helaas weet ik niet meer welke maatschappij het was
Geplaatst: 12 sep 2006 16:31
Ik heb in 1979 een ongeluk gehad dat niet door mij was veroorzaakt, en ik had op geen enkele manier kunnen voorkomen dat het gebeurde.
Dat vond de rechter ook, dus dat was het punt niet. Maar...
Ik zat met letselschade. Iemand die ik kende en die rechten gestudeerd had, heeft eens wat juridische dingetjes bij elkaar gezocht en uitgerekend wat ik aan smartengeld zou kunnen verwachten: 40000 gulden, gebaseerd op het uitgangspunt dat mijn been nooit meer helemaal goed zou worden (in 6 stukken gebroken, waaronder 2 open breuken).
En inderdaad: ik bleef er last van houden, dus mijn advokaat heeft de verzekeringsmaatschappij van de tegenpartij hierop aangeschreven, en die hebben dan een arts aangewezen die me zou onderzoeken.
Blijkbaar heeft die arts (tegen goede betaling?) de opdracht gekregen om hoe dan ook te zeggen dat mijn been in orde was. Hij deed dingen met mijn been en vroeg dan of dat pijn deed. Ik antwoordde dan: "nu niet, maar over een paar minuten verga ik van de pijn door wat u nu deed". En dat was de waarheid. Die dokter werkte me gauw de deur uit voordat ik die pijn zou voelen, zodat hij het niet hoefde te weten.
Mijn advokaat heeft me verder in de steek gelaten, en daar stond ik dan. Datzelfde geintje hebben ze al eens eerder massaal uitgehaald met de mijnwerkers in Limburg die stoflongen hadden: door in opdracht de diagnose bronchitis te stellen, hebben ze al die mensen zonder enige rechten de armoede in gestuurd.
Die zaak is nu natuurlijk niet meer te heropenen, maar ik dacht: laat ik maar even zeggen wat er kan gebeuren als je niet uitkijkt; wees op je hoede en laat je niet zo gauw afschepen!
Dat vond de rechter ook, dus dat was het punt niet. Maar...
Ik zat met letselschade. Iemand die ik kende en die rechten gestudeerd had, heeft eens wat juridische dingetjes bij elkaar gezocht en uitgerekend wat ik aan smartengeld zou kunnen verwachten: 40000 gulden, gebaseerd op het uitgangspunt dat mijn been nooit meer helemaal goed zou worden (in 6 stukken gebroken, waaronder 2 open breuken).
En inderdaad: ik bleef er last van houden, dus mijn advokaat heeft de verzekeringsmaatschappij van de tegenpartij hierop aangeschreven, en die hebben dan een arts aangewezen die me zou onderzoeken.
Blijkbaar heeft die arts (tegen goede betaling?) de opdracht gekregen om hoe dan ook te zeggen dat mijn been in orde was. Hij deed dingen met mijn been en vroeg dan of dat pijn deed. Ik antwoordde dan: "nu niet, maar over een paar minuten verga ik van de pijn door wat u nu deed". En dat was de waarheid. Die dokter werkte me gauw de deur uit voordat ik die pijn zou voelen, zodat hij het niet hoefde te weten.
Mijn advokaat heeft me verder in de steek gelaten, en daar stond ik dan. Datzelfde geintje hebben ze al eens eerder massaal uitgehaald met de mijnwerkers in Limburg die stoflongen hadden: door in opdracht de diagnose bronchitis te stellen, hebben ze al die mensen zonder enige rechten de armoede in gestuurd.
Die zaak is nu natuurlijk niet meer te heropenen, maar ik dacht: laat ik maar even zeggen wat er kan gebeuren als je niet uitkijkt; wees op je hoede en laat je niet zo gauw afschepen!