Radar

Amsterdam, zaterdag 11 maart 2006

Het lukt! De buurvrouw staat straks op straat!

'helaas denken wij toch dat de visite schoenen aan had' Als het aan woningcorporatie Rochdale ligt, wordt Claudia Amelsbeek 24 maart uit haar woning in de Johann Keplerstraat gezet wegens geluidsoverlast. Amelsbeek, 51 en sinds vorig jaar hartpatiënte, woont er 26 jaar. De rechter heeft beslist, maar hoe betrouwbaar is het dossier?

tekst loes de fauwe

foto's jan-dirk van der burg

'U danst met grote regelmaat met schoenen, al dan niet voorzien van hakken, in uw woning. Ook lijkt het erop dat u andere mensen uitnodigt om samen met u te dansen. Helaas dwingt u ons een drastische maatregel te nemen. (...) De geluidsoverlast bestaat (nog altijd) uit: harde muziek, met korte tussenpozen, enkele uren achtereen, het lopen op hakken over de harde vloerbedekking, het slaan met deuren bij thuiskomst en vertrek.'

Aldus luidt de waarschuwing van woningbouwvereniging Rochdale aan huurster Claudia Amelsbeek uit de Johann Keplerstraat (Watergraafsmeer) op 25 mei 2005. Een brief van twee maanden later meldt hetzelfde, nu gespecificeerd met data en tijdstippen. Op 26 augustus is het schrijven nog specifieker, waarna mevrouw wordt gemaand zachte vloerbedekking te nemen en klachten van buren serieus te nemen. Daarna wordt gedreigd met maatregelen.

Na deze brieven belt Amelsbeek wel eens met haar verhuurder, of met de buurtregisseur van de politie, om haar verhaal te doen: zij veroorzaakt helemaal geen overlast, ze heeft helemaal geen problemen met buren, ze geeft geen feesten. En ze neemt ook geen zachte vloerbedekking, omdat de houten vloer in de kostbaar verbouwde woning op een door de vorige verhuurder goedgekeurde wijze is geïsoleerd. Latere contacten met Rochdale en de buurtregisseur verlopen even ongeregeld. Men probeert afspraken met Amelsbeek te maken, maar dat lukt niet vaak. Rochdale en de buurtregisseur komen aan de deur, maar ze is zelden thuis.

Amelsbeek bestrijdt de aantijgingen van de buren, op één punt na: ze draait voordat ze naar salsales gaat altijd een half uur muziek, hard, om te oefenen. Maar nooit op rare uren. Haar gebrek aan reactie op de aanmaningen van de woningbouwvereniging wijt zij aan haar psychische toestand. Ze probeerde in die tijd, vertelt zij, haar leven weer overeind te zetten. Na een huwelijk waarin ze langdurig is mishandeld, en na de scheiding was ze er slecht aan toe: "Ik leefde in een andere wereld, het is niet eens tot mij doorgedrongen welke brieven allemaal binnenkwamen, ik was bezig te overleven."

Ze had er geen idee van dat in de vijf jaar geleden aangepaste benedenwoning haar buurman Bram K. en zijn partner Jos S. - veertigers, hij is door zware gezondheidsklachten aan huis gekluisterd - haar bewegingen precies volgden: op de minuut werd dag in dag uit, meer dan een jaar lang, geklokt wat de bovenbuurvrouw deed en wat voor geluid dat gaf. Dat ontdekte ze pas tijdens de gerechtelijke procedure.

De geschiedenis van Claudia Amelsbeek gaat een stuk terug. De echtelijke twisten en de klachten daarover staan in de dossiers van de woningbouwvereniging. Amelsbeek - in de buurt bekend als een aardige vrouw, sociaal, vrijwilligster in het kinderwerk - is in dat dossier niet de spil, maar haar ex-man die 'onder begeleiding staat van de GGD om zijn agressie te leren beheersen'. Maar dat dossier blijft, na vertrek en veroordeling van haar ex, wel bestaan.

De woningbouwvereniging heeft voor bewoners met klachten over buren duidelijke instructies. Afgezien van aanmoediging in gesprek te gaan en zelf zaken op te lossen, wordt duidelijk aangegeven dat, als het menens wordt, een schriftelijk dossier nodig is voor een eventuele juridische procedure: 'Hoe meer bewijsmateriaal hoe beter!' aldus de Rochdale-brochure hierover. In het benedenhuis aan de Johann Keplerstraat is die instructie nauwkeurig gevolgd. De eerste brief, over de huiselijke ruzies, dateert van februari 2003. De buren hebben dan al contact met de buurtregisseur en het meldpunt overlast. Buurman schrijft: 'Wij houden u op de hoogte'.

Pas in maart 2004 volgt een nieuwe brief. Het gaat nu om het lopen op de houten vloer, om harde salsamuziek. 'Wanneer mevrouw thuiskomt, hoor je dit gelijk. De deur knalt minuten na in de sponningen, de vloerdelen van de trap bibberen voor haar en als ze op éénhoog is, loopt ze meerdere malen door haar gehele woning op schoenen met hakjes (blokhakjes).'

Het Formulier Overlast leert de benedenburen dat overlast met datum, tijd, soort en duur moet worden omschreven, evenals de melding of de politie is gebeld en of die ook overlast heeft geconstateerd: '8.15 tot 20.30: Het is weer disco boven.'

Buurvrouw S. begint te e-mailen met de diverse klachtloketten. Met de buurtregisseur, Wouter Hermsen, bij voorbeeld: 'Hallo Wouter, ik heb vandaag een aanvaring gehad met Claudia over haar planten, daar zit luis in en dat geeft smerigheid op mijn ramen (...) Ik heb naar de politie gebeld, maar je was er niet. Ik heb ook de woningbouw gebeld, maar de hr Schneider was er helaas ook niet. Ik moest namelijk even met iemand hierover praten.' (10 mei 2004)

Dan weer gaat een brief aan de woningbouw over het verjaardagsfeestje van buurvrouw Amelsbeek: 'Helaas denken wij toch dat de visite schoenen aan had.(...) Om kwart over elf heeft mijn man de politie gebeld. Om twaalf uur was het rustig. Met vriendelijke groet.'

Op 13-12-2004 begint Bram K. zijn logboek. Nu wordt het ernst. In het Claudia-dossier laten zo'n veertig uitgeprinte pagina's zien hoe de benedenbuurman zijn dagen pleegt te vullen: hij houdt bij wanneer ze thuiskomt en weggaat, hoeveel minuten muziek er te horen is, wat ze draait, wanneer ze stofzuigt, of zij - al dan niet geschoeid - loopt van achter naar voren of andersom. Opvallend is dat de herrie zich nooit voordoet op onaangenaam late of heel vroege uren. Zijn observaties nemen in heftigheid toe: 'Belangrijk, belangrijk,' zo beginnen ze af en toe. Of, 10.30 uur: 'Het is weer schoonmaaktijd en het is weer een dreun van bassen.'

De buren, met hun kwetsbare gezondheid gaan blijkens het logboek omstreeks negen uur

's avonds naar bed - en dan horen ze helemaal elke beweging: 'Na even geen overlast moet ik nu toch melden dat wij echt last hebben van extreme overlast welke in eerste instantie vijf minuten duurde.' Of: 'Het is woensdag, 7.25. Claudia gaat zo weg omdat zij dan bloed moet laten prikken. En ja hoor, ze ging om 7.40 weg en zo kon ik dit alweer noteren in het verslag.'

Daartoe aangemoedigd sturen de onderburen periodiek de verzamelde notities naar het meldpunt overlast, de politie en de woningbouw : 'Geachte lezer, hierbij weer een overzicht van de overlast mw Amelsbeek. Groetjes, Jos S. en Bram K.'

In de tweede helft van 2005 krijgt het logboek steeds meer het karakter van persoonlijk dagboek: 'Bram gaat er maar even uit, even schrijven.' En: 'Ik voel mij vandaag niet zo lekker in mijn hoofd.' Met obsessieve trekken ook: de noteringen worden steeds specifieker, per minuut genoteerd. Het kan niet anders of buurman en buurvrouw hebben met de stopwatch in de hand zitten turven en hun groeiende ergernissen met steeds meer uitroeptekens, puntjes en vraagtekens genoteerd.

K. noteert zelfs hoe maatschappelijk werker Frits Schneider van Rochdale een andere buurvrouw, voor wie 'Claudia niet weg hoeft', maant 'om nu geen zoete broodjes te bakken'.

Intussen worden bij de woningcorporatie de stapels overlastmeldingen zorgvuldig verzameld. Buren worden ondervraagd, maar vooralsnog worden de klachten niet ruim gesteund.

Rochdale stuurt intussen steeds dreigender brieven, waarop nauwelijks reactie volgt.

Zo valt begin januari bij Amelsbeek de dagvaarding in de bus voor een zitting bij de rechter waarin Rochdale ontbinding eist van de huurovereenkomst, wegens geluidsoverlast. Als op 24 januari het kort geding dient, ziet Amelsbeek haar - Utrechtse - advocaat voor het eerst, een half uur voor de zitting. Zelfs dan dringt nog niet tot haar door wat er werkelijk aan de hand is. Voor de rechter verklaart zij nog steeds zich van geen kwaadbewust te zijn.

Dat dat niet bevorderlijk is voor haar positie, blijkt uit de overwegingen in het vonnis. De rechter ziet de samenvatting van de klachten, de vergeefse pogingen van Rochdale en buurtregisseur om Amelsbeek in beweging te krijgen - het waarom daarvan blijft onbesproken - en komt op grond van die stukken tot een uitspraak. De huurovereenkomst mag worden ontbonden.

Amelsbeek zit inmiddels verzenuwd op de bank in haar huis, een pico bello ingerichte woning, en telt de dagen naar de 24ste maart af, de dag dat ze dakloos zal worden. Vorig jaar had ze een hartinfarct, maar ze herstelt. Nooit zou ze, zegt ze, iets doen om haar huis, eindelijk haar eigen plekje, te riskeren. Juist nu het mooi is opgeknapt en ze na al die jaren ellende weer een beetje mens wordt. Ze heeft zich, zegt ze, nooit gerealiseerd hoe ernstig de situatie was: "Ik ben geen Tokkie. Ik leefde gewoon in een andere wereld."

Het vonnis heeft afgelopen weken in de Johann Keplerstraat beroering gegeven onder andere buren. Dat Amelsbeek weg moet, wekt verbijstering. Nu blijkt hoe de ene buurman heeft gepoogd te bemiddelen, evenals pastor Nico Essen, maar vergeefs. Het klagende echtpaar beneden weigert over de zaak te praten.

Buurvrouw Mirjam van het andere portiek is zeer verontwaardigd, omdat volgens haar van grote overlast helemaal geen sprake is of was: "Claudia is een aardige, sociale vrouw, ze past hier op kinderen! Het zijn die benedenburen die naar doen en grimmig. En nu ligt dat vonnis er en zeggen zij: 'Dit is een zaak van de woningbouw, die is de rechtszaak begonnen'. Alsof zij niet alle munitie hebben aangedragen."

Amelsbeeks nieuwe advocaat, Karin Boukema, heeft hoger beroep aangetekend. In haar appel voert ze aan wat in eerste instantie onbesproken bleef: de omstandigheden van Amelsbeek zelf.

Het meldpunt Overlast noch de politie is bereid om over de kwestie Amelsbeek iets toe te lichten, om reden van privacy dan wel, zoals de politie laat weten, 'omdat dit een zaak is tussen huurster en verhuurder'. Rochdale-woordvoerder Pim Krommenhoek laat in eerste instantie weten dat uitzetting wegens overlast heel bijzonder is, en dat het Rochdale eigenlijk heeft verbaasd dat het de zaak won. Hij voegt er ongevraagd aan toe dat het wel zo is 'dat mevrouw Amelsbeek bij een psychotherapeut heeft gelopen'. "En die zegt: 'Ze neigt tot uitdagen'."

In tweede instantie wenst Krommenhoek niets meer te zeggen. Ook niet of de klachten van de benedenbuurman zijn gecheckt op realiteitsgehalte: in het dossier ontbreken processen-verbaal of geluidsmetingen. "Wij hoeven aan u geen verantwoording af te leggen." Ook op deze publicatie wil de corporatie niet reageren. Van uitstel van de ontruiming tot in hoger beroep uitspraak is gedaan, kan geen sprake zijn, zei de woordvoerder vorige week nog wel. "Ook al zal mevrouw, inderdaad, dan maar naar het HVO moeten." Argument: "Sinds de dagvaarding op de mat ligt, is ze stil." huisbaas maant buren: geen zoete broodjes bakken

Copyright: Het Parool

Heeft u ook zoiets meegemaakt of kent u iemand in uw omgeving die iets soortgelijks is overgekomen? Graag verneem ik uw reactie via [email protected]

En jij bent zeker die buurman?

> En jij bent zeker die buurman?

Nee, ik ben niet de buurman. Wel iemand die op zoek is naar serieuze reacties van mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt.

Misschien even handig als je dan aangeeft welke relatie je wel hebt m.b.t. dit verhaal.

Oké, dan krijg mijn reactie;

Ik vindt het een raar en wazig verhaal. Ik kan me niet voorstellen, en weet ook zeker dat dit niet kan, dat iemand door één persoon op straat gezet kan worden.
Om iemand uit zijn of haar woning te zetten, heb je minimaal twee klagende buurtbewoners nodig. Pas dan kan er een dossier worden aangelegd.

Echter, als mevrouw niet reageerd op de brieven/dreigementen, kon het wel eens zijn dat dit verhaal niet meer opgaat. Er is dan namelijk geen sprake van een verweer en ook geen sprake van een 'welles niettus spelletje'.
Hierdoor denk ik dat de zaak veranderd, en de klagende buurman zeer sterk staat.

Maar mijn mening blijft hetzelfd; die buurman is zwaar gestoord.

Ik heb het hele verhaal eens doorgelezen. En hoe verder ik kwam, hoe grotere hekel ik krijg aan die buurman, die door gezondheidsredenen aan huis gekluisterd is.

Ik heb in mijn flat ook zo iemand wonen. Die man is door een ongeluk arbeidsongeschikt geraakt, kan ie niets aan doen. Maar intussen gaat hij zich opwerpen als onbezoldigd papierverwijderaar, onebezoldigd politie-agent in en om onze flat, en bemoeit zich met alles en iedereen, bedreigt zijn medeflatbewoners, en weet precies wanneer mensen hier in de flat naar hun werk gaan, en weer thuiskomen.

Als ik geen horloge om heb, en ik ga naar mijn werk, weet ik precies hoe lang ik weggebleven ben: kom ik hem bij de lift tegen: je was vanmorgen wel laat weg he, heb je een feestje gehad gisteren?

Het is inmiddels zover, dat bijna iedereen die man nu volstrekt negeert, en hij heeft het nog steeds niet in de gaten waarom dat is.

Om op het verhaal terug te komen: een naaldhak op een houten vloer kan irritant zijn, maar mensen die met elkaar in bijvoorbeeld een flat of etagewoning wonen, dienen bepaalde geluiden gewoon van elkaar te accepteren. Anders moeten ze midden op de hei gaan wonen. Daar worden ze alleen uit hun slaap gehouden door kwetterende vogels.

Kortom: ik zou de kant van Claudia kiezen, en die buurman, die er zijn levenswerk van maakt om bij te houden wat zijn bovenbuurvrouw doet (er moet immers gestofzuigd kunnen worden, nietwaar?, die moet zich eens laten nakijken.

De kern van dit verhaal is: een vrouw is zonder enige vorm van objectief bewijs haar woning uitgezet. We leven in een democratische rechtsstaat waarin zaken objectief bewezen moeten worden. Dat er mensen zijn die er een sport van maken overal over te klagen is een nuchter feit. In Nederland gebeurt het vaker dat mensen door klagende buren hun woning kwijtraken.

In casus is Jaap de Vries dus een belangstellende, bezorgde medeburger. Dan is de topictitel enigszins misleidend, maar wel aandachtstrekkend in ieder geval. Ik vind zowieso dat men niet zo gauw op zijn of haar teentjes getrapt moet zijn, en deze geobsesseerde buurman spant toch wel de kroon

Voor de mensen die zich nu afvragen hoe het is afgelopen met deze huurster: ze woont nog steeds op hetzelfde adres, in haar eigen huisje. Helaas voor haar wonen de klagers ook nog onder haar. Ik weet niet hoe het gelukt is er te blijven wonen. Waarschijnlijk heeft de publiciteit ook bijgedragen aan de positieve afloop. Het is natuurlijk waanzin dat iemand al 25 jaar ergens kan wonen en dat een klagende buurman die er 6 jaar woont ineens kan melden dat mevrouw zoveel overlast veroorzaakt.

Ik het artikel uit Het Parool meerdere mensen laten lezen en iedereen zegt: hoe kan iemand daar zo lang wonen en dan opeens een veroorzaker van ernstige overlast zijn? Ik ben benieuwd hoe het komt dat ze daar nog steeds woont. Heeft ze hoger beroep aangetekend en dat gewonnen of is er een schikking getroffen met de woningbouwvereniging?

Zoals gezegd: deze zaak is niet uniek. Het gebeurt vaker dat mensen hun huurwoning kwijtraken door klagende buren. Woningbouwverenigingen nemen vaak niet eens de moeite om de zaak terplekke objectief te onderzoeken. Je hebt dan te maken met een behandelaar van klachten op het kantoor van de woningbouwvereniging die alleen maar achter het bureau blijft zitten. Tegen de klagers zegt ze: zet u de klachten vooral op papier. Resultaat na een tijdje: een dik pak papier met klachten over de onschuldige bewoner. Als het dossier dik genoeg is, stapt de woningbouwvereniging naar de rechter. De kantonrechter bekijkt het dikke pak papier en denkt: hier moet wel iets aan de hand zijn. Gevolg: onschuldige bewoner staat op straat. De klachtenbehandelaar van de woningbouwvereniging haalt de schouders op en gaat verder met de volgende klacht.

dit vind ik wel ernstig. ik heb zelf ook een conflict gehad met mijn bovenbuurvrouw. Dit ging over lopen met hakken over de laminaat vloer. En dan vooral de tijden waarop dit gebeurde. Ook hoe lang het achter elkaar doorging natuurlijk. (behoorlijk lang) Wat natuurlijk op bepaalde tijden gewoon echt belachelijk is. Maar goed ook het alleen even binnen komen of weg gaan. Is op bepaalde tijden gewoon ook niet wenselijk. En ook ziek makend. Dit is na een paar keer klagen nog wel een lange tijd door gegaan. Ik heb persoonlijk liever dat de buurvrouw op normale tijden zoals s middags en niet te laat s avonds 30minuten rondloopt op haar hakken, dan ook maar 1 minuut. s nachts s of ochtens. En s nachts harde dingen op de grond gooien is ook zwaar storend. Dit is ook en tijd voor gekomen. Ze is me nog als overlast gevend gaan afschilderen ook.vanwege het geklaag. Ik vind dus wel dat overdag tot 22:00 er op hakken gelopen kan worden. Zeker in een betonnen flat zoals bij mij het geval. Dan moet er wel een goede ondergrond liggen natuurlijk. En dat is bij haar wel het geval. Dat is wel positief. maar lopen op hakken blijft altijd gehorig. Vandaar vind ik lopen op hakken op afgesproken tijden geen probleem. Met de vorige bewoonster die ook met haar hakken over het laminaat liep. (Ook een tijd s avonds laat en 1 keer s nachts) toen ben ik ook vriendelijk gaan vragen of ze dat niet meer wou doen. En gelijk gevraagd of ze dit na 22:00 in het vervolg ook niet meer wou doen. Dat was geen probleem en ik heb haar na 22:00 nooit meer gehoord. Wel op normale tijden. Maar daar heb ik natuurlijk niet over geklaagd. Dit was wel een aardige en eerlijke buurvrouw. Oude houten woningen is wel een ander verhaal. Dus per geval bekijken. Zonder echt bewijs wie dan ook op straat zetten is belachelijk. Het probleem is wel dat het allemaal moeilijk te bewijzen is. Mijn huidige buurvrouw heeft onder andere daar een beetje misbruik van gemaakt. Maar deze was ook niet zo aardig. Als die vrouw overdag op haar hakken wil lopen. Moet dat kunnen. liever geen uren achter elkaar. En de isolatie moet zeker wel aan de wettelijke eisen voldoen. dit heb je nu eenmaal in de gestapelde woningbouw als onderbuur zijnde. Goede afspraken maken lost meestal het probleem wel op. Allemaal gewoon en beetje water bij de wijn doen.

pieter35 schreef:dit vind ik wel ernstig. ik heb zelf ook een conflict gehad met mijn bovenbuurvrouw. Dit ging over lopen met hakken over de laminaat vloer. En dan vooral de tijden waarop dit gebeurde. Ook hoe lang het achter elkaar doorging natuurlijk. (behoorlijk lang) Wat natuurlijk op bepaalde tijden gewoon echt belachelijk is. Maar goed ook het alleen even binnen komen of weg gaan. Is op bepaalde tijden gewoon ook niet wenselijk. En ook ziek makend. Dit is na een paar keer klagen nog wel een lange tijd door gegaan. Ik heb persoonlijk liever dat de buurvrouw op normale tijden zoals s middags en niet te laat s avonds 30minuten rondloopt op haar hakken, dan ook maar 1 minuut. s nachts s of ochtens. En s nachts harde dingen op de grond gooien is ook zwaar storend. Dit is ook en tijd voor gekomen. Ze is me nog als overlast gevend gaan afschilderen ook.vanwege het geklaag. Ik vind dus wel dat overdag tot 22:00 er op hakken gelopen kan worden. Zeker in een betonnen flat zoals bij mij het geval. Dan moet er wel een goede ondergrond liggen natuurlijk. En dat is bij haar wel het geval. Dat is wel positief. maar lopen op hakken blijft altijd gehorig. Vandaar vind ik lopen op hakken op afgesproken tijden geen probleem. Met de vorige bewoonster die ook met haar hakken over het laminaat liep. (Ook een tijd s avonds laat en 1 keer s nachts) toen ben ik ook vriendelijk gaan vragen of ze dat niet meer wou doen. En gelijk gevraagd of ze dit na 22:00 in het vervolg ook niet meer wou doen. Dat was geen probleem en ik heb haar na 22:00 nooit meer gehoord. Wel op normale tijden. Maar daar heb natuurlijk niet over geklaagd. Dit was wel een aardige en eerlijke buurvrouw. Oude houten woningen is wel een ander verhaal. Dus per geval bekijken. Zonder echt bewijs wie dan ook op straat zetten is belachelijk. Het probleem is wel dat het allemaal moeilijk te bewijzen is. Mijn huidige buurvrouw heeft onder andere daar een beetje misbruik van gemaakt. Maar deze was ook niet zo aardig. Als die vrouw overdag op haar hakken wil lopen. Moet dat kunnen. liever geen uren achter elkaar. En de isolatie moet zeker wel aan de wettelijke eisen voldoen. dit heb je nu eenmaal in de gestapelde woningbouw als onderbuur zijnde. Goede afspraken maken lost meestal het probleem wel op. Allemaal gewoon en beetje water bij de wijn doen.

7 jaar later nog ?

toevoeging verhaal . Het verhaal hierboven is allemaal al verledentijd. Ik hoor mijn huidige bovenbuurvrouw tegenwoordig trouwens heel zelden. En zeker niet meer op belachelijke tijden. Dit al zeker 10 maanden. lekker rustig. Ik denk dat ze die ruzie ook zat is. Dus bij mij lijkt het toch nog te zijn goed gekomen. Ik ben alleen nog een beetje boos op haar, van wege dat wat ze al die tijd gedaan heeft. Maar ja je moet verder. Hopelijk blijft het rustig. Nog even over het geen deze pagina over gaat. Ik vind dat er wel bewijs moet zijn maar. Er moet goed onderzoek gedaan worden. Geluidsoverlast kan lichamelijk en geestelijk slopend zijn. en als je al ziek bent. Een beetje rekening met elkaar houden kan ook geen kwaad. En overdag als iemand daar ziek licht. Kan achter elkaar lopen op hakken heel erg zijn. Niet blijven rond lopen op hakken. In en oude houten woning natuurlijk helemaal niet op hakken lopen. harde muziek heel de tijd is ook vervelend. Ik weet niet wie de waarheid spreekt van deze 2 buren. Ik ben er namelijk niet bij geweest. En ik doe niet aan aannames. Ik geloof als ik het zie. eerder niet. Opnamenapparatuur plaatsen en het geluid meten, zonder dat mevrouw weet dat dat gebeurd. Dit natuurlijk om de uitkomst van het onderzoek niet in gevaar te brengen. Haar vorige onderburen opsporen. En vragen of zij ook zo n last hebben gehad van haar. Iemand van de instanties laten luisteren. Dit had misschien moeten gebeuren. Een ding weet ik wel, dat maatschappelijke en of sociale status niet betekend dat je gelijk een eerlijk en goed mens bent. Net als bijvoorbeeld iemand met geen of weinig maatschappelijke en of sociale status. Die bijvoorbeeld ook nog grof in de mond is. Gelijk en slecht en oneerlijk persoon is. We moeten dus niet zomaar aan nemen. Dat iets zo is. De bovenbuurvrouw kan ook liegen dat, ze helemaal niet zo veel lawaai maakt. Meneer verteld ook over geluidsoverlast om 0:00 uur. Dit is een rare tijd. Als dit waar is natuurlijk. want dat weten we ook niet. Wij moeten natuurlijk niet zomaar aan nemen dat de bovenbuurvrouw de slechte is. Maar wij moeten ook niet aan nemen dat de onderbuurman de slechte is. Dit laatste geld voor veel van de opmerkingen op deze pagina. Of de bovenbuur liegt of de onderbuur liegt. Mensen jullie zijn er niet bij geweest! Ik ook niet.Het is of de bovenbuur liegt! of de onderbuur liegt! Doe niet aan aannames!!! Een lesje voor de volgende keer misschien. Wie weet. Maar nogmaals de bovenbuurvrouw had niet zomaar haar huis uit gezet moge worden. Dat lijkt me ook duidelijk. Het lijkt me trouwens beter om niet meer op oude topics te reageren. Ik ga en nieuwe zoeken. En een heel ander onderwerp.

7 jaar later nog ?

Reageer nooit op zulke oude topics: even laten weten dat ik het met je eens ben.