals ik kunt uitleggen welke schofterige manieren een bureau gebruikt om iemand aan het werk te krijgen? Met algemene termen kan ik niet zo veel. Die hebben we al genoeg gelezen op dit forum.
Ik begrijp gewoon niet hoe een bureau iemand op 'schofterige' wijze aan werk kan helpen..?

Ben ook nog benieuwd naar het antwoord van Henk Goossens.
Groet, Lodi

Lodi

Er staat plaatsen.

Wat dacht je van liegen over het soort werk en dingen
verzinnen die nooit en te nimmer gaan gebeuren.

Bedreigen en er is een kind in het spel.

Alles voor geld. Bah.

Dit is niet iemand aan het werk helpen, dit was proberen
om iemand voor een paar maanden te plaatsen zodat de
bonus opgestreken kon worden.

zodat de
bonus opgestreken kon worden.

Dit klinkt toch als een gebeurtenis waar meer gespeeld heeft. Ik verfoei die ''bonus'', omdat die inderdaad heel snel tot smerige praktijken leidt, zelfs via daarvoor opgerichte eigen bedrijfjes. Vergis je ook niet in de rol van diverse gemeenten, die daaraan mee werken, door bv het ''bedrijf'' de bijstandsuitkering te geven tijdens dat zg arbeidscontract. Zo lozen ze de mensen uit de bijstand en heeft de gemeente minder lasten, het RIB de bonus en na een halfjaar, de UWV medewerker weer een ww uitkering te verzorgen en dus is het ''baantje'' daar nog nodig. Bah

In dit specifieke geval kan ik echter nog geen oordeel geven. Daarvoor is het beeld nog te diffuus en zou extra informatie heel welkom zijn

Op de valreep:

Vergis je ook niet in de rol van diverse gemeenten

Een nieuwe ''na de shake out periode van de RIB's waaraan je tenminste nog eisen kunt stellen (en ze failliet kunt laten gaan) ontwikkeling:

De Work-first spelletjes. Mensen worden door daarvoor extra aangestelde ambtenaren naar de sociale werkplaatsen geleid. Mogen ze een halfjaar ''werken'' Op zich niets mis met het idee dat mensen die langer thuis waren weer ritme en vaardigheden moeten opdoen, maar MIJN zorg als oud-ombudsman voor gehandicapten: Dit gaat volgens mij ten koste van de gehandicapten in de sociale werkplaatsen en omdat ambtenaren aan ambtenaren geen eisen stellen cq ze niet failliet kunnen laten gaan, komt nu pas echt de grote geldverspilling in beeld. Graag reacties op deze stelling!

Oude Rot

U heeft volkomen gelijk.
Een gemeente speelt hier een grote rol in.

Het gemene spelletje is nog niet ten einde.

Een S.D. speelt ook een hoofdrol.

Alles voor geld.

Het laatste nieuws is dat er een advocaat in-
geschakeld word.

Oude Rot

Een heleboel die daar werken zijn daar terecht gekomen
door bluf en intimidatie.

Ik ben het met u eens dat die werkplaatsen bestemd zijn
voor mensen met een handicap.

En ik zeg, nog meer geldverspilling.

Ritme en vaardigheden kan je ook opdoen
in een bedrijf als een stage.

Geachte Lodi,
Mijn stelling was niet, dat "...deze branche zo'n ordinaire zakkenvullerij" is.
In mijn reactie wilde ik slechts laten weten dat het huidige systeem 'no cure-less pay' in de praktijk niet goed werkt. In mijn geval bestond de 'begeleiding 2de kans-traject' uit 3 gesprekken (2 intakegesprekken met verschillende adviseurs) en -op mijn verzoek- een kort gesprekje om het contact met het reïntegratiebureau formeel te beëindigen. Hiervoor heeft het reïntegratiebedrijf het basisbedrag ontvangen. Ik weet niet precies hoe hoog dat bedrag is, maar per gesprek gaat het om een torenhoog uurtarief, dat de belastingbetaler heeft moeten opbrengen.
Weet trouwens iemand op dit forum om hoeveel duizenden Euro's het hier precies gaat?
Nog een vraag: weet iemand hoe ik de tabellen 'Overzicht contract 2002 per reïntegratiebedrijf' van het UWV moet lezen? Betekent 'Percentage plaatsingen WW' het percentage cliënten dat aan werk geholpen is door de betreffende bureaus? Ik kan het haast niet geloven. In de periode 1 april 2002 t/m 31 maart 2005 staat bij Agens 29,3% terwijl Agens zelf aangeeft 40-50%. En... een medewerker van het CWI vertelde mij zelfs dat het plaatsingspercentage in het algemeen op 90% zit, terwijl de tabel vermeldt: 28,6%
Óf de personen die ik heb gesproken kletsen uit hun nek óf ik moet de cijfers anders interpreteren. Ik stel deze vraag hier, omdat mijn ervaring is, dat ik van het UWV ofwel géén antwoord krijg ofwel onjuiste informatie.
HG.

Langhaar, ik vrees dat ik uw verhaal nog steeds niet snap en het ook niet zal snappen. Dat vervelende lage IQ van mij ook..! Ik snap nog steeds niet wat u bedoelt met schofterige manieren om iemand een paar maanden aan werk te helpen (of woorden van gelijke strekking). Het is toch mooi om een paar maanden te werken..? Ook haalt u er een kind bij, wat bedoelt u daarmee dan..? Kunt u nu echt niet wat duidelijker zijn voor iemand met zo'n traag begrip als ik..?

En beste HGoossens: ik vraag me af of u nu tegen reïntegratie en hulp daarbij in het algemeen bent of tegen de manier waarop een aantal reïntegratiebedrijven dit aanpakt?

Groet Lodi

Beste Lodi,
Mijn laatste bijdrage hierover dan.
Ik ben in het geheel niet tegen bureaus, die tegen betaling begeleiding/coaching bieden bij het vinden van een nieuwe baan. In tegendeel: Ik heb zeer goede ervaringen met een professioneel Outplacementbureau, het Raadgevend Bureau Claessens. Echter, mijn ervaring met twee andere reïntegratiebureaus (mij opgedrongen door het CWI/UWV) is bijzonder slecht. Behalve dat er amateuristisch 'broddelwerk' werd geleverd, had ik ook nog te maken met ongeïnteresseerde, laag opgeleide medewerkers zonder initiatieven.
Ik heb er geen moeite mee, dat voor professionele begeleiding een flink bedrag wordt neergeteld. Maar voor de laatst genoemde categorie is het echt over de balk gegooid belastinggeld. Mijn bevindingen zijn aan de beide laatste bureaus gemeld, maar... u raadt het... geen reactie.
HG.

HG, dan begrijp ik u beter. Ik deel uw mening gedeeltelijk. Ongeïnteresseerdheid lijkt me op z'n zachtst gezegd niet echt handig in een traject waar het draait om begrijpen wat de hulpvraag van de kandidaat is. Wel ben ik van mening dat een lage opleiding niet hoeft te betekenen dat je per definitie slecht geholpen wordt; iemand kan een prima EQ hebben bijvoorbeeld en daarom goed in staat zijn de vinger op de zere plek te leggen.
Dat de branche nog zo onvolwassen is dat dergelijke slechte dienstverlening ontstaat (om meerdere redenen), dat lijkt me duidelijk. Betere controle, betere afspraken vooraf, meer informatie naar de kandidaat enzovoort, zijn mijns inziens noodzakelijke maatregelen. Maar ik blijf van mening dat een goed uitgevoerd reïntegratietraject een wezenlijk verschil uitmaakt (kan uitmaken) voor de kansen van de kandidaat op de arbeidsmarkt. Wat mij daarom wel eens stoort is het over één kam scheren van een aantal zaken, vandaar mijn vraag aan u.

Ook de tariefstelling is nogal eens onderwerp van discussie. De duizenden vliegen je soms om de oren op dit forum. Ik las ergens dat 700 euro voor een intakegesprek ronduit belachelijk gevonden wordt.
Kort rekensommetje: gesprek 1,5 uur, rapportage maken 1,5 uur is drie uur. Personeelskosten grofweg 55 euro per uur, maakt 165 euro. Huur pand grofweg 100 euro per uur maakt 200 euro, totaal nu 365 euro. Kosten computersysteem, onderhoud enzovoort ongeveer 25 euro; kosten opleiden personeel 25, licht en elektriciteit 5, administratieve afhandeling inclusief factuur aanmaken en verzenden 25, verrekening kandidaten die niet op komen dagen 10, kleine bijkomende kosten 20. Dit alles zijn schattingen die niet op gestaafde feiten gebaseerd zijn, maar ik kom hiermee al gauw op zo'n 475 euro. Verdienen we op zo'n intake pak 'm beet 225 euro, voor belasting. Schandalig..? Omdat het zogenaamd 'belastinggeld' is? In dat geval zou je degene die het UITGEEFT moeten bekritiseren, maar ik denk dat diegenen een dergelijk bedrag graag investeren om al die duizenden die te beroerd zijn om te werken een 'duwtje in de rug' te geven. (beetje cru gesteld)

Overigens is niemand verplicht om mee te werken aan een bepaald traject bij een bepaald bureau, dacht ik?
Groet en dank voor uw reactie,
Lodi

Lodi

Hoe kom je er op dat er duizenden te beroerd zijn
om te werken?
Waar kan ik het resultaat vinden van een goed
onderzoek naar mensen die niet willen werken?

Er zal een enkeling zijn maar over het algemeen
willen de mensen gewoon werken voor hun geld.

Het is mij duidelijk dat je je nooit goed verdiept
hebt in die mensen die een uitkering ontvangen.

Beste Langhaar, ik zei al: een beetje cru gesteld. Maar in de kern wel waar..! De 'reïntegratieplicht' (om het even zo te noemen) of dingen als sollicitatieplicht zijn mede ingevoerd als gevolg van jarenlang misbruik van allerlei aard: niet zieke mensen die een WAO uitkering hadden, mensen die een WW uitkering hadden maar helemaal niet wilden werken enzovoort. Als u dit bagatelliseert of zels ontkent dan vrees ik dat u enige afstand heeft tot de echte wereld.
Deze praktijken, waardoor nu de goeden onder de kwaden moeten lijden, hebben de samenleving een veelvoud gekost van de bedragen die nu aan reïntegratie worden uitgegeven.
Ook kom ik het in mijn dagelijkse werk helaas maar al te vaak tegen: aangeboden werk niet aannemen, niet opdagen op de eerste werkdag, verborgen agenda's en ga zo maar door. Voor een schatting in percentage moet ik misschien eens bij andere bemiddelaars te rade gaan, maar zelf denk ik dat minstens 3 van de 10 mensen helemaal niet willen werken, en dat er nog eens 3 belemmerende factoren hebben die geen belemmering zouden moeten zijn (kinderopvang, reistijd, werk niet leuk...). Maar: dat is een schatting op persoonlijke titel, een indruk, misschien vertekend door mijn beperkte mensenkennis..!
Groet, Lodi