Radar

Het is nu al een half jaar geleden dat de gerechtsdeurwaarder nog iets van zich heeft laten horen m.b.t. de zaak welke mijn verzekeringstussenpersoon had aangespannen.
Volgens deze tussenpersoon had ik een openstaande rekening van 3000 euro ongeveer doch ik kon bewijzen dat het tegendeel waar was. Ik had zelfs een betalingsoverschot van 1500 euro.
Dit alles over een periode van 5 jaar.

Nu stelt Guusje in een ander draadje dat de eiser bewijst doch mijn advocaat was het daar toen mee oneens toen ik dat eveneens stelde.

Ik heb nu het vermoeden dat ik teveel heb bewezen en de tegenpartij duidelijk heb aangetoond dat ze fout zitten. Nu zwijgen ze als het graf want een procedure zal nu voor hen verkeerd uitpakken en zullen ze tevens veroordeeld worden voor de proceskosten. Dit vinden ze, de tegenpartij, een procesgang niet zo interessant meer.

Nu zit ik met de gebakken peren. Hoe kom ik nu aan mijn geld?
Guusje..... heb jij een idee?
Wat kost procederen tegen een bedrijf?

Hoi Cesar,
procedurekosten zijn niet voorspelbaar.
gezien de hoogte van de vordering kan dit bij de kantonrechter voorgebracht worden. je kan het doen zonder advocaat, maar hou er rekening mee dat de verzekeringsmaatschappij de juristen in huis hebben, en zij hebben vaak een lange adem.
tot een bepaald punt kan ik je advocaat geen ongelijk geven. ik zit dan meer te denken aan het feit dat je al je pijlen hebt geschoten voordat het tot een zitting is gekomen. als je het tot een procedure had laten komen had je het in de rechtbank kunnen bewijzen en direct een tegenvordering in kunnen dienen met veroordeling van de kosten voor de verz.mij

ik begrijp dat je ondertussen hebt kunnen bewijzen dat je te veel hebt betaald. en 1500 eur is toch een behoorlijk bedrag. heeft de verzekeringsmaatschappij dit bedrag al aan je uitgekeerd?
als dat niet zo is, draai de rollen dan eens om (evt in overleg met je advocaat natuurlijk). vorder van de verzekeringsmaatschappij het geld terug, alsmede de buitengerechtelijke kosten die je hebt moeten maken om aan te tonen dat je geen € 3000,00 moest betalen maar dat zij € 1500,00 moesten terug betalen. als je deze procedure aangaat, geef dan in je eis ook aan dat de verz.mij eerst van jou vorderde, je tegenbewijs hebt aangevoerd, en dat jij op basis daarvan nu een terugvordering hebt.

overdenk dit wel goed, ik weet dat je er al een tijd mee bezig bent geweest, en dat het gevoel eindelijk je recht te kunnen krijgen ook een prettig gevoel kan zijn. maar het mag niet gaan ten koste van alles.
als je straks dat geld ook weer kwijt bent aan kosten voor de advocaat dan is dat ook weer zuur.

maar als je deze zaak zou winnen dan moet de verz.mij de procedurekosten betalen (moet je natuurlijk wel vorderen) en natuurlijk je kosten die je gemaakt hebt ook vorderen.

Guusje

Guusje,

Het probleem is dat mijn advocaat alle info heeft doorgespeeld en wij als zodanig nu zonder pijlen staan.

Zij deed ook de uitspraak dat ik moest bewijzen dat er geen vorderingen waren.

Het gaat om een tussenpersoon.

Jij zegt dat zij de juristen in huis hebben maar het is toch onbegrijpelijk dat zij een vordering doen, heel mijn leven op stelten zetten en vervolgens met de winst er vandoor gaan.

Is dit niet op een andere manier op te lossen c.q. aan te pakken?

Moet ik dat bedrijf aan de schandpaal nagelen? Het si maar een idee.

Ik heb nu het vermoeden dat ik teveel heb bewezen en de tegenpartij duidelijk heb aangetoond dat ze fout zitten. Nu zwijgen ze als het graf want een procedure zal nu voor hen verkeerd uitpakken en zullen ze tevens veroordeeld worden voor de proceskosten. Dit vinden ze, de tegenpartij, een procesgang niet zo interessant meer.

Als onduidelijk is wat de stand van zaken is met betrekking tot de fase waarin het proces zich bevindt: advocaat bellen en vragen of de zaak al op de rol staat.

Het probleem is dat mijn advocaat alle info heeft doorgespeeld en wij als zodanig nu zonder pijlen staan.

Zij deed ook de uitspraak dat ik moest bewijzen dat er geen vorderingen waren.

Het uitgangspunt in dit soort zaken is altijd: wie eist bewijst. Begrijp de opmerking van de advocaat wel in die zin, dat de verplichting tot betaling voortvloeit uit de verzekeringsovereenkomst. De vraag of er premie betaald moet worden is niet meer aan de orde. Dat betekent inderdaad dat u moet aantonen dat de premie is betaald. Waar het wellicht mee te maken kan hebben is de vraag of al dan niet sprake is van een bevrijdende betaling. Verder is wellicht relevant of de tussenpersoon in dienst was van de verzekeringsmaatschappij of niet. Dat uw advocaat zoveel mogelijk bekende informatie heeft doorgespeeld lijkt me, in verband met een al lopende of komende procesvoering, correct.

Is dit niet op een andere manier op te lossen c.q. aan te pakken?

Wellicht kunt u een klacht indienen over de manier van handelen van de verzekeraar. zie: http://www.klachteninstituut.nl/

Wat incassobureau's doen voor bedrijven kan de gewone consument ook!
Wie met Google -NEDINCASSO- intikt krijgt een groot incassobureau waar ook de juridische expertise aanwezig is.
Nedincasso werkt op basis van No-cure No pay en nemen zij de zaak aan en is er geen resultaat dan blijven de kosten voor de aanvrager zeer beperkt, In mijn geval minder dan 25,- euro!

Je hebt dus geen advocaat nodig! Die heeft Nedincasso wel!

Met vriendelijke groeten en succes gewenst door

De Vrije Vogel/grootvader.

Onduidelijk is de stand van zaken geenszins. De verzekeringstussenpersoon mocht automatisch incasseren en heeft dat zo roijaal gedaan dat ik 1500 euro teveel heb betaald.

Nogmaals, mijn advocaat vond mijn uitspraak onjuist toen ik zei dat de tussenpersoon maar moest bewijzen dat ik iets niet had betaald. In principe waren zij gevolmachtigd tot ik de zaak niet meer kon volgen en de rem er op heb getrapt.
Toe ik alle info had doorgespeeld naar mijn advocaat om te bewijzen dat ik geen achterstand had heeft deze die info doorgestuurd naar het incassoburo annex gerechtsdeurwaarderskantoor.

Nu gaat mijn advocaat er van uit dat er geen vordering meer zal komen daar ik bewezen heb dat bij de tussenpersson boekhoudkundig fouten zijn gemaakt en bedragen als zodanig niet zijn verwerkt. De tussenpersoon kwam in opstand toen ik de bedragen begon te storneren omdat volgens mijn berekening al voldoende was betaald. Een ander geintje waren de wisselende bedragen per maand varierend tussen 195 en 400 euro terwijl het pakket niet was gewijzigd. Mijn contactpersoon is twee jaar bezig geweest om duidelijkheid te verschaffen doch dit is hem niet gelukt. Hierop heb ik aangegeven, in januari 2004, dat ik dit lopende jaar alle facturen zelf betaalde, dus geen maandpremie voor het totale pakket, en dat ik per volgend jaar over zou stappen naar een andere tussenpersoon. Nu blijkt bij mijn nieuwe tussenpersoon dat mijn totale maandpremie ongeveer 115 euro is en vraag ik me af hoe de vorige tussenpersoon bedragen kon incasseren van 400 euro. Ik heb geen bedrijf.
p.s. In het pakket is niets gewijzigd en ik zit nog steeds bij Fortis ASR, vroeger Stad Rotterdam.

Nogmaals, mijn advocaat vond mijn uitspraak onjuist toen ik zei dat de tussenpersoon maar moest bewijzen dat ik iets niet had betaald. In principe waren zij gevolmachtigd tot ik de zaak niet meer kon volgen en de rem er op heb getrapt.

Uw advocaat heeft inderdaad gelijk met betrekking tot de kwestie van de teveel betaalde premie. U bent in dat geval de eisende partij en nog altijd geldt: wie eist bewijst. Let overigens wel op de van toepassing zijde verjaringstermijn bij het terugvorderen van bedragen.

Nu blijkt bij mijn nieuwe tussenpersoon dat mijn totale maandpremie ongeveer 115 euro is en vraag ik me af hoe de vorige tussenpersoon bedragen kon incasseren van 400 euro.

Wat helaas nog wel eens voorkomt is dat tussenpersonen op deze wijze bezig zijn met het oplichten van de klanten. Door extra te innen en creatief te boekhouden is dit voor een tussenpersoon een niet legale vorm van extra inkomsten. Daarom is van belang om te weten of de tussenpersoon zelfstandig is of in dienst van de verzekeringsmaatschappij.

MR.T, zo had ik het nog niet bekeken. Ik ging er van uit dat de tussenpersoon moest bewijzen dat ik te weinig had betaald. Het teveel betalen was pas duidelijk nadat ik alles op papier had gezet.
De tussenpersoon, Fondas, vermoedde dat ik geen bewijsmateriaal meer had. Telkens wanneer mijn contactpersoon, de medewerker van Fondas, 1 maal per jaar bij mij thuis kwam, zocht hij alle papieren door en gaf dan aan dat diverse informatie niet meer bewaard behoefde te worden. Nadat deze was vertrokken werd alles door mij chronologisch opgeslagen in een ordner zodat ik alles op een rij had en voldoende weerwoord had. Mijn contactpersoon heeft de laatse periode maandelijks bij mij op het werk geweest doch deze man kon geen oplossing aandragen.
In een later stadium liet hij weten niets meer voor mij te kunnen doen.
Vervolgens kreeg ik van een incassoburo een schrijven dat er 3000 euro betaald diende te worden. Waarop gebaseerd is nog onduidelijk.
Deze info is nimmer ontvangen.
Tot nu toe is het erg stil wat ik op zich jammer vind want dan had ik kunnen vorderen.

P.S.
Ik heb stelselmatig geweigerd de naam bekend te maken wat ik nu wel heb gedaan. Vervolgens had ik mijn klacht gemeld bij Byocot.nl doch daar is het gehele verhaal verdwenen.

wie eist bewijst

Misschien enigzins off-topic, maar artikel 150 RV is absoluut niet "wie eist bewijst". Wie zich op bepaalde rechtsgevolgen van een feit beroept zal dit feit moeten bewijzen, dus eerder "wie stelt bewijst". Dus, als een iemand een incassoprocedure begint en zegt: "Jij hebt voor 5000 euro van me geleend en het niet terugbetaald", en ik zeg "Nee, dat heb ik wel terugbetaald", dan betekent dat dat ik dus erken dat ik het gekd geleend heb en zal, omdat ik me op een feit beroep, dit ook nog eens moeten bewijzen. Kortom, dan moet IK met bankafschriften komen. Als ik daarentegen zeg: "Mijn naam is Haas en ik weet van niks", dan ligt de bewijslast volledig bij de wederpartij.

Je kan dus beter voorzichtig zijn met wat je zegt, want voor je het weet zit je, ook als gedaagde, met bewijslast opgescheept.

maar artikel 150 RV is absoluut niet "wie eist bewijst". Wie zich op bepaalde rechtsgevolgen van een feit beroept zal dit feit moeten bewijzen, dus eerder "wie stelt bewijst".

Als je niet eist, dan stel je ook niets. In de praktijk heeft men het zowel over wie eist bewijst alsook over wie stelt bewijst. Komt op hetzelfde neer.

Je kan dus beter voorzichtig zijn met wat je zegt, want voor je het weet zit je, ook als gedaagde, met bewijslast opgescheept.

Enige voorzichtigheid is inderdaad niet onverstandig