Het verhaal van een hulpverlener over armoede.
Geplaatst: 21 feb 2006 21:31
Als hulpverlener weet je wat armoede is.
Wie tegenwoordig een bijstanduitkering aanvraagt wordt geconfronteerd met een reïntegratiebedrijf. Men hangt verschillende verhalen op om de reden daarvan te omschrijven maar wie kijkt naar de werkzaamheden welke er verricht worden voelt zich minderwaardig maar moet omdat er anders een strafuitkering te wachten staat. Dwangarbeid dus! Iets wat bij de wet verboden is wordt hier maar zo even geregeld onder het mom van reïntegratie met als doel de mensen te demotieveren om een bijstanduitkering te vragen en meer gemotiveerd te zijn in het zoeken naar werk in loondienst. Kortom, als je geen baan hebt en jouw WW-uitkering is afgelopen wordt je verplicht aan het werk gezet tegen jouw eigen zin en dat is puur slavernij en bij de wet zelfs verboden alsmede in trijd met de mensenrechten. Mij werd gevraagd aan te geven in welk percentage van de gezinnen of gevallen waarmee ik beroepsmatig geconfronteerd wordt waarbij betrokkenen met het vorenstaande te maken krijgen of hebben. Het is zo dat iemand die een bijstanduitkering heeft verplicht is om te gaan werken onder behoudt van uitkering bij een z.g.n. reïntegratiebureau of bedrijf.
Deze belooft je vervolgens dat ze U ondersteunen in het zoeken naar een gepaste baan. Dat doen ze ook maar daar blijft het meestal ook bij.
Er is gewoon te weinig werk in Nederland om alle mensen te voorzien in de behoefte waarbij nog niet eens wordt gekeken naar of het werk gepast is. In de reïntegratiebedrijven mag men geen commerciële doelstelling hebben waar het gaat om mensen welke daar onder behoud van de bijstanduitkering aan het werk gezet worden. Er is dus niets vrijwillig maar het moet en dat is dwangarbeid.
Voor zover ik heb vernomen bestaan de werkzaamheden uit o.a. het overstickeren van koopwaar, het her-sorteren van dieverse producten al dan niet in een andere kwantiteit, het doseren van zeep, zeezout etc. en het verpakken ervan waarbij je, als je het bedrijf verlaat, stinkt.
Vaak worden voor de Nederlandse markt geblokkeerde partijen snoepgoed of chocoladeproducten, soms grijs uitgeslagen, i.v.m. overschreiding der uiterste verkoopdatum herverpakt voor transport naar het buitenland. Kortom, allemaal praktijken en werkzaamheden welke niet zuiver zijn onder het mom van: "Je doet er resente werkervaring mee op!". Natuurlijk niet want wie vermeldt dit soort werkervaringen nu op een CV? Wie is daar trots op? Wie vaart er wel bij? U niet, zij wel! Daarbij komt nog dat werken ook kosten met zich mee brengt en die mag U geheel uit eigen zak, van de uitkering dus, betalen waardoor hele gezinnen onder de minimumbestaansnorm komen maar het moet anders worden ze gekort en kunnen dan niet alleen niet eten maar ook hun vaste lasten niet voldoen en lopen het risico schulden te maken waar ze uit eigen beweging niet uit komen.
Dit is de orde van de dag en wanneer wij vragen een de uitkerende instantie hoe of hun daarover denken dan worden wij met onze klachten doorgestuurd naar Den Haag want het is wet. Vaak verstaat men onder het ondersteunen in het zoeken naar een vaste baan voor jouw het eens per week beschikbaar stellen van computers om op www.werk.nl naar een voor jouw geschikte vacature te zoeken. De meeste mensen hebben internet thuis omdat internet als enig middel nog te voorziet in nog betaalbare ontspanning en doen dit al meer dan hen lief is maar zelden komt het tot resultaten met als gevolg dat ze er moedeloos van worden.
Na enige tijd een bijstanduitkering te hebben genoten begint het meubilair het te begeven, de wasautomaat laat het afweten, het behang vergeelt en het beddengoed vertoont slijtage en gaten, het leven wordt een sleur waarbij inkopen zich beperkt tot het noodzakelijke en tevens het goedkoopste om maar geen schulden te moeten maken. Normen en waarden vervagen vervolgens. Dan valt er een jaarafrekening van een energiebedrijf op de mat waarin lievelijk wordt verzocht om die maar even binnen veertien dagen te gaan betalen en zie daar, het hek is van de dam, er onstaan schulden want ergens moet je het toch weghalen. Dan maar het tekort beetje bij beetje aanzuiveren van een uitkering waarmee niet eens in de noden voorzien kan worden.
Vervolgens gaat de wasmachine stuk en er wordt uitgekenen naar een tweederhandse machine welke betaald wordt van geld wat eigenlijk voor de primaire levensbehoeften bestemd is. Dan maar nog meer op de kleintjes letten en de kinderen maar een weekendje bij oma en opa.
Betaling der ziekenfondspremie zit er in veel gevallen niet in. Veel sociale diensten betalen dit soort kosten rechtstreeks af uitkering door aan derden. Ik heb het resent meegemaakt dat een alleenstaande maar:€ 27,00 op de bankrekening gestort kreeg waarvan ze de hele maand moest leven. De schulden lopen hoger en hoger op. Het is er gewoon niet. Via de belastingdienst ontvangen gezinnen welliswaar: € 95,00 om de kosten te compenseren maar de kosten bedragen dan wel: € 224,00 aan ziekenfondspremie waarvan de ziekenfondsen grote dure kantoorgebouwen weten te plaatsen dus dat schiet ookal niet op.
Dit is dus armoede!
Statistisch gezien kan worden gesteld dat ieder gezin dan wel zelfstandig wonende welke alleen van een bijstanduitkering moet rondkomen dit kan als er geen onverwachte zaken voor komen waaraan hoge kosten verbonden zijn. Nu kan men in veel gevallen bijzondere bijstand aanvragen. Dit geld voor zaken welke minimaal als noodzakelijk aangemerkt worden, echter niet om er van in levensonderhoud te voorzien of een schuld te betalen want er wordt vooraf een proforma factuur gevraagd welke, als het verzoek gehonoreerd wordt, wordt betaald.
Kortom, dit is armoede zoals ik deze dagelijks mee maak waarbij de sfeer er nog grimmiger op wordt vanwege de zogenaamde arbeidsreïntegratieprojecten welke de bijstandgerechtigde handen vol geld kost, geld wat ze niet hebben of leiver gezegd hard nodig hebben om van in levensonderhoud te voorzien maar ze moeten omdat ze anders nog in hun uitkering gekort worden.
Wat eens een opbouwend en welvarend land was met goede sociale voorzieningn is nu een diep gezonken mooi fregat.
De geschiedenis herlaad zich telkens weer en weer en houdt nimmer op zich te herhalen.
Wie het verhaal goed leest kan daarin metnamen zichzelf herkennen voor zover deze een bijstanduitkering heeft (gehad) en mag commentaar geven. Het is de harde waarheid en realiteit.
Dit is Nederland, hoe is het mogelijk!
Chanmaster
Wie tegenwoordig een bijstanduitkering aanvraagt wordt geconfronteerd met een reïntegratiebedrijf. Men hangt verschillende verhalen op om de reden daarvan te omschrijven maar wie kijkt naar de werkzaamheden welke er verricht worden voelt zich minderwaardig maar moet omdat er anders een strafuitkering te wachten staat. Dwangarbeid dus! Iets wat bij de wet verboden is wordt hier maar zo even geregeld onder het mom van reïntegratie met als doel de mensen te demotieveren om een bijstanduitkering te vragen en meer gemotiveerd te zijn in het zoeken naar werk in loondienst. Kortom, als je geen baan hebt en jouw WW-uitkering is afgelopen wordt je verplicht aan het werk gezet tegen jouw eigen zin en dat is puur slavernij en bij de wet zelfs verboden alsmede in trijd met de mensenrechten. Mij werd gevraagd aan te geven in welk percentage van de gezinnen of gevallen waarmee ik beroepsmatig geconfronteerd wordt waarbij betrokkenen met het vorenstaande te maken krijgen of hebben. Het is zo dat iemand die een bijstanduitkering heeft verplicht is om te gaan werken onder behoudt van uitkering bij een z.g.n. reïntegratiebureau of bedrijf.
Deze belooft je vervolgens dat ze U ondersteunen in het zoeken naar een gepaste baan. Dat doen ze ook maar daar blijft het meestal ook bij.
Er is gewoon te weinig werk in Nederland om alle mensen te voorzien in de behoefte waarbij nog niet eens wordt gekeken naar of het werk gepast is. In de reïntegratiebedrijven mag men geen commerciële doelstelling hebben waar het gaat om mensen welke daar onder behoud van de bijstanduitkering aan het werk gezet worden. Er is dus niets vrijwillig maar het moet en dat is dwangarbeid.
Voor zover ik heb vernomen bestaan de werkzaamheden uit o.a. het overstickeren van koopwaar, het her-sorteren van dieverse producten al dan niet in een andere kwantiteit, het doseren van zeep, zeezout etc. en het verpakken ervan waarbij je, als je het bedrijf verlaat, stinkt.
Vaak worden voor de Nederlandse markt geblokkeerde partijen snoepgoed of chocoladeproducten, soms grijs uitgeslagen, i.v.m. overschreiding der uiterste verkoopdatum herverpakt voor transport naar het buitenland. Kortom, allemaal praktijken en werkzaamheden welke niet zuiver zijn onder het mom van: "Je doet er resente werkervaring mee op!". Natuurlijk niet want wie vermeldt dit soort werkervaringen nu op een CV? Wie is daar trots op? Wie vaart er wel bij? U niet, zij wel! Daarbij komt nog dat werken ook kosten met zich mee brengt en die mag U geheel uit eigen zak, van de uitkering dus, betalen waardoor hele gezinnen onder de minimumbestaansnorm komen maar het moet anders worden ze gekort en kunnen dan niet alleen niet eten maar ook hun vaste lasten niet voldoen en lopen het risico schulden te maken waar ze uit eigen beweging niet uit komen.
Dit is de orde van de dag en wanneer wij vragen een de uitkerende instantie hoe of hun daarover denken dan worden wij met onze klachten doorgestuurd naar Den Haag want het is wet. Vaak verstaat men onder het ondersteunen in het zoeken naar een vaste baan voor jouw het eens per week beschikbaar stellen van computers om op www.werk.nl naar een voor jouw geschikte vacature te zoeken. De meeste mensen hebben internet thuis omdat internet als enig middel nog te voorziet in nog betaalbare ontspanning en doen dit al meer dan hen lief is maar zelden komt het tot resultaten met als gevolg dat ze er moedeloos van worden.
Na enige tijd een bijstanduitkering te hebben genoten begint het meubilair het te begeven, de wasautomaat laat het afweten, het behang vergeelt en het beddengoed vertoont slijtage en gaten, het leven wordt een sleur waarbij inkopen zich beperkt tot het noodzakelijke en tevens het goedkoopste om maar geen schulden te moeten maken. Normen en waarden vervagen vervolgens. Dan valt er een jaarafrekening van een energiebedrijf op de mat waarin lievelijk wordt verzocht om die maar even binnen veertien dagen te gaan betalen en zie daar, het hek is van de dam, er onstaan schulden want ergens moet je het toch weghalen. Dan maar het tekort beetje bij beetje aanzuiveren van een uitkering waarmee niet eens in de noden voorzien kan worden.
Vervolgens gaat de wasmachine stuk en er wordt uitgekenen naar een tweederhandse machine welke betaald wordt van geld wat eigenlijk voor de primaire levensbehoeften bestemd is. Dan maar nog meer op de kleintjes letten en de kinderen maar een weekendje bij oma en opa.
Betaling der ziekenfondspremie zit er in veel gevallen niet in. Veel sociale diensten betalen dit soort kosten rechtstreeks af uitkering door aan derden. Ik heb het resent meegemaakt dat een alleenstaande maar:€ 27,00 op de bankrekening gestort kreeg waarvan ze de hele maand moest leven. De schulden lopen hoger en hoger op. Het is er gewoon niet. Via de belastingdienst ontvangen gezinnen welliswaar: € 95,00 om de kosten te compenseren maar de kosten bedragen dan wel: € 224,00 aan ziekenfondspremie waarvan de ziekenfondsen grote dure kantoorgebouwen weten te plaatsen dus dat schiet ookal niet op.
Dit is dus armoede!
Statistisch gezien kan worden gesteld dat ieder gezin dan wel zelfstandig wonende welke alleen van een bijstanduitkering moet rondkomen dit kan als er geen onverwachte zaken voor komen waaraan hoge kosten verbonden zijn. Nu kan men in veel gevallen bijzondere bijstand aanvragen. Dit geld voor zaken welke minimaal als noodzakelijk aangemerkt worden, echter niet om er van in levensonderhoud te voorzien of een schuld te betalen want er wordt vooraf een proforma factuur gevraagd welke, als het verzoek gehonoreerd wordt, wordt betaald.
Kortom, dit is armoede zoals ik deze dagelijks mee maak waarbij de sfeer er nog grimmiger op wordt vanwege de zogenaamde arbeidsreïntegratieprojecten welke de bijstandgerechtigde handen vol geld kost, geld wat ze niet hebben of leiver gezegd hard nodig hebben om van in levensonderhoud te voorzien maar ze moeten omdat ze anders nog in hun uitkering gekort worden.
Wat eens een opbouwend en welvarend land was met goede sociale voorzieningn is nu een diep gezonken mooi fregat.
De geschiedenis herlaad zich telkens weer en weer en houdt nimmer op zich te herhalen.
Wie het verhaal goed leest kan daarin metnamen zichzelf herkennen voor zover deze een bijstanduitkering heeft (gehad) en mag commentaar geven. Het is de harde waarheid en realiteit.
Dit is Nederland, hoe is het mogelijk!
Chanmaster
