Radar

In Belgie bestaat het systeem van remgelden. Dit betekent dat men voor vrijwel alle behandelingen een eigen bijdrage betaalt. Ik zou graag willen dat dit systeem ook hier wordt ingevoerd. Dat systeem zorgt voor meer zuinigheid. Immers elk bezoek aan de specialist, elke medische behandeling kost bijv. 20-40 euro. Daardoor ben je niet in 1 keer je hele no-claim kwijt, zoals in Nederland het geval is (omdat hier een bezoek aan de specialist meestal honderden euro's kost tgv de dbc's). En wat gebeurt er in Nederland? Als je gedurende een kalenderjaar de no-claim overschrijdt, dan zit er geen rem meer op de rest van je zorgconsumptie.
Dus ik pleit voor een systeem van remgeld in combinatie met een maximumbedrag (= no-claim) per jaar. Ook de huisarts (met de 9 euro per consult) zou daaronder moeten vallen. Want minder bezoek aan de huisarts leidt uiteindelijk ook tot minder zorgconsumptie (medicijnen, raadpleging specialist). Bezoek aan de huisarts kan best vermeden worden, als je je maar goed orienteert, bijvoorbeeld via internet. Let op: ik heb het dus nu over een situatie van een niet-chronische patient, die kan kiezen of hij wel of niet naar een arts gaat met een bepaalde klacht.

De totale kosten van de Gezondheids zullen hierdoor omlaag gaan en wel meer omlaag gaan dan zoals het nu geregeld is (met een no-claim die niet geldt voor de huisarts en torenhoge specialistentarieven).

Mathilde D.
Bezoek aan de huisarts kan best vermeden worden, als je je maar goed orienteert, bijvoorbeeld via internet.

Ik vind het voorstel van je een slecht plan, niet een ieder heeft Internet, niet ieder is even slim als Mathilde D.
En de meeste mensen gaan niet zo maar naar een arts.
En een no claim wel zeggen dat je als zieke betaald voor een gezonde mede mens, mij is altijd geleerd dat het andersom moet zijn.
Er is volgens mij maar 1 goed plan, en dat is betalen naar draagkracht,
scheelt een hoop geld rondpompen.
En niet een zorgverzekering bij de verzekeraars, maar een volksverzekering bij de overheid, men hoort aan zieke mensen niet te verdienen.

Mathilde D: jij schreef:

(omdat hier een bezoek aan de specialist meestal honderden euro's kost tgv de dbc's).

Blijkbaar weet jij daar meer van af. Vandaag las ik on-line bij het Nederlands Dagblad: "... Een patiënt die een specialist heeft bezocht, krijgt nu al snel een rekening van een paar honderd euro, ook al duurde het consult maar drie minuten'', aldus Hoogervorst.

Ik kreeg bijna een hartverzakking van de schrik. Ik heb 8 nov a.s. nl. een afspraak met een dermatoloog in het ziekenhuis. Betekent dat dat ik een torenhoge rekening kan verwachten? Het lijkt er wel op zo te lezen.

Waarom zou een bezoekje aan de huidarts honderden euro's moeten kosten? Dat gaat dan mooi van mijn eigen risico (900 euro) af. Dat is toch te gek voor woorden?

Ik ben het met Mathilde eens, dat het Belgische systeem van rem-gelden, of eigenlijk het Belgische systeem als geheel te verkiezen is boven het Nederlandse. Ik heb er ervaring mee: wonend in België en werkend in Nederland heb ik vooral met het Nederlandse systeem te maken, maar mijn vrouw heeft, werkend in België, vooral met het Belgische systeem te maken.

Om een goed beeld te krijgen, moet je meer weten, dan alleen rem-geld:

• De Belgische verplichte verzekering is deel van de sociale zekerheid en wordt gefinancieerd uit drie bronnen: belasing, sociale inhoudingen op het loon en de rem-gelden (=persoonlijk aandeel).
• Het rem-geld schommelt tussen de 25% en 30% van het wettelijk tarief (als een arts meer rekent, moet je dat zelf betalen, dus pas op bij welke arts je gaat). Mensen met een handicap, of chronisch zieken betalen minder rem-geld.
• Door de inkomensafhankelijke maximumfactuur is er een plafond aan wat je ooit in een jaar zelf moet betalen.

Voor de wettelijke verzekering ben je ±50 euro per jaar per gezin kwijt.
Door het rem-geld wordt ziekenhuisopname wel een dure grap. Vrijwel iedere Belg sluit daarom een (overigens niet verplichte) hospitalisatieverzekering af, tegen een premie van ±60 euro per jaar per gezin. Dit zijn dus bedragen die iedereen kan opbrengen. Doordat het systeem vooral vanuit loon-inhoudingen wordt bekostigd, is het sterk inkomensafhankelijk en eigenlijk niet zo'n slecht plan als "sprokkel" in eerste instantie dacht...

Ikzelf vind het grootste voordeel van rem-geld t.o.v. eigen risico en no-claim, dat je iedere keer een beetje betaalt, i.p.v. eerst je hele eigen risico opmaken.