Radar

Ik gebruik sinds een week paroxetine 20 mg. Heb wel last van bijwerkingen als moeheid, duizeligheid en dufheid. Deze bijwerkingen zijn echter van voorbijgaande aard.
Ik twijfel echter, door de vele negatieve geluiden, of ik door moet gaan met het slikken van de medicijnen.
Ik ben bang voor altijd verslaafd te geraken en ook om vele kilo's aan te komen. En ook wil ik eigenlijk geen afgevlakt gevoel hebben.
Ik zou graag wat positieve geluiden horen. Maar elke ervaring is welkom. Ik heb al enkele reakties gelezen. Maar graag zou ik lezen waarom jullie ongeveer dit middel gebuikten, en wel of niet in combinatie met therapie. En natuurlijk: werkt het?

Ik snap dat je baalt van alle negatieve geluiden over dit medicijn> Zelf slik ik het al een aantal jaar, eerst seroxat, daarna paroxitine. In het begin worden de klachten over het algemeen vele malen erger, dit duurt een week of 3, die duizelingen en die andere klachten horen er in het begin bij. Als het goed is zijn een aantal van die klachten van voorbij gaande aard. Ikzelf ben wel altijd moe gebleven en zeker 10 kilo aangekomen. Het gekke is dat daar niks over vermeld wordt in de bijsluiter maar de meeste gebruikers hebben dit. Ook ben je afhankelijk van de dosering inderdaad wat afgevlakt in je reactie, je kent geen extreme dalen, maar ook geen pieken meer. Dit klinkt natuurlijk niet leuk als je ermee begint en ook ik heb me destijds afgevraagd of ik het wel moest gaan gebruiken, maar toen het eenmaal werkte was ik als een kind zo blij dat ik me niet meer zo depressief voelde. Ik had een postnatale depressie en was rijp voor opname zeg maar, het probleem is echter om er van af te komen. Ik ben momenteel aan het afbouwen, slik nu om de dag een halve, en dat gaat gepaard met zogenaamde onttrekkingsverschijnselen, die lijken op de bijwerkingen die je in het begin ook hebt. Duizelingen slapeloosheid, enz. Ik vind het moeilijk om zowel negatief als positief over dit medicijn te zijn. Ik denk als ik het toen NIET gekregen had, mezelf misschien wat had aangedaan ofzo, dus in die zin is het toen wel mijn redding geweest. Nu vraag ik me af of er misschien niet iets anders zou zijn geweest wat ook effectief zou zijn geweest. Ze hebben verder niet gekeken of er iets lichamelijks aan de hand was, terwijl achteraf blijkt dat mijn schildklier ook niet goed werkt. Het is zeker als je het een lange tijd slikt echt wel verslavend, maar ja heb je veel keus dan... mij werd geen alternatief geboden. Ik denk ook dat ieder mens anders reageert op een medicijn, dus wellicht geld het bovenstaande niet voor iedereen. Waar ik het momenteel moeilijk mee heb is dat ze het destijds deden voorkomen alsof het een wondermiddel was, nu was het dat ook in het begin, maar ik heb nu al 5 pogingen achter de rug om te stoppen, en ik hoop dit keer dat het me lukt. De dokter zei tegen me dat ik me erbij neer moest leggen dat ik het waarschijnlijk mijn hele leven moest blijven gebruiken maar ik heb het voor die tijd nooit nodig gehad, dus ik moet toch ook zonder kunnen zou je denken. Ik weet niet of je er iets aan hebt, en dat je hierdoor niet ontmoedigd raakt, want dat is mijn bedoeling niet. Nogmaals als je heel diep in de put zit en je merkt op een gegeven moment dat de periodes dat je je goed voelt steeds langer worden, ben je als een kind zo blij dat je jezelf weer een beetje terughebt. Ben je ook onder behandeling van een psychiater of psycholoog? Ik wens je het allerbeste...

Roos..
Ik heb het spul anderhalf jaar geslikt. Geen goeie ervaring. Ik was suffig, ongelukkig, en had nog meer bijwerkingen, sex werd veel minder leuk bijvoorbeeld. En na het stoppen was die burn-out weer terug , plus de ontwenningsverschijnselen. Doe iets aan je probleem, zorg voor een goeie psychotherapeut, praat erover.. sporten... bedenk een list.. Hoe dan ook ..Doe iets !
Maar zie dat je het spul asap/zsm weg kan doen. Het heeft mij een kostbare relatie gekost, en ik vervloek het spul. Maar ik begrijp ook wel dat het soms helpt, en nodig is. Echter, het wordt veel te lichtvaardig / graag voorgeschreven, ze geven het aan te jonge mensen, aan mensen met klachten die korter duren dan de kuur en de afkick, aan mannen die te snel klaar komen, studenten met examenvrees, etc.etc..
In mijn vriendenkring ben ik de afgelopen maand stilaan 10 mensen tegengekomen die het gebruikt hadden ! En voor allemaal was het een slechte (nutteloze!) ervaring. Sterker nog, Een vroeger altijd vrolijke vriendin had zelfmoordgedachten, een andere al 40 jaar een sterke vrouw heeft zichzelf op laten nemen op een gesloten afdeling ! Het spul is levensgevaarlijk !
Er kleven grote risico's aan het gebruik. Sommige bijverschijnselen waarover nogal laconiek wordt gedaan kunnen blijvend zijn, een volledig verlies van libido bijvoorbeeld. Er is aan dit 'medicijn' duidelijk meer geld uigegeven aan marketing dan aan onderzoek...

ik gebruik het spul nu iets van ander halve maand ofzo, de eerste 3 weken stijgende lijn ( terwijl het spul pas na 2 weken echt zou moeten gaan werken ), maar nu soms echt kapot moe en echt super down, zo erg zelfs dat ik erover denk mezelf op te laten nemen op sommige momenten terwijl ik dat daarvoor absoluut niet had, maar andere dagen gaat het wel weer beter en de meeste lichamelijke klachten zijn wel verdwenen, herkent iemand dit? weet niet echt of ik wil doorgaan met medicijnen of dat het beter is om ermee te stoppen namelijk
groetjes

Hallo,
Ik slik nu bijna 3 jaar deze medicatie en ik moet zeggen dat ik er erg veel baat bij heb.
Nadat ik net bevallen was van mijn 3e zoontje besloot zijn vader een half jaar later bij zijn nieuwe vlam in te trekken.
Ik, moeder van 2 tieners en net een baby van 6 mnd, moest wel door en dat kon kennelijk volgens mijn huisarts maar op een manier en dat was met paroxetine.
Ik begon met 20 mg per dag, na alle bijwerkingen te hebben gehad sloeg het goed aan, ik werd weer de oude en kon alles weer goed relativeren en wat ook erg belangrijk was, ik kon weer aan het werk.
Nadat ik binnen een jaar mijn huidige vriend leerde kennen dacht ik dat dit het juiste moment was om te gaan afbouwen, maar volgens het schema van mijn huisarts lukte dit niet, het zou binnen 3 weken moeten lukken volgens hem.
N 5 weken ben ik terug gegaan voor een gesprek, wat hieruit naar boven kwam was dat ik altijd al iemand geweest ben met wisselende stemmingen en buien en dat het best wel eens zo kon zijn dat ik toch gebaat ben bij paroxetine.
Die 18 jaar dat ik bij mijn ex ben geweest zaten vol met ruzies, driftbuien etc, die oa ook werden gevoed door zijn gedrag!
Zelf heb ik uiteindelijk besloten om van 20 mg naar 10 mg per dag te gaan en dat bevalt me prima, een dag overslaan of vergeten is uit den boze want dan krijg ik het gevoel dat ik helemaal hyper wordt.
Omdat je inderdaad suffig kan worden slik ik het vlak voor het slapen dus heb ik er overdag geen last van.

Groetjes!!

Ik ben van de week begonnen met deze "rommel" vanaf de dag dat ik ermee begonnen ben voelde ik me niet lekker...
Heel erg misselijk, draaierig, onstabiel gevoel, paniekaanval, zweten..
Ik ben er dus na een paar dagen weer mee gestopt.
Had het gekregen omdat ik last heb van hyperventilatie maar dit middel is voor mij erger dan de kwaal!!!

Had doorgezet monique die bijwerkingen horen er de eerste 2 weken bij daarna gaat t pas doen wat t hoort te doen. Seroxat of paroxitine wordt vaak gebruikt bij mensen die paniekaanvallen krijgen, angsten en in jouw geval dus hyperventilatie.

Seroxat is een middel met veel bijwerkingen, die vaak nog erger zijn de kwaal. In Amerika (ja ik weet het we zijn niet in Amerika) is dit het minst voorgeschreven middel, daar wordt meer Prozac en Zoloft voorgeschreven, omdat Seroxat zoveel bijwerkingen heeft. In Nederland wordt Seroxat het meest voorgeschreven.

Mijn vorige huisarts heeft het mij ook voorgeschreven, maar ik het weigerde het te gebruiken. Ik werd al ziek van alle dingen dier ik erover hoorde en las. Ik heb toen uiteindelijk Zoloft gekregen en dat heeft veel geholpen bij mij. Dat is lichter en heeft veel minder bijwerkingen. De eerste 3 dagen was ik wat misselijk, verder heb ik er geen last van gehad. Ook toen ik op eigen houtje er totaal mee stopte had ik totaal geen last van bijwerkingen. Mijn advies is dus: niet doen!!

Mijn huisarts heeft het mij ook voorgeschreven samen met oxazepam, ik werd ook helemaal hyper van de paroxetine dus ben ik terug gegaan naar de huisarts. Zij heeft het enige goede gedaan en mij door gestuurd naar een psycholoog. Daar heb ik veel baat bij, want medicijnen onderdrukken en lossen de problemen niet op. Ik vergelijk de medicijnen nu met een porreuse fietsband, je kan blijven plakken maar eens moet hij toch vervangen worden om het probleem te verhelpen.

Succes Ronald.

Daar heb je ook weer gelijk in Ronald. Gelukkig kunnen medicijnen je wel tijdelijk ondersteunen, maar alleen medicijnen is niet voldoende. Je moet de oorzaak aanpakken, niet verhullen met medicijnen. Maar als ondersteuning is het wel goed.

Het medicijn wordt gebruikt om depressie en angsten te temperen. Als je de bijsluiter goed leest dan wordt je helemaal niet vrolijk daardoor wordt het gevoel enkel maar versterkt nog voor je één tablet hebt geslikt. Als ik de bijwerkingen niet had geweten dan was het makkelijker om door te gaan. Een voorbeeld je gaat naar de dokter om een verstopt oor uit te laten spuiten dit gaat goed niets aan de hand en klaar. De tweede keer voor de zelfde klacht weer en wordt je uitgelegd dat je er duizelig van kan worden en het oor kan gaan suizen negen van de tien keer gebeurd dat dan ook.

Ik heb het ook een poosje gebruikt na een traumatische ervaring te hebben opgelopen.
IK WOU DAT IK HET NOOIT GEDAAN HAD.
M`n gevoel werd geheel afgevlakt en ik kreeg poep aan de hele wereld.

Inderdaad, de huisarts vertelde me dat wanneer ik dit middel 2 weken gebruikte ik pas resultaat zou zien. Nou, die 2 weken heb ik niet volgehouden. Behalve dat ik meteen na het slikken maag- en slokdarmklachten kreeg voelde ik niets meer dwz Alles was zeer ver weg in mijn gevoel. Ik ben na 5 dagen gestopt en voelde me meteen veel beter. Ik reageerde weer normaal voel me soms neerslachtig maar veel beter zonder dan met paroxetine.
Af en toe neem ik valeriaan om in te slapen of om door te slapen 'snachts en ofschoon dit ook niet altijd werkt heb ik er verder geen bijverschijnselen van.
Anne

Ik gebruik dan nog wel oxazepam als ik niet kan slapen of een belangrijke afspraak heb. Het geeft wat rust en ik kan me makkelijker uiten. Ik ben dan niet zo bang meer om op straat te gaan. Het is ook geen wondermiddel maar voor mij werkt het wel.

Of het aan te bevelen is weet ik niet, maar het middel oxazepam heeft mij door een heel vervelende periode heen geholpen.

Je moet maar niet overal de bijsluiters van lezen, want dan ben je al opgeveven, voordat je het middel gebruikt. Ik moet voor mijn hart ook middelen nemen, waarvan je ook niet vrolijk wordt, maar als ik ze niet neem, zat ik hier niet meer.

In moeilijke periode's is het een ondersteuning, oxazepam dan. Maar als er iets is dat niet met medicijnen op te lossen is ga naar de dokter en praat over de dingen. Blijf er niet mee zitten je verliest er jaren van je leven mee.

Ronald.

Mee eens.

In mijn geval heeft beide geholpen. Medicijnen èn praten met je omgeving en/of huisarts.

Seroxat (Paroxetine is de werkzame stof) heeft mijn leven gered, zeg maar...
Na een zeer traumatische ervaring was ik in een zware depressie beland, zo erg dat ik overwoog om “eruit” te stappen. Ik at niet meer en ik sliep niet meer. Gesprekken met de psycholoog hielpen niet, integendeel. Na mijn zoveelste huilbui werd in overleg met mijn huisarts besloten tot Seroxat.
Die huisarts (ik ben hem eeuwig dankbaar...) heeft het zeer goed begeleid. Eerst drie dagen, terugkomen, nog eens drie dagen, dan een week, enz. Alleen om te kijken hoe ik erop reageerde, en dat was precies volgens de boekjes. Hij legde me ook precies uit hoe het zou werken en wat ik kon verwachten. de eerste 2 weken suffig en slaperig, en na drie weken zou het gaan werken. Dat klopte precies! Ik ging weer normaal functioneren in mijn sociale leven, en kreeg weer plezier in mijn werk.
Wat de huisarts me óók op het hart drukte was dat ik minstens driekwart tot een heel jaar ermee moest doorgaan, en niet moest denken: “Nou gaat het weer goed, ik kan nu wel weer stoppen,” want dan zou ik onvermijdelijk in een dieper gat terugvallen dan waar ik net uitgeklommen was. En ALS ik na dat jaar wilde afbouwen, moest dat zeer zeer zéér geleidelijk!
Eén keer ondervond ik per ongeluk de afkickverschijnselen, toen ik een paar dagen op familiebezoek was en de pillen was vergeten: een soort electrische schokjes in het gezicht, een onaangenaam gevoel.
Na anderhalf jaar ben ik begonnen met afbouwen: eerst om de dag een halve i.p.v. een hele, toen wat vaker totdat ik op een halve per dag zat. Dit duurde al zo’n 2 maanden. Toen af en toe een dag overslaan enz. tot ik op een halve per 2 dagen zat. Weer 2 maanden verder. Daarna de afstanden steeds langer gemaakt, en tenslotte pas iets genomen als ik iets voelde wat op die afkickverschijnselen leek. Dat duurde steeds langer tot het op den duur helemaal wegbleef. Ik was weer clean! En ik voelde me goed! Nog steeds!

Alles hangt dus af van een goede begeleiding. Degenen die slechte ervaringen met het middel hebben gehad zijn òf niet lang genoeg doorgegaan, òf te abrupt gestopt. Hier ligt een taak voor de huisarts!! Ik heb geluk gehad met de mijne...
Mocht ik ooit weer in een dergelijke situatie belanden dan zal ik zelf bij de huisarts (een andere, ik ben verhuisd) wéér om Seroxat vragen. Ik heb ervaren dat het werkt!

Nog even persoonlijk tot Roos22 die het onderwerp op dit forum begon:
Van verslaving is in zoverre sprake dat je afkickverschijnselen krijgt als je te abrupt stopt, maar als je het heel geleidelijk doet gaat het prima: bij mij heeft het afbouwen een half jaar geduurd. Daar moet je wel rekening mee houden als je ermee begint.
Van vele kilo’s aankomen is, althans bij mij, geen sprake geweest. Voordat ik met de pillen begon was ik 5 kilo afgevallen, maar doordat ik weer normaal begon te eten kwam ik weer op mijn oude gewicht terug (168cm-60kg)
Van mij hoor je dus alleen maar positieve geluiden!
Ik wens je sterkte en het allerbeste!

Nou, ik ben blij dat jullie allemaal nog leven want de fabrikant zegt dat het zelfmoord percentage van paxil meer dan 600% boven dat van het placebo ligt en dat er wat probleempjes zijn met geboorteafwijkingen, zenuwstelsel, verslaving en nog wat permanente schade maar dat is bijzaak. Hoofdzaak is dat er verkocht moet worden en daarvoor geeft de farmaceutische industrie gewoon tonnen aan patientenorganisaties zodat er toch nog ergens een positief geluid klinkt, vooral op de sites. Ongelooflijk? Had je Trouw en Volkskrant maar moeten lezen; http://www.bright-idea.org/links%20media.htm

Al bijna twee jaar slik ik deze medicijnen op advies van de huisarts.
Ik ben er positief over omdat het leven weer lacht ik geen uitspatingen meer heb dus mijn gezin ook veel gelukkiger is.
Je gaat namelijk niet voor je zweet voeten aan deze medicijnen, dus niet alleen ik zelf maar ook zeker mijn omgeving was blij dat er een medicijn was dat me weer op de been kreeg. zeker voor mijn kinderen was het een opluchting, de rust was weer terug!
Oke één nadeel .. maar die is eigenlijk alleen voor mijn man, sex daar heb ik niet echt zin meer in!