Radar

hallo ik woon sinds ik 6maanden zwanger was bij mijn moeder omdat mijn relatie was stuk gelopen,inmiddels is mijn dochter 2,5 en de stress tussen mij en moeder lopen hoog op ik heb geen leven meer bij mijn moeder.
de woonruimte is ook te klein woonkamer en 2slaapkamers mijn dochter heeft haar eigen kamer en ik slaap met mijn moeder en dat is geen pleziertje.
inmiddels heb ik urgentie aangevraagt en die is afgewezen ben dus in hoger beroep gegaan en dat is tevergeefs weer afgewezen ik ben radeloos.
wie o wie kan mij helpen of advies geven want ik weet het echt niet meer ga hier psychisch kapot aan.
het enigste wat ik wil is een dak voor mijn dochter en mij boven ons hoofd zodat we een leven kunnen opbouwen.
waar gaat deze wereld heen.
alle informatie en hulp is welkom alvast bedankt.

Dat is een vervelende situatie.

Wat was de reden van afwijzing voor de urgentie?
Je bent nu 23 jaar? (gezien je nickname)

Tja het lastige is dat je nu onderdak hebt?(ja klinkt raar, ik weet het)
Als je dakloos zou zijn met kind zou je wel in aanmerking komen voor urgentie. Nu heb je onderdak. Of je moet kunnen aantonen dat de relatie met je moeder dusdanig verstoord is, dat je daar niet meer kan wonen. Maar hiervoor zul je waarschijnlijk ook weer verklaringen voor moeten kunnen overleggen van de huisarts of maatschappelijk werker bijvoorbeeld.

Sta je wel ingeschreven als woningzoekende en hoelang zou het nog duren voordat je op eigen kracht een woning kan krijgen.

heb je inkomen? werk je of uitkering?

mijn leeftijd is 30 jaar en sta 2jaar ingeschreven maar ben radeloos

Hoi Jasmine,
Een urgentie gaat vaak enkel op medische gronden handicap en zo meer. je hebt onderdak en kan er voor kiezen een commercieel bureau in te schakelen. Een verstoorde moeder dochter relatie geeft geen enkel recht. Op zoek naar een kamer lijkt me en dan afwachten.

Ronald.

Misschien kan je het echt gooien op dat je moeder het psychisch niet meer aan kan?

Dat is de enigste reden waarom je een urgentie misschien zou kunnen krijgen, de regels zijn enorm aangescherpt v.w.b. urgentie.
Je moeder dus naar de dokter etc etc als je moeder wil meewerken is dat misschien een oplossing?

sterkte jermen

ik doe mijn best

Beste Yasmine neem gewoon even contact op met het maatschappelijk werk, die helpen je vast en zeker! Veel succes.

Hoezo onzin? We hebber er dagelijks mee te maken en u doet dit af als onzin? Laten we even één ding voorop stellen. Alles wat ik hier in dit forum neerschrijf is beslist geen onzin!

nou maatschappelijk werk heeft niks geholpen hoor nu op zoek naar de volgende oplossing

Zoals ik al zei: het antwoord van chanmaster is gewoon totale onzin

Wat was je reactie geweest als maatschappelijk werk yasmine wél had geholpen?

Als je de opmerking van Chanmaster goed leest dan zie je dat hij vanuit zijn (werk)ervaring antwoord geeft. Hij schrijft letterlijk "We hebber er dagelijks mee te maken".

Dus is jouw reractie overtrokken.

In iedere gemeente zijn de regels omtrent urgentie anders. In eindhoven wordt om medische redenen in principe juist geen urgentie meer verstrekt, alleen bij echtscheidingen met kinderen, of bijzondere gevallen. En dat zijn er nog meer dan genoeg...

Als je geen urgentie krijgt, en geen hulp van maatschappelijk werk (die daar ook niet voor zijn, het enige wat ze kunnen doen is opvangplaatsen aangeven die je kunt proberen, en gaan zeuren bij de woningstichtingen, die daar niet naar luisteren, omdat ze anders een compleet stuwmeer aan dat soort aanvragen gaan krijgen) zul je particulier iets moeten zoeken. Misschien antikraak ofzo, een tijdelijke sloopwoning, zodat je je inschrijftijd kunt behouden. Helaas zijn de meeste verhuurders hierin niet zo happig op mensen met kinderen, die willen misschien niet vertrekken als het huis gesloopt gaat worden.
Helaas heb je geen andere opties denk ik.

het is nu zelfs al zo erg dat ik sinds augustes dag en nacht spuug door de stress maag onderzoeken gehad en nu moet ik binnenkort weer terug naar het ziekenhuis en dat allemaal omdat ik geen urgentie krijg.wie weet wat ik moet doen.

Ik herken je situatie kennis van zat in de zelfde situatie.
En ja dan bij de gemeente stuit je op onbergrip.

Ik weet dat de gemeente hier zo redeneerd je bent zelf bij je man weggegaan dus dat is niet onze keus

ja klinkt cru maar zo zien ze het vaak wel enigste wat hier wel geholpen heeft is contact te zoeken met een wethouder en daarbij je verhaal te doen misschien dat dat help bij de kennis van mij hielp het wel

Het probleem in Nederland is dat iedereen er een urgentie geval van wil maken.
En dan moet het kabinet Balkenende toch wat meer huizen gaan bouwen.
Je hebt het "geluk" dat je onderdak hebt.
En urgentie en urgentie zijn 2 he?
Veel mensen moeten jaren wachten omdat er steeds "urgentie" gevallen tussen door komen.
En eerlijk gezegd, wat heeft dat er mee te maken dat je 6 maand zwanger was, je moeder heeft je toen wel opgevangen.
En het is toch wel geven en nemen, waar 2 kijven hebben 2 schuld.
Geduld is in deze zaak dus een schonen zaak.

Als ik even snel reken, woon je ondertussen ruim 3 jaar bij je moeder.
Dat betekend dat je al 3 jaar ingeschreven kan staan bij de woningbouwvereniging. Ik weet niet waar je woont, maar na 3 jaar, kun je meestal wel ergens terecht voor een huurwoning, alleen moet je dan in een woning die niet helemaal naar je wens is. Maar met drie jaar kun je heus wel een woning krijgen in de meeste plaatsen!

Beste antonh,

Ik vind niet dat je zo kan oordelen ik zit in bijna hetzelfde schuitje heb alleen mijn vriend gelukkig nog.....
ik sta al 3 jaar ingeschreven voor een huis maar helaas bij ons in regio utrecht gaat het zeker nog 3 jaar duren wil je kans maken op een flat of bovenwoning.
mijn zoontje inmiddels een jaar heeft hier geen ruimte ik niet niemand niet.
ik ben overspannen mijn moeder heeft een aantal weken geleden een hartaanval gehad omrent alle spanningen.
ik heb gebeld naar de woningbouw en ik moest maar naar een opvang tehuis voor tienermoeders.
ik ben 21 jaar en kan verder prima voor mijn kind zorgen heb daar geen hulp bij nodig.
maar u zit niet in zo'n schuitje en weet niet waarover u praat......
ik kan u vertellen dat er niets zwaarder is dan voor je kind man en moeder te moeten zorgen en ook nog eens 28 uur pw werk+school.
en ik hoop dat er eens wat makkelijker met urgentie word om gegaan of dat ze er voor zorgen dat mensen zoals wij voorang krijgen in onze eigen regio en niet een alleenstaande vrouw uit den haag in een eengezinswoning.zonder kinderen ben op dit moment overspannen en heel hard toe aan mijn eigen plekje zonder al die drukte om mij heen en gebemoei ook particulier huren is geen optie ik heb geen +- 1100 euro op zak.

Beste jongemama,
zoals jij zijn er jammer genoeg te veel.
Daar door telt een urgentie ook niet meer.
Iedereen meent dat ze een urgentie geval zijn.
Succes met je zoektocht.

Antonh

jongemama,

Ik leef met je mee, je hebt volkomen gelijk.
Huurhuizenbeleid is hier ook schandalig.
Ik hoop voor jou dat je wens zo spoedig mogelijk uitkomt.

Misschien een idee, kan de werkgever van jou of je man niet iets betekenen voor je. Bij mij is het toendertijd wel gelukt om een woning te krijgen. Mijn werkgever heeft zich daar toen voor ingespannen, binnen 3 maanden had ik een woning.

Probeer het, niet geschoten is altijd mis.

Succes en sterkte.

Jongemama,

Waarom reageer je niet meer?

Hoi,

nou ik begin per 1 september bij een nieuwe werkgever dus die weet natuurlijk niet hoe het hier in huis rijld en zeilt.
En dat wil ik voorlopig zo houden morgen heb ik mijn eerste gesprek bij maatschappelijk wer dus ben benieuwd er zijn in het verleden zoveel dingen gebeurt.......
dat ik hoop dat ze me kunnen helpen.
ik wil zo graag weg maar helaas zo reageren duurt zo lang
ik ben benieuwd en je hoort van me.
ik heb wel het geluk dat me moeder ons helpt die gaat zelf naar haar psychiater dat zij het ook niet meer aankan.......
dan heben we hulp van 2 kanten ik hoop dat dat werkt.