Radar

Sinterklaaswens

Als (oud) werkgevers zijn we gewend om vaak al het werk te doen wat blijft liggen in een bedrijf. Vooral de startende ondernemer en dus werkgever, loopt ‘s avonds of in het weekeinde vaak de rommel (letterlijk) of die van anderen nog snel even op te ruimen. Geen baantje te min dus!
Het is dan ook geen wonder dat die selfmade werkgevers, maar ook de meer luxe paarden daaronder, vaak denken dat minderwaardige baantjes niet bestaan. Het is gewoon werk en het moet gebeuren. Zelf ken ik dit fenomeen van veel te hard werken heel goed.

Vanuit die optiek wordt vaak het principe ‘’werk is werk’’ en passend werk bestaat niet meer, overgenomen door de uitkeringsverstrekkers en re-integratie bedrijven. Jammer is wel, dat ze vaak, in tegenstelling tot de werkgevers die ooit zelf de mouwen uit de handen staken, zelf geen ‘’rot’’ klusjes hebben gedaan. Rotklusjes deed je zelf (als startend ondernemer), meestal uit respect aan je principes, respect ten aanzien van je personeel dat z’n eigen taak naar behoren deed, of omdat je het geld niet overhad of kon betalen, voor een goeie assistent. De drive om die klussen te doen was er in elk geval.

Juist dat is echter wel, wat de bemiddelaar of consulent van een verwijzer of re-integratiebedrijf, moet kunnen invoelen. ‘’Wat is van mijn boodschap’’ de drive en wat is de eer en/of voldoening van deze klus, juist bij mensen die eerder heel ander werk deden, daaruit weg gereorganiseerd zijn, of het niet meer kunnen. Vaak op echt hoger niveau gewerkt, nu op leeftijd zijn en niets meer te eisen hebben. Met respect voor de situatie, dien je iets van die drive over te dragen. Ik heb werk, rotklusjes, maar het is belangrijk dat het gebeurt en iemand moet het doen enne… ’t heeft perspectief naast het feit dat je uitkering je verplicht zelf waar mogelijk je inkomen te verdienen. Zo motiveer je mensen… toch?

Work first.
Op dit moment hebben consulenten een nieuwe mogelijkheid om hun cliënten aan het werk te zetten. Het motief: werkervaring opdoen en dagritme invullen. De weerstand tegen dit werk is groot. Het werk: in de sociale werkplaatsen poetsdoeken scheuren of doosjes snoepgoed vullen. Behalve dat het werk dus weggehaald wordt bij de ‘’echte’’ doelgroep van de sociale werkplaatsen, de vaak verstandelijk gehandicapten, levert het ook agressie op bij bijvoorbeeld oudere werknemers die werkloos zijn geworden en door de leeftijd in combinatie met de leer- achterstand, geen kans meer maken om ooit zelfs maar in de schaduw van hun oude beroep te komen. Vooral het vaak ontbreken van respect in de relatie, is hier funest. Voor een aantal (jongere?) mensen zal dit nog wel wat kunnen zijn; Inderdaad, je bent van de straat af, je bent weer onder de mensen, maar het effect??

Ik heb daar heel veel vraagtekens bij. Immers, een ‘’echt’’ ontwikkelingseffect zit daar voor die oudere werknemer niet meer in. Een echte kans op werk?? Nauwelijks. Beroerd is dat die sociale werkplaatsen vaak een arbeidsovereenkomst voor een halfjaar aangaan en daarmee de premie ‘’verdienen’’ die een re-integratietraject met zich meebrengt. Draaideurwerklozen levert dat dus op en het zotte is dat we als burgers, ook nog eens daarnaast meebetalen aan het in stand houden van die werkplaatsen t.b.v onze ‘’nieten’’ in de maatschappij.

Education permanente
Dat is natuurlijk waar die oudere of wellicht zelfs de onaangepaste werknemer mee bezig moet zijn. Als gediplomeerd poetslapscheurder, zal waarschijnlijk toch de leeftijd weer het struikelblok zijn, want de kans op een RSI arm, hernia en toch net iets hoger salarisvraag dan een jeugdige, zijn (te) groot. Uitzichtloos dus en ook nog eens respectloos behandeld worden? Wel zou je voor die ‘’leerweg-ontwikkeling’’ of de ‘’education permanente’’, in de zomermaanden kunnen vragen om de land- en tuinbouw te helpen, domweg omdat daar het seizoenswerk anders niet gebeurt. Het met succes doorlopen van een leertraject en dat mag wat mij betreft net zo goed, of zelfs liever in een aantal gevallen bij een bedrijf zelf en tegen betaling, zou je WEL kunnen verbinden aan de hoogte en duur van een uitkering. Ook bv de plicht om naast die cursus, in de zomermaanden rotklusjes te doen, gewoon omdat die moeten gebeuren. WEL moet de overeenkomst getuigen van respect. Voor het werk dat MOET gebeuren, maar ook voor de situatie buiten dat (seizoen)werk en het perspectief dat zichtbaar moet blijven. Een respectvolle plaats in de samenleving!

Natuurlijk kunnen we ons afzijdig houden. Omdat het immers de andere kant van de maatschappij is, van hen die er niet (meer) bijhoren. U leest het goed… die er niet meer bij horen. Ik ken namelijk mensen die in deze situatie zijn beland en zichzelf geen dienst meer kunnen bewijzen. Door de respectloosheid van het systeem en teveel mensen die daarin hun werk hebben, zijn ze verhard en presenteren zich soms als anti’s, als aso’s.

Heel dom, heel erg verkeerd, maar soms ook wel begrijpelijk. ELK mens heeft gewoon behoefte aan respect en… aan perspectief.

Ik zou graag willen dat we meer gaan investeren in mensen EN daar gelijkertijd wat voor terugvragen. Bijvoorbeeld dat ze de seizoensklussen (of klusjes, als er fysieke beperkingen zijn) mee helpen oplossen. Beter dan verder gaan met de huidige tweedeling van de maatschappij. DAT is mijn cadeau verzoek aan Sinterklaas voor dit jaar!

Wijze woorden, hier hoef je niets meer aan toe te voegen. Ben er zelfs even stil door.

Bedankt!!

Ik sluit me bij Eddie aan. Niks aan toe te voegen,
alhoewel....
ik hoop dat Sinterklaas dit forum ook leest , dan beloof ik hem dat ik ineens weer gelovig word!!!

Echt heel goed geschreven, oude Rot.
Mijn complimenten!

Groet,
Kid

Dank! Jullie weten dat deze columns in een aantal ''werkgevers''bladen worden afgedrukt? Daarnaast worden ze intensief door een aantal politieke partijen gelezen. Ik doe m'n best. Er MOET wat veranderen!

Cool !!!
Nee, dat wist ik niet....

Ik schrijf zelf zo af en toe ook een beetje, een soort columns. De mijne zijn alleen soms wat hard en vooral emo... Maar het helpt wel om me af te reageren.
En m'n stapel borden in de kast blijft zo op peil

Ben ze alleen kwijtgeraakt door een crash van de pc laatst

Groet
Kid

off topic
o ja, ik schrijf ook nog jeugdverhalen, ben ook een kinderboekenlezer trouwens.
Blijf ik jong bij

Groet,
Kid

Als kerstwens kan ie ook nog wel!

Mooie column oude rot, ik waardeer je passie en je mededogen.

Desondanks heb ik het idee dat in je column een vooroordeel doorschemert, namelijk dat werkgevers een andere instelling hebben dan werknemers. In grote lijnen zullen ondernemers denk ik wel verschillen van de gemiddelde werknemer. Waarom zal de één kiezen voor de relatieve veiligheid van een dienstverband terwijl de ander de sprong in het diepe waagt en een eigen zaak start.

De reden om een eigen bedrijf te starten kan per persoon verschillen: meer inkomen, geen baas meer hebben maar baas zijn, status, eigen tijd in kunnen delen, van hobby werk willen maken. Ik denk dat er evenveel verschillende typen mensen zijn als er redenen zijn om voor jezelf te beginnen. De één zal het voor de wind gaan en zal al snel voor de rotklusjes iemand anders aannemen. De ander zal zijn leven lang moeten zwoegen om de zaak rendabel te houden. De ene werkgever zal daarom vaker rotklussen uitvoeren dan de ander.

Hetzelfde geldt voor werknemers: de één doet een studie en rolt meteen in een goede baan met een bijbehorend salaris, de ander start onderaan en werkt zichzelf omhoog. En nooit rotklussen uitgevoerd hebben betekent niet dat je niet weet hoe dat voelt.

Wat betekent dat dan voor mensen die op zoek zijn naar werk? Ik kan een simpel voorbeeld geven. Een vriendin en ik werkten bij hetzelfde bedrijf. Wegens een reorganisatie moesten we allebei weg (tijdelijke contracten). Ik ben direct gaan solliciteren en had nog voor het einde van mijn contract een nieuwe baan. Niet een droombaan maar gewoon iets wat ik op dat moment kon krijgen. Mijn vriendin vond het onrechtvaardig dat ze weg moest en besloot daarom eerst haar contract bij de werkgever uit te zitten en pas toen ze in de WW zat te zoeken naar werk. Ik ben ondertussen vanuit mijn huidige functie, waar ik niet tevreden over ben, aan het door solliciteren naar een andere baan.
Mijn vriendin vond na een paar maanden WW uiteindelijk een andere baan. Helaas werd ook daar haar contract niet verlengd. Ze konden haar wel een nieuw contract aanbieden maar dan op een andere locatie, iets verder weg (10 minuten om precies te zijn). Ze konden daar echter nog geen garanties over geven maar ze hadden graag dat ze alvast op de nieuwe locatie aan de slag ging. Dat heeft ze geweigerd. Ze heeft zich ziek gemeld en is niet meer aan het werk gegaan. Nu zit ze weer in de WW terwijl ze misschien nog werk had kunnen hebben.

Wat is het verschil tussen haar en mij? We zijn allebei onderaan begonnen, we komen allebei uit een ondernemersgezin. Waarom pak ik een rotklus aan en waarom zegt zij doodleuk tegen haar werkgever dat ze niet bereid is flexibel te zijn en dat ze zich daarom ziek meldt? Waarom maakt zij gebruik van de WW om op haar gemak te zoeken naar een andere, leuke baan terwijl ik een baan aanneem die me niets lijkt om maar niet in de WW te belanden?

Mentaliteit. Blijkbaar iets wat niet altijd met de paplepel ingegoten wordt. Dan maakt het niet uit of je werkgever of werknemer bent. Werknemers maken soms misbruik van hun vele rechten en werkgevers maken soms misbruik van werknemers door ze uit te buiten omdat ze weten dat een werknemer soms geen kant op kan.

Ik besef overigens heel goed dat bovenstaande niet voor iedereen opgaat; niet iedereen heeft gelijke kansen in dit leven. Maar het geldt wel voor een groot deel van de mensen.

Wat betreft passende arbeid: wie bepaalt eigenlijk wat passend werk is en of iemand geschikt is voor een bepaalde functie? De werkgever uiteindelijk, toch? Het gaat niet zozeer om de passendheid van de functie voor een persoon maar de passendheid van een persoon voor de functie.

We moeten dus realistisch blijven. Werken houdt in dat je je eigen inkomen garandeert. Niets meer en niets minder. In dat kader vind ik het noodzakelijk dat er niet te kritisch wordt gekeken naar wat voor soort werk dat dan is. Zeker niet voor mensen die al langer werkloos zijn. In mijn ogen is passend werk gewoon werk dat je kunt krijgen. Dat kan betekenen dat een administratief medewerker uiteindelijk (tijdelijk) bijvoorbeeld productiewerk moet doen als hij/zij niet meer aan de slag komt in het oude beroep. Als dat werk niet bevalt solliciteer hij/zij vanuit die functie maar weer verder.

Maar zoals je zegt: er moet geen werk bij sociale werkplaatsen weggehaald worden waardoor de oorspronkelijke doelgroep buiten de boot valt. Ik vind het niet acceptabel dat het wel gebeurt.

Respect voor elkaar is in dit verhaal belangrijk. Respect van de Rib’s en het UWV naar de werklozen toe. En respect van werklozen voor de mensen die werken en bijdragen aan hun uitkering. Hoe kun je beweren dat bepaalde arbeid je te min of niet passend is, als je wel accepteert dat de mensen die dat werk wèl uitvoeren meebetalen aan jouw uitkering? Uiteindelijk heb je zelf maar een heel klein deel van je WW of WAO betaalt, de rest wordt tenslotte opgebracht door de werkende populatie.

Dank voor de uitvoerige en eerlijke reactie. Op het antwoord moet ik nog broeden, maar 1 naam schiet me nu te binnen:

Wat is het verschil tussen haar en mij?

SARTRE, de dobbelstenen, het ''zijn''. Ik kom nog op de reactie terug!

En nooit rotklussen uitgevoerd hebben betekent niet dat je niet weet hoe dat voelt.

T2 als je nog nooit je been gebroken hebt dan kan je niet
weten hoe dat voelt. Begrijp je wat ik bedoel?

[/quote]Wat betreft passende arbeid: wie bepaalt eigenlijk wat passend werk is en of iemand geschikt is voor een bepaalde functie? De werkgever uiteindelijk, toch?

De werknemer bepaald in de eerste instantie welk werk bij
hem past.

Het begin: de sollicitatie.

In mijn ogen is passend werk gewoon werk dat je kunt krijgen.

Voorbeeld: ik kan werk krijgen in een dierenwinkel, maar ik ben
allergisch voor dieren.

Conclusie, werk wat niet bij mij past.

Ik kan nog wel een tijdje doorgaan maar voor de rest laat ik
het aan de Oude Rot over.

Is passend werk dan ook lonend ???

Tegenwoordig zie je alleen nog maar baantjes van een paar uurtjes per dag/week. Het zal best passend zijn maar niet de moeite om op te solliciteren aangezien het toch van je uitkering wordt ingehouden.

Maar zelfs voor de eenvoudigste baantjes heb je bv VCA1 nodig zelfs voor in de tuinbouw of tomatenplukken heeft men liever toch iemand met ervaring.

Trouwens komt hier ook niet het spookje van de leeftijdsdiscriminatie om de hoek kijken voor passend werk ?.

En nu het goede bericht.

En nooit rotklussen uitgevoerd hebben betekent niet dat je niet weet hoe dat voelt.

T2 als je nog nooit je been gebroken hebt dan kan je niet
weten hoe dat voelt.

Begrijp je wat ik bedoel?

Wat betreft passende arbeid: wie bepaalt eigenlijk wat passend werk is en of iemand geschikt is voor een bepaalde functie? De werkgever uiteindelijk, toch?

De werknemer bepaald in de eerste instantie welk werk bij hem past.

Het begin: de sollicitatie.

In mijn ogen is passend werk gewoon werk dat je kunt krijgen.

Voorbeeld: ik kan werk krijgen in een dierenwinkel maar, ik ben allergisch voor dieren.

Conclusie, werk wat niet bij mij past.

Ik kan nog wel een tijdje doorgaan maar de rest laat ik aan de Oude
Rot over.

Voorbeeld: ik kan werk krijgen in een dierenwinkel maar, ik ben allergisch voor dieren.

Mijn redenatie is dat werkgevers niet iemand aan zullen nemen voor een functie waarbij het risico op uitval te groot is of als zij inschatten dat iemand niet voldoet aan de eisen.

Iemand die allergisch is voor dieren wordt dus niet aangenomen door de dierenwinkel. Iemand met rugklachten wordt niet aangenomen voor een functie waarin deze klachten verergeren. Iemand die te weinig aansluit op de eisen van de functie krijgt een afwijzing.

Soms zitten werkgevers er naast en wijzen ze iemand af die wel goed zou voldoen. Maar ken je de uitdrukking ´**** happens´?

T2 , Ik hoor u niets anders dan alleen het belang van de werkgevers verdedigen.

T2,

Mijn ervaring is dat er al een aantal jaren hoofdzakelijk
naar het kostenplaatje wordt gekeken.

Voorbeeld: juffrouw ik wil een pak ........ hebben.
Antwoord: als het er niet staat dan hebben we het niet.

Vervolg: tegen collega blablablabla.

Voorbeeld: nuon bellen, juffrouw aan de lijn, vraag je, kunt u
mij de algemene voorwaarden sturen?
Antwoord: die ken ik niet, die hebben we niet.

Ik kan er een boek over schrijven.

Langhaar, u kunt niet weten dat u een boek kunt schrijven als u dat nog nooit gedaan heeft. Zie uw eigen opmerking over het breken van een been!

T2 , Ik hoor u niets anders dan alleen het belang van de werkgevers verdedigen.

Mag dat niet dan?

Tja, iemand moet het doen.

mag wel maar of we er nou wijzer van worden.