[ archief ] Misplaatste koudwatervrees bij rechters over toepassing Wck

[peewee]

De weigering van sommige rechters om de nietigheid uit te spreken in aandelenleasezaken vanwege de ontbrekende Wck-vergunning van Dexia, Aegon, Spaarbeleg, Fortis en andere leasebanken, lijkt te wijzen op koudwatervrees bij rechters. Het lijkt erop dat rechters denken:
Ik moet eigenlijk de nietigheid van het lease-contract uitspreken, maar dit leidt tot de meest ver gaande gevolgen: terugbetaling van alle gedane inlegbetalingen + vergoeding van de wettelijke rente daarover.
Daarmee leg ik (rechter) de schade VOLLEDIG en EENZIJDIG op het bord van de leasebank EN DAT WIL IK EIGENLIJK NIET. (immers de klant heeft ook schuld, niet goed opgelet etc !).
Omdat rechters blijkbaar soms de gevolgen van een uitgesproken NIETIGHEID niet wensen, gaat dezelfde rechter op zoek naar (kul)argumenten om de nietigheid maar niet te hoeven uitspreken. Dit lijkt verdacht veel op VOORINGENOMENHEID bij (sommige) rechters. Het geeft in elk geval aan dat sommige rechters zichzelf erg veel speelruimte toe-eigenen bij hun rechterlijke taak. Creativiteit van de verkeerde soort.

[dejongh1]

Maar als je zo handelt als rechter dan kom je misschien nog eens in de Hoge Raad of een baan als minister.In politiek Den Haag(Zalm en Donner) zorgen ze goed voor hun vrienden.Kijk maar naar Cees van der Hoeven.

[daatselar]

C. Wet op het Consumentenkrediet

Een belangrijke ontwikkeling is voorts de jurisprudentie met betrekking tot de Wet op het consumentenkrediet (Wck). Deze wet beoogt consumenten te beschermen tegen al te agressieve kredietverstrekkers. De wet kent een zogenaamd negatief stelsel: het aanbieden van krediet aan consumenten is verboden, tenzij de kredietaanbieder over een vergunning beschikt in het kader van de Wck. Dexia beschikt eerst sinds 2003 over een vergunning in het kader van de Wck. Aandelenlease kent een belangrijk element van kredietverlening. Aanbieders van effectenlease-producten (waaronder Dexia) verstrekken hun klanten immers een krediet waarmee in effecten belegd wordt. De rechtbank te Arnhem (Rechtbank Arnhem 21 juli 2004), Almelo en Utrecht (Rechtbank Utrecht sector kantonlocatie Utrecht 26 januari 2005) oordeelde daarom dat op aandelenlease de Wck van toepassing is (In de Almelose zaak werd de gedupeerde bijgestaan door Mr. M. Delnoy-Garske van ons kantoor). Zoals uit de uitspraak van de rechtbank te Utrecht volgt heeft de toepasselijkheid van de Wck verstrekkende gevolgen. Dexia is dan immers met haar klanten een krediettransactie aangegaan zonder dat zij over de benodigde vergunning beschikte. Dit leidt, gelet op art. 3:40 BW, tot nietigheid van de aandelenleaseovereenkomst. Het gevolg van nietigheid is in beginsel dat de restschuld voor rekening van Dexia komt en Dexia tevens de inleg terug zal moeten betalen aan de gedupeerde. Het is mogelijk dat de rechter een correctie aanbrengt op deze verstrekkende gevolgen van de nietigheid omdat hij vindt dat de gedupeerde een eigen aandeel in de schade heeft. In het Utrechtse geval stelde de rechter vast dat de restschuld voor rekening van Dexia komt, terwijl de inleg als eigen schade voor rekening van de gedupeerde diende te komen.

D. Conclusie:

Steeds vaker oordeelt de burgerlijke rechter – op verschillende gronden – dat Dexia in heeft te staan voor vergoeding van de schade die de gedupeerde heeft geleden. Het oordeel van de KCHB-DSI lijkt te bevestigen dat de burgerlijke rechter op het goede spoor zit. Het is te betreuren dat de verschillende rechters in den lande verschillende maatstaven hanteren voor het berekenen van de schade. Ondanks alle verdeeldheid wordt langzaam maar zeker één ding duidelijk: Dexia zal een gedeelte van de schade aan de gedupeerden moeten vergoeden. Hoe groot dat gedeelte moet zijn, daarover blijven de rechters verdeeld. De Hoge Raad zal er uiteindelijk aan te pas moeten komen om hierover duidelijkheid te scheppen. Het is daarom raadzaam uw proceskansen te bespreken met een deskundig advocaat vooraleer u nadere betalingen verricht aan de aanbieder van uw aandelenlease-overeenkomst (Dexia, Legio Lease, Bank Labouchere, Aegon, Levob, Ohra). Te meer nu niet elke aandelenleasezaak als een gewonnen zaak heeft te gelden. De individuele omstandigheden van het geval zijn uiteindelijk bepalend voor de uitkomst van een gerechtelijke procedure.



--------------------------------------------------------------------------------

Bron : Rompelberg & Ruiter advocaten.

[dejongh1]

Geen vergunningen en geen aankoopbewijzen en toch geen nietigheid van de leasecontracten.Inplaats daarvan nemen de rechters in Amsterdam de D-R in behandeling i.v.m de WCAM.Terwijl deze rechters allang weten dat de Belgische gedupeerden gedeeltelijk hun inleg terugkrijgen van Dexia.Dit gebeurt allemaal in dezelfde EU.For f uc k sake how is this possible?

[Oom Dagobert]

Ik denk dat een rechter ook kijkt naar de maatschappelijke gevolgen van zijn uitspraak.
Ging het om 1 persoon dan was het wat makkelijker en waarschijnlijker om alle verantwoordelijkheid bij Dexia neer te leggen.
Nu is het echter voor een grote groep gedupeerden nog niet beslist.
Bovendien heeft een nog grotere reeds afgehaakte groep een zeker verlies geaccepteerd.
Misschien voelen de rechters zich wellicht voor de keuze gesteld alleen Dexia met een enorme schadepost op te zadelen met als gevolg nog jarenlang getouwtrek of een deel van de schade over een groot aantal gedupeerden uit te smeren.
Om in de "eindfase" niet alles overhoop te gooien ligt het voor de hand dat de rechters in hun uitspraken gematigd zullen blijven oordelen, ook al zouden ze dus als het 1 geval betrof anders oordelen.
Om dezelfde reden is het daarom ook nog steeds aannemelijk dat "ze" de bevindingen bij het aankooponderzoek met een sisser zullen doen laten aflopen.
OD.

[ad]

Er zijn een paar uitspraken bekend ( zie o.a. website PAL ) waarbij de rechter erkent dat de WCK van toepassing is en dat daardoor het contract nietig is.

Bijkbaar kan de rechter dan toch nog een andere kant op want hij vervolgt met en ik citeer:
Onder de gegeven omstandigheden is het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid echter onaanvaardbaar dat de overeenkomst met terugwerkende kracht geheel ten nadele van de gedaagde partij teniet wordt gedaan.

Ik ben bang dat het Gerechtshof in de gemeenschappelijke procedure van Consument en Geldzaken met een soortgelijke redenering komt.

[Oom Dagobert]

We hebben meer dan eens gezien dat de rechter niet om de argumenten van de advocaat van gedupeerde heen kon en DExia dus voor het leasefiasco verantwoordelijk stelde.
Echter, met de vrijheid van persoonlijke benadering van elke rechter, komen vervolgens termen als redelijkheid en billijkheid ineens op tafel.
Dan lijkt het wel of Dexia in bescherming genomen moet worden en moet gedupeerde, ondanks zijn "vrijspraak" toch een groot deel van de schade voor zijn rekening nemen.
Met dit verschijnsel ga je je afvragen wat het nut van een extra goeie advocaat dan nog is.
Want dan staat de uitspraak volgens een niet uitgesproken richtlijn bij voorbaat al vast: "Rechter, geef in elk proces de advocaat van gedupeerde maar gelijk, dat Dexia de schuldige is, maar laat gedupeerde vervolgens wel meebetalen, naar "redelijkheid en billijkheid".
OD.

[dejongh1]

Oom Dagobert,"
"...ondanks zijn vrijspraak toch een groot deel van de schade voor zijn rekening nemen"'.Anders krijgt Zalm de schade voor zijn kiezen.De rechters proberen Zalm en het bankwezen te beschermen tegen een al te grote schadepost van de gedupeerden.Alles wat Dexia tot nu toe opgehaald heeft (dankzij de SLV) bij de gedupeerden,daar zie je nooit 1 euro nog van terug.Bruneel heeft in zijn laatste interview met De Telegraaf gezegd dat hij nog liever de boel failliet laat gaan.En dat was gelijk een bedekte waarschuwing van Bruneel naar Zalm toe!

[peewee]

Rechter geeft in alle gevallen de advocaat van de gedupeerde gelijk, maar laat de gedupeerde wel meebetalen naar redelijk en billijkheid''

Oom Dagobert,
Ik begrijp uw eenzijdige benaderingswijze. Als doorsnee slachtoffer geef je niet graag toe dat je zelf ook fouten hebt gemaakt. Niet goed de kleine lettertjes doorgelezen. Niet de moeite genomen om je vooraf te verdiepen in de kansen EN risico's van beleggen in zijn algemeenheid en van beleggen met geleend geld in het bijzonder. Of ben je gewoon afgegaan op het mooie verkooppraatje van de ""adviseur"".
Toch is het begrijpelijk dat rechters de schade niet alleen en voor de volle honderd procent bij de leasebanken zal leggen. Dit zet namelijk een premie op luiheid bij de consument. Dat de consument (in casu de leasegedupeerde) hier de prijs van leergeld heeft te betalen zal toch duidelijk zijn. Degene die denkt zijn schade voor volle honderd procent vergoed te krijgen (inclusief de wettelijke rente) leeft in een droomwereld. Wakker worden......dus. Dat de leasebanken het GROOTSTE deel van de totale schade op hun bord krijgen lijkt me ook duidelijk, al zal dat nog wel enkele jaartjes van juridische strijd vergen.

[Ikwaseenbeetjedom]

O..?

Sinds wanneer is het redelijk en billijk dat de consument moet checken of de aanbieder van een product voldoet aan alle wettelijke eisen ???

[pewi]

Peewee, ik ben het met IWEBD eens. De rechter hoeft niet anders te doen dan recht te spreken, hierdoor ondersteunt door wet- en regelgeving. Dexia (haar voorgangers) heeft bewust de boel belazerd, en dat versterkt een volledige veroordeling. Dexia is en blijft verantwoordlijk voor haar producten en hoort eindelijk eens over de brug te komen. Hoe dexia haar probleem met haar voorgangers afhandelt, dat is het probleem van dexia. Misschien duft ze t.a.v. haar voorgangers wel naar de rechter te stappen?

Omdat rechters blijkbaar soms de gevolgen van een uitgesproken NIETIGHEID niet wensen, gaat dezelfde rechter op zoek naar (kul)argumenten om de nietigheid maar niet te hoeven uitspreken. Dit lijkt verdacht veel op VOORINGENOMENHEID bij (sommige) rechters. Het geeft in elk geval aan dat sommige rechters zichzelf erg veel speelruimte toe-eigenen bij hun rechterlijke taak. Creativiteit van de verkeerde soort.

Toch is het begrijpelijk dat rechters de schade niet alleen en voor de volle honderd procent bij de leasebanken zal leggen. Dit zet namelijk een premie op luiheid bij de consument. Dat de consument (in casu de leasegedupeerde) hier de prijs van leergeld heeft te betalen zal toch duidelijk zijn. Degene die denkt zijn schade voor volle honderd procent vergoed te krijgen (inclusief de wettelijke rente) leeft in een droomwereld.

Beide quotes zijn nogal verschillend van aard.
Vrgr pewi

[Oom Dagobert]

Het ging deze keer even niet om de vraag of de gedupeerde een deel van de schade al of niet op zich moet nemen.
Het ging over de rechtspraak.
Wat opvalt is dat er tot in de kleinste details over de schuldvraag van
Dexia wordt geneuzeld.
En met de juiste advocaat houdt bij Dexia geen enkel argument stand.
Maar dan.
Dan zegt de rechter nonchalant iets over redelijkheid en billijkheid en worden alle vastgestelde strafbare feiten overruled met de uitspraak dat gedupeerde toch maar even pakweg 30% van de schade op zich moet nemen.
Hoe de rechter aan zo'n percentage komt?
Joost mag het weten.
Waar ik problemen mee heb is dat de rechters straks wel is waar op 1 lijn kunnen zitten in hun beoordeling maat dat de ene 30% billijk vindt, de ander 50% en weer een ander 10%.
De ene rechter zal denken dat het billijk is tov de mensen die geschikt hebben.
Een ander zal denken dat het billijk is tov de mensen die met zelf gekochte aandelen veel hebben verloren.
Weer een ander zal denken dat het billijk is omdat Dexia er ook ingetuind is.
En zo weet niemand wat er in het hoofd van de betreffende rechter is omgegaan als hij zegt "naar redelijkheid en billijkheid".
Straks heeft Dexia geen aandelen op naam gekocht en is dus in gebreke gebleven, maar, het is volgens de rechtbank redelijk om de gedupeerde toch een deel van de schade te laten betalen.
Als het er zo naar toe gaat dan heb ik zoiets van, waarom al die moeite met een advocaat?
waarom het aankooponderzoek?
Verander dan de Duisenbergschikking in ..% schade eigen rekening voor iedereen en we zijn van alles af.
Simpel want als het daar straks toch op neer komt, wat heb je dan aan een uitspraak waarin je voor 100% in het gelijk wordt gesteld maar toch 30% of zo moet betalen?
De hamvraag is eigenlijk hoe je de eigenverantwoordelijkheid bij iedereen op een eerlijke manier kan wegen, kan uitdrukken in een aantal euro's.
Ik zou het wel weten maar weet niet of een gedupeerde onpartijdig kan zijn.
OD.

[peewee]

Het laatste woord is aan de Hoge Raad

en Pewi
Ik geef toe dat er wat licht zit tussen mijn eerste bijdrage aan dit forumitem en mijn reaktie op OD. Ook ik schipper een beetje tussen hoop en realiteitszin. Natuurlijk zou het mooi zijn wanneer straks, wanneer de rechtspraak zich eindelijk uitgekristalliseerd heeft, de leasebanken één voor één tot volledige schadevergoeding worden gedwongen (terugbetaling van alle gedane inlegbetaling PLUS de wettelijke rente en uiteraard kwijtschelding van een restschuld wanneer daarvan sprake is). Enige realiteitszin gebiedt echter dat dit er toch hoogstwaarschijnlijk niet in zit. Rechtspreken betekent niet zonder meer een blinde toepassing van de wet (ofschoon sommigen met een foutieve verwijzing naar de blinddoek van Vrouwe Justitia dit misschien denken), maar kijken naar wat er hier in de jaren de periode 1992 - 2002 met de verkoop van aandelenleaseproducten fout is gegaan. Welke rechtsinbreuken maakten de leasebanken, hoe onvoorzichtig was de gemiddelde leasedeelnemer. In een civiele rechtsprocedure gaat het altijd om een afweging van gemaakte fouten door beide partijen, in casu de leasebanken en de gedupeerde. Van mij mag iedereen vinden dat de fouten voor de volle honderd procent bij de leasebank ligt en dat hemzelf geen enkele blaam treft. Van mij mag , het ....of het ook reeel is, is vraag twee.

[keja]

Normaal gesproken wel.......in dit geval niet.....peewee...

[peewee]

dat de leasebanken het grootste deel van de totale schade op hun bord krijgen lijkt me duidelijk

Deze stelling van mij was wat te kort door de bocht. De leasebanken (Dexia, Aegon, Fortis cum suis) zijn eigenlijk al een paar jaar bezig om de groep gedupeerden die echt volledige schadeloosstelling claimen en de rechtsstrijd echt aangaan zo klein mogelijk te houden. Zie ook mijn eerdere bijdrage over het uitrookbeleid van Dexia. Aangezien het grootste deel van degene die flinke verliezen hebben geleden op hun leasecontracten inmiddels hetzij akkoord zijn gegaan met zoiets als het Dexia-aanbod hetzij de Duisenberg-regeling lijken te willen aanvaarden, hetzij anderszins passief aan de kant blijven staan en blijkbaar hun geleden verliezen accepteren, zullen de leasebanken vermoedelijk toch nooit het grootste deel van de schade die er bij alle leasedeelnemers tezamen is ontstaan (ergens tussen de anderhalf en drie miljard euro schat ik) hoeven te vergoeden. Het zou kunnen dat de leasebanken de komende jaren met honderden miljoenen euro over de brug zullen moeten komen, maar dan is er PER SALDO nog steeds sprake van een flinke winst bij deze leasebanken (wellicht niet zozeer bij Dexia, maar zeker wel bij partijen als Aegon en Fortis)

[pewi]

Beste Peewee,

Welke rechtsinbreuken maakten de leasebanken, hoe onvoorzichtig was de gemiddelde leasedeelnemer. In een civiele rechtsprocedure gaat het altijd om een afweging van gemaakte fouten door beide partijen, in casu de leasebanken en de gedupeerde.

Dexia doet net alsof zij bij terugbetaling verlies lijdt aan deze hele aandelenlease-affaire. Ondertussen weten we wel beter. Dexia is de enige financieel winnende partij in deze kwestie. Ik vermoed dat dexia nog steeds flink verdiend met onze inleg. Deze inleg wordt echt niet op een rente rekening gezet. Deze rente zet dexia opnieuw in met allerlei (voor ons) onduidelijk optieconstructies, en wordt zodoende verveelvuldigd.
Ik zou normaliter best kunnen leven met een verhouding 25 / 75 schade voor gedupeerde resp. leaseaanbieder, echter het feit dat dexia, hun voorgangers en hun tussenpersonen zonder vergunning, producten aan de man hebben gebracht, geen tweede handtekening hebben geëist, en de zorgplicht met voeten hebben getreden (alles heel bewust), zorgt ervoor dat ik mijn hele inleg terug wil.

hoe onvoorzichtig was de gemiddelde leasedeelnemer.

Verreweg de meeste van de aandelenleasers wilden dat hun spaargeld wat meer opleverde. We werden toentertijd gebombardeerd met paginagrote advertenties en veel reclame per post. Het leek allemaal best aantrekkelijk. Wij (leken) wisten niets af van zorgplicht, 2e handtekening en vergunningen. Wij gingen er vanuit met een betrouwbare bank te maken te hebben. Dit vertrouwen werd zelfs versterkt door allerlei accountantsverklaringen en voor de aanbieder positieve verklaringen van belastingadviseurs.

Bovendien eis ik het door mij gestorte bedrag in mijn depot terug, welke deels is opgegaan aan de periodieke betalingstermijnen en deels is weggevaagd door een inzakkende beurs. Bovendien is mijn depot-product aantoonbaar tot stand gekomen door dwaling van spaarselect.

Vrgr pewi