Radar

Jongetje A legt om om te kleden even bril op de grond. Jongetje B gaat per ongeluk erop staan. Bril kapot.

M.i. moet aansprakelijkheidsverzekering van B de schade vergoeden aan A. Dit omdat de schade het gevolg is van het op de bril gaan staan en niet het gevolg is van de bril op de grond leggen.

De "glasheldere" aansprakelijkheidsverzekering van B wijst claim echter af omdat "B had de bril niet op de grond hoeven te verwachten, A had bril niet op de grond moeten leggen."

Ik vind dit een onacceptabele redenering. Op deze manier kan je namelijk alle claims afwijzen.

Ik overweeg hogerop te gaan of zit ik verkeerd??

Ik kan die redenering wel enigszins volgen. Wie legt zijn bril op de grond? Ik niet in ieder geval als ik een bril zou hebben. Dat verwacht je dan ook niet op de grond als je daar loopt of staat.

Aan de andere kant is het wel zo dat kinderen vaker dingen neerleggen op plaatsen waar je dat niet verwacht.

mmm, lastig vraagstuk. Ik zou zeggen; gezamenlijke aansprakelijkheid. De één moet uitkijken waar hij z'n bril neerlegt (en niet op een gevaarlijk plek zoals op de grond) en de ander moet oppassen waar hij gaat staan.

In dit geval hoeft de verzekering niet uit te keren dus staan zij volledig in hun recht.

Het kind had de bril niet op de grond neer moeten leggen. Stel dat het kind de bril op de tafel had gelegd en de ander was er op gaan zitten was het wel een feit dat door de verzekering betaald zou worden. Dit omdat je kan verwachten dat er op de tafel zaken liggen die stuk zouden kunnen gaan.

Linda

M.i. moet aansprakelijkheidsverzekering van B de schade vergoeden aan A. Dit omdat de schade het gevolg is van het op de bril gaan staan en niet het gevolg is van de bril op de grond leggen.

Volgens mij hoeft de aansprakelijkheidsverzekering van de ouders van B. dat niet, maar moeten de ouders van B. dat wel. U heeft namelijk helemaal niets te maken met die verzekeraar, maar wel met de ouders. Wat ontstaat bij kinderen tot en met 13 jaar is een risicoaansprakelijkheid voor de ouders. De vraag wie schuld heeft aan de schade is niet meer van belang. Wel van belang is dat de schade feitelijk door B. is veroorzaakt. Hoe logisch de redenering van Interpolis ook mag lijken, de redenering klopt niet. Ik zou in een dergelijk geval rechtstreeks de ouders van B. aansprakelijk stellen voor de geleden schade.

Vanmorgen heb ik mijn bril op de A2 Utrecht - Amsterdam neergelegd, en er is een vrachtwagen overheen gereden. Moet de chauffeur mij nu de schade betalen? De kapotte bril is niet het gevolg van het feit dat ik m'n bril op de snelweg heb gelegd, maar van het feit dat die vrachtwagen eroverheen reed.

Stel nou eens dat kind B ook een bril heeft. Kind B heeft zijn hoofd gestoten en daardoor is zijn bril helaas kapot gegaan. Kind B kon ook niet opletten aangezien hij constant naar de vloer moest kijken of er toevallig geen bril was neergelegd door kind A. Is in dit geval kind A aansprakelijk?

De redenering van de verzekering is goed te volgen.
Er was immers geen noodzaak om de bril op de grond te leggen.

De vraag wie schuld heeft aan de schade is niet meer van belang. Wel van belang is dat de schade feitelijk door B. is veroorzaakt.

Een redenatie die lekker kort door de bocht gaat.
Hier straalt alleen het verlangen uit om de rekening, ondanks dat het eigen kind de fout heeft gemaakt, toch door een ander te laten betalen.
Lijkt mij een beetje een a-sociaal gedrag.
Maar goed eigen fouten, dus ook die van je kinderen beneden de 13 jaar, toegeven is erg moeilijk.

Een redenatie die lekker kort door de bocht gaat.
Hier straalt alleen het verlangen uit om de rekening, ondanks dat het eigen kind de fout heeft gemaakt, toch door een ander te laten betalen.

Men kan het er mee eens zijn of niet, het is hoe het werkt als het gaat om aansprakelijkheid voor schadeveroorzakende kinderen. In dit geval (bij de topicstarter) is de schade veroorzaakt door B. Vervolgens verschuilen de ouders van B. zich achter de verzekeraar. Dit ondanks het feit dat zij zelf aansprakelijk zijn. Over het verlangen gesproken om de schade niet te vergoeden. Interpolis weet echt wel hoe het werkt als het gaat om aansprakelijkheid en kinderen. De reactie van deze verzekeraar is dan ook glashelder: strooi de wederpartij zand in de ogen en ontkom aan uitkering. Nogmaals: in deze situatie hebben we te maken met een vorm van risicoaansprakelijkheid en niet van schuldaansprakelijkheid. Voor schade veroorzaakt door bijvoorbeeld een huisdier geldt ook iets gelijks. Als de ouders van B. dus ook nog hond C zouden hebben gehad die de schade heeft veroorzaakt, ook dan zullen de ouders van B. kunnen worden aangesproken (als eigenaar van C). Een soortgelijk stelsel kent men ook in het verkeersrecht. De denkfout die de meesten posters onder dit topic maken is om te denken dat voor aansprakelijkheid schuld/verwijtbaarheid is vereist. Dat is in het geval van kinderen (tot en met 13 jaar) en huisdieren niet zo.

Stel nou eens dat kind B ook een bril heeft. Kind B heeft zijn hoofd gestoten en daardoor is zijn bril helaas kapot gegaan. Kind B kon ook niet opletten aangezien hij constant naar de vloer moest kijken of er toevallig geen bril was neergelegd door kind A. Is in dit geval kind A aansprakelijk?

Kind B. heeft hier zijn eigen schade veroorzaakt en zal dus zelf voor de schade opdraaien (de ouders van B draaien er dus voor op).