Radar

Bij de beoordeling van de effectiviteit van reïntegratiebeleid gaat men vaak uit van een enge definitie van reïntegratie. Het percentage werklozen dat door een bepaalde maatregel weer werk vindt, wordt gebruikt om het succes te meten. Maar de door het Rijk gehanteerde definitie van reïntegratie is breder, en dat hoort ook zo.

Als de afstand tussen werkloze en de arbeidsmarkt door reïntegratiebeleid verkleind wordt, mag je het ook een succes noemen als niet per se meteen een baan volgt. Sociale activering, zoals dit wordt genoemd, is volgens het Rijk ook een wenselijke uitkomst van reïntegratiebeleid. Als gevolg van artikel 8 van de Wet Werk en Bijstand (wwb) is de evaluatie van het reïntegratiebeleid gedelegeerd aan lokale overheden. Die zouden een voorbeeld kunnen nemen aan de 'reïntegratieladder' uit het rapport van de RWI in 2005.

Volgens dit idee is de weg naar arbeid niet een grote sprong, maar eerder een ladder met meerdere sporten. Als het reïntegratiebeleid ertoe bijdraagt dat een werkloze enkele sporten omhoog komt op de ladder, mag het beleid ook een succes heten. Reïntegratiebeleid is dus meer dan alleen jobhunting en bemiddeling. En niet ieder succes is precies meetbaar.


(Bron: WIZ-Viszie, 25-10-2005, (c) Marketingdata)

Tomaatje denkt:

Ik ben blij met deze bijdrage en daardoor kansen voor een echt goede discussie!

In meerdere treden naar een baan? Ga ik gebruiken in een sollicitatiebrief. Ik ben gemotiveerd om bij u te gaan werken omdat ik nog maat wee treden van de arbeidsmarkt verwijderd ben omdat ik een reïntegratietraject heb gevolgd.

Ik weet het resultaat dan wel, jawel afgewezen. Wat een onzin zeg. Of je hebt wel een baan of hj hebt geen baan. Fasegeleuter en afstand tot de arbeidsmarkt is allemaal geneuzel. Ik ben twee jaar uit de roulatie maar als ik aanstaande maandag zes uur 'smorgens kan beginnen dan begin ik ook zonder gemopper.

Hier een discusssie over beginnen? Wat heeft het voor zin?

Als je kleuteropdrachten moest doen en je werdt
gekleineerd, geschoffeerd, geintimideerd,enz.
dan ben je dichter bij een baan gekomen?

Lijkt mij van niet.

En met dit "rapport" is maar weer bewezen dat er nog steeds het stigma betstaat dat werkloosheid automatisch betekend dat je asociaal wordt. Ik kan u vertellen dat ik nog steeds 100 procent socialer ben dan menig wel werkende. Een echte werkgever kijkt ook echt niet naar je aantal theekransjes in het weekend maar kijkt naar je capaciteiten.

Sociale activering is inderdaad wel belangrijk voor de terugkeer naar werk. Hoeveel werklozen/bijstandsgerechtigden komen niet in een isolement zodat solliciteren e.d. moeilijker wordt.

Wat betreft de sporten op de bekende reintegratie ladder vindt ik onzin.
Uiteindelijk is het dus niet erg als men aan het einde van een RIB traject geen baan heeft gevonden.

Als je weinig geld hebt, ja dan zijn er heel veel dingen
die je niet kan doen.

Ach als werkende "arme" kan je ook niet veel dingen doen.